Ομιλία του Προέδρου των Ελληνορθοδόξων του Λιβάνου στην εκδήλωση για το Τάμα του Έθνους.

Η αναλαμπή του Ελληνισμού στον 21ο αιώνα. Πολεμικό Μουσείο 10.9.14

Ὁ Πρόεδρος τῶν Ἑλληνορθοδόξων τοῦ Λιβάνου κ. Δημήτριος ElKhoury κατὰ τὴν εἴσοδό του στὴν αἴθουσα καὶ σὲ μία φάσι τῆς συναρπαστικῆς ὁμιλίας του.

ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Η ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

ΟΜΙΛΙΑ

Προέδρου  τῶν Ἑλληνορθοδόξων τοῦ Λιβάνου

 κ. Δημητρίου El Khoury

Διαδρομή Βηρυτού - Αθηνών

Δρόμος όπου πέρασαν καραβάνια και καραβάνια από την αυγή της ιστορίας έως σήμερα ... Και εδώ είμαστε εμείς, σήμερα, για να τον περάσουμε από την αυγή του παρόντος προς το μέλλον.

Καραβάνια που τα μετέφεραν κύματα και κύματα από κει μέχρι εδώ, και από δω μέχρι εκει... Κύματα οδηγημένα από ελπίδα μερικές φορές ... και μερικές άλλες από πόνο.

Είναι ένα Μεσογειακό κύμα, το οποίο μετέφερε μια μέρα τον Κάδμο από την Βύβλο, στις ακτές της Ανατολής, στη Θήβα κοντά στην Αθήνα, για να κηρύξει την «Αλφάβητο», το εργαλείο του «πολιτισμού», το πιο σημαντικό από όλα. Εκείνος δεν αισθάνθηκε ότι είχει μετακινηθεί από «χώρα» σε «χώρα», αλλά μάλλον από μέρος σε μέρος» της μίας χώρας.

Είναι ένα Μεσογειακό κύμα, το οποίο μετέφερε την «Ευρώπη», αδελφή του «Κάδμου», από τις ακτές της Ανατολής στην Ελλάδα, για να δώσει σε όλη την ήπειρο το «όνομα» και τη μαγεία της.

Είναι ένα Μεσογειακό κύμα, το οποίο μετέφερε χιλιάδες κάτοικοι της Ανατολής στην Κύπρο και στην Κρήτη, και χιλιάδες Κρήτες και Ίωνες προς την ακτή της Ανατολής, για να κάνει αυτούς τους λαούς «ένα μείγμα» με έναν ενιαίο πολιτιστικό χαρακτήρα.

Είναι ένα Μεσογειακό κύμα, το οποίο μετέφερε τον «Μέγα Αλέξανδρο» από τη «Μακεδονία» στις χώρες της Ανατολής, γα να κάνει από εκείνο το εθνοτικό και πολιτισμικό μείγμα μια μεγάλη πολιτιστική ενότητα, η οποία είναι ο Ελληνικός Πολιτισμός, ο οποίος ένωσε όλο το μεγαλείο της θάλασσας με όλο το μεγαλείο της ηπειρωτικής χώρας, και συγχώνεψε την Ανατολή με τη Δύση και έτσι ήταν η πρώτη πολιτική ενσάρκωση σε εκείνο το πολιτιστικό εγχείρημα στο οποίο συνέβη αυθόρμητα κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων της αλληλεπίδρασης.

Επίσης είναι ένα Μεσογειακό κύμα που μετέφερε τον Απόστολο Παύλο από την Ανατολή προς την Ελλάδα, για να φέρει το ευαγγέλιο της σωτηρίας στους φιλοσόφους της Αθήνας και τη δύναμη του σταυρού στους» διδασκάλους της σοφίας» .... Και από τότε, σχηματίστηκαν όλα τα θεμέλια της κοινής μας πολιτιστικής ταυτότητας.

Επειδή είναι η γλώσσα της Αγίας Γραφής, και η γλώσσα των προγόνων μου από τους ρωμιούς της Ανατολής, θέλησα να μιλήσω σήμερα στην ελληνική γλώσσα, παρά το γεγονός ότι δεν την κατέχω καλά. Όμως, λόγω «αρχής» θα το κάνω.

Η Ελληνική Χριστιανική, ή αλλιώς η Ρωμιακή ταυτότητα» είναι εκείνος ο αετός  με τις δύο κεφαλές  «η κεφαλή που βλέπει την Ανατολή κι η άλλη που βλέπει τη Δύση , με την πνευματική και την πολιτική κεφαλή... Αυτή είναι η ουσία της ελληνικής ταυτότητας και της αποστολής της. ...

Αν γίνει η ταυτότητά μας μόνο Δυτική, θα πεθάνει.

Αν γίνει μόνο υλική, θα πεθάνει.

Πόση ανάγκη έχουμε σήμερα να επικεντρωθούμε σε αυτές τις δύο πτυχές της πολιτισμικής μας ταυτότητας;  Αν σήμερα τεθεί σε μας το ερώτημα: Ποια είναι η ιδιότητα της Ελλάδας; Η απάντηση πρέπει να είναι άμεση,  αρμονία ανατολής και δύσης, αρμονία πνευματική και υλική Αιώνιος Δικέφαλος. Αυτός είναι ο «Ελληνισμός».

Ανατολικές πόλεις που μιλούν Ελληνικά, Γράφουν στα Ελληνικά, προσεύχονται στη Δαμασκό για τη Θεσσαλονίκη, και στην Αθήνα, για την Αντιόχεια ... η Βηρυτός κλαίει για τον πόνο της Κωνσταντινούπολης, και κλαίει στο Χαλέπι για τον πόνο της Σμύρνης, και συμπονά η Τρίπολη με την Καππαδοκία ... Εργάτες από τη Βηρυτό, Χοράν, Δαμασκό, Αθήνα και Κύπρο χτίζουν μια εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη, και στρατιώτες από το Χαλέπι, Θεσσαλονίκη, Χομς, Λατάκια και Αντιόχεια υπερασπίζουν την Ιερουσαλήμ ....Έτσι ήταν το κλίμα στο οποίο προέκυψε η «πολιτιστική μας ιδιότητα’ στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού ... και την κουβαλήσαμε στην καρδιά μας μέχρι σήμερα, παρά τη διαδοχή των συμφορών και κατακτήσεων.

Έτσι, για παράδειγμα, γεννήθηκε, ο «Ιωάννης ο Χρυσόστομος» στην Αντιόχεια, έζησε στην Κωνσταντινούπολη, και εξορίστηκε στην Ανατολία , και κουβάλησε όλους τους και τις λύπες τους,  μέσα στην καρδιά και στα συναισθήματά του.

Έτσι, επίσης, γεννήθηκε ο Ρωμανός ο Μελωδός στη Χομς και έζησε στη Βηρυτό. Οι ύμνοι και τα ποιήματά του ηχούσαν στην Αθήνα και στην Κωνσταντινούπολη για να γίνουν μια «μουσική επανάσταση» , δροσίζοντας όλο το Ρωμιο-Ελληνικό πολιτισμό.

Έτσι, επίσης, όταν κατέκτησαν οι Άραβες την Ανατολή, μιλούσαν με την πλειοψηφία του αστικού πληθυσμού Ελληνικά μέσω διερμηνέων ...

Έτσι, μετά την κατάληψη της Ανατολής από τους Άραβες το 634, χιλιάδες Ανατολίτες Ρωμιοί δραπέτευσαν και κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη «χώρα» τους, η οποία προστάτευε τη θρησκεία τους και μιλούσε τη γλώσσα τους, δηλαδή στην «Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» και την πρωτεύουσά της, την Κωνσταντινούπολη. Πίστευαν ότι «η Επαρχεία της Ανατολής Του Ρωμιακού κράτους» έπεσε προσωρινά ... Και θα έπρεπε να ελευθερωθεί… Από εκείνους τους μετανάστες από την ρωμαϊκή Μπάαλμπεκ, βγήκε ο Καλλίνικος, ο οποίος εφηύρε το διάσημο «Ελληνικό Πύρ» (πῦρ ῥωμαϊκόν) , to  Πολεμικό Ναυτικό που έσωσε την Κωνσταντινούπολη για αιώνες , από τις επιθέσεις των Βαρβάρων.

Έτσι, επίσης ύστερα από εκατό χρόνια κατοχής της Δαμασκού από τους Άραβες, ο «Ιωάννης ο Δαμασκηνός» έγραφε μόνο στην Ελληνική γλώσσα για να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους, που έχουν σφραγίσει τον Ελληνικό πολιτισμό, και τα ποιήματα και τα κείμενά του έχουν γίνει τα πιο διαδεδομένα στην Ελλάδα.

Αυτό είναι που έκανε τον Άγιο Γεώργιο της Βηρυτού ,  προστάτη Άγιο του Ελληνικού στρατού,

τον Άγιο Δημήτριο της Θεσσαλονίκης Προστάτη πολλών Ρωμιών της Βηρυτού ,  και την Θεοτόκο που γεννήθηκε στη «Ναζαρέτ» της Παλαιστίνης, Προστάτιδα του Αγίου Όρους.

Κάθε πόλη στην οποία ο πολιτισμός μας έχει αναπτυχθεί, μας νοιάζει, κάθε ναός, κάθε εκκλησία , κάθε κόκκος χώματος ... κάθε κλαδί ελιάς ... κάθε σταγόνα αίματος… κάθε δάκρυ ... κάθε σταγόνα μελάνης που μαρτύρησε για τις διαχρονικές μας αξίες και τα κοινά μας ιερά σε όλη την ιστορία ... από την Αντιόχεια στην Ιερουσαλήμ, στην Αλεξάνδρεια, στην Κωνσταντινούπολη και στην Αθήνα… όλα μας νοιάζουν ,  και μας πονούν.

Είναι αλήθεια ότι οι Άραβες είχαν καταλάβει μέρος του «Ρωμιακού κράτους», και οι Τούρκοι κατέλαβαν ένα άλλο μέρος... αλλά η «Ρωμιακή Ψυχή» είναι ακόμα ζωντανή, παρά όλων αυτών των γεγονότων. Είναι στην «Αθήνα» ακόμα ... επειδή άνδρες, σαν τον «Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό», και τον «Θεόδωρο Κολοκοτρώνη» βρέθηκαν εδώ.

Είναι ακόμα ζωντανή επειδή γυναίκες σαν την «Μπουμπουλίνα» βρέθηκαν εδώ και είναι ακόμα ζωντανές… γιατί μια μειοψηφία αρνήθηκε να υποκύψει κι είπε: «Ελευθερία ή θάνατος» μια ημέρα του έτους 1821 για να ξεκινήσει η Μεγάλη «Ελληνική Επανάσταση»...

Ρωτήθηκε ο «Αριστοτέλης» μια μέρα: Ποιος κάνει τους καταπιεστές; Εκείνος απάντησε: η αδυναμία των καταπιεσμένων.

Οι καταπιεσμένοι το 1821 αποφάσισαν να ανατρέψουν τον καταπιεστή και ορκίστηκαν: «Ελευθερία ή Θάνατος»

Η Επανάστασή τους  , δεν ήταν μόνο για την Πελοπόννησο, αλλά ήταν η επανάσταση της «Ελευθερίας» στην «δουλεία».

Επανάσταση της «Δικαιοσύνης στην «Αδικία».

Επανάσταση της «αξιοπρέπειας» στην "υποταγή".

Επανάσταση των γενναίων" στους «δειλούς».

Ήταν μια "επανάσταση των «Ελεύθερων του Κόσμου» ... κατά τις «αρχές της καταπίεσης , δουλείας και τρομοκρατίας» ... Ακριβώς όπως μάχονται οι Ανατολίτες σήμερα στον πόλεμο της “ ελευθερίας στον κόσμο”  εναντίων στις “αρχές της καταπίεσης, δουλείας και τρομοκρατίας”.

Αυτοί σήκωσαν τον Σταυρό λάβαρο γιατί πίστεψαν ότι η σταύρωση προηγείται την «Ανάσταση». και ότι ένας μακρύς «Γολγοθάς» προηγείται την επανάσταση..

Σήμερα .... ο Ρωμιακός πολιτισμός είναι ακόμα ζωντανός ...

 Είναι αλήθεια ότι έχει χάσει την κυβέρνηση εδώ ή εκεί ... αλλά είναι ακόμα ζωντανός στις ψυχές των τέκνων του .

Κεφάλια κόβονται και στη συνέχεια παίζεται ποδόσφαιρο με αυτά ..

Άνδρες σταυρώνονται επειδή αρνήθηκαν να απαρνηθούν τον Χριστό ...

 Εκκλησίες καίγονται ,  σπίτια καταστρέφονται, κοιμητήρια βεβηλώνονται…

μέλη ακρωτηριάζονται ...

Σταυροί απομακρύνονται από τις εκκλησίες ...

μοναχές και επίσκοποι απάγονται :  Το μόνο όπλο τους είναι το κομποσκοίνι "....

χιλιάδες τοποθετούνται σε «κλουβιά» για να πουληθούν ... σπίτια σφραγίζονται με το αρχικό γράμμα «Νούν», δηλαδή με το «Ν» ως διαφοροποίηση από τους Χριστιανούς.

 Γράφουν στους τοίχους των Εκκλησιών της Τρίπολης του Λιβάνου απειλές με «σφαγή» και το «έγκλημα» είναι η λατρεία του Σταυρού...`

Αυτές δεν είναι σκηνές από το έτος 634, ή από τις σφαγές των Οθωμανών το 1453 ... ή από τις σφαγές των Τούρκων το 1915 ... Είναι σημερινές σκηνές το 2014.

Στη Μοσούλη ... στην Ράκκα..., στη Κάσαμπ... στη Μααλούλα ... και ποιος ξέρει; Ισως αύριο στη Βηρυτό ή στην Κύπρο .. ή ... στην Κρήτη, ακόμα και στην Αθήνα, Θεός Φυλάξη.

Υποχρεωτική από εμάς σήμερα, είναι η διοργάνωση και η ευαισθητοποίηση. Η συνειδητοποίηση της αληθινής μας ταυτότητας και συνείδηση των απειλών προς εμάς.

Οι Κίνδυνοι σήμερα είναι: «το δέλεαρ του Δυτικού υλισμού» από τη μία πλευρά ,  και «ο βάναυσος ισλαμικός εξτρεμισμός». Ο ένας σκοτώνει τη «σάρκα» και ο άλλος την «ψυχή».

Ως εκ τούτου, η σημασία του έργου που κάνετε από την άποψη της οικοδόμησης της εκκλησίας του εθνικού «Τάματος» για να διατηρηθεί η πνευματική ταυτότητα του «Ελληνικού μας έθνους» ... Η δεύτερη κεφαλή του αθάνατου αετού μας.

Όλοι πρέπει να ενωθούμε σήμερα, να βοηθήσει ο ένας τον άλλο ...

τα βάσανα του Κοσσυφοπεδίου μας αφορούν,

τα βάσανα της Μοσούλης μας αφορούν,

 τα βάσανα της Μχάρντε ( η πολιορκημένη Ορθόδοξη πόλη στη Συρία σήμερα) μας αφορούν

 και τα βάσανα της Ελλάδας μας αφορούν.

Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι ο εχθρός δεν μας βλέπει χωρισμένους αλλά ενωμένους.

 Η ιστορία μάς λέει ότι όταν κατέκτησε τη «Δαμασκό» πήγε στη Βηρυτό το 634, και στη συνέχεια στην «Ιερουσαλήμ» και στην «Τρίπολη» το 642 ... . Και όταν έπεσε όλη η Ανατολή στα χέρια των Τζιχατιστών κατέλαβε την Κύπρο το 656 ... ύστερα το νησί της «Κρήτης» το 825, για να επιστρέψει να κατακτήσει κάθε περιοχή, ώσπου έπεσε η «Κωνσταντινούπολη» , πρωτεύουσα του Βασιλείου των βασιλείων ... και μετά την Κωνσταντινούπολη συνέχισαν στην Αθήνα.

Όσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος, τόσο θα πρέπει να έχουμε επίγνωση της σημασίας το να βοηθάμε ο ένας τον άλλο στη μέση και στα πλευρά, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά, γιατί μια επίθεση στα πλευρά θα ακολουθηθεί, όπως συνέβη ιστορικά, με μια επίθεση στη μέση ...

Πόσο αίμα έπεσε; ... Πόσοι μάρτυρες;... Πόσοι αγώνες; ... τα κρανία των προγόνων μας περιμένουν και μαρτυρούν λέγοντας: Μαρτυρήσαμε για να παραμένει η «Ορθοδοξία» και η «αξιοπρέπεια» και να μας ζητάει την πίστη και την αφοσίωση.

Ως εκ τούτου, σήμερα ορκιζόμαστε μαζί :

Να είμαστε ο Δαυίδ στην αντιμετώπιση του Γολιάθ .

Να είμαστε οι ήρωες της Μάνης στην αντιμετώπιση του Ιμπραήμ Πασά.

Και να κρατήσουμε τη φλόγα αναμμένη και να την παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές μας.

Μια φλόγα Ελληνική και μια φλόγα Ορθόδοξη.

Οι ίδιοι οι Τζιχαντιστές, οι οποίοι γέμισαν τη Χίο με το αίμα των παιδιών και τα κρανία των αθώων.

 οι ίδιοι οι Τζιχαντιστές, οι οποίοι γέμισαν τον Πόντο με τις κραυγές των σφαγμένων και με τα καραβάνια των προσφύγων.

 οι ίδιοι οι Τζιχαντιστές, οι οποίοι γέμισαν τη Σμύρνη με το θρήνο των γυναικών και το κλάμα των παιδιών.

 είναι οι ίδιοι που επιτέθηκαν στο Μουσούλι σήμερα, και που πολιορκούν τη ΜΧΑΡΝΤΕ, και ίσως επιτεθούν στη Βηρυτό ή την Τρίπολη πολύ σύντομα.

Αλλά εμείς απαντάμε:

Εμείς ορκιστήκαμε με τον όρκο των Σπαρτιατών εναντίων των Περσών.

 τον όρκο του ΚΟΛΟΚΟΤΡΏΝΗ εναντίων των ΟΘΩΜΑΝΩΝ.

“πεθαίνουμε ελεύθεροι και δεν θα ζήσουμε σκλάβοι. οι ελεύθεροι δεν φοβούνται τη σταύρωση γιατί την τρίτη ημέρα θα αναστηθούν.

Και εσείς θα λιώσετε σαν τα κεριά ,  και θα σκορπιστείτε σαν το σκοτάδι...Γιατί εμείς είμαστε το πνευμα Αληθείας, το πλήρωμα της ζωής ,  και η χαρά της Ανάστασης.

http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=869:1192014--------21----10914&catid=28:2009-07-31-01-41-51