Νίκος Χειλαδάκης, Αναπάντητα ερώτηματα της κρίσης των Ιμίων

ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για εκείνη την μεγάλη βραδιά της κρίσης των Ιμίων, που είχε σαν τραγική συνέπεια τον θάνατο των τριών ελλήνων αξιωματικών όταν έπεσε το ελικόπτερο που επέβαιναν. Η υπόθεση αυτή τα ελικοπτέρου άφησε μέχρι σήμερα πολλά ερωτηματικά καθώς οι ίδιες οι ελληνικές αρχές έκαναν ότι μπορούσαν για να την «θάψουν» κάτω από μια επίσημη και πολύ αμφισβητουμένη εκδοχή για την απώλεια έλεγχου και ένεκα καιρικών συνθηκών, πτώση του ελικοπτέρου.

Εκείνο όμως που δεν απαντήθηκε και είναι κατά την άποψη μας πολύ σημαντικό που αν εξιχνιάζονταν θα έλυνε πολλά «μυστήρια» από την κρίση των Ιμίων, είναι η τύχη των Τούρκων κομάντος που είχαν αποβιβαστεί και είχαν καταλάβει την δεύτερη βραχονησίδα που είχε μείνει προδοτικά αφύλακτη από ελληνικής πλευράς. Τα μεγάλα και πολύ κρίσιμα ερωτήματα είναι δυο : 1) Γιατί η Τουρκία φρόντισε να «εξαφανίσει» όλους τους Τούρκους κομάντος που είχαν πάρει μέρος σε εκείνη την επιχείρηση, παρά του ότι τους είχε παρασημοφορήσει σαν ήρωες ; 

Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα χαθήκαν με σκανδαλώδη τρόπο, (περίεργα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα και επέμβαση περιθωριακών που μαχαίρωσαν τον αρχηγό τον κομάντος στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης ). Βέβαια μετά οι Τούρκοι ισχυριστήκαν ότι οι κομάντος ζουν και παρουσίασαν κάποιους «αδέσποτους» που μάλιστα έγραψαν και βιβλίο για εκείνη την βραδιά. Μονό που οι νέοι κομάντος των Ιμίων που παρουσιαστήκαν ήταν κάθε φορά… άλλοι, με αποτέλεσμα να μπερδευτεί ακόμα περισσότερο η κατάσταση και, το δεύτερο ερώτημα, 2) Γιατί κάθε χρόνο η Τουρκία την επέτειο εκείνης της βραδιάς που θεωρήθηκε τότε σαν μια από τις μεγαλύτερες στρατηγικές νίκες της Τουρκίας, δεν κάνει κανένα λόγο για την κρίση των Ιμίων και κανένα σχεδόν τουρκικό ΜΜΕ δεν κάνει καμία αφιέρωση για την κρίση πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως ο αείμνηστος πια πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, Ινάν Μπατού, που ήταν και ο μόνος επίσημος που είπε κάποια λίγα για εκείνη την βραδιά σε μια εδική εκπομπή στο τουρκικό κανάλι, CNNTürk ; Οι κάποιες άλλες λίγες τουρκικές αναφορές, είναι το λιγότερο παραπλανητικές. Κατά τα αλλά, «μαύρη» σιωπή για τα γεγονότα από τουρκικής πλευράς  και για όσους παρακολουθούν τα τουρκικά πράγματα αυτό, συν τα προηγούμενα, είναι το λιγότερο ανεξήγητα.

Αλλά ας έρθουμε στην βραδιά της κρίσης. Η επιχείρηση απόβασης των Τούρκων στην δεύτερη βραχονησίδα ήταν από την αρχή μια καλά στημένη θεατρική επιχείρηση που στολίστηκε από κάποιες εντυπωσιακές δημοσιογραφικές «μαρτυρίες», οι οποίες όμως μάλλον συνεπικουρούν στην όλη θεατρικότητα της επιχείρησης. Η πιο εντυπωσιακή μαρτυρία είναι αυτή του πολύ γνωστού δημοσιογράφου της Sabah, Fatih Altaylı, ο οποίος σε μια διήμερη δημοσιογραφική του αναφορά του στην εφημερίδα στις 5-6 Φεβρουαρίου του 2006, «αποκαλύπτει» ένα επεισόδιο που υποτίθεται ότι έγινε εκείνη την βραδιά και ενώ ξημέρωνε. Ο δημοσιογράφος αυτός, αφού διηγείται πως ενώ είχε αρχίσει η μεγάλη κρίση αφού έφυγε άρων άρων από την Κωνσταντινούπολη περνώντας εντολή από την αρχισυντάκτη της εφημερίδας, Ertuğlul Özkök, έφτασε μετά από περιπέτειες στο Bodrum. Εκεί πρόλαβε την ομάδα των Τούρκων κομάντος που ετοιμάζονταν να φύγει για την «ιστορική» τουρκική απόβαση.  Ο Fatih Altaylı τους… παρακάλεσε να πάει και αυτός μαζί τους για να καλύψει δημοσιογραφικά την απόβαση αλλά εκείνοι, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, αρνήθηκαν με… ευγενικό τρόπο. Αυτός όμως απτόητος πήγε και βρήκε τον… μπακάλη που είχε ένα ταχύπλοο και του ζήτησε να το νοικιάσει για να πάει με τους φωτογράφους του στις βραχονησίδες όπου εκτυλίσσονταν η μεγάλη κρίση. Αυτός, στην αρχή αρνήθηκε, μπροστά όμως στην μεγάλη  επιμονή του δημοσιογράφου τότε του είπε με… ηρωικό ύφος ότι παρά τις πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες θα τους πηγαίνει εκεί ο ίδιος. Έτσι ο Τούρκος δημοσιογράφος, Fatih Altaylı, μαζί με τους δυο φωτορεπόρτερ και την σύζυγο του αποβιβάστηκαν με τον μπακάλη στο ταχύπλοο και κατευθύνθηκαν  προς τα Ίμια. Εκεί όμως υπήρχε το πρόβλημα ότι δεν γνώριζαν σε ποια βραχονησίδα βρίσκονταν οι Τούρκοι κομάντος. Τελικά, αφού έφτασαν  περνώντας (;;;),  μέσα από όλα τα πολεμικά που βρίσκονταν στην περιοχή, αποβιβάστηκαν σε μια βραχονησίδα και κατευθύνθηκαν προς το στρατιωτικό άγημα. Τότε ακουστήκαν φωνές σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαιναν και αμέσως αντιλήφτηκαν ότι βρίσκονταν στην βραχονησίδα όπου ήταν οι Έλληνες κομάντος. Ο Τούρκος δημοσιογράφος αμέσως πήδηξε με τους άλλους στο ταχύπλοο και ανενόχλητοι αφού οι Έλληνες κομάντος δεν τους πείραξαν ούτε… μια τρίχα, πέρασαν στην άλλη βραχονησίδα. Εκεί οι Τούρκοι κομάντος ετοιμάζονταν να αποχωρήσουν γιατί ήδη είχε κλειστεί η συμφωνία αποχώρησης των δυο ομάδων από τις βραχονησίδες. Οι Τούρκοι μόλις τους είδαν τους είπαν ότι δεν μπορούσαν να αποβιβαστούν ενώ  προηγουμένως ανενόχλητοι σχεδόν είχαν αποβιβαστεί στην βραχονησίδα των Ελλήνων κομάντος. Έτσι γύρισαν πίσω. Σε λίγο έφτανε και η τουρκική άκατος με τους Τούρκους κομάντος και άρχισε η «παράσταση» επίδειξης των Τούρκων «ηρώων» που κατήγαγαν την μεγάλη νίκη στα Ίμια, μόνο που όπως εξελιχτήκαν στη συνέχεια τα γεγονότα, όλοι αυτοί οι Τούρκοι «ήρωες» ήταν ήδη μελλοθάνατοι. Αλήθεια, έγινε αυτή η απόβαση των Τούρκων δημοσιογράφων στην ελληνική βραχονησίδα εκείνο το ξημέρωμα ενώ ήταν σε εξέλιξη η κρίση ; Πάντως, όλα αυτά δίνουν άλλη μια εντυπωσιακή διάσταση στην βραδιά εκείνη, που σημάδεψε την ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Αλλά αυτό είναι το μικρότερο ερώτημα που παρέμεινε αναπάντητο. Το μεγάλο ερώτημα είναι πως έπεσε το ελληνικό ελικόπτερο που στοίχησε την ζωή στους τρεις Έλληνες αξιωματικούς. Στις 19 Ιουλίου του 2010, ο αρθρογράφος της Hürriyet, Ertuğrul Özkök, αποκάλυπτε, (αν  πιστέψουμε στην τουρκική εκδοχή), πως είχε εδώ και καιρό ένα μυστικό γράμμα από ένα ανώτερο Τούρκο αξιωματικό του ναυτικού. Στο γράμμα αυτό ο Τούρκος αξιωματικός του φανέρωνε πως εκείνη την βραδιά είχε υπηρεσία στην περιοχή της κρίσης και αποκάλυπτε πως ενώ είχαν «πιάσει» την ελληνική εντολή να απογειωθεί το ελικόπτερο καθώς είχε δοθεί με διεθνή συχνότητα, είχε επικοινωνήσει μετά την απογείωση με το πλήρωμα του ελληνικού ελικοπτέρου. Αντιλαμβανόμενος την δυσχέρεια που αντιμετώπιζαν το ελληνικό πλήρωμα ένεκα των καιρικών συνθηκών, τους πρότεινε να προσγειωθούν στο κατάστρωμα του τουρκικού πλοίου. Η απάντηση όμως , όπως αναφέρουν οι Τούρκοι, ήταν δυο φόρες, Negative Negative. Στη συνέχεια όπως όλοι γνωρίζουμε, το ελικόπτερο έπεσε παρασύροντας στον θάνατο τους ηρωικούς Έλληνες αξιωματικούς. Στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται και ένα άλλο ένα επεισόδιο. Ο διοικητής της φρεγάτας Yavuz, που επρόκειτο να καλύψει την ομάδα των Τούρκων κομάντος για να καταβάλουν την δεύτερη βραχονησίδα, ήταν ο Ahmet Erol. Επειδή όμως, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο ….μισθός του δεν ήταν για αυτόν επαρκής, είχε παραιτηθεί για οικογενειακούς λόγους. Εκείνη την βραδιά επρόκειτο να παραδώσει την διοίκηση της φρεγάτας στον νέο διοικητή, τον  Cem Orçun. (ένας από αυτούς έγραψε το «μυστικό» γράμμα αλλά δεν αποκαλύπτεται). Την ώρα όμως εκείνη της τελετής παράδοσης και παραλαβής, σήμανε συναγερμός και έτσι και οι δυο διοικητές, ο πρώην και ο νυν, αναγκάστηκαν να πλεύσουν προς τις βραχονησίδες. Ήταν αυτοί που   είχαν δώσει εντολή να ετοιμαστεί το κατάστρωμα για να προσγειωθεί το ελληνικό ελικόπτερο.

Αλλά εκτός από το ελικόπτερο και το πώς έπεσε υπάρχουν και άλλα πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα. Μήπως οι πραγματικοί Τούρκοι κομάντος που αποβιβάστηκαν στην δεύτερη βραχονησίδα είχαν «χαθεί» από εκείνο το βραδύ και γι’ αυτό έπρεπε να εμφανιστούν άλλοι στα τουρκικά ΜΜΕ για να τους ηρωοποιήσει η Τουρκία ; Μήπως άλλοι ήταν οι κομάντος που αποβιβάστηκαν στα Ίμια, και άλλοι εμφανιστήκαν σαν «ήρωες» ;  Και μήπως οι υποτιθέμενοι «ήρωες¨επειδή ήξεραν το μυστικό έπρεπε να  παύσουν να υπάρχουν ; Είναι χαρακτηριστικό πως όταν τον Φεβρουάριο του 2003 στήθηκε στην περιοχή του Beykoz της Κωνσταντινούπολης, το μνημείο πεσόντων στα Ίμια, (KARDAK ŞEHİTLERİ PARKI), πολλοί Τούρκοι θεώρησαν ότι είναι το μνημείο πεσόντων Τούρκων κομάντος ακριβώς την βραδιά της κρίσης.

Όλα αυτά όμως τα ερωτήματα δεν μειώνουν με τίποτα το μέγεθος της ελληνικής  προδοσίας. Μιας προδοσίας  αυτών που παρέδωσαν για πρώτη φορά στην σύγχρονη ελληνική ιστορία χερσαίο έδαφος στην τουρκική βουλιμία. Έκτοτε, χάριν αυτών των προδοτών που ποτέ δεν τιμωρήθηκαν, χάθηκε η ελληνική κυριαρχία σε δυο ελληνικότατες βραχονησίδες που συμβόλιζαν την ελληνική ταυτότητα του από αιώνων ελληνικού Αιγαίου πελάγους.