Όχι στην κατάργηση της ελευθερίας του λόγου

    Είναι αλήθεια ότι η ελευθερία του λόγου όσο πάει και συρρικνώνεται. Ένα ανθρώπινο δικαίωμα κατοχυρωμένο από θείο και ανθρώπινο δίκαιο τείνει σήμερα να γίνει είδος προς εξαφάνιση. Δεν φτάνει μόνο που από μεγάλα και δυσθεώρητα ηλεκτρονικά συστήματα φιλτράρονται εκατομμύρια λέξεις στο δευτερόλεπτο παγκόσμια. Δεν αρκεί το ότι μέσω του διαδικτύου ακόμη και τα ανέκδοτα λογοκρίνονται με βάση κάποιους νόμους κατά της όποιας -φοβίας... Δυστυχώς παρακολουθούνται συνεντεύξεις, τηλεφωνήματα, γραπτά μηνύματα και έχουν φακελωθεί κόσμος και κοσμάκης, επιστρέφοντας τη ζωή σε ψυχροπολεμικές συνθήκες γενικής αστυνόμευσης.

   Συν τοις άλλοις έχουν ψηφισθεί σε κράτη λεγόμενα δημοκρατικά και ευρωπαϊκά νομοθεσίες, στις οποίες απαγορεύεται να εκφρασθεί κάποιος έστω και επιστημονικά, διαφορετικά, έστω ανώνυμα, για θέματα ιστορίας, θρησκείας και συμπεριφοράς.

    Δημιουργείται λοιπόν μια συνωμοσία κατά της ελευθερίας του λόγου και μιά θρησκεία της σιωπής. Η ανελευθερία αυτή και η υποταγή ουσιαστικά της συνειδήσεως σε στερεότυπα αρεστά σε κρατούντες, έχοντες και κατέχοντες, στρώνει το έδαφος σε μια νέα δικτατορία ισοπεδωτικού χαρακτήρα και στρατιωτικής ομοιομορφίας, όπου θα προσκυνούν όλοι τα τοτέμ της ταυτολογίας και συνεπώς τα ταμπού της κατευθυνόμενης σκέψης. Αυτό είναι φοβερό!

     Πίσω από όλο αυτό το σκηνικό του ιδεολογικού τρόμου κρύβονται δήθεν ευαισθησίες περί υψηλόβαθμων προσώπων, ανθρώπων περιβεβλημένων μανδύες όποιας θρησκευτικής θέσης, χρονίων κατεστημένων, που δεν πρέπει να θιγούν. Στα πλαίσια αυτά γίνονται κηρύγματα περί αγάπης και συγκολλήσεως των αντιθέτων και δήθεν πνευματικής βλάβης.

    Υπό το απαίσιο αυτό πρίσμα καταλαβαίνουμε ότι πιθανόν ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός δεν θα έπρεπε να διαφοροποιηθεί ενώπιον του αυτοκράτορα, του πατριάρχη και των συνεπισκόπων του, στη Σύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας, αλλά να καταπιεί την ψευδοένωση και να υπογράψει από ευγένεια και πολιτισμό, από διπλωματία και αβροφροσύνη ίσως, το επάρατο χαρτί της συμφοράς. Το ίδιο και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δε θάπρεπε να καταφερθεί κατά της αυτοκρατείρας και των κυριών της ατιμίας που την περιέβαλαν, αλλά να ασχοληθεί μόνο με τα πνευματικά του. Γιατί να ασχολείται με αλλότρια θέματα; Καλόγερος δεν ήταν; Ούτε ο Μ. Βασίλειος έπρεπε να καταφέρεται κατά των πλουσίων, ούτεω ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης κατά των κακώς κειμένων της εκκλησιαστικής ατμοσφαίρας. Προφανώς και ο Τίμιος Πρόδρομος δεν θα έπρεπε να ελέγξει τον Ηρώδη κι ας έδινε το κακό παράδειγμα σε έναν ολόκληρο λαό. Να έμεινε καλύτερα στην έρημο να κάνει προσευχή. Μήπως κι ο Χριστός δεν θάπρεπε να πεί τα φοβερά «ουαί»;

    Όλο αυτό που επιχειρείται είναι και πονηρό και εγκληματικό κατά της ανθρώπινης ελευθερίας. Είναι σατανικό. Είναι φασιστικό. Στη Σοβιετική Ένωση είχαν απαγορεύσει το ελεύθερο κήρυγμα στους ναούς. Αυτό τους πείραζε, όπως ακριβώς και τους γραμματείς και φαρισαίους, που δεν άφηναν τους αποστόλους να κηρύττουν στο όνομα του Χριστού. Αλλά το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, το Πνεύμα της Ελευθερίας, λέγει ότι «ο λόγος του Θεού δεν δέδεται» και ο ίδιος ο Χριστός λέγει στον Παύλο: "λάλει και μή σιωπήσεις".

    Ασφαλώς δεν πρέπει να βιαστούν μερικοί να ισχυριστούν κάτι διαφορετικό, διότι έχουμε δύο φοβερά παραδείγματα: ένα από την Π. Διαθήκη, όπου δύο γραμματοεισαγωγείς επί Μωσέως δέχτηκαν την επίσκεψη του αγ. Πνεύματος, της προφητικής χάρης, έξω από την παρεμβολή. Και ένα από τη ζωή του Χριστού μας στην Κ. Διαθήκη, όπου κάποιοι έβγαζαν δαιμόνια στο όνομα του Χριστού έξω από τον κύκλο των μαθητών Του. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, δεν εμποδίσθηκαν οι άνθρωποι αυτοί από μια στενή αντίληψη περιορισμού και φυλακίσεως των χαρισμάτων τους. Αλλά αυτό συμβαίνει μόνο όπου υπάρχει το άγιο Πνεύμα και όχι το ανθρώπινο στριμμένο και ανελεύθερο πνεύμα.

     Σήμερα ειδικά όπου όλα αλλοιώνονται και μεταβάλλονται από τα γνωστά και παραδεδομένα θάπρεπε να "τρέχει ο λόγος του Θεού και να δοξάζεται" σαφώς από κάθε σύγχρονο μέσο. Διαφορετικά θα ισχύσει πάλι αυτό που είπε ο Χριστός ότι: "οι άνθρωποι, τα παιδιά του σκότους του αιώνος τούτου, είναι πιο έξυπνα από τα παιδιά του φωτός". Αυτοί διαδίδουν τις πλάνες, τις βρωμιές τους και τα εγκλήματά τους μέ όποιο τρόπο μπορούν και μείς φιμώνουμε τα στόματα του αληθινού λόγου.

     Ο πυρήνας όμως του θέματος ποιός είναι; Που βρίσκεται η αλήθεια. Η αλήθεια δεν βρίσκεται ασφαλώς σε ένα πρόσωπο, αλλά στο σώμα της Εκκλησίας, στο ορθόδοξο χριστεπώνυμο πλήρωμα. Ο λαός ο αναγεννημένος «δι΄ ύδατος και πνεύματος», αυτός έχει το τεκμήριο της αλήθειας. Εξάλλου το "πνεύμα όπου θέλει πνεί", όπως τότε επί Δανιήλ του προφήτου. Τότε "επέπεσε το πνεύμα στο παιδάριο Δανιήλ» που ήταν πολύ μικρότερο από τους μεγαλόσχημους και δίκασε ορθά την υπόθεση της Αγνής Σωσάννας.

   Και ένα τελευταίο: Λέγει ο Μ. Βασίλειος ότι "ο ηγούμενος και κατ΄ επέκταση ο ρασοφόρος, ο κληρικός, ο επίσκοπος...είναι το στήριγμα της Πατρίδας". Εδώ στις μέρες μας έχει ισοπεδωθεί ένας λαός και δεν θα μιλήσουμε για την κοινωνική αδικία; Έχουν ξεπουληθεί τα πάντα και δεν θα μιλήσουμε εναντίον των αιρέσεων; Παίρνει φωτιά η γη και βροντάει ο ουρανός από συμπροσευχές και δεν θα μιλήσουν οι ποιμένες; Σφάζουν απανταχού της γης οι μουσουλμάνοι με την κρυφή στήριξη των όποιων στοών και θα σιωπήσουμε;

  Συνεπώς γεννιέται εύλογα το ερώτημα: αυτοί που μιλούν συντάσσονται άραγε υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος ή «οι αφωνότεροι ιχθύος» κάνουν "πλάτες" και γίνονται "δεκανίκια" του συστήματος;;;

Χριστιανική Εστία Λαμίας