H ζωή μου στη Σαηεντολογία

H ζωή μου στη Σαηεντολογία

Της  Catarina Pamnell

Μετάφραση-Επιμέλεια Ελένη Ζήνωνος

Γνώρισα τη Σαηεντολογία το 1981, όταν ήμουν 18 χρόνων.

Όταν ο γεμάτος αυτοπεποίθηση νεαρός επέμενε, ότι θα έπρεπε τουλάχιστον να δοκιμάσω ένα από τα μαθήματά τους, όλα μου φάνηκαν πολύ λογικά. 

Ναι, είχα ακούσει ότι η Σαηεντολογία είναι μια σέκτα, αλλά στο παρελθόν είχα συναντήσει διάφορους παράξενους ανθρώπους και δεν με έβλαψαν καθόλου. Και αυτός ο τύπος φαινόταν αρκετά φυσιολογικός και δεν μου φαινόταν σωστό ν’ απορρίψω κάτι χωρίς να το δοκιμάσω. Στο κάτω κάτω δεν μου ζήτησε και την ψυχή μου, έτσι δεν είναι; 

Όμως σιγά σιγά, χωρίς ν’ αντιλαμβάνομαι την αλλαγή, επέτρεψα στη Σαηεντολογία να ελέγχει τις πράξεις, τα λόγια ακόμα και τις σκέψεις μου με αντάλλαγμα ένα πλήθος κούφιων υποσχέσεων.

Αν και οι πρώτες σειρές μαθημάτων δεν με εντυπωσίασαν και τόσο πολύ, είχα εγκλωβιστεί σε μια ατμόσφαιρα προσδοκίας για κάτι καλύτερο και πολύ επείγον. 

Οι Σαηεντολόγοι φαίνονταν τόσο σίγουροι ότι ήσαν στο σωστό δρόμο. Αν δεν πήγαινα σε κάποιο μάθημα, μου τηλεφωνούσαν ή μου έγραφαν και όλη αυτή η προσοχή που μου έδιναν με κολάκευε. Άκουγα απίθανες ιστορίες για το τί είχαν πετύχει άλλοι άνθρωποι με τις μεθόδους της Σαηεντολογίας.

Στο πλαίσιο των σεμιναρίων τους, έκανα κάποιες ασκήσεις επικοινωνίας (TRs), όπου για παράδειγμα έπρεπε να εξασκηθείς να κάθεσαι σε μια καρέκλα για πολύ ώρα, χωρίς να κινείσαι καθόλου ή να αντιδράς και να μη κάνεις τίποτε άλλο παρά να κάθεσαι εκεί, πρώτα με τα μάτια κλειστά και μετά αντιμέτωπος με ένα άλλο πρόσωπο και τότε πάλι να είσαι σε θέση να κρατήσεις την ψυχραιμία σου παρά τις όποιες προκλήσεις. 

Μετά από αυτό, πράγματι ένοιωθα κάπως περισσότερη σιγουριά. Και αν όντως είχαν δίκιο οι Σαηεντολόγοι; Αν πράγματι είχαν βρει τις απαντήσεις για το πώς λειτουργεί το μυαλό του ανθρώπου, πώς θα μας κάνουν πιο ευφυείς και ικανούς και πώς τελικά να μειωθεί το κακό και ο πόνος στον κόσμο; Παρά τους αρχικούς μου δισταγμούς, μου φαινόταν ότι το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να διαβάσω μερικά βιβλία της Σαηεντολογίας και να το δοκιμάσω λίγο περισσότερο.

Υπήρχε ένα πρόγραμμα κάθαρσης ή εξαγνισμού (the Purification Rundown), με το οποίο θα καθαριζόταν, τάχα, το σώμα από τις συσσωρευμένες τοξίνες. Κατά τη διάρκεια αυτού του προγράμματος, βίωνα διάφορες καταστάσεις τις οποίες ερμήνευαν ως «συσσωρευμένη ραδιενέργεια και ασθένεια που απέβαλλε το σώμα». (Μήπως ήταν μάλλον συνδιασμός παρενεργειών των υπερβολικών δόσεων βιταμινών και των 3-5 ωρών καθημερινής σάουνας; Αλλά εκείνη την εποχή δεχόμουν πρόθυμα και άκριτα τους ισχυρισμούς τους).

Μετά από μερικές βδομάδες σ’ αυτό το επίπονο και εντατικό πρόγραμμα, ένοιωθα μια ασυνήθιστη ευφορία μαζί με τάση για λιποθυμία. Στεκόμουν στο δρόμο για αρκετά λεπτά παρακολουθώντας να παραλλάσεται συνεχώς το χρώμα ενός παρκαρισμένου αυτοκινήτου. Σε αυτή την «ανώτερη» κατάσταση δεν ήταν και πολύ δύσκολο να με πείσουν να αγοράσω μερικά ακόμα σεμινάρια...

