Κυριακή των Αγίων Πάντων – Τα χέρια των αγωνιστών

Απόστολος: Εβρ. ια΄13-ιβ΄2

Ευαγγέλιο: Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Η Κυριακή των Αγίων Πάντων είναι αφιερωμένη στους αναρίθμητους γνωστούς κι άγνωστους ήρωες του χριστιανισμού που με τον ιδρώτα και το αίμα τους έγραψαν τις ενδοξότερες σελίδες της Εκκλησιαστικής ιστορίας. Ακολουθώντας τα βήματα του Ιησού Χριστού σήκωσαν γενναία τον σταυρό του πνευματικού αγώνος, αλλά και του διωγμού, για να φτάσουν από τον Γολγοθά στην Ανάσταση και να αναδειχτούν άξιοι του χριστιανικού ονόματος. Άνδρες και γυναίκες, σφριγηλά νιάτα και λευκά γηρατειά αλλά και κληρικοί και λαϊκοί, βασιλείς και στρατιώτες, άρχοντες και δούλοι, σοφοί και αγράμματοι, άλλοι με το αίμα του μαρτυρίου, άλλοι με τον ιδρώτα του αγώνος και της ασκήσεως, κι άλλοι με τα δάκρυα της μετανοίας, άνοιξαν τις πύλες του ουρανού και εισήλθαν ως θριαμβευτές στην αιωνιότητα.

Όλες αυτές οι μεγάλες και οι ηρωικές μορφές, υψώνονται μπροστά μας και γίνονται οι φάροι που φωτίζουν το δρόμο μας και το παράδειγμά τους μας θυμίζει το μεγάλο χρέος που έχουμε ως χριστιανοί τούτου του αιώνος. Το χρέος να συνεχίσουμε τον αγώνα εκείνων για την πίστη και την αρετή αλλά και για να ξαναζωντανέψουμε με την ανεπίληπτη ζωή μας την παρουσία του Χριστού στον  κόσμο αποδεικνύοντας ότι ο «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». 

Όπως τον παλιό καιρό έτσι και τώρα, ο δρόμος του χριστιανού είναι ανηφορικός, είναι σταυροφορία. Ο σταυρός μένει πάντα το διακριτικό γνώρισμα εκείνων που υπηρετούν την χριστιανική ιδέα. Είναι η λυδία λίθος που κρίνει την γνησιότητα, επομένως και την αξία των παλιών και των σύγχρονων μαθητών του Ιησού.

Ο αγώνας του χριστιανού είναι αγώνας για την αρετή και την αλήθεια κι είναι ο πιο σκληρός, ο πιο δύσκολος από κάθε άλλον ανθρώπινο αγώνα. Τα όργανα του κακού στήνουν πάντα επικίνδυνες παγίδες και βάζουν ελκυστικά δολώματα για να παρασύρουν στη λάσπη τους αγωνιστές. Όταν αυτά δεν φτάσουν στον σκοπό τους, τότε υψώνουν αγχόνες και ικριώματα. Η πείρα της ζωής επιβεβαιώνει κάθε εποχή τον λόγον του αποστόλου Παύλου, ότι «πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζειν διωχθήσονται».

Η χριστιανική ζωή δεν είναι ένας περίπατος, είναι ορειβασία. Στην παράταξη του Χριστού δεν έχουν θέση οι δειλοί, έχουν θέση οι ήρωες που προτιμούν την θυσία παρά την καλοπέραση, που προτιμούν το καθήκον παρά το συμφέρον, το θάνατο παρά τον ένοχο συμβιβασμό.

Εμείς οι σύγχρονοι χριστιανοί πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα το σημείο τούτο γιατί το στοιχείο του σταυρού συνεχώς ατονεί στον αγώνα μας. Πολλοί από μας αν ακολουθούμε το Χριστό, είναι για να μας προστατεύει από τα δυσάρεστα και από τους πόνους. Στην επικοινωνία μας μαζί Του, δεν ζητούμε παρά λύσεις στα προβλήματά μας που τα πιο πολλά συνδέονται με υλικές και γήινες υποθέσεις. Του ζητούμε απαλλαγή από τον πόνο και από το σταυρό. Ξεχνούμε όμως πως ο Χριστός δεν απαλλάσσει τους δικούς του από το Σταυρό, τους δίνει την δύναμη να τον σηκώσουν και αυτό μαρτυρεί χιλιάδων αγίων το παράδειγμα.

Όσοι κηρύττουν χριστιανισμό χωρίς θλίψη και σταυρό για να τον κάνουν δήθεν πιο προσιτό στο σημερινό άνθρωπο τον νοθεύουν και φιλολογούν εις βάρος του.  

Για να ανατείλουν καλύτερες ημέρες στον πλανήτη μας, θα χρειαστεί κάτι πολύ περισσότερο από την εύκολη ευλάβεια αρκετών χριστιανών, που ανάβοντας την Κυριακή ένα κεράκι στην εκκλησία και δίνοντας τα παλιά ρούχα τους στην παραδουλεύτρα, νομίζουν ότι έτσι εξασφαλίζουν τον παράδεισο. Θα χρειαστεί και κάτι άλλο εκτός από τους χριστιανούς της Κυριακής. Άγιοι θα χρειαστούν. Για να βρει τον χαμένο δρόμο της η ανθρωπότητα δεν χρειάζονται ανεμοδείχτες. Πυξίδες της χρειάζονται. Με άλλα λόγια, άνθρωποι που αν όχι με το αίμα τους, τουλάχιστο με τον ιδρώτα τους θα δείχνουν σε όλους, το δρόμο της επιστροφής στο Χριστό.

Αναφέρει η ιστορία πως ένας ύπατος της Ρώμης, ο περίφημος Κάτων, δεν έδινε σε κανέναν άνθρωπο τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη εάν πρώτα δεν κοίταζε τα χέρια του. Αν έβλεπε χέρια άσπρα και μαλακά, δεν του παραχωρούσε τον τόσο τιμητικό τίτλο. Αν όμως έβλεπε χέρια σκληρά και ροζιασμένα, τότε αναγνώριζε τον κάτοχό τους σαν πολίτη της αιώνιας πόλης, γιατί αυτά τα σκληραγωγημένα χέρια φανέρωναν άνθρωπο φιλόπονο και εργατικό.

Και ο Χριστός κάτι παρόμοιο θα κάνει γι’ αυτούς που θα ζητήσουν κάποια μέρα να γίνουν πολίτες της βασιλείας των ουρανών. Θα κοιτάξει αν τα χέρια τους είναι πληγωμένα και φανερώνουν αγωνιστές της αλήθειας και της αρετής και τότε διάπλατα θα ανοίξει τις πύλες της αιωνιότητος για να τους δεχτεί. Άραγε τα δικά μας χέρια είναι χέρια τέτοιων αγωνιστών που κρατούν γενναία το σταυρό και πολεμούν αξίως του Κυρίου;

Μ.Φ.Ν.Θ