Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ἄνθρωποι μὲ ἔμμονες ἰδέες

Ἄνθρωποι μὲ ἔμμονες ἰδέες

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Συχνὰ συναντοῦμε στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἄτομα ποὺ ἔχουν ζῆλο καὶ ζητοῦν ἀπὸ τοὺς κληρικοὺς διευκρινίσεις γιὰ θέματα πίστεως. Στὴν πρώτη γνωριμία σοῦ δημιουργοῦν τὴν αἴσθηση ὅτι εἶναι ἁγνοὶ καὶ καλοπροαίρετοι καὶ ἄρα ἀξιέπαινοι. Γρήγορα ὅμως ἀποκαλύπτονται. Ἡ ἐπιμονή τους σὲ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα πράγματα καὶ ἡ ἄρνησή τους νὰ δεχτοῦν τὸν πνευματικὸ λόγο ἑνὸς κληρικοῦ, ποὺ θὰ τοὺς ὁδηγήσει στὴν κατὰ Χριστὸν ζωή, ἀκυρώνει τὴν πρώτη ἐντύπωση. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἀρέσκονται νὰ συζητοῦν μόνο γιὰ τὶς ἰδέες τους καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὰ πνευματικὰ θέματα, ὅπως εἶναι ἡ καταπολέμηση τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Δὲν κατανοοῦν τὴν ἀξία τῆς ταπείνωσης, τῆς προσευχῆς, τῆς ἀγάπης, τῆς μετάνοιας κ.λπ.Ἔχουν διαμορφωμένη γνώμη γιὰ ὅσα ὑποκριτικὰ ρωτοῦν καὶ στοχεύουν νὰ τὴν προβάλλουν καὶ στοὺς ἄλλους. Εἶναι ἀμετάπιστοι καὶ ἀκολουθοῦν τὸ δρόμο τῆς καταστροφῆς, ἀφοῦ ὁ διάβολος τοὺς ὁδηγεῖ στὴν αἵρεση καὶ τὴ φαυλότητα.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχὴ ἐκ μέρους τῶν κληρικῶν. Πρόκειται γιὰ ἐπικίνδυνους ἀνθρώπους, ποὺ διαστρέφουν ἀκόμα καὶ τὰ ἁπλὰ καὶ σαφὴ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου, ἐνῶ θέλουν νὰ ἐμφανίζονται ὡς ἄνθρωποι καλῆς προαίρεσης. Στὴν πραγματικότητα εἶναι κακῆς προαίρεσης. Πολλὲς φορὲς ξεθαρρεύουν καὶ μιλοῦν συνεχῶς. Συνηθίζουν ἐπίσης νὰ τηλεφωνοῦν καὶ σὲ γνωστὰ πρόσωπα καὶ ἀπαιτοῦν τὴν ἀποδοχὴ τῶν ἀπόψεών τους. Εἶναι τόσο τὸ πάθος τους ποὺ μιλοῦν ἐπὶ μισὴ καὶ μία ὥρα ἀκόμα, χωρὶς νὰ ἔχουν τὴ στοιχειώδη διάκριση. Ἀναγκάζεσαι πολλὲς φορὲς νὰ τοὺς κλείσεις τὸ τηλέφωνο, γιατὶ μάταια προσπαθεῖς νὰ τοὺς μιλήσεις γιὰ τὸ ὀρθό, ποὺ γι᾽αὐτοὺς φαντάζει πεπλανημένο καὶ ἀπαράδεκτο. Αὐτοὶ ὅμως ξανατηλεφωνοῦν, γιὰ νὰ σὲ βρίσουν καὶ νὰ σὲ ἀποκαλέσουν διεφθαρμένο καὶ ἐγωϊστή, χρησιμοποιοῦν φρασεολογία ποὺ οὔτε στὸ λιμάνι δὲν ἀκούγεται.

Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος, ἀναφερόμενος στοὺς ἐπίμονους δαστρεβλωτὲς τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, χρησιμοποιεῖ ἕνα ἐκφραστικὸ παράδειγμα: «Ὅπως ἡ ὀχιὰ καὶ ὁ σκορπιὸς καὶ τὰ δηλητηριώδη ζῶα μετατρέπουν τὶς καλὲς τροφὲς σὲ δηλητήριο, ἔτσι καὶ οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ φαῦλοι τὰ καλὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου τὰ μεταβάλλουν σὲ κακία».

Συνήθως οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι αὐτοδίδακτοι καὶ ἀγνοοῦν τὰ βασικὰ τῆς χριστιανικῆς διασκαλίας. Μένουν ὅμως σὲ μερικὰ θέματα καὶ νομίζουν ὅτι κατέχουν τὴν ἀπόλυτη ἀλήθεια, ἀρνούμενοι ὅτι εἶναι αἱρετικοὶ καὶ ἡ ζωή τους δὲν εἶναι σύμφωνη μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ.

Σημειώνω μία ἀπὸ τὶς πολλὲς προσωπικὲς ἐμπειρίες. Κάποια κυρία μοῦ τηλεφώνησε, χωρὶς νὰ μοῦ πεῖ τὸ ὄνομά της, καὶ θέλησε νὰ μὲ ρωτήσει γιὰ ἕνα θέμα, ποὺ μὲ εἶχε ἀπασχολήσει σὲ ἕνα κείμενό μου. Μοῦ εἶπε τὴν ἐρώτηση καὶ χωρὶς νὰ περιμένει τὴν ἀπάντησή μου, ἄρχισε μιὰ ἀκατάσχετη πολυλογία σ᾽ ὑψηλοὺς τόνους γιὰ τὸ μοιραῖο λάθος, ποὺ εἶχα κάνει νὰ διατυπώσω ἄποψη προφανῶς διαφορετικὴ ἤ καὶ ἀντίθετη ἀπὸ τὴ δική της. Ὅταν κουράστηκε, τὴ διέκοψα καὶ τῆς εἶπα ὅτι αὐτὸ ποὺ μὲ ρώτησε τὸ γνώριζε καὶ ἦταν περιττὸ τὸ τηλεφώνημά της. Καὶ προτοῦ νὰ τῆς κλείσω τὸ τηλέφωνο, καταπονημένος ἀπὸ τὴ διαπεραστικὴ φωνή της, τῆς εἶπα: «Ἐσὺ τὰ γνωρίζεις ὅλα. Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτα. Μήπως πῆρες τηλέφωνο, γιὰ νὰ μὲ διορθώσεις καὶ νὰ μὲ πείσεις ὅτι μόνο ἡ γνώμη σου εἶναι ὀρθή;».

Δυστυχῶς, δὲν θὰ λείψουν ποτὲ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. Ὡστόσο, πρέπει νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζουμε μὲ σταθερότητα, γιατὶ διαφορετικὰ θὰ μᾶς πνίγουν μὲ τὶς ἀπίθανες καὶ ὄχι σπάνια αἱρετικές τους ἀπόψεις.

Ορθόδοξος Τύπος, 07/03/2014