ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος
Βελιμίροβιτς ἑρμηνεύοντας τό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς
τοῦ Θωμᾶ, λέγει: «Ὅταν οἱ ἄνθρωποι χάνουν τήν ἐσωτερική εἰρήνη τους κι οἱ ἐπίγειες
μέριμνες τούς γονατίζουν, λένε εἰρήνη ὑμῖν, ἀλλά προσφέρουν κάτι, πού οἱ ἴδιοι
δέν ἔχουν. Ὁ χαιρετισμός αὐτός οὔτε τήν δική τους εἰρήνη μπορεῖ νά αὐξήσει οὔτε
τήν εἰρήνη ἐκείνων στούς ὁποίους ἀπευθύνονται. Ὁ χαιρετισμός τοῦ Χριστοῦ ὅμως εἶναι
διαφορετικός. Ἐκεῖνος δίνει αὐτό, πού πραγματικά ἔχει. Ἡ δική Του εἰρήνη εἶναι
τοῦ Νικητῆ, πού ἡ νίκη Του εἶναι πλήρης, ὁλοκληρωτική. Ἡ εἰρήνη Του ἑπομένως εἶναι
χαρά, θάρρος, ὑγεία, εἰρήνη καί δύναμη. Δέ δίνει τήν εἰρήνη Του ὅπως κάνει ὁ
κόσμος. Δέν τή δίνει ἁπλά μέ τά χείλη Του, ἀλλά μέ τήν ἴδια τήν ψυχή Του, μέ ὅλη
Του τήν καρδιά καί τό νοῦ, ὅπως ἡ ἀγάπη δίνεται στήν ἀγάπη. Χαρίζοντάς τους τήν
εἰρήνη Του, τούς μεταγγίζει μέ ἕνα μυστηριώδη τρόπο τήν ὕπαρξή Του. Τέτοια εἰρήνη
σηματοδοτεῖ τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου»1.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στήν
ὁμιλία του, Στήν κατά σάρκα γέννηση τοῦ Κυρίου, σημειώνει: «Ἄς εἰρηνεύουμε πρός
τόν Θεό, ἐκτελώντας τά ἀρεστά σ’ αὐτόν, σωφρονώντας, λέγοντας τήν ἀλήθεια,
πράττοντας τά δίκαια, “ἐπιδιδόμενοι μέ ἐπιμονή σέ προσ ευχές καί δεήσεις”, καί
“ὑμνώντας καί ψάλλοντας μέ τίς καρδιές μας” καί ὄχι μόνο μέ τά χείλη. Ἄς εἰρηνεύομε
μέ τούς ἑαυτούς μας ὑποτάσσοντας τή σάρκα στό πνεῦμα καί προτιμώντας τόν
συνειδητό τρόπο ζωῆς καί ἔχοντας τόν μέσα μας κόσμο τῶν λογισμῶν νά κινεῖται μέ
τρόπο κόσμιο καί σεμνό, γιατί ἔτσι θά διαλύσομε τήν μέσα μας πραγματική ἐμφύλια
στάση. Ἄς εἰρηνεύσομε μεταξύ μας “ἀνεχόμενοι ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί συγχωρώντας ὁποιαδήποτε
μομφή τυχόν ἔχει κανείς, ὅπως καί ὁ Χριστός μᾶς συγχώρεσε” καί δείχνοντας τό ἔλεος
ὁ ἕνας πρός τόν ἄλλο μέ τήν ἀγάπη μεταξύ μας»2.
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος σχετικά
μέ τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, λέγει: «Ἡ κορυφή τῶν εὐχαρίστων πραγμάτων εἶναι ἡ εἰρήνη,
ἡ ὁποία ὅταν λείπει δέν ἀφήνει νά ὑπάρξει τίποτε ἀπό ὅσα φέρνουν τήν εὐθυμία.
Γιατί ὁ πόλεμος σβήνει τήν εἰρήνη. Εἶναι κοντά στό Θεό καί τό θεῖον ὅσοι δέχονται
καί ἐπιδιώκουν τό ἀγαθό τῆς εἰρήνης, καί ἀντιθέτως, φαίνονται νά μισοῦν τήν
βία. Τίποτε δέν εἶναι ἴσο πρός τήν εἰρήνη καί τήν συμφωνία. Ἀληθινή εἰρήνη εἶναι
ἡ εἰρήνη πρός τόν Θεό. Γιατί κανένα ὄφελος δέν ὑπάρχει σέ μᾶς, ἄν πρός ὅλους
μέν εἴμαστε εἰρηνικοί, μέ δέ τόν Θεό πολεμοῦμε, ὅπως καί καθόλου δέν μᾶς
βλάπτει, ἄν ἀπό ὅλους πολεμούμεθα, ὅμως εἴμαστε εἰρηνικοί μέ τόν Θεό. Ἄν
κάποιος εἶναι δυνατόν νά ἀπολαμβάνει τήν εἰρήνη, πού δίνει ὁ Θεός, τότε δέν ἔχει
ἀνάγκη κανενός ἀγαθοῦ ἄλλου. Ἡ ἀπό τόν Χριστό προερχομένη εἰρήνη εἶναι βέβαια, ἀκίνητη,
σταθερή, μόνιμη, ἀθάνατη, αἰώνια. Γι᾽ αὐτό καί δέν ὑπάρχει ὅριο τῆς εἰρήνης
του, ἐπειδή εἶναι ὑπερκόσμιο δῶρο. Γιατί, ἄν ἦταν ἀπό τόν κόσμο, στή σύσταση τοῦ
κόσμου θά εἶχε συναριθμηθεῖ. Τώρα ὅμως ὅποιος δεχθεῖ τήν εἰρήνη αὐτή καί τήν
φυλάξει, αἰωνίως θά συμβιώσει μέ τά καλά αὐτῆς τῆς εἰρήνης»3.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος
Πόποβιτς ἑρμηνεύοντας τό «καί ὑποδησάμενοι
τούς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης», γράφει: «Τρίτο ὅπλο στόν
πνευματικό ἀγώνα, εἶναι τό εὐαγγέλιο τῆς εἰρήνης. Στόν πόλεμό μας μέ τά
πνεύματα τοῦ κακοῦ, εἶναι ἀπαραίτητο τό εὐαγγέλιο τῆς εἰρήνης. Γιατί μέ τό Ἅγιο
Εὐαγγέλιό Του ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μᾶς συμφιλίωσε “μετά τοῦ Θεοῦ”,
συγχωρώντας τίς ἁμαρτίες μας, καί μᾶς δίδαξε τήν σωστή εἰρήνη. Ἡ δίκαιη εἰρήνη
εἶναι ἡ ζωή στήν δικαιοσύνη καί στήν ἁγιότητα τῆς ἀλήθειας. Αὐτή εἶναι ἡ ὀρθή εἰρήνη
καί μέ τόν Θεό καί μέ τούς ἀνθρώπους. Καί ἡ ἅγια καί δίκαιη ζωή βρίσκεται στόν ἀδιάκοπο
ἀγώνα, πού διεξάγεται μέ τίς ἁμαρτίες… Ὁ Ἀπόστολος χρησιμοποίησε τήν λέξη εἰρήνη,
γιατί μνημόνευσε καί τήν λέξη πόλεμος. Τά εἶπε, γιά νά τονίσει ὅτι πρέπει νά ἔχετε
εἰρήνη μεταξύ σας καί μέ τόν Κύριό σας καί νά διεξάγετε πόλεμο μέ τόν διάβολο
καί μέ τίς δυνάμεις του»4.
Σημειώσεις:
1. Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς Ὁμιλίες
Γ΄ Ἐπιμέλεια Πέτρου Μπότση σελ. 37.
2.
Γρηγορίου Παλαμᾶ Ε.Π.Ε. τόμ. 11 σελ. 475.
3.
Νεκταρίου Κεφαλᾶ Ἅπαντα τόμ. Ε΄ σελ. 378.
4.
Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς Πρός Ἐφεσίους Ἐκδ. Ρηγοπούλου σελ. 361.
Ορθόδοξος Τύπος,28/02/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου