Εγκύκλιος Χριστουγέννων 2014 Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ιερεμία

   

       ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

    ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2014

Ἀδελφοί μου φιλέορτοι χριστιανοί,

1. Μεγάλη καί ὕψιστη ἑορτή ἑορτάζουμε σήμερα. Ἑορτάζουμε τά Χριστούγεννα, τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος. Πολύ μεγάλο πραγματικά καί ἀκατάληπτο στήν ἀνθρώπινη διάνοια τό νά γίνει ὁ Θεός ἄνθρωπος, χωρίς παρά ταῦτα νά πάψει νά εἶναι Θεός. Καί γιά νά μήν ξαφνιαστεῖ ἡ ἀνθρωπότητα γι᾽ αὐτό τό περίεργο γεγονός, τῆς Σάρκωσης δηλαδή τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός ἔστειλε ἀπό παλαιά τούς Προφῆτες, γιά νά προετοιμάζονται οἱ ψυχές νά δεχθοῦν πρόσχαρα τόν ἐρχομό Του.

Ἦταν πολύ ὡραῖοι, ἀδελφοί μου, οἱ ὕμνοι τῶν Καταβασιῶν, πού ἀκούσαμε σήμερα στήν ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μας. Στήν ἐφετεινή μου ἐγκύκλιο τῶν Χριστουγένων θέλω νά πῶ μερικά νοήματα ἀπό αὐτούς τούς ὕμνους, παραθέτοντας καί τά λόγια τῶν ὕμνων, ὅπως τούς ἀκούσαμε:

(α) Οἱ Καταβασίες ἄρχισαν λέγοντάς μας ὅτι ὁ Χριστός κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό καί ἦλθε κάτω στήν γῆ, γιά νά ὑψωθοῦμε ἐμεῖς ψηλά στόν οὐρανό. Κατέβηκε γιά νά ἀνέβουμε! Γι᾽ αὐτό ἄς δοξάσουμε τόν Χριστό πού γεννήθηκε γιά μᾶς: «Χριστός γεννᾶται δοξάσατε. Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε· Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε»!

(β) Αὐτός ὁ Χριστός πού γεννήθηκε καί σήμερα γιορτάζουμε τήν γέννησή Του δέν ἄρχισε νά ὑπάρχει ἀπό τότε πού γεννήθηκε, ἀλλά ὑπῆρχε πρό πάντων τῶν αἰώνων. Εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού γεννήθηκε παρθενικά ἀπό τόν Θεό Πατέρα: «Τῷ πρό τῶν αἰώνων ἐκ Πατρός γεννηθέντι ἀρρεύστως Υἱῷ». Αὐτός λοιπόν, πού γεννήθηκε προαιώνια, τόν βλέπουμε τώρα «ἐπ᾽ ἐσχάτων ἐκ Παρθένου σαρκωθέντι ἀσπόρως». Ὅπως ὁ Παρθένος Πατήρ Θεός ἐγέννησεν «ἀρρεύστως», δηλαδή παρθενικά, τόν Υἱό Του, ἔτσι καί ἡ Παρθένος Μαρία ἐγέννησε παρθενικά τόν Χριστό, Αὐτόν τόν προαιώνιο Υἱό τοῦ Θεοῦ.

(γ) Ἡ Παναγία καταγόταν ἀπό τήν γενιά τοῦ Δαυίδ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰεσσαί. Ὁ Χριστός λοιπόν βλάστησε ἀπό τήν Παρθένο Μαρία, ἀπό τήν ρίζα τοῦ Ἰεσσαί. Ἔτσι ἔψαλε σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας: «Ράβδος ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαί καί ἄνθος ἐξ αὐτῆς, Χριστέ, ἐκ τῆς Παρθένου ἀνεβλάστησας». Ἀλλά ἡ Παναγία γιά τήν παρθενία Της παρομοιάζεται μέ ὄρος, μέ βουνό, μέ «κατάσκιο δάσος». Γιατί, ὅπως τό βουνό, χωρίς νά τό σπέρνουμε καί νά τό καλλιεργοῦμε οἱ ἄνθρωποι, βλαστάνει τά ψηλά δένδρα, τό ἴδιο καί ἡ Θεοτόκος Παναγία μας, «ἀσπόρως» καί «ἀγεωργήτως» ἐγέννησε τόν Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστόν. Ἔτσι λοιπόν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ «αἰνετός» Θεός μας, γεννήθηκε «ἐξ ὄρους κατασκίου δασέος».  «Ἦλθε σαρκωθείς ἐξ ἀπειράνδρου ὁ ἄϋλος καί Θεός». Δόξα, χίλιες δόξες νἄχει ὁ παντοδύναμος Κύριος: «Δόξα τῇ δυνάμει Σου, Κύριε»!

2. (δ) Θαῦμα αὐτό, χριστιανοί μου, μεγάλο θαῦμα ἡ παρθενική γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτό τό θαῦμα, ὅπως τό ἔψαλε σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, προφητεύθηκε στήν Παλαιά Διαθήκη ἀπό τό θαυμαστό πού συνέβηκε στόν προφήτη Ἰωνᾶ. Ὅλοι γνωρίζουμε τήν ἱστορία αὐτή ἀπό τά παιδικά μας χρόνια: Τό θαλάσσιο ἐκεῖνο κῆτος ἔβγαλε ἀπό τήν κοιλιά του σάν ἔμβρυο τόν προφήτη Ἰωνᾶ· τόν ἔβγαλε ὅπως τόν δέχτηκε: «Σπλάγχνων Ἰωνᾶν ἔμβρυον ἀπήμεσεν ἐνάλιος θήρ οἷον ἐδέξατο». Ἀλλά καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού σαρκώθηκε στήν ἁγιασμένη Κοιλία τῆς Παναγίας μας καί ἔλαβε σῶμα ἀπ᾽ Αὐτήν, πέρασε ἀπό μέσα της καί τήν διατήρησε ἄθικτη. Ὅπως Αὐτός γεννήθηκε χωρίς ρεύση ἀνδρός, ἔτσι διαφύλαξε ἀβλαβῆ καί Αὐτήν πού Τόν γέννησε. Ἔψαλαν λοιπόν σήμερα οἱ ψάλτες μας στήν Ἐκκλησία μας: «Τῇ Παρθένῳ δέ ἐνοικήσας ὁ Λόγος καί σάρκα λαβών διελήλυθε φυλάξας ἀδιάφθορον· ἧς γάρ οὐχ ὑπέστη ρεύσεως τήν τεκοῦσαν κατέσχεν ἀπήμαντον».

(ε) Ἀλλά λέγουν καί κάτι ἄλλο ὡραῖο γιά τόν προφήτη Ἰωνᾶ οἱ Ἰαμβικές Καταβασίες. Λέγουν ὅτι ὅταν ὁ Ἰωνᾶς ἦταν στήν κοιλιά τοῦ κήτους στά βάθη τῆς θαλάσσης, ἐκεῖ, γιά νά ἀποκρούσει τήν τρικυμία στήν ὁποία βρισκόταν, προσευχόταν στόν Χριστό καί τόν παρακαλοῦσε νά τόν δεχθεῖ πάει κοντά Του: «Ναίων Ἰωνᾶς ἐν μυχοῖς θαλαττίοις ἐλθεῖν ἐδεῖτο καί ζάλην ἀπαρκέσαι». Ὅμως, λέγει παρακάτω ὁ ποιητής τοῦ ὕμνου γιά τόν ἑαυτό του ὅτι πληγώθηκε ἀπό τά βέλη τοῦ διαβόλου, αὐτοῦ πού μᾶς τυραννεῖ καί μᾶς βασανίζει· γι᾽ αὐτό λοιπόν, σάν πληγωμένος πού εἶναι, δέν ἔχει τήν δύναμη νά πάει στόν Χριστό, ὅπως παρακαλοῦσε ὁ Ἰωνᾶς, ἀλλά παρακαλεῖ τόν Χριστό νά ἔλθει Αὐτός κοντά του. Καί μάλιστα τόν παρακαλεῖ νά πάει γρήγορα, γιά νά τόν θεραπεύσει καί νά τόν σώσει, γιατί Αὐτός μόνο εἶναι ὁ «ἀναιρέτης τῶν κακῶν»: Εἶπε ὁ ὕμνος: «Νυγείς ἐγώ δέ τῷ τυραννοῦντος βέλει, Χριστέ, προσαυδῶ τῶν κακῶν ἀναιρέτην· θᾶττον μολεῖν σε τῆς ἐμῆς ραθυμίας».

3. (ς) Εἶναι πολλά, εἶναι πάρα πολλά καί ὡραῖα, χριστιανοί μου, αὐτά πού μᾶς εἶπαν οἱ ὕμνοι τῶν Καταβασιῶν σήμερα στήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Τά παραλείπω ὅμως καί λέγω τελευταῖα γιά τόν σκοπό τῆς Σάρκωσης τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός Πατέρας, μᾶς λέγει ἕνα τροπάριο, πού εἶναι «Θεός τῆς εἰρήνης», ἔστειλε τόν Υἱόν Του κάτω στήν γῆ. Ἔστειλε τόν «μεγάλης βουλῆς ἄγγελον», ὅπως τόν εἶπε ὁ προφήτης Ἠσαΐας (9,6), γιά νά μᾶς φέρει τήν εἰρήνη, τήν ὁποία, φεῦ!, χάσαμε μέ τίς ἁμαρτίες μας. Μέ τίς ἁμαρτίες μας, χριστιανοί μου, χάσαμε πρῶτα-πρῶτα τήν εἰρήνη μέ τόν Θεό. Καί ἀφοῦ χάσαμε τήν εἰρήνη μέ τόν Θεό Πατέρα μας, χάσαμε ἔπειτα τήν εἰρήνη μέ τόν ἑαυτό μας καί χάσαμε τρίτον καί τήν εἰρήνη μέ τούς ἄλλους. Ἔτσι, οἱ ἄνθρωποι ζούσαμε σέ «νύκτα» ταραχῆς καί δέν ξέραμε τί κάναμε. Ἀλλά, χαρεῖτε, χριστιανοί μου! Γιατί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος καί μᾶς δίδαξε τήν «θεογνωσία». Ναί, ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως», ὅπως τό ψάλλουμε στό Ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς. Ἄς φύγουμε λοιπόν, ἀδελφοί, ἀπό τήν νύχτα τῆς ἁμαρτίας καί ἄς «ὀρθρίσουμε», γιά νά δοῦμε τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ, πού μᾶς φωτίζει καί μᾶς σώζει. Λέγει λοιπόν τό τελευταῖο τροπάριο πού σᾶς ἀνέλυσα: «Θεός ὤν εἰρήνης, Πατήρ οἰκτιρμῶν, τῆς μεγάλης Βουλῆς Σου τόν Ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον ἀπέστειλας ἡμῖν· ὅθεν θεογνωσίας πρός φῶς ὁδηγηθέντες, ἐκ νυκτός ὀρθρίζοντες δοξολογοῦμέν Σε, Φιλάνθρωπε».

Χρόνια Σας πολλά, ἀδελφοί.

Εὐλογημένο τό Νέο Ἔτος

Μέ πολλές εὐχές

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας