Τὸ σβησμένο «Φανάρι» τῆς Ὀρθοδοξίας

     Στὸ ἐπίπεδο τῶν ἐπιπόλαιων κοσμικῶν ἐντυπώσεων ὁ Οἰκουμενι­κὸς Πατριάρχης βγῆκε κερδισμένος. Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὶς 29 καὶ 30 τοῦ περασμένου Νοεμβρίου τὸν πρόβαλε ὡς πρωτόθρονο στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως παρουσίασαν τὴ συνάντηση ὡς γεγονὸς μεγάλο ποὺ γεφυρώνει διχασμὸ χιλίων χρόνων.

      Στὸν χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης ἀλή­θει­ας ὅμως ἡ ζημία ὑπῆρξε ἀνυπολόγιστη. Ὄχι διότι τυχὸν ἔγινε κά­ποια φανερὴ ὑποχώρηση στὴν Ὀρ­θόδοξη πίστη. Ἀλλὰ διότι μὲ ἕνα ἀ­­­κόμη βῆμα ἀνάμεσα στὰ πολλὰ ἄλλα προωθήθηκε αὐτό, γιὰ τὸ ὁποῖο ἐ­­πανειλημμένως ἔχουμε γράψει: ἕ­­νωση στὴν πράξη, χωρὶς νὰ ἔχει ἐ­­πιτευχθεῖ συμφωνία στὴν πίστη. Ὁ δὲ διεξαγόμενος θεολογικὸς Διάλογος χρησιμοποιεῖται ὡς προπέτασμα γιὰ νὰ ἐξαπατᾶ τοὺς ἀφελεῖς. Κανένας σήμερα δὲν πιστεύει ὅτι θὰ ἐπιτευχθεῖ συμφωνία μὲ τὸν θεολογικὸ Διάλογο.

    Ὁ πάπας σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο ὑπῆρ­ξε εἰλικρινής. Δήλωσε στὸν δημοσιογράφο Andrea Tornielli κατὰ τὴ διάρ­κεια τῆς πτήσεως ­ἐπιστροφῆς του στὶς 30 ­Νοεμβρίου ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὴ Ρώμη: ­«Πι­στεύ­ω ὅτι κινούμαστε πρὸς τὰ ἐμπρὸς στὶς σχέσεις μας μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, αὐ­τοὶ ἔχουν τὰ μυστήρια καὶ τὴν ἀποστο­λικὴ ­διαδοχή, κινούμαστε πρὸς τὰ ἐ­­­μ­πρός. Ἐὰν περιμένουμε ἀπὸ τοὺς θεολόγους νὰ καταλήξουν σὲ ­συμφωνία, αὐτὴ ἡ μέρα δὲν θὰ ἔρθει ποτέ!». ­Ὑ­­­πενθυμίζοντας ­μάλιστα καὶ πάλι, ὅπως εἶχε κάνει καὶ μετὰ τὴ συνάντηση τῶν ­Ἱεροσολύμων στὶς 25 τοῦ περασμένου Μαΐου, τὰ λόγια τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ­πρόσθεσε: «Εἶμαι ἐπιφυλακτικός: οἱ θεολόγοι ἐργάζονται καλά, ἀλλὰ ὁ Ἀθηναγόρας δήλωσε: “ Ἂς βάλουμε τοὺς θεολόγους σὲ ἕνα νησὶ γιὰ νὰ συζητοῦν μεταξύ τους καὶ ἐμεῖς νὰ προχωρήσουμε μαζὶ μπροστά”. Ἡ ἑνότητα εἶναι ἕνα ταξίδι ποὺ πρέπει νὰ συνεχίσουμε μαζί, εἶναι πνευματικὸς οἰκουμενισμός, νὰ προσευχόμαστε μαζί, νὰ ἐργαζόμαστε ἀπὸ κοινοῦ» (http://vaticaninsider.lastampa.it/en/the-vatican/detail/articolo/francesco-turchia-37828/).

Τὸ ζήτημα λοιπὸν εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ σαφές: Ὁ θεολογικὸς Διάλογος γίνεται γιὰ τὰ μάτια τῶν πολλῶν, ἐνῶ ταυτόχρονα μέσῳ τῶν ἑορταστικῶν καὶ ἄλλων ἐκδηλώσεων προωθεῖται ἡ ἕνωση στὴν πράξη. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὠμὴ ἀλήθεια.

     Καὶ διερωτᾶται πλέον κάθε ­Ὀρθόδο­ξη συνείδηση: Πῶς μπορεῖ ὁ παναγιώ­τατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης νὰ βαδίζει σ᾿ αὐτὸν τὸν ὀλισθηρότατο δρόμο;

     Ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς προσέβλεπε πάν­τοτε μὲ ἐμπιστοσύνη στὸ σταυρωμένο θρόνο τῆς Κωνσταντινου­πόλεως· στὸ ἔνδοξο Φανάρι. Ὄχι γιὰ νὰ ­ὑποδέχεται μὲ ἀσπασμοὺς τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη πά­πα, ἀλλὰ γιὰ νὰ κρατάει ἀναμμένη τὴ φλόγα τῆς Ὀρθοδοξίας. Δὲν θέλει σβησμένο τὸ «Φανάρι». Τὸ θέλει ἀναμμένο νὰ ἀκτινοβολεῖ τὴν Ὀρθόδοξη ἀλήθεια σὲ ὅλο τὸν κόσμο!

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”