Κυριακή Ε΄ Νηστειών (Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας) –Πορεία προς το Πάθος

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ἑβρ. Θ´ 11-14

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Μάρκ. Ι´ 32 – 45

Ἦχος Α´.– Ἑωθινόν: Θ´

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ

1. Μὲ θάρρος καὶ ἀποφασιστικότητα

   Ὁ Κύριος Ἰησοῦς πορεύεται πρὸς τὰ ­­Ἱεροσόλυμα. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι κάτι Τὸν συνέχει. Προχωρεῖ μπροστὰ ἀπὸ τοὺς μαθητές Του, οἱ ὁποῖοι Τὸν παρατηροῦν μὲ θαυμασμὸ καὶ δέος. Βαδίζει μὲ βῆμα ταχὺ ἀλλὰ καὶ ­σταθερό, καὶ μὲ τὸ βλέμμα Του προσηλω­­μένο στὴν Ἁγία Πόλη, ἐκεῖ ὅπου πρόκειται νὰ προσ­φέρει τὸν ἑαυτὸ Του θυσία ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.

   Κάποια στιγμὴ καλεῖ ἰδιαιτέρως τοὺς μαθητές Του. Θέλει νὰ τοὺς προετοιμά­σει γιὰ ὅσα μοναδικὰ πρόκειται νὰ συμβοῦν: «ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυ­μα», τοὺς λέει, «καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι»· «ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», ὁ Μεσσίας, θὰ παραδοθεῖ στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς Γραμματεῖς, κι αὐτοὶ θὰ Τὸν καταδικάσουν σὲ θάνατο καὶ θὰ Τὸν παραδώσουν στοὺς εἰδωλολάτρες στρατιῶτες τῆς Ρώμης. Ὕστερα ἐκεῖνοι θὰ Τὸν ἐμπαίξουν, θὰ Τὸν μαστιγώσουν, θὰ Τὸν ἐμπτύσουν καὶ θὰ Τὸν θανατώσουν. Ὅμως τὴν τρίτη μέρα ἀπὸ τὸν θάνατό Του θὰ ἀναστηθεῖ!

   Τρομερὲς καταστάσεις καὶ μόνο νὰ τὶς σκέπτεται κανείς... Σύλληψη, καταδίκη, ἐκ­τελεστικὸ ἀπόσπασμα... Καὶ μαζὶ μὲ αὐ­τά, ἐμπαιγμοὶ καὶ ἐμπτυσμοί, μαστιγώσεις καὶ φραγγελλώσεις, καὶ τέλος, τὸ φοβερότερο: θάνατος!
   Εἶναι πράγματι ἀξιοθαύμαστη ἡ ἀφοβία καὶ τὸ θάρρος ποὺ διακατέχουν τὸν Κύριο, ἐνῶ προχωρεῖ πρὸς τὰ φοβερὰ αὐτὰ μαρτύρια καὶ τὸν σταυρικὸ θάνατο. Δὲν λυγίζει οὔτε ὑποχωρεῖ. Ἀντίθετα, προχωρεῖ μὲ σπουδὴ καὶ ­σταθερότητα, ἐνῶ γνωρίζει τὴν ἀφόρητη ὀδύνη ποὺ πρόκειται νὰ δοκιμάσει. Ἐκεῖνο ποὺ προέχει γιὰ τὸν Θεάνθρωπο εἶναι ἡ ὑ­­­πακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατρός, ὁ πόθος Του γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου, ἡ μέχρι αὐτοθυσίας ἀγάπη Του γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸ καὶ ­συνεχίζει ἀποφασιστικὰ τὸν δρόμο πρὸς τὸ φρι­κτὸ Πάθος. 

   Αὐτὴ ἡ μεγαλειώδης στάση τοῦ Θεανθρώπου ἀπέναντι στὸ Μαρτύριο καὶ τὸν θάνατο ἀποτελεῖ τὴν πηγὴ δυνάμεως γιὰ τὰ ἑκατομμύρια τῶν Μαρτύρων ποὺ βάδισαν τὸν μαρτυρικὸ δρόμο μὲ παρόμοια ἀποφασιστικότητα καὶ ἀξιοθαύμαστη τόλμη. Ἂς τοὺς δοῦμε, καθὼς τοὺς συλλαμβάνουν καὶ τοὺς ὁδηγοῦν στὰ μαρτύρια: Δὲν ἐπιχειροῦν νὰ γλυτώσουν τὴ ζωή τους, οὔτε προχωροῦν σὲ ἀντεπίθεση. Ὑπομένουν καρτερικὰ τὶς ὕβρεις καὶ τὶς ἀπειλὲς καὶ δίνουν μὲ παρρησία καὶ σθένος τὴν ὁμολογία πίστεως. Αὐτὸ ποὺ κυριαρχεῖ μέσα τους εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Νυμφίο ­Χριστό, τὸ Πρότυπο ὅλων τῶν Μαρτύρων. Ἐ­­­­κεῖνον ποὺ καλεῖ καὶ κάθε χριστιανὸ νὰ ἀντιμετωπίζει μὲ πίστη καὶ ὑπομονὴ κά­θε δυσκολία καὶ θλίψη γιὰ τὴν ἀγάπη Του.

