Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ
Ἡ μασονική
προώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
«Τόν Δεκέμβριο τοῦ 1929 ὁ Νεώτερος ἔλαβε ἕνα ἐπεῖγον
γράμμα ἀπό ἕναν ἀπό τούς πιό ἔμπιστούς του ἀντιπροσώπους. Ὁ Τζόν Μόττ εἶχε
μόλις ἐπιστρέψει ἀπό μία περιοδεία στίς προτεσταντικές ἱεραποστολές στήν Ἀσία
καί ἦταν ἀρκετά ἀνήσυχος. Ὁ
Μόττ ἦταν ἕνας χιλιαστής πού ἔλπιζε νά ἐπιταχύνει τή Δευτέρα Παρουσία, εὐαγγελιζόμενος
τόν κόσμο “ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ”. Ἀλλά δέν ἦταν φουνταμενταλιστής·πίστευε
ὅτι ἡ ἐπιστήμη ἦταν ἡ ἐξέταση τοῦ νοῦ τοῦ Θεοῦ, καί
ὁ ἔκφωνος προσηλυτισμός τοῦ ὁποίου εἶχε γίνει μάρτυρας μεταξύ τῶν
φουνταμενταλιστῶν μισσιοναρίων στήν Κίνα τόν ἀνησύχησε βαθιά. Ἄν δέν ἐπιδεικνύονταν
περισσότερη ἀνεκτικότητα καί κοινωνική μέριμνα ἀπό τούς Ἀμερικανούς ἱεραποστόλους
σέ ὅλο τόν Τρίτο Κόσμο, οἱ ἱεραπόστολοι θά εὑρίσκονταν ἀντιμέτωποι μέ τήν ἴδια
θυμώδη ἐθνικιστική ἀντίδραση τῆς ὁποίας μόλις εἶχε γίνει μάρτυρας» [60].
Ἡ
ἀνησυχία αὐτή δραστηριοποίησε τόν Μόττ πρός τήν κατεύθυνση τῆς ἐξευρέσεως
κονδυλίων γιά τήν ἐπένδυση τῆς ἰεραποστολῆς μέ κοινωνική δραστηριότητα.
«Γιά
νά ἐκπληρώσει τό ὅραμά του, ὁ Mott ἔγινε ἕνας δαιμόνιος εὐρετής
κονδυλίων μεταξύ πλουσίων ἀνθρώπων ὅπως οἱ Ροκφέλλερ. Ὑποστασίαζε τήν ἱκανότητα
πειθοῦς ἑνός χρηματιστῆ τῆς Wall Street [...]
Αὐτή ἡ ἀντίληψη τῆς μετουσιώσεως τοῦ χρήματος σέ ἀθάνατη ψυχή ἔφερε μιά χτυπητή
ὁμοιότητα μέ τή λογική τῆς οἰκογένειας γιά ἕνα διηνεκές ἵδρυμα Ροκφέλλερ·
πράγματι, ἡ Standard Oil ἦταν
τό ὀργανωτικό μοντέλο τοῦMott.
Ἐνσωμάτωνε τήν κουλτούρα καί τίς μεθόδους τῶν ἐμπορικῶν σωματείων μέσα στήν ἱεραποστολική
κίνηση. Μέ τά χρόνια, ἑκατομμύρια δολλαρίων ἔρρευσαν στήν ἐπιδίωξη τοῦ Mott γιά ἕνα συνεχόμενης ροῆς, ἀποτελεσματικό
εὐαγγελισμό» [61].
Βεβαίως,
ὁ Τζόν Ροκφέλλερ ὁ Πρεσβύτερος, περισσότερο ἑλκύσθηκε ἀπό τήν ἰδέα τῆς ἐπιχειρηματικῆς
ἐπεκτάσεως:
«Γιά
τόν Γκέητς, ἡ ἀναπτυσσόμενη πολιτιστική ἀνεξαρτησία τῆς παγκοσμίου ἀγορᾶς καί ἡ
παρομαρτοῦσα διάδοση τῶν “ἀγγλοφώνων” προτεσταντικῶν ἱεραποστολῶν, ἦταν ἀπόδειξη
“ἑνός σπουδαίου, προσυλληφθέντος σχεδίου”. Μιά “μελέτη τοῦ χάρτη τοῦ κόσμου” ἀποκάλυψε
στόν κληρικό ὅτι οἱ διάφορες ἀποστολές ἦταν πράγματι ἕνας μόνος “στρατός εἰσβολῆς”
τοῦ ὁποίου “ἡ δεξιότητα τῆς στρατηγικῆς καί τῶν τακτικῶν, ἐλεγχόταν καί
κατευθυνόταν ἀπό ἕναν ὐπερφυῆ νοῦ”, τόν Θεό [...] Μολονότι ὁ [Ροκφέλλερ ὁ]
Πρεσβύτερος ἀποστρεφόταν αὐτή τήν ἀμετάτρεπτη καλβινιστική διδασκαλία τοῦ
προορισμοῦ, ἡ ἔμφαση τοῦ Γκέητς στή σχέση μεταξύ ἱεραποστολικῶν προσπαθειῶν καί
ἐμπορικῆς κατακτήσεως εἶχε μιά περισσότερο πρακτική σωστική χάρη ... »[62].
Ὅπως
ἀποδεικνύεται, ἡ χρηματοδότηση αὐτή δέν ἦταν αὐτόνομη ἀπό ἕναν εὐρύτερο
πολιτικο-θρησκευτικό καί οἰκονομικό σχεδιασμό, καθώς ὁ ἱδρυτής τοῦ ΠΣΕ Μόττ δέν
εἶχε ἁπλῶς ἱεραποστολικό σκοπό· «Ὁπωσδήποτε, δέν ἔχει ὑπάρξει
περισσότερο ἐλπιδοφόρα ἐξέλιξη πρός μιά πραγματικῶς πνευματική ἕνωση τῆς
Χριστιανοσύνης ἀπό τήν [...] Ὁμοσπονδία [σημ. τή World’s Student Christian Federation], ἡ
ὁποία ἑνώνει σέ κοινό σκοπό καί ἔργο τούς ἑπομένους ἡγέτες τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ
Κράτους σέ ὅλους τούς τόπους» [63].
Πολύτιμη
πηγή πληροφοριῶν γιά τή δράση τῆς ἀμερικανικῆς Μασονίας ἀποτελεῖ τό βιβλίο τοῦ Γουΐλλιαμ
Ντένσλοου, «10,000
Διάσημοι Ἐλευθεροτέκτονες». Αὐτό τό προλόγισε ὁ Πρόεδρος (1945-1953) τῶν ΗΠΑ
Χάρρυ Τροῦμαν, Μασόνος 33ου βαθμοῦ καί μέλος τοῦ Τάγματος τῶν Shriners[64],
ὁ γνωστός προστάτης τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, τόν ὁποῖον ὁ Τροῦμαν ἐνθρόνισε
στήν Κωνσταντινούπολη μετά τήν ἐσπευσμένη ἀπομάκρυνση (προφάσει ψυχασθενείας
καί δῆθεν φιλο-ρωσισμοῦ) τοῦ ἀντι-οικουμενιστοῦ Πατριάρχου Μαξίμου
Ε΄ (1946-1948)[65].
Ὅσον
ἀφορᾷ εἰδικῶς στό Π.Σ.Ε.ὑπάρχει ὁλόκληρη λίστα Μεθοδιστῶν καί Ἐπισκοπελιανῶν
κυρίως Κληρικῶν οἱ ὁποῖοι ἔπαιξαν ἀποφασιστικό ρόλο στό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν
Ἐκκλησιῶν, ἤδη ἀπό τήν ἵδρυσή του, καί ἀναγράφονται ὡς Μασόνοι στήν παραπάνω ἔκδοση
τῶν Denslow καί Truman . Χαρακτηριστικό
παράδειγμα εἶναι ὁ Μεθοδιστής Ἐπίσκοπος G. Bromley Oxnam (1891-1963), μέλος
τοῦ πρώτου προεδρείου τοῦ Π.Σ.Ε. καί πρόεδρος τῆς Οἰκονομικῆς του Ἐπιτροπῆς[66].
Ἀλλά αὐτά θά παρουσιασθοῦν σύν Θεῷ στό μέλλον.
Σώζεται
στό διαδίκτυο φωτογραφία ἀπό τήν ἀπονομή τοῦ Νόμπελ Εἰρήνης στόν Τζόν Μόττ
(1946), ὅπου ἀπεικονίζονται ὅλοι οἱ τότε προεξάρχοντες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ: ὁ
Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ὁ Τζόν Μόττ, ὁ ὡς ἄνω Μασόνος Μπρόντλεϋ Ὄξναμ καί ὁ
συνεργάτης τῶν Ροκφέλλερ Χάρρυ Φόσντικ.
5.
Ἡ σύμπτωση μασονικοῦ, ἰουδαϊκοῦ καί νεο-εποχικοῦ (New Age)
μεσσιανισμοῦ
Δέν
εἶναι σύμπτωση, ὅτι οἱ μεσσιανικές προσδοκίες τοῦ συγχρόνου Ἰουδαϊσμοῦ
συμπίπτουν μέ αὐτές τῆς Μασονίας, ὅπως μέ ἰδιαίτερη σαφήνεια ἔγραψε ὁ ἐπιφανής
Μασόνος ἱστορικός George Oliver (1782-1867)
θρυμματίζοντας οὐσιαστικῶς τούς συνήθεις ἰσχυρισμούς τῆς Μασονίας. Ἔγραφε τό
1866 τά ἀκόλουθα: «Ἡ
τελευταία Μεγάλη Στοά ἡ ὁποία θά λάβει χώρα ἐπί γῆς, θά συγκληθεῖ στήν Κοιλάδα
τοῦ Ἰωσαφάτ ἤ τῆς Κρίσεως· ὅταν θά ἀνακληθοῦν οἱ αἰχμαλωσίες τοῦ Ἰούδα καί τῆς Ἱερουσαλήμ,
καί ὅλα
τά ἔθνη θά συναχθοῦν μαζί σέ μία ποίμνη, κάτω ἀπό ἕνα ποιμένα» [67]. Ἐδῶ
σημειώνουμε τά ἑξῆς: (α) Ἡ Μασονία ἀναμένει ἕνα ἐπί γῆς «ποιμένα»· (β) πρέπει
νά ἑνωθεῖ ἡ ἀνθρωπότητα σέ ἕνα ποίμνιο γιά τόν «ποιμένα» αὐτόν· (γ) ἡ ἕνωση τοῦ
νέου «ποιμνίου» θά ἔχει κέντρο ἀναφορᾶς τά Ἰεροσόλυμα καί προφανῶς τό Ναό τοῦ
Σολομῶντος, ὅπου καί ἡ Κοιλάδα Ἰωσαφάτ· (δ) ἡ μεσσιακή αὐτή κατάσταση θά
σημάνει τήν ὁλοκλήρωση τοῦ σκοποῦ τῆς Μασονίας («τελευταία Μεγάλη Στοά»), καί
(ε) ὅλα αὐτά θά γίνουν ἀφοῦ ἐπιστρέψει ἡ ἑβραϊκή διασπορά στή γῆ τοῦ Ἰσραήλ (ὅπως
τελικῶς ἔγινε τό 1948) καί ἀπελευθερωθεῖ ἠ Ἱερουσαλήμ. Βεβαίως, ὁ George Oliver δέν
ἦταν προφήτης· πῶς λοιπόν ἔγραψε τά παραπάνω τό 1866, πρίν δημιουργηθεῖ κἄν ἡ
σιωνιστική πατριωτική κίνηση, 14 ἔτη πρίν ἀρχίσουν οἱ πρῶτοι ἐπαναπατρισμοί Ἰουδαίων
στήν Ἁγία Γῆ (1882); Μήπως καί ἐδῶ ἡ τσαρική Ὀχράνα καθοδήγησε ... τά ἱστορικά
γεγονότα, ὥστε νά συμπίπτουν μέ τά πρό ἐτῶν προφητευμένα;
Εἶναι
φανερό, ὅτι αὐτή ἡ ἕνωση τῆς ἀνθρωπότητος σέ ἕνα ποίμνιο, ἡ ὁποία εἶναι ἀδύνατη
χωρίς καί τή
θρησκευτική ἑνοποίηση τοῦ κόσμου, ἐπιτυγχάνεται μόνο μέ τήν υἱοθέτηση - ἐκ
μέρους τοῦ λεγομένου χριστιανικοῦ κόσμου - τῆς ἐπανερμηνείας
τῶν θρησκειῶν, ὥστε τά δόγματα ὅλων νά θεωροῦνται διαφορετικές ἐκφράσεις τῶν
ἴδιων ἰδεῶν. Αὐτή εἶναι ἡ ἑρμηνευτική μέθοδος τῆς Μασονίας καί τῆς Θεοσοφίας, αὐτή
υἱοθετεῖται τώρα σταδιακῶς καί ἀπό τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν».
