Το ποντικάκι [διδακτικό παραμύθι για μεγάλα ελληνόπουλα]

Το ποντικάκι

[διδακτικό παραμύθι για μεγάλα ελληνόπουλα]

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου,συγγραφέα

[Η ιστοριούλα αλιεύθηκε στο διαδίκτυο και διαμορφώθηκε έτσι δια ψυχικήν ωφέλειαν και τινάν παραμυθίαν!] Ας αρχίσουμε λοιπόν:

Η ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ: Ένα ποντικάκι, μια φορά κι έναν καιρό, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξετύλιγαν ένα πακέτο. “Τι λιχουδιά άραγε έχει το πακέτο;” αναρωτήθηκε... Όταν οι αγρότες άνοιξαν το πακέτο, το ποντικάκι έπαθε το σοκ της ζωής του καθώς διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει λοιπόν γρήγορα στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο! “Μια ποντικοπαγίδα! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!”, φώναζε απελπισμένα.

ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΖΩΑ: Η κυρα-κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας ψηλά το λαιμό της, δήλωσε κατηγορηματικά αλλά με ... κατανόηση: “Κυρ-Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δε βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!”

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: “Υπάρχει ποντικοπαγίδα! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!” Το γουρούνι έδειξε “φιλανθρωπία”, αλλά απάντησε: “Λυπάμαι πολύ κυρ-ποντικέ μου, δε μπορώ να κάνω τίποτ' άλλο από το να προσευχηθώ. Ναι, να είσαι σίγουρος. Θα προσευχηθώ για σένα”. Τότε το ποντίκι στράφηκε με λιγοστές πια ελπίδες προς το βόδι και του φώναξε σημαίνοντας συναγερμό: “Έφεραν ποντικοπαγίδα εδώ μέσα στο σπίτι!” Και το βόδι απάντησε χλιαρά: “Κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου!” Τότε, ο ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον νέο κίνδυνο μέσα στο σπίτι του.

ΠΩΣ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙ Η ΖΩΗ!:Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος ήχος, σαν το θόρυβο που κάνει η φάκα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι! Φοβισμένο το φίδι, όμως, δάγκωσε τη γυναίκα! Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες.

Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα! Η γυναίκα όμως πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας για ώρες. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι! Τελικά, όλα αυτά ήταν μάταια γιατί η γυναίκα τελικά εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο. Στην κηδεία της, ήρθε πάρα πολύς κόσμος, μιας και η αποδημήσασα ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει και το βόδι!

ΔΕΝ ΜΕ ΠΡΟΣΕΞΑΝ: Ο κυρ-Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν' έλα από την τρυπούλα του με πολύ μεγάλη θλίψη. Είχε προειδοποιήσει, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία σε ένα τόσο δα μικρό ποντικάκι και για μια υπόθεση μάλιστα που φαινόταν να αφορά μόνο ποντίκια...

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Αν προσθέσουμε πως:

 Α΄ Χάσαμε την ανθρωπιά μας ενισχύοντας τον ατομισμό μας.

Β΄ Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο.

Γ΄ Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ' αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή! και

Δ΄ Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!.... τότε ίσως ματαιοπονούμε λέγοντας πράγματα ήδη γνωστά. Όμως, Εμείς είμαστε τα ποντικάκια, εμείς όμως είμαστε και οι κότες, εμείς και τα γουρούνια, εμείς και τα βόδια. Κι αυτό γιατί ΤΩΡΑ μαθαίνουμε πως είναι αδύνατον να γελάμε, αν δε γελάει ολόκληρη η γειτονιά μας!