2. Ὁ δρόμος πρὸς τὴν ἀληθινὴ δόξα

   Ἐνῶ ὅμως ὁ Κύριος προφητικὰ ἀποκα­λύπτει τὰ φοβερὰ παθήματα ποὺ πρό­κειται νὰ ὑποστεῖ, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰω­­­­άννης, οἱ υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, Τὸν πλη­­­­σιά­ζουν καὶ Τοῦ λένε:

   –Διδάσκαλε, θέλουμε νὰ μᾶς κάνεις αὐ­τὸ ποὺ θὰ Σοῦ ζητήσουμε.

   –Τί θέλετε νὰ σᾶς κάνω; τοὺς ρωτᾶ.

   –Τώρα ποὺ θὰ ἔλθεις στὴ δόξα Σου καὶ θὰ γίνεις Βασιλιάς, νὰ μᾶς δώσεις τὸ δικαίωμα νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας ἀπὸ τὰ δεξιά Σου καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὰ ­ἀριστερά Σου.

  –«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», τοὺς ἀ­πάν­τησε ὁ Κύριος· δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε. Μπορεῖτε νὰ πιεῖτε τὸ ποτήριο τοῦ ­θανάτου, ποὺ πρόκειται ὕστερα ἀπὸ λίγο νὰ πιῶ, καὶ νὰ δεχθεῖτε τὸ βάπτισμα τοῦ μαρτυρίου ποὺ Ἐγὼ πρόκειται νὰ ὑποστῶ;

  –Μποροῦμε, ἀπάντησαν βιαστικά, χωρὶς ἡ σκέψη τους νὰ ἔχει φύγει ἀπὸ τὸ αἴ­τημά τους.

   –Καὶ τὸ ποτήριο τοῦ μαρτυρίου, τὸ ὁ­­­ποῖο Ἐγὼ σὲ λίγο θὰ πιῶ, θὰ τὸ πιεῖτε, ἀ­­­ποκρίθηκε ὁ Κύριος, καὶ τὸ βάπτισμα τὸ ὁποῖο θὰ δεχθῶ μέ­σα στὴ θάλασσα τῶν ­παθημάτων μου θὰ βαπτισθεῖτε κι ἐ­­­σεῖς. Ἡ τιμὴ ὅμως νὰ καθίσετε στὰ δεξιά μου καὶ στ’ ἀριστερά μου δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμένα νὰ τὴ δώσω σὲ ὅποιον μοῦ τὴ ­ζη­­τήσει, ἀλλὰ ἔχει ἑτοιμαστεῖ καὶ θὰ δοθεῖ σὲ ὅποιον ἀγωνιστεῖ καὶ νικήσει στὸν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς.

   Τὸ αἴτημα τῶν δύο μαθητῶν εἶχε προ­καλέσει τὴν ἀγανάκτηση τῶν ὑπολοί­πων, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος μὲ πολλὴ στοργὴ καὶ οἰκειότητα τοὺς κάλεσε ὅ­­­λους κοντά Του καὶ τοὺς εἶπε:

   –Οἱ ἡγέτες τοῦ κόσμου θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν τὴν κυριαρχία τους καταδυναστεύοντας τοὺς λαούς. Μεταξὺ σας ὅμως δὲν πρέπει νὰ συμβαίνει αὐτό. Ἀλλὰ ὅ­­­ποιος θέλει νὰ γίνει μεγάλος, ἂς εἶναι ὑ­­­πηρέτης τῶν ἄλλων, δηλαδὴ πάν­τοτε ἐξυπηρετικός, καὶ ὅποιος θέλει νὰ γίνει πρῶτος, ἂς γίνει δοῦλος ὅλων, δηλαδὴ μὲ ταπεινὸ φρόνημα νὰ ἐξασκεῖ τὴν ἀγάπη. Διότι καὶ ὁ «υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» δὲν ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ ὑπηρετεῖται ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ ἦλθε γιὰ νὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ δώσει τὴ ζωή Του λύτρο γιὰ νὰ ἐξαγορασθοῦν καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦν πολλοὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

   Πόσο διαφορετικὴ εἶναι ἡ νοοτροπία τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴ ζωὴ ποὺ προτείνει ὁ Χριστός! Ἀληθινὰ μεγάλος δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐπιβάλλεται μὲ τὴ βία, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ ὑπηρετεῖ ταπεινὰ καὶ μὲ ἀγάπη τὸν πλησίον. Τιμὴ καὶ δόξα δὲν ἀξίζει σ’ αὐτὸν ποὺ ἀντιδρᾶ στὶς δυσκολίες, ἀλλὰ σ’ αὐτὸν ποὺ τὶς ἀντιμετωπίζει μὲ πίστη, ὑπομονὴ καὶ γενναιότητα.

   Αὐτὴ εἶναι ἡ ζωὴ ποὺ προτείνει ὁ Χριστός. Ἡ ὁδὸς ποὺ ὁ Ἴδιος βάδισε καὶ καλεῖ κι ἐμᾶς νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε, γιὰ νὰ γευθοῦμε τὴν ἀληθινὴ δόξα καὶ εὐ­τυχία!

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”