Μετάνοια η «θύρα» του θείου ελέους

ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η «ΘΥΡΑ» ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΛΕΟΥΣ

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Δυστυχώς όμως υπάρχουν άνθρωποι, που αρνούνται να δεχθούν τη λύτρωση, αποφεύγουν τη σωτηρία, που τους προσφέρει ο Χριστός.

Ποιοί είναι  αυτοί; Είναι από τη μια εκείνοι  που με την ασεβή και άθλια ζωή  τους φωνάζουν πως δεν έχουν ανάγκη από λύτρωση. Παραδομένοι στα πάθη και τις επιθυμίες τους, αδιαφορούν για το θέλημα του Θεού και περιφρονούν το απολυτρωτικό  έργο του Κυρίου. Δηλώνουν αρνηταί και άθεοι. Νομίζετε πως αυτοί είναι οι  χειρότεροι; Καθόλου μάλιστα.

Υπάρχουν από την άλλη οι λεγόμενοι «καλοί άνθρωποι», οι οποίοι έχουν την ιδέα ότι είναι άψογοι. Δεν έκλεψαν, δεν σκότωσαν, δεν αδίκησαν, αλλ’ έκαναν καλές πράξεις. Οι άνθρωποι αυτής της μερίδας δεν απορρίπτουν θεωρητικά τον Θεό, αλλά και δεν αισθάνονται την ανάγκη του. Αυτοί είναι από μόνοι τους δικαιωμένοι. Τι περισσότερο θα τους δώσει ο Χριστός; Έτσι δεν επιτρέπουν στον Θεό να τους σώσει, διότι, όπως κηρύττει ο απόστολος Παύλος, ο Ιησούς Χριστός«εστί σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών» (Α΄ Τιμ. 4,10). Προσφέρει,δηλαδή, τη σωτηρία σ’ όλους τους ανθρώπους. Σώζονται όμως μόνον εκείνοι οι οποίοι τον πιστεύουν και τον δέχονται ως λυτρωτή (…)

Κρεμασμένος  ο Κύριος πάνω στο σταυρό, όλος αγάπη, καλεί  την ανθρωπότητα να κοινωνήσει στη θυσία του με την πίστη και την μετάνοια. Αν όμως αυτά τα δύο μένουν στη ζωή μας ανενέργητα, δεν μπορούμε να έχουμε επαφή με την ιερουργία του Γολγοθά. Αν παρομοιάσουμε τη σταυρική  θυσία του Ιησού Χριστού σαν μία πηγή ή σαν μία απέραντη δεξαμενή, όπου φυλάγεται το νερό της ζωής, ο αποκλειστικός  αγωγός, που μας φέρνει από τη δεξαμενή το νερό της σωτηρίας, είναι  η πίστη και η μετάνοια. Ω, η μετάνοια, η  συντριβή του αμαρτωλού και η απόφασή του να κόψει πλέον κάθε δεσμό που τον έδενε με την αμαρτία·  μ’ αυτή την αρρώστια της ψυχής, που, όπως λέει ο Μ. Βασίλειος,«θάνατός εστι της αθανάτου ψυχής» κι «αξίζει να κλαίμε και να πενθούμε γι’ αυτήν»! Η μετάνοια, που ρίχνει  τον αμαρτωλό ζητιάνο μπρός  στον  θρόνο του θείου ελέους, είναι ο ζηλευτός πλούτος που μπορεί ν’ αποκτήσει ό άνθρωπος και η καλύτερη ευκαιρία, για να φανεί ο πλούτος του Θεού. «Διότι», διδάσκει ο άγιος Χρυσόστομος, «για μας είναι πλούτος το να ζητήσουμε από τον Θεό, για ’κείνον είναι πλούτος το να μας συγχωρήσει. Εμείς, όταν παίρνουμε τη συγχώρηση, κερδίζουμε θησαυρό·  ο Θεός, όταν συγχωρεί τα πλημμελήματά μας, τότε περισσότερο αποδεικνύεται πλούσιος. Διότι πλούτος του Θεού είναι των ανθρώπων η σωτηρία».

Στηρίζει δε τη διδαχή του, το χρυσό της οικουμένης στόμα, στο λόγο του αποστόλου Παύλου, όπου ο Θεός χαρακτηρίζεται «πλουτών εις πάντας τους επικαλουμένους αυτόν» (Ρωμ. 10,12). Κι αλλού ο ίδιος πατέρας πλέκει το εγκώμιο της μετανοίας· «Φάρμακον των πλημμελημάτων εστίν η μετάνοια, δαπάνημα των παρανομιών, ανάλωμα των δακρύων, παρρησία προς τον Θεόν, όπλον κατά του διαβόλου, μάχαιρα αποτέμνουσα αυτού την κεφαλήν, σωτηρία ελπίς, απογνώσεως αναίρεσις». Δηλαδή·  «Η μετάνοια γιατρεύει τα πλημμελήματα, εξαντλεί τις παρανομίες, ξοδεύει τα δάκρυα, δίνει παρρησία ενώπιον του Θεού.

Είνε όπλο κατά του διαβόλου, μαχαίρι που το κόβει το κεφάλι, σωτήρια ελπίδα που σκοτώνει την απελπισία».

«Θυγατέρα της ελπίδος και άρνησι της απελπισίας», τη χαρακτηρίζει ο άγιος Ιωάννης συγγραφέας την Κλίμακος, διότι  αυτή, λέγει είναι «συνειδότος καθαρισμός».

Η  μετάνοια, κατά τον ορισμό  του αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, «εστίν εκ του διαβόλου προς τον Θεόν επάνοδος». Όσους θεληματικά και με επίγνωση εγκαταλείπουν  τον διάβολο κι επιστρέφουν στον Θεό, τους σώζει ο Κύριος (…).

Η σωτηρία όμως δεν είναι υπόθεση μαζική αλλά προσωπική.

Ο Θεός δίνει την άνεση στον καθένα να κάνει την επιλογή του να σωθεί ή όχι. 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Στεργίου Ν. Σάκκου Καθηγητού: Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ  «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΛΠΙΣ» 

Αντιαιρετικός