Στὸ
σημερινὸ Εὐαγγέλιο ἔχουμε τὴν μεγαλειώδη ὁμολογία τοῦ Ναθαναήλ, ὁ ὁποῖος
κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Φιλίππου καὶ παρὰ τὶς ἀρχικές του ἐπιφυλάξεις, συναντᾶ
τὸν Κύριο καὶ ἀναφωνεῖ: "σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ".
Ὁ Ναθαναὴλ ἦταν ἕνας εὐλαβὴς Ἰσραηλίτης ποὺ μελετοῦσε τὶς Γραφὲς καὶ ἐγνώριζε τὶς
μεσσιανικὲς προφητεῖες. Ὁ Χριστὸς δέχεται τὴν ὁμολογία του, καὶ ἐπὶ πλέον τοῦ ἀποκαλύπτει
ὅτι στὸ μέλλον "μείζων τούτων ὄψει". Καὶ πράγματι ὁ Ναθαναὴλ θὰ ζήσει
τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Ἀνάληψη. Ἡ ἴδια ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου
ἔχει ἐφαρμογὴ καὶ σὲ ἐμᾶς τοὺς χριστιανούς, ποὺ ὄντως μέσα στὴν Ἐκκλησία
βιώνουμε πλούσιες τὶς εὐλογίες καὶ εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή μας.
Ἡ
ὁμολογία τοῦ Ναθαναὴλ γιὰ τὸν Ἰησοῦ εἶναι σημαντική, διότι τὸ θεμέλιο τῆς
χριστιανικῆς πίστεως εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτὸ
καὶ ὁ Κύριος ἐπαινεῖ τὴν γνήσια καὶ ἄδολη ὁμολογία τοῦ Ναθαναήλ. Εἶναι σημαντικὸ
νὰ ἔχουμε τὴν ὀρθὴ πίστη γιὰ τὸ θεανδρικὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, καθὼς ὅλες οἱ
μεγάλες αἱρέσεις ποὺ ταλάνισαν τὴν Ἐκκλησία ξέσπασαν γιὰ λόγους χριστολογικούς.
Ἐπειδὴ ἡ Σάρκωση τοῦ Λόγου καὶ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ θεανθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ,
γιὰ πολλοὺς ἀπετέλεσαν "λίθον προσ κόμματος", ποὺ ἀμφισβήτησαν τὸ
σωτηριῶδες σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας καὶ προσπάθησαν νὰ προσεγγίσουν τὸ
Μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπήσεως μὲ τὴν λογική τους, ἀλλὰ ἀπέτυχαν ὁδηγηθέντες σὲ αἱρέσεις
ποὺ ἀρνοῦνταν τὴν θεότητα τοῦ Υἱοῦ (ἀρειανισμός), τὴν ἀνθρώπινη φύση Του
(μονοφυσίτες), τὴν μοναδικότητά Του ὡς Σωτῆρος (γνωστικισμός, ἰουδαΐζοντες
χριστιανοί).
Οἱ
αἱρέσεις περὶ τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἀπετέλεσαν μεγάλη πνευματικὴ ἀπειλὴ γιὰ τὴν
Ἐκκλησία, καθὼς νόθευαν τὴν Ἀλήθεια τῆς πίστεως καὶ ὁδηγοῦσαν πολλοὺς σὲ ὁδοὺς
πλάνης καὶ ἀπωλείας. Γι᾽ αὐτὸ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐκφραστὲς τῆς ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας
τῆς Ἐκκλησίας, πολέμησαν ἐντόνως τὶς αἱρέσεις καὶ τοὺς αἱρεσιάρχες. Ὁ Ἅγ. Εἰρηναῖος
ἔγραφε ὅτι οἱ αἱρέσεις εἶναι ἡ βοτάνη τοῦ διαβόλου, ἐνῶ καὶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος σημείωνε
ὅτι οἱ αἱρέσεις εἶναι γεννήματα τοῦ διαβόλου καὶ οἱ αἱρετικοὶ τέκνα τοῦ σατανᾶ,
ἀκριβῶς διότι ὁ διάβολος χρησιμοποιεῖ τὶς αἱρέσεις, γιὰ νὰ πλήξει τὴν Ἐκκλησία.
Ἕνα
σημεῖο ποὺ ἀξίζει νὰ προσέξουμε εἶναι ὅτι ἡ ὁμολογία τοῦ Ναθαναὴλ ἀκολουθεῖ τὴν
πρόσκληση τοῦ Φιλίππου "ἔρχου καὶ ἴδε". Ὁ Ναθαναὴλ γνωρίζει πρῶτα τὸν
Κύριο καὶ μετὰ ὁμολογεῖ τὴν θεότητά Του. Αὐτὸ ἔχει ἰδιαίτερη σημασία γιὰ ἐμᾶς
τοὺς ὀρθοδόξους. Ἡ πίστη μας εἶναι βίωμα καὶ ἐμπειρία, γνωριμία καὶ γνώση τοῦ
Θεοῦ μέσα ἀπὸ τὴν λατρευτικὴ ζωή τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὰ μυστήριά της, στὰ ὁποῖα ὁ
Χριστὸς φανερώνεται ("σημαίνεται", Ἅγ. Ν. Καβάσιλας). Ὅταν εἴμαστε
συνδεδεμένοι μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἔχουμε βίωμα πνευματικὸ καὶ λατρευτικό, ζοῦμε ὄντως
ὀρθόδοξο βίο. Ἄλλωστε, ἄτομα ἀποκομμένα ἀπὸ τὴν ζωή τῆς Ἐκκλησίας πέφτουν εὐκολότερα
θύματα τῶν αἱρέσεων.
Οἱ
Ἅγιοι Πατέρες μὲ σκληροὺς ἀγῶνες διεφύλαξαν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ μᾶς τὴν παρέδωσαν
ὡς πολύτιμο πνευματικὸ θησαυρό, τὸν ὁποῖον καὶ ἐμεῖς σήμερα ὀφείλουμε νὰ
διατηρήσουμε καθαρὸ καὶ ἀνόθευτο ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τοῦ συγκρητισμοῦ
καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ἂς μὴ λησμονοῦμε τὸν λόγο τοῦ προμάχου καὶ στύλου τῆς Ὀρθοδοξίας,
Ἁγ. Μάρκου Εὐγενικοῦ: "εἰς τὰ τῆς πίστεως οὐ χωρεῖ συγκατάβασις". Σὲ
θέματα πίστεως δὲν ἐπιτρέπεται κανένας συμβιβασμός, ὑποχώρηση ἢ παραχώρηση.
Νὰ
προσευχόμαστε ὁ Κύριος νὰ μᾶς στηρίζει στὴν πίστη μας καὶ νὰ ὁμολογοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία
ἔναντι ὅλων.
Ἀρχιμανδρίτης π. Κύριλλος
Κεφαλόπουλος
Ορθόδοξος Τύπος, 28/02/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου