Τὸ χάδι τῆς σημαίας καὶ οἱ… παντόφλες τοῦ ρατσισμοῦ

Τὸ χάδι τῆς σημαίας καὶ οἱ… παντόφλες τοῦ ρατσισμοῦ

Τῆς Χαρᾶς Λιαναντωνάκη

Στὴν ὄμορφη Ἑλλάδα ποὺ ἀγαπήσαμε - τὴν πατρίδα τοῦ Φωτὸς τοῦ Λόγου τοῦ Εὐαγγελίου, τὸ ὁποῖο γέννησε Πολιτισμὸ ζωῆς - βλέπουμε σήμερα, μὲ ὀδύνη μεγάλη καὶ ἀντίδραση ἐλάχιστη, νὰ ἐξελίσσεται μὲ ραγδαίους ρυθμοὺς μία ὁλομέτωπη καὶ καλοστημένη «χειρουργικὴ» ἐπιχείρηση συσκότισης, σὲ πολλὰ ἐπίπεδα. Ἕνας νέος «διαφωτισμὸς» ἐπιβάλλεται στὴν κοινωνία, τὴν παιδεία, τὴ γλῶσσα καὶ τὴν πίστη μας τὴν Ὀρθόδοξη, μὲ τρόπο ἀνορθόδοξο καὶ κυρίως μὲ περιεχόμενο ἀνορθόδοξο, μὲ σκοπὸ νὰ οἰκοδομηθεῖ μία «νέα τάξη πραγμάτων» ξένη πρὸς τὰ χρηστὰ καὶ πατροπαράδοτα ἤθη καί ἀσεβοῦσα πρὸς τὸ αἷμα τῶν ἡρώων τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἁγίων, μαρτύρων,  παλαιοτέρων καὶ νέων… 

Ἄλφα «στερητικὸν»: ἀσέβεια, ἀποκαθήλωση ἀξιῶν, ἀμνησία, ἀσυνειδησία, ἀθεΐα, ἀναισχυντία, ἀποκλεισμὸς πηγῶν ἁγιασμοῦ. Μὲ μιὰ λέξη - ἀποϊεροποίηση, ὅπως εὔστοχα διαγνώστηκε ἡ ἀσθένεια τῆς κοινωνίας μας ἀπὸ....

τοὺς ἀληθινοὺς ἀνθρώπους τοῦ Πνεύματος, κληρικοὺς πρωτίστως, θεολόγους καὶ δασκάλους. Ὁρισμένοι ἀρχιερεῖς ὕψωσαν, ὡς ὄφειλαν, δυνατὴ φωνὴ ἀντίστασης ἐπὶ τῆς οὐσίας, ὅπως οἱ μητροπολίτες Πειραιῶς, Κυθήρων, Γόρτυνος, Αἰτωλίας καὶ ἄλλοι, καθὼς ἐπίσης καὶ λίγοι λαϊκοί, ἐπιφανεῖς στοχαστές, ὅπως ὁ σεβαστὸς δάσκαλος, φιλόλογος κ. Κωνσταντῖνος Γανωτής. «Ἀποϊεροποίηση; Θεωρίες συνωμοσίας!» θὰ ποῦν ἀπαξιωτικὰ ὅσοι συμβάλλουν στὴ συστηματικὴ ἀπαξίωση καὶ ἐνοχοποίηση τῶν Ἑλλήνων ποὺ πατοῦν μὲ ἐπίγνωση στὰ ἁγιασμένα αὐτὰ χώματα.

Δὲν εἶναι «θεωρία συνωμοσίας» ὅτι πρόσφατα μεγάλη ἁλυσίδα σούπερ-μάρκετ πουλοῦσε στὰ καλάθια της παντόφλες ποὺ εἶχαν στὸν ἐσωτερικὸ τους πάτο τὴν ἑλληνικὴ σημαία! Δὲν εἶναι «θεωρία συνωμοσίας» ὅτι πολλοὶ γιὰ προφανεῖς ἐμπορικοὺς καὶ γιὰ ἄλλους λόγους προτείνουν νὰ ποδοπατοῦμε μὲ... παντόφλες ρατσισμοῦ τὰ ἱερὰ καὶ ὅσιά μας, στρεφόμενοι ρατσιστικὰ κατὰ τοῦ δικοῦ μας Γένους, τῆς δικῆς μας Σημαίας. Ἀποκαθηλώνουν τὰ ἐθνικὰ σύμβολα ἀπὸ τοὺς δημόσιους χώρους, ἀφαιροῦν τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία ἀλλὰ καὶ τὸν Σταυρὸ ἀπ’ τὴ Σημαία, «ἐξαφανίζουν» τὶς ἱερὲς εἰκόνες ἀπὸ δημόσια κτίρια, καταργοῦν τὴν Κυριακὴ ἀργία, διδάσκουν ἀνοιχτὰ τὴν ἀθεΐα καὶ τὴν ἀσέβεια, ἀπαγορεύουν συχνὰ τὴν πρόσβαση ἱερέων στὰ σχολεῖα καὶ τὸν ὁμαδικό ἐκκλησιασμὸ τῶν τάξεων, παρακωλύουν τὴν πρωινὴ προσευχή, προπαγανδίζουν τὴν ἀναίδεια στὰ παιδιὰ καὶ παρέχουν δημόσια ἀπαιδεία, «κόβουν» τὸν ἑορτασμὸ τῶν ἐθνικῶν ἐπετείων καὶ τὴν ἀπαγγελία τοῦ Ἐθνικοῦ μας Ὕμνου… 

Πρὶν λίγες ἡμέρες (3 Ὀκτωβρίου), στὴν ἐπίσημη λιτανεία τοῦ πολιούχου τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, ἁγίου Διονυσίου, οἱ δημοτικὲς ἀρχὲς ἀπαγόρευσαν τὴν ἀπαγγελία τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου, μία διαχρονικὴ κατά παράδοση πρακτικὴ καὶ εὐτυχῶς, μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ παρισταμένου ἐκπροσώπου τῆς ἀρχιεπισκοπῆς, ὁ λαὸς ἔψαλλε αὐθορμήτως τὸν Ὕμνο. Ἡ ἀλήθεια βοᾶ, ὅπως καὶ ἡ ἐλευθερία «ἀπ’ τὰ κόκκαλα βγαλμένη, τῶν  Ἑλλήνων, τὰ ἱερά»!

Ἐθνικοί λόγοι ἐπιβάλλουν σήμερα χωρὶς ἄλλη ἀναβολὴ νὰ ἀντισταθοῦμε εὐαγγελικῶς, ὑπερασπιζόμενοι τὰ ἱερὰ τῆς παραδόσεώς μας καὶ νόμιμα ἤθη. Ἡ ἀντίσταση αὐτὴ - προσωπικὴ καὶ ἐθνικὴ - δὲν εἶναι ἁπλῶς δικαίωμα ἀλλὰ ὑποχρέωσή μας ἀπέναντι στὴν πατρίδα καὶ τὰ δημοκρατικὰ κεκτημένα αὐτῆς: «ἐπαφίεται στὸν πατριωτισμὸ τῶν  Ἑλλήνων».

Τὰ ἐθνικὰ μας σύμβολα, ἡ Σημαία καὶ ὁ Σταυρός, δὲν συμβολίζουν ἁπλῶς αὐτὴ τὴν τάξη ἀλλὰ ζωντανὰ τὴ διασαλπίζουν. Τὸ θρόϊσμα τῆς Σημαίας καὶ τὸ θάμβος τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ, στὴν κορυφή της, αὐτὴ τὴν ἀφοσίωση διατρανώνουν στὴν ἱστορικὴ μνήμη ἀγώνων ἱερῶν γιὰ τὴνἐλευθερία….

Ἐλευθερία ματωμένη, ζωὴ σταυρωμένη. Γι’ αὐτὸ ἀνεμίζει ἡ Σημαία, μὲ δύναμη πνοῆς ζωῆς καὶ ἐλευθερίας, ἀποκτημένης μὲ τὸ λάβαρο τοῦ Σταυροῦ. Στὸν ἀντίποδα … ἡ μπότα τοῦ ρατσισμοῦ: κλωτσᾶ μὲ βία καὶ μῖσος τυφλό, δὲν ἔχει μνήμη οὔτε ἱστορία, τρομοκρατεῖ, διχάζει, ἔχει θανάτου ἐξουσία, νὰ ἰσοπεδώνει, νὰ βυθίζει στὴ λήθη, νὰ καταδυναστεύει  συνειδήσεις.  Ποιὸς κρατᾶ ἀκόμη ψηλὰ τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία, μετὰ ἀπὸ τόσες  ἱστορικὲς «μπότες» δυναστῶν καὶ σφετεριστῶν; ποιὸς ἄλλος παρὰ ὁ Σταυρὸς στὴν κορυφή; Αὐτὸς δὲν κατεβαίνει … μόνον ἡ σημαία μπορεῖ νὰ κατέβει ἀπὸ τὸν Σταυρό! 

Στὸν Ρ/Σ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας, ἀπομεσήμερο, τὴν 1η Ὀκτωβρίου  2014, ἀνήμερα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Θεοτόκου, σὲ μία πολὺ ἐνδιαφέρουσα συζήτηση ἀκούσαμε τὶς ἀξιοσημείωτες ἀπαντήσεις τοῦ κυρίου Γανωτή, ὅταν τοῦ τέθηκε τὸ ζήτημα: «Θέλουν νὰ κατεβάσουν τὸν  Σταυρὸ ἀπὸ τὴ Σημαία». Kαταγράψαμε ἕνα ἀπόσπασμα τῶν λόγων του: Ὄχι! Τὴ Σημαία θέλουν νὰ κατεβάσουν ἀπὸ τὸν Σταυρό! Δὲν κατεβαίνει ὁ Σταυρὸς ἀπὸ τὶς Σημαῖες… μὴ φοβᾶστε… Ὁ Σταυρὸς μένει ψηλά, δὲν

κατεβαίνει ἀπὸ τὶς Σημαῖες …. οἱ Σημαῖες κατεβαίνουν ἀπὸ τοὺς Σταυρούς….! Ὁ σεβαστὸς δάσκαλος, ἀναφερόμενος στὴν ἐπιχείρηση  «ἀποϊεροποίησης» ποὺ συντελεῖται στὶς μέρες μας, «ἐπειδή φοβοῦνται τὸν  Σταυρό» ὅπως εἶπε, μᾶς ὑπενθύμισε τὸν Ὀρθόδοξο ἡρωισμό, τὴν ἀνάγκη  νὰ παραμείνουμε πρόσωπα…

…Μποροῦμε νὰ κάνουμε ἡρωισμὸ μὲ τὸ νὰ μὴν κάνουμε κάτι ὅπως ὅλοι…  μποροῦμε νὰ ἀντιδράσουμε ἔτσι, δὲν εἴμαστε λίγοι,.. ὄχι ν’ ἀκολουθήσουμε  τὸ ‘ἔτσι κάνουν ὅλοι’ ποὺ λέει ὁ Διαφωτισμὸς… Κάποιοι ἁγίασαν μὲ τὸ νὰ μὴν κάνουν αὐτὸ ποὺ ἔκαναν ὅλοι… ἔγιναν μάρτυρες… αὐτὸ εἶναι πολὺ εὐγενικό, δὲν κάνεις πόλεμο, συνωμοσίες, ὄπλα… ἁπλῶς δὲν κάνεις αὐτὸ ποὺ κάνουν ὅλοι...   Ν’ ἀποφύγουμε τὴ σκέψη τοῦ διαφωτισμοῦ... τὶς γενικότητες τῆς ψυχολογίας… ποὺ βλέπει ὁμάδες γενικῶν ἀντικειμένων… καὶ δὲν βλέπει  πρόσωπα…  Γιὰ τὴ Σημαία εἶπε, μεταξὺ ἄλλων, τὰ ἑξῆς:  Ἕνα τέτοιο σύμβολο μέσα στὴν καρδιὰ τὴ σαλεύει, τὴν παγωμένη ἀπὸ τὴν  ἀστικὴ εὐημερία καρδιά, τὴν πετρωμένη ἀπὸ τὶς ἀνέσεις… τὸ χάδι τῆς  σημαίας τὴν ἀναταράζει… μὲ τί χέρι νὰ χαϊδέψω τὴ γαλανόλευκη, τὸ σύμβολο τῆς ψυχῆς μας;  …ὁ διαφωτισμὸς θέλει νὰ μᾶς κάνει ζῶα διανοούμενα μόνο τὴν ὑλικὴ εὐημερία … ὅμως ὁ Ἕλληνας δὲν εἶναι ἔτσι… … ἐμεῖς στεκόμαστε σ’ αὐτὰ ποὺ γιὰ τοὺς ξένους εἶναι «πεπαλαιωμένα»…. Οἱ ξένοι δὲν τὸ καταλαβαίνουν… Προσπαθοῦν νὰ ἐκπορνεύσουν, νὰ προστυχέψουν τὴν ψυχή μας μὲ τὴν  προτεστάντικη νοοτροπία τοῦ διαφωτισμοῦ, ποὺ δὲν θέλει νὰ κρατήσουμε  …τὶς ‘κακὲς συνήθειες’, ὅπως προσευχές, μετάνοιες, διάπλαση τῶν παιδιῶν  μὲ αὐτὲς τὶς ἀρχές.  Τόνισε δὲ αἰσιόδοξα: Νά χαίρεστε καὶ νά περιμένετε τὰ θαύματα ὅταν  περιορίζεται ὁ Ἕλληνας, μὴν τὸν φοβᾶστε τὸν Ἕλληνα, ἔχει ψυχή…   Ἐπίσης καὶ ὁ μητροπολίτης Κισσάμου καὶ Σελίνου κ. Ἀμφιλόχιος, ἀναφερθεὶς πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες στὸ ζήτημα τῶν ἐθνικῶν συμβόλων, τόνισε ὅτι χωρὶς αὐτὰ ὁδηγούμαστε στὴ λήθη καὶ τὸν ἐθνικὸ μαρασμό.

«Τί πρέπει νὰ γίνει λοιπόν;» καταλήγει στὸ ἄρθρο του ὁ μητροπολίτης. «Τὴν ἀπάντηση, νομίζω, δίδει ὁ ἀνώνυμος Κύπριος ἀγωνιστὴς τοῦ 1955: Κοίταξα πίσω μου, εἶδα ἱστορία• ἔνιωσα τὸν προορισμό. Κοίταξα γύρω μου,  εἶδα χάος• σκέφτηκα ὅτι χρειάζεται πρόσωπο. Κοίταξα μπροστά μου, εἶδα  δρόμο• κατάλαβα ὅτι ἀξίζει νὰ προσπαθήσω. Κοίταξα μέσα μου, εἶδα πίστη•  ἤξερα ὅτι θὰ φτάσω σίγουρα στὴ νίκη». 

Πράγματι, ἄν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἀληθινὰ προοδευτικοὶ ὀφείλουμε νὰ κοιτάξουμε πίσω, στὰ πατροπαράδοτα τοῦ Ἑλληνισμοῦ θεμέλια, στὶς  ρίζες μας τοῦ Ὀρθοδόξου Πολιτισμοῦ ποὺ διατρέχει τὴν οἰκουμένη γύρω  μας. Ἔτσι θὰ καταφέρουμε νὰ δοῦμε καθαρὰ μπροστὰ καὶ μέσα μας,  ἀλλὰ καὶ ψηλὰ γιὰ νὰ μὴν χάσουμε ἀπὸ τὰ μάτια μας τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς μας, προσωπικῆς καὶ ἐθνικῆς. Τὸν Σταυρὸ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Πάντα Αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ πνοὴ καὶ ἡ κινητήρια δύναμη τῆς Σημαίας καὶ τοῦἜθνους μας ποὺ σταυρώνεται. Ἔχουμε εὐθύνη ἱστορικὴ νὰ μὴν  προδώσουμε τὴν πατρίδα μας, νὰ τὴν ἀναστήσουμε.

Οὐδεὶς μπορεῖ ἄν δὲν τὸ θέλουμε, νὰ μᾶς κάνει νὰ ὑποκύψουμε στὶς  «ἀναπαυτικὲς» παντόφλες τοῦ εἰσαγόμενου ρατσισμοῦ, παρεκτρέποντας  τὴν πορεία μας στὴν ἱστορία τῆς Εὐρώπης καί τῆς οἰκουμένης• οὔτε  μπορεῖ ποδοπατώντας νὰ σβήσει τὰ ἴχνη τῆς μνήμης καὶ τῆς ἔγνοιας μας,  ποὺ δὲν εἶναι γραμμένη σὲ γλῶσσα ξένη, μὰ οὔτε στὴν ἄμμο… ἐξὸν στὶς  ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου.

Τή γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική

τὸ σπίτι φτωχικὸ στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου….

Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου, μὲ τὰ πρῶτα-πρῶτα Δόξα Σοί!....

Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου, μὲ τὰ πρῶτα λόγια τοῦ Ὕμνου.

(Ἄξιον Ἐστίν, Ὀδυσσέας Ἐλύτης).

Ἄς ἀφουγκρασθοῦμε τὴν ἱερὴ καρδιὰ τῆς πατρίδας μας και ἄς ἀντισταθοῦμε, στὴν κλιμακούμενη συσκότιση, μὲ τοὺς ἀναβαθμοὺς τοῦ Φωτὸς καὶ τὸ θάλπος τῆς ἱερῆς τοῦ Εὐαγγελίου γλώσσας: μὲ τὰ πρῶτα- πρῶτα Δόξα Σοί, μὲ τὰ πρῶτα λόγια τοῦ Ὕμνου καὶ μὲ τὰ τελευταῖα τοῦ  Συντάγματος…

ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

enromiosini.gr