Εἶναι
ἐνδεικτική ἡ «Δήλωση
τοῦ Χόνγκ Κόνγκ», τῆς
Διαθρησκειακῆς Διασκέψεως πού διοργανώθηκε ἐκεῖ τόν Αὔγουστο τοῦ 1990, ὡς
προπαρασκευή γιά τήν 5η Γενική Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε. στήν
Κανμπέρρα: «Πρέπει
νά μάθουμε νά ἀναγνωρίζουμε στούς γείτονές μας τήν
παρουσία τοῦ θείου, περί τοῦ ὁποίου γίνεται λόγος μέ διαφορετικούς τρόπους στίς
διάφορες παραδόσεις: ἡ Σεχινά στήν ἰουδαϊκή παράδοση, τό Ἅγιον Πνεῦμα τοῦ
Τριαδικοῦ Θεοῦ στούς Χριστιανούς, τό Ἄτμαν στούς Ἰνδούς καί τούς Σίχ, τό Ρούχ
στούς Μουσουλμάνους» [68].
Εἶναι
τό ἴδιο φοβερά καί ἀποτρόπαια ὅσα εἶχαν γραφεῖ νωρίτερα στόν ἔντυπο ἐπίσημο «ὁδηγό»
τῆς ΣΤ΄
Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. στό Βανκοῦβερ τοῦ Καναδά (24 Ἰουλίου –
10 Αὐγούστου 1983): «Στό
τέλος οἱ μεγάλες θρησκευτικές κοινότητες δέν θά ἐξαφανισθοῦν. Κανείς δέν θά ἔχει
τό ἐπάνω χέρι. Οἱ Ἰουδαῖοι θά παραμείνουν Ἰουδαῖοι· οἱ Μουσουλμᾶνοι θά
παραμείνουν Μουσουλμᾶνοι· καί οἱ ἀνήκοντες στά μεγάλα Ἀνατολικά θρησκεύματα θά
παραμείνουν Ἰνδουϊστές, Βουδδιστές καί Ταοϊστές. Ἡ Ἀφρική θά ἐκφράζει τήν ἀντίληψή
της περί τοῦ κόσμου· ἡ Κίνα θά διατηρήσει τήν κληρονομιά της. Ὅπως πρίν, οἱ ἄνθρωποι
θά ἐξακολουθήσουν νά ταξιδεύουν ἀπό τήν Ἀνατολή πρός τή Δύση, ἀπό τόν Βορρᾶ
πρός τόν Νότο καί
νά διαμένουν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δίχως, συνεπῶς, νά ἔχουν πρωτίστως γίνει
Χριστιανοί, ὅπως καί ἐμεῖς» [69].
Δέν
μπορεῖ κανείς νά παραβλέψει τήν κοινή μέ τή Μασονία στοχοθεσία τῶν παραπάνω ὁραματισμῶν.
Ὁ «πατριάρχης» τῆς Μασονίας Albert Pike ἔγραφε: «Ἡ
Μασονία δέν προπαγανδίζει κανένα Σύμβολο Πίστεως, ἐκτός ἀπό τό Δικό της, τό ἁπλούστατο
καί Πάνσεπτο· ἐκείνη τήν παγκόσμια θρησκεία πού τήν διδάσκει ἡ Φύση καί ἡ
Λογική. Οἱ Στοές της δέν εἶναι οὔτε Ἰουδαϊκοί, Μουσουλμανικοί, οὔτε
Χριστιανικοί Ναοί. Ἐπαναλαμβάνει τά θέσφατα τῆς ἠθικῆς ὅλων τῶν θρησκειῶν. Τιμᾷ
τόν χαρακτῆρα καί ἐπαινεῖ τά διδάγματα τῶν σπουδαίων καί καλῶν ἀπό ὅλες τίς ἐποχές
καί ὅλες τίς χῶρες. Ἀποσπᾷ ἀπό ὅλες τίς ὁμολογίες τό καλό καί ὄχι
τό κακό, τήν ἀλήθεια καί ὄχι τό λάθος· καί παραδέχεται ὅτι σέ ὅλες ὑπάρχουν
πολύ καλό καί ἀλήθεια» [70].
Στό
περιοδικό Freemason τῆς 13 Φεβρουαρίου 1926, στή στήλη “Masonic Notes”, ἀναγράφονται τά
ἑξῆς: «Ἡ
Μασσωνία παράγει ἰδανικά καί διαφέροντα ἀπό κοινοῦ μετά τῶν διαφόρων θρησκευτικῶν
σωμάτων. Θά ἠδύνατο αὕτη νά δημιουργήσῃ ἁρμονικήν τινα παγκόσμιον
θρησκείαν διά
τήν πρόοδον καί ἀνάπτυξιν τῆς προσωπικότητος» [71]. Ἡ ἐπιδιωκόμενη
τεκτονική «ἁρμονική
παγκόσμια θρησκεία» ὀνομάζεται
ἀπό τόν γνωστότατο ἠθικό φιλόσοφο Emmanuel Kant «ἐκκλησία»
καί μάλιστα «ἀόρατη». Σύμφωνα μέ κείμενο τοῦ Κάντ ἡ Μασονία εἰσηγεῖται «μία
ἀόρατη Ἐκκλησία, τήν ἕνωση τῶν ἠθικῶν κάτω ἀπό τήν θεϊκή παγκόσμια
διακυβέρνηση» [72].
Αὐτή,
λοιπόν, ἡ παγκόσμια θρησκεία, ἡ διαθρησκειακή «ἀόρατη ἐκκλησία» τήν ὁποία
ὀνειρεύεται ἡ Θεοσοφία καί ἡ Νέα Ἑποχή, αὐτή ἡ εἰρήνη καί ἑνότητα πού ἐπιδιώκει
τό Π.Σ.Ε. μέ ἀναγνώριση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στίς «χριστιανικές» ὁμολογίες
καί τίς ἄλλες θρησκεῖες, θά ἱκανοποιήσει καί τόν Ἰουδαϊσμό, τόν «μέντορα» τῆς
Μασονίας. Πάντως, ἡ
Ἀλίκη Μπέηλυ (Alice Bailey), ἡ προφήτιδα τῆς New Age καί
ἐπαινέτιδα τῆς Μασονίας[73],ὁμολογεῖ ὅτι αὐτή ἡ «πορεία
πρός τήν ἑνότητα» εἶναι
ἔργο ἐσωτερικῶν «πρακτόρων», οἱ ὁποῖοι δροῦν ἐντός τῶν θρησκειῶν γιά νά ὁδηγηθεῖ
ἡ ἀνθρωπότητα πρός τήν ἑνότητα καί ὁμογενοποίηση.
Τό
ἔτος 1948, ὅταν τό «Παγκόσμιο
Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» ἄρχιζε τό ἔργο του, ἡ Bailey στό κλασσικό
νεο-εποχίτικο σύγγραμμά της «Ἡ ἐπανεμφάνιση τοῦ Χριστοῦ», δηλαδή τοῦ
Ἀντιχρίστου, περιέγραφε τήν προοπτική τῆς ἐσωτερικῆς ἀλλοιώσεως τῶν θεσμῶν τῆς
παλαιᾶς τάξεως, συμπεριλαμβανομένων τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου, ὥστε νά γίνει
δεκτός ὁ ἀναμενόμενος «μεσσίας» τῆς Νέας Ἐποχῆς:
«Οἱ
ἐκκλησίες σέ ὅλες τίς χῶρες ἔχουν ἐξοικειώσει τό κοινό μέ τή φράση “ἡ Βασιλεία
τοῦ Θεοῦ”· οἱ ἐσωτεριστές καί ἀποκρυφιστὲς παντοῦ ἔχουν δημοσιοποιήσει τό γεγονός
τῆς Ἱεραρχίας κατά τόν περασμένο αἰῶνα [...] Ὅλο αὐτό δημιουργεῖ μιά μοναδική ἑτοιμότητα
πού δωρίζει στόν Χριστό [σημ. τόν «ὑδροχοϊκό», ὄχι τόν Ἰησοῦ] μοναδικές εὐκαιρίες
καί μοναδικά προβλήματα. Ὅλες αὐτές οἱ πνευματικές
δυνάμεις καί πολλὲς ἄλλες, ἐξίσου ἐντός καί ἐκτός τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου καί
τῶν φιλοσοφικῶν καί ἀνθρωπιστικῶν ὁμάδων, ἐργάζονται στόν παρόντα χρόνο ὑπό
καθοδήγηση, συνδέονται στενῶς καί οἱ δραστηριότητές τους συγχρονίζονται μέ
μέγιστη ἐγγύτητα. Ὅλες ἐργάζονται μ
α ζ ί (ἂν
καί αὐτό δέν εἶναι αἰσθητῶς ἐμφανές) ἐπειδή στήν ἀνθρώπινη οἰκογένεια ὑπάρχουν
αὐτοί πού εὑρίσκονται σέ διάφορες βαθμίδες ἀνταποκριτικότητος. Οἱ δυνάμεις τῆς ἀναδημιουργίας,
τῆς ἀνακατασκευῆς, τῆς ἀνακαινίσεως καί τῆς ἀναστάσεως κάνουν αἰσθητή τήν
παρουσία τους σέ
ὅλες τίς μεγάλες ὁμάδες πού προσπαθοῦν νά βοηθήσουν καί ἀνυψώσουν τήν ἀνθρωπότητα, νά
ξανακτίσουν τόν κόσμο» [74].
Κατανοοῦμε,
τελικῶς, ποιόν σπουδαῖο ρόλο στή θρησκευτική ἕνωση τῆς ἀνθρωπότητος συμφώνως
πρός τίς ἐπιδιώξεις τῆς Μασονίας καί τοῦ (παν)Σιωνισμοῦ διαδραματίζει τό Π.Σ.Ε.
καί γενικῶς ὁ Οἰκουμενισμός, δεδομένης καί τῆς σχέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέ τή
Μασονία ;
Σύν
Θεῷ, σέ ἑπόμενο μέρος (τό Β΄ἤ Γ΄), θά ἀσχοληθοῦμε μέ τόν Πατριάρχη ΚΠόλεως Ἰωακείμ
Γ΄ (1878-1884 , 1901-1912), τόν ἱδρυτή τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς, τοῦ ὁποίου
τό Διάγγελμα τοῦ
1902 «Πρός
τάς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» ἄνοιξε τόν δρόμο πρός τόν σύγχρονο Οἰκουμενισμό,
παρά τήν ἀρνητική ἀντιμετώπιση πού συνάντησε τότε ἐκ μέρους τῶν λοιπῶν κατά
τόπους ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἐνῷ μέχρι τοῦ Ἰωακείμ Γ΄ ἡ στάση τῶν
τεσσάρων Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων (ΚΠόλεως, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων),
συνοδικῶς ἐκπεφρασμένη, ἦταν συμπαγής καί σαφής ἔναντι τῶν αἱρετικῶν
Ρωμαιοκαθολικῶν, Προτεσταντῶν κ.λπ., ὁ (σχεδόν κατά πᾶν τεκμήριον) Μασόνος
Πατριάρχης ΚΠόλεως Ἰωακείμ Γ΄ ἦταν ὁ πρῶτος πού ὀνόμασε τίς αἱρέσεις αὐτές
«ἐκκλησίες», ἐνῷ ταυτοχρόνως ἀπεπειρᾶτο νά ἐφαρμόσει καί εὐρύτερες ἐκκλησιαστικές
μεταρρυθμίσεις· αὐτές ἔμελλε ἀργότερα νά προωθήσει μέ μεγαλύτερη ἐπιμονή ὁ «ἀδελφός» ἐν τῇ
Μασονίᾳ, Πατριάρχης Μελέτιος Β΄ ὁ
Μεταξάκης.
