Κυριακή των Πατέρων της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου – «Υμείς εστέ το φώς του κόσμου»

Απόστολος: Τιτ. γ΄ 8 - 15

Ευαγγέλιον: Ματθ. ε΄ 14 – 19 

«Υμείς εστέ το φώς του κόσμου»

 Έντονη πρόσκληση για τους οπαδούς Του ο χαρακτηρισμός αυτός του Κυρίου. Έντονη είναι η πρόσκληση που απευθύνει ο Χριστός στην επί του όρους ομιλία Του. Εσείς είστε το φως του κόσμου. Τονίζει εσείς. Είναι ένα καθήκον που οφείλουν να αναλάβουν οι πιστοί στον κόσμο που ζουν. Προσκαλεί τους πιστούς Του να είναι φως. Να εκπέμπουν φως με τη ζωή τους με το παράδειγμά τους. Υπονοείται ωστόσο με αυτή την εντολή που έχει και το στοιχείο του χαρακτηρισμού, της φωτεινής ιδιότητας, η διάκριση από τον κόσμο. Τη διάκριση από εκείνους που δεν είναι ακόλουθοι του Χριστού.

Εμείς, λοιπόν, οι πιστοί χριστιανοί, αγαπητοί μου αδελφοί, και ο κόσμος από την άλλη πλευρά. Δεν μας απομονώνει από τον κόσμο, αφού άλλωστε μια φωτεινή πηγή, δεν είναι εύκολο να κρυφτεί και να απομονωθεί. Με το πλήθος γύρω Του, ο Κύριος, πάνω στο βουνό που στέκεται και διδάσκει τους συγκεντρωμένους, βλέπει μια άλλη εικόνα. Μια εικόνα γεμάτη φως ανάμεσα σε φωτεινούς ανθρώπους. 

Φως Εκείνος, εκεί ψηλά στο όρος. Και ο λαός γύρω Του δέχεται τις ακτίνες του φωτός Του. Παίρνουν από Εκείνον το φως και γίνονται και αυτοί φως. Λάμπουν όλα γύρω Του με το φως να διαχέεται και να επεκτείνεται όλο και μακρύτερα. Μια μεγάλη πηγή φωτός, ένα σύνολο λαμπρό. Έτσι βλέπει τον κόσμο. Έτσι τον θέλει. Γιατί πως είναι δυνατόν, συνεχίζει ο Κύριος, μια πόλη χτισμένη πάνω σε ένα βουνό, πως είναι δυνατό να κρυφτεί από τα μάτια μας. Είμαστε όλοι μια πόλη πάνω στο βουνό. Είναι σαν μια φωτεινή πηγή που εκπέμπει το φως γύρω. Αυτό είναι το χωρίς διακοπή καθήκον μας. Να εκπέμπουμε το φως που πήραμε. Και μια φωτεινή πηγή υπηρετεί τις ανάγκες όλων. Δεν δικαιούται να διακόπτει την παροχή.  Δεν κάνει διακρίσεις. Είμαστε το φως. Είμαστε γιατί μας το έδωσε ο Κύριος μας. Το πήραμε από τον φωτοδότη Κύριο και το προσφέρουμε στους άλλους. Φωτισμένοι από την διδασκαλία του Κυρίου μας, καθορίζουμε την πορεία της καθημερινής ζωής. Κάθε πράξη μας αποκτά ένα χαρακτηριστικό που συμφωνεί με τον νόμο του Θεού. Επιζητούμε να συμμορφώσουμε τις σκέψεις, τους λόγους και τις πράξεις μας, με τις αλήθειες του ευαγγελίου, αυτό μας δίδαξε ο Κύριος.

Καμιά πηγή φωτός, αγαπητοί μου αδελφοί, δεν είναι αυτόνομη. Πρέπει να βρίσκεται πάντοτε συνδεδεμένη με την παραγωγή. Πάντοτε σε επιφυλακή. Και όχι μόνο. Δεν επιτρέπεται η διακοπή. Συνεχής ο έλεγχος της γραμμής μεταφοράς του φωτεινής ενέργειας. Έργο ζωής η διατήρηση της εκπομπής του φωτός.

Αυτό σημαίνει για να επανέλθουμε στον τρόπο της ζωής μας, σημαίνει ότι δεν σταματούμε την προσπάθεια μας, να φαίνονται, αλλά και να είναι φωτεινά τα έργα μας. Να είναι φωτεινή η ζωή μας. Ασφαλώς δεν είναι κάτι απλό. Είναι όμως δυνατό να γίνει μια αυτοματοποιημένη διαδικασία ζωής, εφόσον ο νους και η καρδία μας είναι στραμμένη και προσηλωμένη στον φωτοδότη Κύριο μας. Δεν είναι απλό, αλλά δεν είναι και εύκολο, χωρίς κάποιες προϋποθέσεις. Απαιτεί προσπάθεια. Απαιτεί αγώνα σε κάθε επίπεδο της καθημερινής ζωής. Χρειάζεται να συμμορφώσουμε την συμπεριφορά μας με τις εντολές του Θεού. Και πολλές φορές αντιδρά ο κακός εαυτός μας. Μας παρασύρει η εύκολη αντιμετώπιση δύσκολων προβλημάτων που παρουσιάζονται στη ζωή μας. Δεχόμαστε και από τους γύρω μας προτάσεις και παραδείγματα και σκοτεινιάζει η ζωή μας. Χάνουμε τη φωτεινή ενέργεια που μπορούμε να έχουμε όταν είμαστε συνδεδεμένοι με την πηγή.

Είναι λοιπόν, αγαπητοί μου, ένας καθημερινός, αγώνας σκληρός και κάποτε πολύ δύσκολος. Αντιμετωπίζουμε τις συνήθειές μας και τις επιθυμίες μας, που πολλές φορές διατηρούνται και χάνονται μέσα στο σκοτάδι. Αναζητούμε κάποια ακτίνα φωτός για να ξαναγυρίσουμε και να βρούμε το δρόμο μας. Χρειαζόμαστε να βάλουμε το καλώδιο στην μπρίζα. Να πλησιάσουμε στον Χριστό. Να ζητήσουμε τη βοήθειά Του. Να συνδεθούμε με την πηγή. Να πάρουμε και να δώσουμε φως. Είναι μια πρόκληση. Αλλά είναι και πρόσκληση που τονίζει εμφαντικά ο Κύριος. «Υμείς εστέ το φως του κόσμου». Φως για τον εαυτό μας. Φως για τους γύρω μας. Το λαμπρό μοναδικό φως που δεχόμαστε δώρο από τον φωτοδότη Κύριο μας. Αρκεί να προσφύγουμε στον φωτοδότη. Να ζητήσουμε να ενισχύσει την αδύναμη προσπάθειά μας. Και τότε έρχεται η βοήθειά Του. Έρχεται το φως και πλημμυρίζει τη ζωή μας. «Φως και μέσα, φως κι απ’ έξω κι όλα γίνονται ένα φως»! Αμήν.

Δ.Γ.Σ- Μητρόπολη Πάφου