Στη συνέχεια δέχτηκα μια «συμβουλευτική θεραπεία» που ονομάζεται ώντιτιγκ, (auditing), (μια διαδικασία αξιολόγησης - ή ανάκριση, ανάλογα με το ποιον ρωτάτε), ένα είδος ψυχοθεραπείας (αν και οι Σαηεντολόγοι δεν θα χρησιμοποιούσαν ποτέ αυτή τη λέξη), όπου ένας θεραπευτής, καλούμενος ώντιτορ (auditor) με κάπως περισσότερη ή λιγότερη εκπαίδευση στη Σαηεντολογία (ίσως και μόλις μερικές εβδομάδες), ρωτά πολύ προσωπικές ερωτήσεις, απευθυνόμενος στο άτομο που εξετάζεται, γνωστό ως προ – καθαρό (preclear).  Οι ερωτήσεις είναι προτυπωμένες και συνήθως χρησιμοποιείται και ένας ηλεκτρομετρητής, ένα είδος «ανιχνευτή» ψεύδους. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης βίωσα ότι «θυμήθηκα», τάχα, μια προηγούμενη μου ζωή!

Μερικές φορές γίνονταν πράγματα που δεν είχαν νόημα και με έκαναν να αμφισβητήσω τη Σαηεντολογία, αλλά πάντα με έπειθαν να συνεχίσω. 

«Κάνε περισσότερο ώντιτιγκ, διάβαζε περισσότερο, να συμμετέχεις πιο ενεργά, δούλεψε λίγο πιο σκληρά και στο τέλος θα καταλάβεις! Ή μήπως δεν θέλεις να βοηθήσεις στη σωτηρία του πλανήτη;». Και κάθε φορά που τα θαυμαστά αποτελέσματα που μου υπόσχονταν δεν συνέβαιναν, έμαθα να κατηγορώ τον εαυτό μου για την αποτυχία. Ενώ μάθαινα τα μυστικά του σύμπαντος, εντούτοις η ζωή μου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και έσβηνε σιγά σιγά.

Μέχρι το 1983, δύο χρόνια μετά που ξεκίνησα να διαβάζω το πρώτο μου βιβλίο του Χάμπαρτ, ο αρκετά καλά οργανωμένος τρόπος ζωής μου (σταθερή δουλειά, φίλοι, χρήματα στην τράπεζα, καθόλου φάρμακα ή ψυχιατρικά προβλήματα κλπ) κατέληξε σε ένα χάος.

Είχα παρατήσει τη δουλειά μου και εργαζόμουν σε μια επιχείρηση της Σαηεντολογίας με «μισθό» περίπου 10-15 δολάρια την εβδομάδα. Όλα μου τα χρήματα τελείωσαν μετά που πλήρωσα 10,000 δολάρια για τα μαθήματά τους. Δεν είχα που να μείνω, καθώς το πρόσωπο από το οποίο ενοικίαζα ένα δωμάτιο, εκδιώχθηκε από τη Σαηεντολογία, κάτι που σήμαινε ότι εμείς οι υπόλοιποι Σαηεντολόγοι δεν επιτρεπόταν να έχουμε καμιά επαφή μαζί του. Το γραφείο Δεοντολογίας της Οργάνωσης με ειδοποίησε ότι έπρεπε να μετακομίσω μέσα σε 24 ώρες.

Δεν έτρωγα ούτε κοιμόμουν ικανοποιητικά και δεν είχα σχεδόν καμία επαφή πλέον με την οικογένειά μου ή τους παλιούς μου φίλους και γινόμουν όλο και πιο καταθλιπτική και αλλοπρόσαλλη.  Γιατί, λοιπόν, δεν τα παρατούσα;

Μέχρι τότε, είχα αρχίσει ν’ αποδέχομαι την άποψη ότι, εάν τυχόν μέθοδοι της Σαηεντολογίας δεν είχαν αποτέλεσμα σε μένα, αυτό οφειλόταν αποκλειστικά στη δική μου ανικανότητα. 

Οι άνθρωποι που δεν ήσαν επιτυχημένοι και υγιείς εθεωρούντο κατώτερης αξίας, καθότι πίστευαν ότι, οι κακές τους προθέσεις και πράξεις προκαλούσαν όλα τους τα προβλήματα.   Όσο χειρότερα γίνονταν τα πράγματα, τόσο περισσότερο νόμιζα ότι έπρεπε να επιμείνω στις μεθόδους της Σαηεντολογίας. Ο Χάμπαρντ, ο ιδρυτής και «γκουρού» της Σαηεντολογίας, δήλωνε ξανά και ξανά ότι η Σαηεντολογία είναι η μόνη διέξοδος και μόνο οι κακοπροαίρετοι αντιτίθενται σ’αυτήν. Ο έξω κόσμος ελέγχεται από τρελο-ψυχίατρους, άπληστους τραπεζίτες και διεφθαρμένες κυβερνήσεις. 

Παράνοια; Α, όχι, απλώς ακόμα μια μέρα στον κόσμο της Σαηεντολογίας...

Στις αρχές της δεκαετίας του 80’, η Σαηεντολογία πέρασε μια περίοδο τόσο με εξωτερικά όσο και εσωτερικά προβλήματα. Πολλοί κορυφαίοι Σαηεντολόγοι καταδικάστηκαν τότε για κλοπή εγγράφων και διείσδυση σε αμερικανικούς κυβερνητικούς οργανισμούς. ΄Ενα δίκτυο που ονομαζόταν «Φύλακας» ή «Κηδεμόνας» [Guardian's Office (GO)] ασκούσε μεγάλη εξουσία υπό τη διεύθυνση της συζύγου του Χάμπαρντ, Μαίρη Sue. Τώρα, αυτή η ομάδα έχασε την ισχύ της και όλη τη δύναμη πήρε ο νυν πρόεδρος της Σαηεντολογίας, David Miscavige.

Το προσωπικό του «Φύλακα» έπρεπε να «αναμορφωθεί» ή να «συμμορφωθεί», δηλαδή, να μετατοπίσει την αφωσίωση του στη νέα διοίκηση. Στην Ευρώπη, το προσωπικό του «φύλακα» διατάχθηκε να μεταβεί στα Ευρωπαϊκά κεντρικά γραφεία (FOLO EU – τώρα ονομάζονται CLO EU) στην Κοπεγχάγη, για να περάσει από ένα «πρόγραμμα μεταμόρφωσης» γνωστό ως Deck Projects Force (DPF).

Αυτό έγινε στις αρχές του 1983 και αργότερα τον ίδιο χρόνο πολλά μέλη από το «τακτικό» προσωπικό της οργάνωσης από όλη την Ευρώπη στάλθηκαν στο πρόγραμμα. Εγώ εργαζόμουν στο τμήμα προσωπικού, επικοινωνίας και δεοντολογίας στο γραφείο της οργάνωσης στη Στοκχόλμη, αλλά ήμουν «προβληματική».:  Μετά από καμιά διακοσαριά ώρες Σαηεντολογικό ώντιτιγκ (auditing) παρουσίαζα σοβαρές κρίσεις πανικού και άρχισα να χάνω την αίσθηση της πραγματικότητας και την επαφή μου με το περιβάλλον. Τον Οκτώβρη ήμουν μεταξύ αυτών που στάλθηκαν στην Κοπεγχάγη για «διόρθωση»...

Στα γραφεία της FOLO EU με οδήγησαν σ’ ένα μικρό δωμάτιο. Δύο γυναίκες με βλοσυρό ύφος, ντυμένες με τις ναυτικές στολές της ανώτερης διοίκησης της Σαηεντολογίας (της Sea Organization), άρχισαν να με ανακρίνουν με τον «ανιχνευτή ψεύδους» της Σαηεντολογίας, ένα ηλεκτρομετρητή, ουρλιάζοντας μπροστά μου ξανά και ξανά να ομολογήσω τα παραπτώματά μου. Η μια από αυτές, μια νεαρή σχετικά κοπέλα, (υψηλόβαθμη CMO) είχε επισκεφθεί τη Στοκχόλμη, όχι πολύ καιρό προηγουμένως και τότε είχαμε μια φιλική συνομιλία ενώ της έδειχνα πώς να χρησιμοποιήσει το μηχάνημα τέλεξ.  Τώρα το πρόσωπό της είχε μια κρύα έκφραση σαν πέτρα. Η κατάσταση έμοιαζε εξωπραγματική.

Στη συνέχεια με πήραν, μαζί με πολλούς άλλους, σ’ ένα βρώμικο δωμάτιο στο υπόγειο, όπου οι «απροσάρμοστοι» υποχρεώνονταν να κάθονται εκεί για πολλές ώρες κάθε μέρα και να γράφουν λίστες με τις «αμαρτίες» τους. Σύμφωνα με τις ιδεολογίες του Χάμπαρντ, ένας σημαντικός λόγος που οι άνθρωποι είναι επικριτικοί για κάτι ή κάποιον, είναι ότι φταίνε, επειδή έχουν διαπράξει κάτι κακό σε εκείνο που κατακρίνουν.

Αποκαλύπτοντας κάθε ανήθικη ή αναξιοπρεπή πράξη μας που κάναμε μέχρι τώρα, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, θα γινόμασταν υπάκουοι και πειθήνιοι Σαηεντολόγοι. (Φυσικά δεν είναι έτσι που μας τα έλεγαν. Εκείνοι μας έλεγαν ότι αυτό ήταν η μοναδική μας ευκαιρία να εξαγοραστούμε και να λυτρωθούμε από την πλήρη πνευματική καταστροφή).

 Με αυτό το τρόπο μας δίδασκαν να στρέφουμε την κριτική μας στον εαυτό μας και να εξετάζουμε τα δικά μας σφάλματα, όποτε συνέβαινε να νοιώσουμε αναστάτωση μέσα στην οργάνωση. Κάθε τόσο, ερχόταν κάποιος  άλλος για να ελέγξει τις λίστες μας και να βεβαιωθεί ότι γράφαμε όλες τις λεπτομέρειες. Ονόματα, ημερομηνίες, τοποθεσίες, όλα έπρεπε να συμπεριληφθούν. Δύο συνεχόμενες βδομάδες αργότερα σε αυτή τη διαδικασία, καταλήγεις να γράφεις ότι ... έκλεψες ένα μήλο από το δέντρο του γείτονα όταν ήσουν παιδί ή απλώς εφευρίσκεις πράγματα ώστε να γεμίσεις τις κόλλες.

Από ότι γνωρίζω, η Σαηεντολογία ακόμα έχει εκείνες τις λίστες που έγραψα, άνκαι δεν είμαι πια μέλος και δεν έχω τρόπο να ελέγξω πώς μπορεί να χρησιμοποιηθούν.

Την υπόλοιπη μέρα έπρεπε να δουλεύεις. Κυρίως καθάρισμα, δουλειές στην κουζίνα, μπογιαντίσματα κλπ. Μερικές δουλειές ήσαν ιδιαίτερα δυσάρεστες, όπως το να πηδάς μέσα σε δοχεία σκουπιδιών για να κάνεις χώρο για περισσότερα σκουπίδια. Οι κανονισμοί ήσαν αυστηροί. Καμία κουβέντα με ανθρώπους έξω από το DPF, καθόλου τηλεφωνήματα ή αλληλογραφία χωρίς ρητή άδεια, πάντα να τρέχεις αντί να περπατάς, να υπακούς στις οδηγίες του επιστάτη στο DPF. Παρακρατούσαν τα διαβατήρια μας ώστε να είναι δύσκολη η διαφυγή. Έπρεπε να κατασκοπεύουμε ο ένας τον άλλο συνεχώς και να αναφέρουμε όποιον παρέβαινε τους κανονισμούς.

Εδώ υπήρχαν όλων των ειδών άνθρωποι. Μερικοί είχαν έλθει από τα γραφεία της οργάνωσης από όλη την Ευρώπη. Άλλοι εργάζονταν στα Ευρωπαικά κεντρικά γραφεία στην Κοπεγχάγη και αν δεν περνούσαν με επιτυχία το πρόγραμμα, κινδύνευαν να σταλούν σε ένα άλλο πολύ χειρότερο, το οποίο κυριολεκτικά θα μπορούσε να διαρκέσει για χρόνια, το «Πρόγραμμα αποκατάστασης» Rehabilitation Project Force (DPF). Μια μέρα δούλευα με μια γυναίκα που φαινόταν γύρω στα εξήντα. Πλέναμε τα παράθυρα με παγωμένο νερό και παλιές εφημερίδες. Υπήρχαν ακόμη και έγκυες γυναίκες. Κοιμόμασταν για λίγο, ίσως 5-6 ώρες κάθε βράδυ, πολλά άτομα σε κάθε δωμάτιο στο παλιό ξενοδοχείο Nordland, όπου κατοικούσαν τα μέλη που εργάζονταν στο FOLO και τρώγαμε στο υπόγειο του ξενοδοχείου. Συνήθως υπήρχε φαγητό, σπαγγέτι, ρύζι κάποτε και αυγά, αλλά έπρεπε να προλάβεις να πάρεις.

Παρά τις απαίσιες εξωτερικές συνθήκες, το χειρότερο κομμάτι ήταν σίγουρα η εξαθλίωση και η ταπείνωση. Ουσιαστικά μας αντιμετώπιζαν σαν εγκληματίες. Όταν έφτασα εκεί, ήμουν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση η οποία επιδεινώθηκε. Είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψω, αλλά πραγματικά νόμιζα ότι θα πεθάνω. ΄Ενοιωθα το σώμα μου πολύ βαρύ, σαν ξένο αντικείμενο και μερικές φορές δεν μπορούσα ούτε να περπατήσω ή να μιλήσω. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να με βγάλουν από αυτή την κατάσταση πιέζοντάς με να περπατήσω ή να τρέχω εκεί κοντά και να κοιτάζω τα αντικείμενα στο περιβάλλον.  Αυτό δεν βοηθούσε, αλλά αυτή ήταν η άποψη του Χάμπαρντ για το πώς θα ηρεμήσει ένα συγχυσμένο άτομο.

Μια μέρα, δύο άτομα του DPF διατάχθηκαν να με βγάλουν έξω και να με αναγκάσουν να τρέξω. Κυριολεκτικά με έσερναν από τα χέρια στο δρόμο έξω από το FOLO.

Μια γυναίκα που περνούσε από εκεί, τους φώναζε στα Δανικά να με αφήσουν ελεύθερη, απειλώντας ότι θα καλέσει την αστυνομία. Γρήγορα με τράβηξαν μέσα. Γιατί δεν ζήτησα βοήθεια από εκείνη τη γυναίκα; Ο έξω κόσμος, είχε σχεδόν πάψει να υπάρχει για μένα. Ήταν αδιανόητο ότι ένας μη Σαηεντολόγος θα μπορούσε να κάνει κάτι για μένα. Η μόνη μου ελπίδα ήταν, με κάποιο τρόπο, να πετύχω στο πρόγραμμα.

Καθώς έχανα τα λογικά μου, με οδήγησαν σ’ ένα ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο με πόρτα ή τοίχο από κάποιου είδους δικτυωτό σύρμα, στη σοφίτα του ξενοδοχείου Nordland, μακριά από όλους τους υπόλοιπους, εκτός από ένα άτομο που ήταν πάντα εκεί για να με παρακολουθεί. 

Αργότερα άκουσα ότι εκείνα τα δωμάτια στη σοφίτα τα αποκαλούσαν «γκαλερί των μαϊμού» και ότι χρησιμοποιούντο για άτομα που για κάποιο λόγο εθεωρούντο επικίνδυνα (είτε λόγω της ψυχολογικής τους κατάστασης, είτε λόγω αντιδραστικής συμπεριφοράς) και έπρεπε να απομονωθούν από τους υπόλοιπους.

Ένα πρωί, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Άκουσα κάποιον να φωνάζει και να με ταρακουνά άγρια, αλλά ήταν αδύνατο να συγκεντρώσω αρκετή δύναμη ακόμα και για να ανοίξω τα μάτια μου. Για αρκετή ώρα και ενώ κάποτε με έπαιρνε ο ύπνος και κάποτε ξυπνούσα, χωρίς να μπορώ να μιλήσω, θυμούμαι ότι κάποιος με τράβηξε από το κρεββάτι, κάπως κατάλαβα ότι το σώμα μου κτύπησε στο πάτωμα, αλλά δεν το ένοιωθα καθόλου.  Τελικά φαίνεται αποκοιμήθηκα και άγνωστο πόση ώρα μετά, με ανάγκασαν ξανά να σηκωθώ. Πιστεύω ότι κάποιος μου είχε δώσει να πιω Cal-Mag (ένα μείγμα κάλσιου-μαγνησίου που οι Σαηεντολόγοι χρησιμοποιούν συχνά σαν χαλαρωτικό. Η μόνη σκέψη που μπορούσα να κάνω ήταν ότι οπωσδήποτε, με οποιοδήποτε τρόπο έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά.

Ένα βράδυ μου είπαν ότι θα με έδιωχναν από τη Σαηεντολογία και θα με κήρυτταν ως «Κατασταλτικό άτομο» (suppressiveperson), που θεωρείται εχθρός της Σηεντολογίας και της ανθρωπότητας. Το ίδιο είχε γίνει και με άλλους ανθρώπους στο DPF. Αυτό θα σήμαινε ότι θα έφευγα από εκείνο το υπόγειο, αλλά απλώς δεν μπορούσα πια να φανταστώ τη ζωή έξω από εκεί. 

Το μόνο που ήξερα σίγουρα, ήταν ότι το αιώνιο μέλλον μου χάθηκε. Κάποιος που χαρακτηρίζεται SP, δεν επιτρέπεται να έχει οποιαδήποτε επαφή με Σαηεντολόγους και δεν μπορεί να συνεχίσει να παρακολουθεί τα σεμινάρια που είναι απαραίτητα για να σε διαφυλάξουν ως πνευματικό ον. Ισοδυναμεί, δηλαδή, με την αιώνια καταδίκη.

Όταν, την επόμενη μέρα, μου είπαν ότι μπορούσα να μείνω, ήμουν εξαιρετικά ευγνώμων.  Σκέφτηκα ότι τα αφεντικά μου ήσαν εξαιρετικοί άνθρωποι αφού με γλύτωσαν από το σκοτεινό βάραθρο. (Γιατί με κράτησαν; Σύμφωνα με μια σημείωση που έτυχε να δω, ήμουν σε τέτοια άσχημη κατάσταση που φοβόντουσαν ότι θα έφερνα τη Σαηεντολογία σε πολύ δυσάρεστη θέση αν επέστρεφα στην οικογένειά μου σε εκείνη την κατάσταση.  Η καλή εικόνα της Σαηεντολογίας είναι πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο).

Για μερικές εβδομάδες μου ανατέθησαν ελαφρότερες δουλειές εκτός του DPF, για να μην είμαι εμπόδιο στους άλλους. Σιγά σιγά, αποδεχόμουν την κατάσταση.

Μια μέρα, ενώ έτρεχα να πάω στη δουλειά, ένοιωσα ένα παράξενο «σβήσιμο». Το διαπεραστικό κρύο από το χιόνι που έλιωνε μέσα στα λεπτά μου παπούτσια, η πείνα, η κούραση, ο σωματικός και ψυχολογικός πόνος, όλα χάθηκαν. Τίποτε δεν είχε σημασία πια. Κινούμουν όπως ένα ρομπότ.

Κάθε τόσο, όλο και κάποιος προσπαθούσε να διαφύγει. Μια μέρα, με έστειλαν μαζί με μια άλλη Σουηδή, στο σιδηροδρομικό σταθμό για να παρακολουθήσουμε ένα άνδρα από τη Στοκχόλμη που είχε φύγει και τον έψαχναν. Τον βρήκαμε αλλά δεν μπορούσαμε να τον πείσουμε να επιστρέψει. Μας είπε ότι δεν πίστευε στο παραμύθι του «μυστικού ΟΤ3», το οποίο υποτίθεται ότι ήταν ένα πολύ δυναμικό σεμινάριο το οποίο αποκαλυπτόταν μόνο στους πολύ προχωρημένους που είχαν κάνει πολλά προπαρασκευαστικά σεμινάρια και διάφορα επίπεδα ώντιτιγκ και είχαν πληρώσει δεκάδες χιλιάδες δολάρια γι’αυτό το προνόμιο. 

Δεν είχα ιδέα για ποιό σεμινάριο μιλούσε, αλλά για μια στιγμή ένοιωσα συμπάθεια γι’αυτόν και ήθελα να φύγω κι εγώ με εκείνο το τρένο. Γρήγορα όμως έδιωξα εκείνες τις σκέψεις από το μυαλό μου. Εκείνος είχε λάθος και εμείς είμαστε οι σωστοί και αυτό έπρεπε να το πιστέψω.

Μέχρι το Γενάρη του 1984, ήμουν πια μια «αναμορφωμένη» (reformed) σαηεντολόγος. Είχα κάνει καλή εντύπωση για την ποιότητα της δουλειάς μου στο Τμήμα Μεταφράσεων και μου επέτρεψαν να επιστρέψω στη Στοκχόλμη. Αλλά για πολλά χρόνια μετά, βρισκόμουν σε μια παράξενη μουδιασμένη κατάσταση, με συχνά συναισθηματικά ξεσπάσματα. 

Η αυτοεκτίμηση μου είχε χαθεί και είχα μετατραπεί από ένα άτομο που ενδιαφερόμουν να μαθαίνω καινούρια πράγματα και δεν φοβόμουν να ξεχωρίζω, σε κάποιον που αναντίρρητα άφηνα τους άλλους να ελέγχουν πλήρως τη ζωή μου.

Παρέμεινα σαν μέλος του προσωπικού για ακόμη ένα χρόνο περίπου και μετά σταμάτησα για να φροντίζω το νεογέννητο μου μωρό και να πληρώσω τα χρέη. 

Κατά κάποιο τρόπο, είχα χάσει κάθε προσωπική φιλοδοξία στη ζωή μου. Το μόνο πράγμα που άξιζε να ονειρεύομαι ήταν πώς να παίρνω αρκετά χρήματα για να μπορώ να παρακολουθώ τα σεμινάρια και να ανεβαίνω τα επίπεδα της Σαηεντολογίας. Τότε ήμουν πλήρως πεπεισμένη ότι ήμουν ένα ηλίθιο, κακό και προβληματικό άτομο (αφού εξ άλλου, οι Σαηεντολογικές μέθοδοι, που όπως μας έλεγαν ήσαν πάντα αποτελεσματικές, σε μένα δεν πετύχαιναν) και ότι είχα απόλυτη ανάγκη τη Σαηεντολογική θεραπεία.

Δέκα χρόνια αργότερα, αποφάσισα να πάρω κάποια περισσότερη μόρφωση, ώστε να μπορέσω να πάρω μια καλύτερη δουλειά. Στο κολέγιο, είχα πρόσβαση στο διαδίκτυο από τους φοιτητικούς υπολογιστές. Κάποιος μου έδειξε πώς να κάνω έρευνα και μια μέρα μου πέρασε η ιδέα να γράψω «σαηεντολογία», σκεπτόμενη ότι ίσως η οργάνωση θα είχε κάποια ιστοσελίδα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, η έρευνα μου έφερε μια μεγάλη λίστα με αποτελέσματα και μια πιο προσεκτική ματιά αποκάλυψε ότι πολλοί από αυτούς τους ιστοτόπους δεν θα ... εγκρίνονταν από τη Σαηεντολογία.

Υπήρχαν επικριτικές ιστορίες από πρώην μέλη, μερικά από τα οποία ήσαν υψηλόβαθμα στελέχη στην ιεραρχία της οργάνωσης. Υπήρχαν τρομακτικές ιστορίες για το πώς η Σαηεντολογία παρενοχλούσε τους επικριτές της, προσπαθώντας να τους κλείσει το στόμα.  Υπήρχαν πληροφορίες για το παρελθόν του Χάμπαρντ που δεν συμφωνούσαν καθόλου με τη επίσημη εκδοχή. Και υπήρχαν επί πλέον, τα «μυστικά επίπεδα», τα μαθήματα εκείνα τα οποία μου είχαν πει ότι περιείχαν τα υψηλότερα επίπεδα πνευματικής γνώσης σε όλο τον πλανήτη.

Για μέρες δίσταζα, πριν τολμήσω να τους ρίξω μια ματιά. Μας έλεγαν ότι ακόμα και απλή ανάγνωση των μαθημάτων αυτών, θα έβλαπτε, τάχα, κάποιον που δεν θα ήταν κατάλληλα προετοιμασμένος. Αλλά από την άλλη, μου παρουσιάζονταν σημαντικές πληροφορίες, που επιβεβαίωναν τις αμφιβολίες που τόσες φορές είχα νοιώσει όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό με έκανε να κοιτάξω τη ζωή μου και τους ανθρώπους γύρω μου: Είχαμεπράγματι γίνει οι δυναμικοί, ευφυείς και ηθικοί υπεράνθρωποι που μας υπόσχονταν;  Έπρεπε να παραδεχτώ ότι η απάντηση ήταν όχι. Μάλλον το αντίθετο... Είχα πάρει λάθος δρόμο;  Έπρεπε να το μάθω, έτσι αποφάσισα να το διακινδυνεύσω. 

Μερικά λεπτά αργότερα γελούσα μόνη μου δυνατά, γεμάτη δυσπιστία. Ο διαστημικός αυτοκράτορας Ξένιου (Xenu), εξωγήινα πνεύματα που εισβάλλουν στα σώματά μας... αυτή ήταν όλη εκείνη η πολυδιαφημιζόμενη υπόθεση; Απλά, ακόμα ένα ανόητο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας;;;  Τότε άνοιξαν τα μάτια μου και κατάλαβα:  Είχα ΕΞΑΠΑΤΗΘΕΙ.

Ίσως φανεί παράξενο το γεγονός ότι για τόσα χρόνια είχα αγνοήσει τις αρνητικές πληροφορίες σχετικά με τη Σαηεντολογία, που εδημοσιεύοντο ευρέως στις εφημερίδες και στα τηλεοπτικά προγράμματα. Είναι δύσκολο να περιγράψω το επίπεδο της λογοκρισίας που μας έμαθαν να ασκούμε, μέσω αυθυποβολής. Μας έλεγαν ότι όλοι οι δημοσιογράφοι είναι διεφθαρμένοι, μοχθηροί χαρακτήρες οι οποίοι το μόνο που θέλουν, είναι να κάνουν πολλά χρήματα, γράφοντας συγκλονιστικά ψέματα. Ότι η ανάγνωση των εφημερίδων σε κάνει δυστυχισμένο και καλύτερα να το αποφεύγεις. Μας έλεγαν ότι οι επικριτές της Σαηεντολογίας το έκαναν για να καλύψουν τα δικά τους φρικτά εγκλήματα και συχνά μας έδιναν να διαβάζουμε εσωτερικά ενημερωτικά δελτία που ανέφεραν ότι τα λαλίστατα πρώην μέλη ήσαν απλώς απροσάρμοστοι εγκληματίες.

Μας έλεγαν ακόμα ότι πίσω από όλα αυτά βρισκόταν η διεθνής συνωμοσία των ψυχιάτρων, οι οποίοι είναι τα κακά παιδιά, τόσο στον πλανήτη γη όσο και σε πολλούς άλλους εξωγήινους πολιτισμούς στο σύμπαν, (αν και αυτό το κομμάτι δεν το λένε σε μη Σαηεντολόγους).

Επιδιώκουν να εξαφανίσουν τη Σαηεντολογία επειδή μισούν την αλήθεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της προπαγάνδας είναι το περιοδικό που εκδίδει η οργάνωση, όπου ισχυρίζεται ότι όλα τα είδη των προβλημάτων, όπως η διεθνής τρομοκρατία, στην πραγματικότητα προκαλούνται από την ψυχιατρική. Μόνο όταν αποδεσμεύτηκα για λίγο από την ενεργό συμμετοχή μου στην οργάνωση και άρχισα να συναναστρέφομαι με μη μέλη, μόνο τότε μπόρεσα να ξαναβρώ την ικανότητα της κριτικής αξιολόγησης των πραγμάτων.

Δεν είναι ευχάριστο να αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι θα πρέπει να πληρώσεις ακριβό κόστος αν δεν το κάνεις. Πάρα πολλοί Σαηεντολόγοι που γνώρισα ήσαν υπέροχοι, ταλαντούχοι και ιδεαλιστές, οι οποίοι ήσαν πρόθυμοι να θυσιάσουν την άνεση τους για να βοηθήσουν τον κόσμο. Τι τους δίδασκε λοιπόν η οργάνωση και με δόλο τους επέβαλλε να κάνουν; Κοιτάξτε τους ανθρώπους που εργάζονται στην OSA, τη μυστική υπηρεσία της Σαηεντολογίας. Μήπως αυτό ήταν το όνειρο της ζωής τους, να κατασκοπεύουν και να απειλούν τους ανθρώπους; Μήπως το προσωπικό πωλήσεων (registrars) προσχώρησε στη Σαηεντολογία επειδή τους άρεσε να απομυζούν και την τελευταία δεκάρα των άλλων ανθρώπων εξαναγκάζοντάς τους να καταχρεώνονται για να πληρώνουν περισσότερα σεμινάρια; ΄Οταν ακολουθείς το δρόμο της τυφλής πίστης, υπάρχει ο κίνδυνος να καταλήξεις να κάνεις πράγματα που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις όποιες καλές προθέσεις είχες όταν ξεκινούσες.

΄Εχοντας αυτά υπόψη, δεν κατηγορώ τους Σαηεντολόγους.  Ξέρω ότι οι περισσότεροι από αυτούς είχαν καλές προθέσεις. Ελπίζω μόνο ότι μια μέρα θ’ αντιληφθούν πού έμπλεξαν οι ίδιοι, αλλά και παρέσυραν και άλλους.

Η επιστροφή πάλι σε μια φυσιολογική ζωή δεν είναι τελείως απλό πράγμα.

Πώς βλέπουν οι άνθρωποι ένα πρώην μέλος σέκτας; «Ηλίθιο», «αδύναμο», «εγώ δεν θα έμπλεκα ποτέ με αυτές τις ανοησίες!» και αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο. Όποιος δεν έχει γνωρίσει από κοντά τη λειτουργία μιας σέκτας (cult), όλα αυτά τα θεωρεί ακατανόητα. Και εγώ, κάποτε, ήμουν σίγουρη ότι ήμουν άτρωτη, ότι δεν θα μπορούσαν να με βλάψουν... Και πάλι δεν πιστεύω ότι οι περισσότεροι Σαηεντολόγοι από όσους γνώρισα, ήσαν αδύναμα άτομα ή ηλίθιοι. Η οργάνωση δεν ενδιαφέρεται να στρατολογήσει άχρηστους. Προτιμά ανθρώπους με ικανότητες που μπορούν να συνεισφέρουν πολλά χρήματα, επιρροή ή σκληρή δουλειά.

Μια άλλη πτυχή, είναι ότι πάντα θα υπάρχει ένα μαύρο στίγμα στο παρελθόν μου. Ότι «εργοδοτήθηκα από τη Σαηεντολογία» δεν κάνει και τόσο καλή εντύπωση σ’ ένα βιογραφικό σημείωμα, έτσι δεν είναι; Κατανοώ γιατί πολλά πρώην μέλη δεν θέλουν να μιλούν γι’αυτό.  Και όποιος τολμήσει να μιλήσει δημόσια εναντίον της Σαηεντολογίας, κινδυνεύει να έλθει αντιμέτωπος με εκδικητικές ενέργειες από μέρους της οργάνωσης. Αυτό έχει ήδη συμβεί σε μερικούς προσωπικούς μου φίλους.

Δεν ισχυρίζομαι ότι κάθε ένας που είχε ποτέ εμπλακεί στη Σαηεντολογία θα έχει οπωσδήποτε υποστεί ζημιά από την εμπειρία του αυτή. Οι περισσότεροι συμμετέχουν πολύ λίγο και σύντομα χάνουν το ενδιαφέρον τους και τα παρατούν. Πιθανόν κάποιοι να αισθάνονται πολύ ικανοποιημένοι από αυτά που παίρνουν από τα σεμινάρια της Σαηεντολογίας. Αυτό που με ανησυχεί είναι το γεγονός ότι πάρα – πάρα πολύ συχνά, όταν μιλώ με μερικούς παλιούς γνώριμους Σαηεντολόγους, βρίσκονται σε άσχημη θέση.Έχουν καταστραφεί οικονομικά, βρέθηκαν μπλεγμένοι σε νομικές υποθέσεις, οι οικογένειες τους διαλύθηκαν, έχουν καταλήξει ψυχολογικά ασταθείς (για παράδειγμα πιστεύουν ότι επικοινωνούν με τον πεθαμένο ιδρυτή της Σαηεντολογίας ή ότι έγιναν εξωγήινοι), παίρνουν ναρκωτικά ή ακόμα χειρότερα οδηγήθησαν στην αυτοκτονία.

Κάποιοι με ρώτησαν αν θεωρώ υπεύθυνη τη Σαηεντολογία για το γεγονός ότι κατέληξα να έχω ψυχολογικά προβλήματα. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει μια γενική αιτία σε τέτοιες περιπτώσεις, ότι προηγούμενες εμπειρίες και βιολογικοί παράγοντες αποτελούν τους λόγους για τους οποίους αντιδρούμε με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο σε κάθε περίπτωση.Αλλά, πιστεύω επίσης, ότι ένα άσπλαχνο, επικριτικό, καταπιεστικό περιβάλλον όπως αυτό που βίωσα στη Σαηεντολογία, ποτέ δεν θα βοηθούσε ένα άτομο να ξεπεράσει μια κατάσταση κρίσης και μάλλον θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Παρόλα αυτά, η όλη εμπειρία έχει φωτίσει κάποια ουσιαστικά πράγματα της ζωής: την ανεκτίμητη σημασία της συμπόνοιας, της φιλίας της γενναιοδωρίας και μιας ταπεινής στάσης απέναντι στη ζωή. Η ιδεολογία της οργάνωσης της Σαηεντολογίας για μεγαλεία και επιβλητική ζωή, για ψυχρή, εξουσιαστική «ανωτερότητα» έναντι των άλλων ανθρώπων δεν μου προκαλεί καμιά αίσθηση. Το να ζεις όπως ένα ρομπότ είναι πραγματικά πολύ απαίσιο.

Και πάλι, δεν λέω ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι, που είναι ευχαριστημένοι με τη Σαηεντολογία και τη θεωρούν χρήσιμη.

Μιλώ μόνο για τον εαυτό μου. Μέσα στη Σαηεντολογία έχω βιώσει πράγματα τα οποία απέχουν κατά πολύ από τη φαντασμαγορική εικόνα που παρουσιάζεται στα διαφημιστικά δελτία της οργάνωσης. 

Όποιος θέλει να εμπλακεί με τη Σαηεντολογία, θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα λέει η οργάνωση...

exscn.net

ppu.org.cy