[60] G.
COLBY & CH. DENNETT, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 32· «In December
1929, [John D. Rockefeller, Jr.] Junior received an urgent letter from
one of his most trusted envoys. John Mott had just returned from a tour of
Protestant missions in Asia, and he was quite agitated. Mott was a
millenarian who hoped to hasten the Second Coming by evangelizing the world
"in this generation." But he was not a Fundamentalist; he believed
that science was the probing of God's mind, and the strident proselytizing he
had witnessed among the Fundamentalist missionaries in China deeply
worried him. Unless more tolerance and social concern were shown by American
missionaries throughout the Third World, the missionaries would
find themselves facing the same kind of angry nationalistic reaction he had
just witnessed».
[61] Αὐτόθι, σελ. 33· «To realize
his vision, Mott became a shrewd fund-raiser among rich men like the
Rockefellers. He incorporated the sales pitch of a Wall Street broker [...]
This concept of the transubstantiation of money into an immortal soul bore a
striking resemblance to the family's rationale for a perpetual Rockefeller
foundation; indeed, Standard Oil was Mott's organizational model. He
incorporated the culture and methods of corporations into the missionary
movement. Over the years, millions of dollars poured into Mott's pursuit of a
streamlined, efficient evangelism».
[62] Αὐτόθι, σελ. 33ἑ. «To Gates, the growing cultural independence of the
global market and the accompanying spread of "English-speaking"
Protestant missions bore evidence of "one great, preconceived plan."
A "study of the map of the world" disclosed to the cleric that the
different missions were really a single "invading army," whose
"masterfulness of strategy and tactics, [was] controlled and directed by
one master mind," God [...] If Senior [Rockefeller] was put off by this
unreconstructed Calvinist doctrine of predestination, Gate's emphasis on the
relationship between missionary efforts and commercial conquest had a more
practical saving grace...».
[63] A History of the Ecumenical Movement, 1517-1968, ἐκδ. R. Rouse καί St.C. Neil,
WCC, Geneva1993[4], σελ. 341· «Surely there
has been no more hopeful development towards a real spiritual union of
Christendom than the ... Federation, which unites in common purpose and work
the coming leaders of the Church and State in all lands». Βλ. ἐπίσης FR.
PETER A. HEERS, The Missionary Origins of Modern Ecumenism; Milestones
Leading up to 1920, Uncut Mountain Press, Greece 2007, σελ. 21-25.
[64] http://www.muratshrine.org/bios/truman.php Βλ. τήν online ἔκδοση τοῦ βιβλίου τοῦ Ντένσλοου, τό ὁποῖο προλόγισε ὁ ἴδιος ὁ Τροῦμαν, καί συνεπῶς δέν μπορεῖ νά ὑφίσταται ἀμφιβολία γιά τήν τεκτονική ἰδιότητα τοῦ Ἀμερικανοῦ Προέδρου καί προστάτη τοῦ Ἀθηναγόρα.
