Πανηγυρική Ομολογία της Πίστεως.
Πρώτη
Κυριακή των Νηστειών, Κυριακή της Ορθοδοξίας και η Εκκλησία
εορτάζει. Εορτάζει την νίκη της ενάντια στους διάφορους εχθρούς που
συνάντησε στο διάβα της ιστορίας. Σ αυτούς που με την επίγεια δύναμή τους
προσπάθησαν με τις φοβέρες, με τους διωγμούς και τις δοκιμασίες να την
εξαφανίσουν. Αλλά κυρίως σε κείνους που θέλησαν με τον εγωισμό, την
πλάνη, την αναλήθεια, με τις αιματηρές πληγές των σχισμάτων και την
πνευματική διαφθορά των αιρέσεων να διαρρήξουν τον άραφο χιτώνα του
Χριστού και να μολύνουν με την κακοδοξία, την καθάρια και ζωογόνα πηγή της
ορθοδόξου πίστεως, διαστρέφοντας την αλήθεια και σπείρωντας ζιζάνια στις ψυχές
των χριστιανών.
Όταν
η Εκκλησία άρχισε να συγκλονίζεται από τον καταστρεπτικό σεισμό των
αιρέσεων και η ενότητα της πίστης διαταράχθηκε, αγωνίσθηκε σθεναρά για να
περισώσει την πίστη και τα μέλη της από τον αδηφάγο κρατήρα της αίρεσης και της
κακοδοξίας. Ταραγμένη συθέμελα η Εκκλησία, μέσα στον αγώνα και στην αγωνία της
για την σωτηρία και της τελευταίας ψυχής, ζήτησε τον φωτισμό του αγίου
Πνεύματος, και αγιασμένες από τον Θεό διάνοιες αγωνιστών της πίστης, συναγμένοι
επί τω αυτώ, αναβιώνοντας την ημέρα της Πεντηκοστής, ενέσκηψαν στα άγια κείμενα,
μελέτησαν την παράδοση των αποστόλων και των αγίων και διατύπωσαν σε ένα
ευσύνοπτο κείμενο την δογματική διδασκαλία, καθάρια και αποκρυσταλλωμένη.
Σε δύο Οικουμενικές Συνόδους διατυπώθηκαν τα δώδεκα άρθρα του «Συμβόλου της
Πίστεως». Από τότε το Σύμβολο αυτό έγινε για την Εκκλησία ο κανόνας της
Πίστεως, η επίσημη ομολογία της Πίστεως.
Τριαδολογία,
Χριστολογία, Εκκλησιολογία, Σωτηριολογία, Εσχατολογία αναφέρονται και
εκτίθενται ευσύνοπτα στο «Σύμβολο της Πίστεως». Με λέξεις λιτές αλλά
με βάρος απροσμέτρητο. Με φράσεις λακωνικές που όμως συνδέουν την γη
με τα ουράνια και βοηθούν τον νου να ατενίσει τον δυσθεώρητο ουρανό. Αν απ
αυτές τις με τόσο σοφία δομημένες λέξεις αφαιρέσεις μία, αφαιρείς το όλον της
πίστεως, αν προσθέσεις ένα γράμμα αλλοιώνεις το μυστήριο της αληθείας.
Βασανισμένη,
δοκιμασμένη σκληρά η Εκκλησία από τον ανηλεή αγώνα των αιρέσεων, ένοιωθε την
αδήριτη ανάγκη κάθε φορά που προσφερόταν η αναίμακτη μυσταγωγία, να ανανεώνει
την Ομολογία της πίστεως, με την απαγγελία του από τα μετέχοντα μέλη της. Η
απαγγελία του σύντομου αυτού κειμένου στις λατρευτικές συνάξεις, από
απλό ιστορικό κείμενο, από μια επαναλαμβανόμενη ομολογία, χωρίς να
παύει να είναι όλα αυτά, αποτελεί κυρίως, την ενσυνείδητη βίωση του μεγάλου
μυστηρίου της θείας οικονομίας .Ο Παντοκράτωρ Θεός, η δημιουργία του κόσμου, ο
Κύριος Ιησούς Χριστός, η ενσάρκωσή Του, τα Πάθη και η Ανάστασή Του, η Ανάληψή
Του, η Δευτέρα Παρουσία και η Κρίση, το Άγιο και Ζωοποιό Πνεύμα, που μιλά με
τους Προφήτες, η αγία Εκκλησία, η Ανάσταση των νεκρών και η Ζωή του μέλλοντος,
αποτελούν την συνοπτική παρουσία της ιστορίας μας, όπως αυτή ξεδιπλώνεται στα
άρθρα του Συμβόλου της πίστεως. Έτσι το Σύμβολο της Πίστεως γίνεται η
ομολογιακή ανακεφαλαίωση του όλου της λατρείας μας. Κάθε τι που βιώνουμε στο
μεγαλείο του Θεού, που το παίρνουμε απ΄ αυτόν και το δίνουμε σ’ Αυτόν, κάνοντας
το αντικείμενο προσευχής, ευχαριστιακής και ικετευτικής, ό,τι αντιλαμβάνεται η
ψυχή που φτερουγίζει προς την αγιότητα, ό,τι συλλαμβάνουν οι αισθήσεις που
ανυψώνουν το πνεύμα προς τα ουράνια, κάθε τι που λαμβάνουμε προς ανακαινισμό,
ζωή και σωτηρία, όλα τούτα, συμπιεσμένα, ευσύνοπτα, καθάρια και ακέραια τα
απαγγέλουμε ως ομολογία και ταυτόχρονα ως μετοχή στην αλήθεια, στο
φως, την οδό και την ζωή που είναι ο Χριστός. Και κατ΄ αυτόν τον τρόπο
μετέχουμε και μεις στην κοινωνία της αγίας Ορθοδοξίας μας, που πάντοτε, λαμπρή,
ακέραια, ανόθευτη θα εορτάζει.
Ι.Μ.Φ.Ν.Θ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου