Κυριακή Γ΄ Λουκά –Ο Μεγάλος Παιδαγωγός

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  ΙΘ΄Κυριακής : Β´ Κορ. ια´ 31-33, ιβ´ 1-9

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ της Κυριακής : Λουκ. ζ´ 11-16

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ

1. Μετριόφρονες καὶ προσεκτικοὶ

Στὴ σημερινὴ ­ἀποστολι­κὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν Β΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ ὁ ἀ­­πό­στολος Παῦλος ἀναγκά­ζεται νὰ ­ὑπερασπισθεῖ τὴν ἀποστολική του ­ἰδιότητα ἀ­­­πέναντι σὲ ὅσους τὴν ­ἀμφισβητοῦσαν καὶ δη­μι­­ουρ­γοῦσαν ­σχίσματα με­τα­­­ξὺ τῶν χριστιανῶν. Ἔτσι ἀ­­­να­φέρει γιὰ ­πρώτη φορὰ ὅτι εἶδε ­οὐράνιες ­ὀπτασίες. Πρόκειται γιὰ ἕνα ­μυστι­κὸ ποὺ εἶχε καλὰ κρυμμένο ­δε­κατέσσερα χρόνια, καὶ τώ­­­­ρα ἀναγκάζεται νὰ τὸ ἀ­­­πο­­καλύψει, γιὰ νὰ ἀποστο­μώσει τοὺς κατηγόρους του. Γράφει: «οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων... ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ­ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώ­πῳ λαλῆσαι». Γνωρίζω ἕναν ἄνθρωπο ποὺ βρίσκεται σὲ στενὴ σχέ­­­ση καὶ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος πρὶν ἀπὸ δεκατέσσερα ­χρόνια ­ἁρπάχθηκε καὶ μεταφέρθηκε στὸν Παράδεισο κι ἄκουσε λόγια ποὺ ­κανένας ἄνθρωπος δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ τὰ ἐκ­φράσει, κι οὔτε ἐ­­πι­τρέπεται νὰ τὰ πεῖ λόγῳ τῆς ἱερότητάς τους.

Εἶναι φανερὸ ὅτι τὶς οὐράνιες αὐτὲς ἀποκαλύψεις δὲν τὶς δέχθηκε κάποιο ἄλλο πρόσωπο ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ὁ Κύριος τοῦ ­ἀπεκάλυψε ­ἀνείπωτη δόξα καὶ θεϊκὴ ­λαμπρότητα, προκειμένου νὰ τὸν ἐνισχύσει καὶ νὰ τὸν στερεώσει στὴν ἀ­­­­­­πο­στολική του δι-α­κονία. ­Ὡστόσο ὁ οὐ­­­ρανοβάμων Ἀπόστολος ταπει­νὰ σιω­ποῦσε ἐπὶ 14 χρόνια, κι ὅταν χρειάστη­κε νὰ ­μιλήσει γι’ αὐτά, τὰ περιέγραψε μὲ πολ­λὴ μετριοφροσύ­νη, λιτότητα καὶ φόβο Θεοῦ.
Ἐμεῖς, ἂν βλέπαμε ἔστω μία ἀπὸ αὐ­­­­­­τὲς τὶς ὀπτασίες, πόσο εὔκολα θὰ σπεύ­δαμε νὰ τὶς κοινοποιήσουμε καὶ νὰ διαφημίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας!

Ὑπάρχουν χριστιανοὶ ποὺ νομίζουν ὅτι βλέπουν ὁράματα καὶ ἀποκαλύψεις, καὶ εὔκολα τὰ διαδίδουν. Ὅμως οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς συνιστοῦν νὰ εἴμαστε πο­λὺ ἐπιφυλακτικοὶ σὲ τέτοια σημεῖα, διότι καὶ «αὐτὸς ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός» (Β΄ Κορ. ια΄ 14). Ἄλλωστε δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ὁράματα γιὰ νὰ πιστέψουμε. Στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν πατερικὴ διδασκαλία μᾶς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ ὅ,τι εἶναι ­χρήσιμο γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

2. Ὁ Κύριος μᾶς ἀσφαλίζει

Τὸ θαυμαστὸ εἶναι ὅτι ὁ παντοδύναμος Κύριος, ποὺ χάρισε στὸν ἀπόστολο Παῦλο τέτοιες ἐξαιρετικὲς ἐμπειρίες, παράλληλα ἐπέτρεψε ὥστε ὁ πιστὸς δοῦλος Του νὰ περάσει μεγάλη δοκι­μασία. Μία ­χρόνια ἀσθένεια ἀπὸ τὴν ὁ­­­ποία δὲν μπο­ροῦσε νὰ ­ἀπαλλαγεῖ, παρὰ τὴ θερμὴ προσευ­χὴ ποὺ ἔκαμνε. Ἀλλὰ ὁ φω­τι­σμένος Ἀπό­στο­λος δὲν δυ­­σ­ανασχέτησε. ­Γράφει: «Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀ­ποκα­λύψεων ἵνα μὴ ὑπερ­αί­ρωμαι, ἐδόθη μοι σκό­λοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σα­τᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπε­ραί­ρωμαι»· δηλαδή, ­ἐξαιτίας τῶν πολλῶν καὶ μεγάλων ­ἀποκαλύψεων ­ἐ­­πέ­­­τρε­ψε ὁ Θεὸς καὶ μοῦ δόθηκε ἀρρώστια ἀ­­­θε­ράπευτη σὰν ἀγκαθωτὸ ξύλο στὸ σῶ­μα, ἄγγελος τοῦ σατανᾶ, γιὰ νὰ μὲ χτυ­πάει στὸ πρόσωπο καὶ νὰ μὲ τα­λαιπωρεῖ, ὥστε νὰ μὴν ὑπερηφανεύομαι. 

Τί νὰ πρωτοθαυμάσει κανείς; Τὴν ἀ­­γάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ παιδαγωγεῖ τὸν ἄνθρωπο μὲ τόση σοφία, ἢ τὴν ἀρετὴ τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου, ὁ ὁποῖος δέχθηκε ταπεινὰ τὴν ἀσθένεια καὶ ὑποτάχθηκε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μὲ ἐμπιστοσύνη;... Κατάλαβε ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ὅτι ὕστερα ἀπὸ τόσες ἀποκαλύψεις κινδύνευε ἀπὸ τὸν πειρασμὸ τῆς ὑπερηφανείας καὶ εἶδε τὴν ἀσθένεια ὡς τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ ποὺ τὸν συγκρατοῦσε. 

Κάθε δοκιμασία ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θε­ὸς στὴ ζωή μας ἔχει τὸν σκοπό της. Ἂς τὴ δεχόμαστε μὲ ὑπομονὴ καὶ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν πάνσοφη πρόνοιά Του.

3. Δὲν μᾶς ἀφήνει μόνους

Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποὺ ἐπέτρεψε τὴ δοκιμασία τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἔδωσε καὶ τὴ χάρη γιὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίσει. Στὶς ἐπανειλημμένες προσευχὲς τοῦ πιστοῦ δούλου Του ἀπάντησε: «ἀρκεῖ σοι ἡ χάρη μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται»· σοῦ εἶναι ἀρκετὴ ἡ χάρη ποὺ σοῦ δίνω. Διότι ἡ δύναμή μου ἀναδεικνύεται τέλεια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενής, καὶ μὲ τὴν ἐνίσχυσή μου κατορθώνει μεγάλα καὶ θαυμαστά. 

Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ στοργικὸς Πατέρας ὁ Ὁποῖος, μαζὶ μὲ τὴν ὅποια ὀδυνηρὴ δοκιμασία, δίνει εἰδικὴ χάρη καὶ δύναμη γιὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουμε. Ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος, ποὺ εἶχε προσωπικὴ πείρα ἀπὸ δοκιμασίες, μᾶς βεβαιώνει σὲ ἄλλο σημεῖο ὅτι ὁ παντοδύναμος Κύριος «ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγ­κεῖν», δηλαδή: μαζὶ μὲ τὸν πειρασμὸ θὰ φέρει καὶ τὸ τέλος του, ὥστε νὰ μπορεῖτε νὰ τὸν ἀντέξετε (Α΄ Κορ. ι΄ 13).

Δὲν μᾶς ἀφήνει μόνους ὁ Θεός. Ἀκόμη καὶ στὶς πιὸ σκληρὲς δοκιμασίες εἶ­ναι δίπλα μας καὶ μᾶς δίνει πλούσια τὴ χάρη Του, ὥστε νὰ φανερώνεται καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸ μεγαλεῖο τῆς δυ­νά­μεώς Του καὶ ἡ δόξα ποὺ ­περιμένει τοὺς πιστοὺς δούλους Του.

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”