Παιδομάζωμα – Η τραγική ιστορική πραγματικότητα που κάποιοι επιζητούσαν και επιζητούν να αλλοιώσουν

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ – Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΠΙΖΗΤΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΟΙΩΣΟΥΝ

«Πέρσι πήραν τον γιόκα μου, φέτο τον αδελφό μου» (Δημοτικό  τραγούδι)

Του  Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

Πολλά συζητούνται κατά καιρούς από κάποιους για αναθεώρηση της Ιστορίας, ή για να είμαστε ακριβείς για παραποίησή της.  Ένα πολύ σοβαρό θέμα, ήταν και η παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας, όσο αφορά το  βάρβαρο παιδομάζωμα.

Το παιδομάζωμα, τούτη η τραγική ιστορική πραγματικότητα,  ήταν ένα από τα πιο μεγάλα μαρτύρια που πέρασαν οι Ρωμιοί από τους Τούρκους.  Τούτο το κακό δεν είχε μόνο το στοιχείο της βάναυσης αρπαγής των παιδιών από τις μανάδες τους, αλλά και την αβάσταχτη λύπη ότι με τη βία οδηγούσαν τα Ελληνόπουλα να ασπαστούν την μωαμεθανική πλάνη.   Μόνο να το σκεφτεί ο αληθινός Χριστιανός, καταλαμβαίνει πλήρως όλο τον ιστορικό πόνο του Γένους μας.  «Κλαίν’ οι γοναίοι τα παιδιά κι οι αδελφές τ’ αδέλφια», τραγουδά ο πονεμένος λαός της Ρωμιοσύνης.

Το παιδομάζωμα, που στην τουρκική γλώσσα, μετά τη δαιμωνιώδη ‘’εφεύρεσή’’ του, απέκτησε και ξεχωριστή λέξη στο τούρκικο λεξιλόγιο, τη λέξη του πόνου, «ντερβισμέ» που θα πει παιδομάζωμα.  Ο λαός όμως, ο λαός της πονεμένης Ρωμιοσύνης θα θυμάται τούτο το κακό όπως το διέσωσε η τοπολαλιά ‘’παιδολόγι’’ και ‘’γενιτσαριά’’. «Να μάσεις παιδομάζωμα να κάμεις γενιτσάρους», λέει το δημοτικό μας τραγούδι. Οθωμανικά έγγραφα που έχουν διασωθεί, καταμαρτυρούν τούτη τη βαρβαρότητα. Δυστυχώς τα ψευδοϊδεολογήματα κάποιων, τους υπαγορεύουν την ωραιοποίηση τούτης της άδικης απανθρωπιάς.

Αυτή η απάνθρωπη τακτική του παιδομαζώματος εφαρμοζόταν ευρύτερα στο Βαλκανικό χώρο.  Αρκετά παιδιά πωλούνταν ως σκλάβοι, σε Τούρκους γεωργούς για 25 άσπρα το καθένα.  Ίχνος αισθήματος δικαίου δεν έχουν να αντιληφθούν τη βαρβαρότητα τούτη, αυτοί που επιζητούν να παραποιήσουν την Ιστορία; 

Ήταν τα δύσκολα εκείνα χρόνια, τα χρόνια της σκλαβιάς στους Αγαρηνούς, που ο «κισλάρ αγάς» ή κατά πως τον έλεγε ο λαός ο «κισλάς» ερχόταν για την αρπαγή των παιδιών από τις μανάδες τους και των κοριτσιών για τα χαρέμια.  Την «καλοσύνη» που την είδανε σε τούτη τη βαρβαρότητα; 

Προσπάθησαν να επιβάλουν μια δόλια εκπαιδευτική παραποίηση της Ιστορίας.  Για τούτο στα βιβλία που προσπάθησαν να αλλοιώσουν, με τη ‘’θαρραλέα’’ ιδεολογική θρασύτητά τους, ήταν να προσθέσουν τούτη την άδικη ιστορική παραποίηση στο βοηθητικό βιβλίο του δασκάλου. 

Στο διδακτικό  ερωτηματολόγιο, που προσφερόταν στο βοηθητικό βιβλίο του δασκάλου πέραν της ερώτησης «Αν το παδωμάζωμα ήταν κακό» και που φυσικά οι μαθητές θα απαντούσαν καταφατικά, είχε προστεθεί και το καθοδηγητικό δεύτερο ερώτημα από μέρους του διδάσκοντος, «Αν υπήρχαν και καλά στο παιδομάζωμα».  Και φυσικά με θρασύτητα υπήρχε και η ‘’υποβοηθητική’’ απάντηση στον διδάσκοντα «Ναι, για τον λόγο ότι κάποια από αυτά τα παιδιά ανήλθαν σε ψηλές θέσεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας».  Αν είναι δυνατόν, να γίνει ανεκτή αυτή η ιστορική βαρβαρότητα, με τέτοια δόλια καθοδηγητική ερώτηση. 

Αντί επιλόγου αρκεί ο πόνος που κουβαλά το πονεμένο τραγούδι της Δρόπολης, το δημοτικό  τραγούδι «Δεροπολίτισσα», πού’γινε τραγούδι όχι μονάχα της Βορείου Ηπείρου αλλά κι ολόκληρης της πονεμένης Ρωμιοσύνης.

«Μωρ’ Δεροπολίτισσα …

σίντα πας στην εκκλησιά

με λαμπάδες και κεριά

και με μοσχοθυμιατά.

Και προσκύνα για τ’ εμάς

για τ’ εμάς τους Χριστιανούς

τι μας πλάκωσ’ η Τουρκιά

και μας σφάζουν σαν τ’ αρνιά».