[65] Ἀποκαλυπτικό μεταξύ ἄλλων
τό ἄρθρο τῆς ἑλληνικῆς Βικιπαίδειας «Πατριάρχης Μάξιμος Ε΄»,Βικιπαίδεια,http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%AC%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%95%CE%84
[66] Περί τῆς τεκτονικῆς του ἰδιότητος
βλ. W. DENSLOW & H. TRUMAN, 10,000 Famous Freemasons, τόμ. 3, Kessinger Publishing, σελ. 299· «In 1948 he
became the first American president of the World Council of Churches serving
until 1954 [...] He was raised in Temple Lodge No 47, Greencastle, Ind. on Nov.
22, 1929; exalted in Greencastle Chapter No 22, R.A.M. on Feb. 2, 1931;
knighted in Greencastle Commandery No 11, K.T. June 2, 1931; received the 32o
AASR on Dec. 5, 1929[sic] and honorary 33o (NJ) on Sept. 28,
1949».
[67] G. OLIVER, The
Theocratic Philosophy of Freemasonry in Twelve Lectures, Masonic
Publishing and Manufacturing Co., New York 1866, σελ. 148· «The final
Grand Lodge which shall be holden on earth will be convened in the valley of
Jehosaphat, or Judgement; when the captivities of Judah and Jerusalem shall be
restored, and all nations gathered together into one fold under one shepherd».
[68] «Multifaith Statement in Advance of WCC 7th Assembly» ἐν Ecumenical
Press Service, 34 (October 1990) 41: «We have to learn to recognize in our
neighbours the presence of the divine spoken of in different ways in different
traditions: the Shekhinah in the Jewish tradition, the Holy Spirit of the
Triune God to the Christians, the Atman to the Hindus and Shikhs, the Ruh to
the Muslims».
[69] Μετάφραση ἀποσπάσματος ἀπό τήν ἐφημερίδα Christianity
Today (April
1984), 12· ἐπίσης στό περιοδικό Orthodox Life 5
(September-October 1987) 31.
[70] AL. PIKE, Morals and Dogmas of the Ancient and
Accepted Scottish Rite of Freemasonry, CharlestonA.M. 5641 (=1881), σελ. 718· «Masonry
propagates no creed except its own most simple and Sublime One; that universal
religion, taught by Nature and by Reason. Its Lodges are neither Jewish,
Moslem, nor ChristianTemples. It reiterates the precepts of morality of all
religions. It venerates the character and commends the teachings of the great
and good of all ages and of all countries. It extracts the good and not the
evil, the truth, and not the error, from all creeds; and acknowledges that
there is much which is good and true in all».
[71] Π.Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 115.
[72] Τό παράθεμα τοῦ Κάντ, μή ἀνιχνεύσιμο στά γνωστά ἔργα του, λαμβάνεται ἀπό τό E.
LENNHOF- O. POSNER, ἔνθ’ ἀνωτ., στ. 1303· «Die
Freimaurerei tritt für “eine unsichtliche Kirche, die Vereinigung der
sittlichen unter der göttlichen Weltregierung” (Kant) ein».
[73] Alice
A. Bailey, The Reappearance of the Christ, Lucis
Publishing Company, New York & Lucis Press Ltd., London 1948, σελ. 121: «Another thing that will happen will be that
the ancient Mysteries will be restored, the ancient landmarks will again be
recognized - those landmarks which Masonry has so earnestly preserved and which
have been hitherto securely embalmed in the Masonic rituals, waiting the day of
restoration and of resurrection».
[74] Αὐτόθι, σελ. 19ἑ. «The churches in all countries have familiarised the
public with the phrase "the Kingdom of God"; the esotericists and
occultists everywhere have publicised the fact of the Hierarchy during the past
century; [...] All this creates a unique preparedness which presents the Christ
with unique opportunities and unique problems. All these spiritual forces and
many others, both within and without the world religions and the philosophical
and humanitarian groups, are working at this time under direction, are closely
related and their activities most intimately synchronised. They are all working together (even
if this is not physically apparent) because in the human family there are those
at every stage of responsiveness. The forces of regeneration, of
reconstruction, of restoration and of resurrection are making their presence
felt in all the many groups which are seeking to aid and lift humanity, to
rebuild the world» κ.λπ.
Ορθόδοξος Τύπος, 07/02/2014
Δείτε και:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου