Οφειλομένη απάντηση σε λόγους του Μητροπολίτου Τορόντο κ. Σωτηρίου

Xρήστος Kων. Λιβανός

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ

«ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ»

Τορόντο, Καναδά

Οφειλομένη απάντηση σε λόγους

του Μητροπολίτου Τορόντο κ. Σωτηρίου

Την Κυριακή 29.9.2013 στο τηλεοπτικό πρόγραμμά του «Ορθόδοξη Φωνή» ο Μητροπολίτης Τορόντο κ. Σωτήριος εξαπέλυσε για μία ακόμη φορά άδικες και ψευδείς κατηγορίες εναντίον της Ιεραποστολικής Αδελφότητός μας (δίχως, όπως συνηθίζει, να την κατονομάσει) με σκοπό να την δυσφημήσει και να πλήξει το ψυχωφελές έργο, που με τη χάρη του Θεού επιτελεί εδώ και 22 χρόνια στη πόλη μας. Επειδή με τη νέα αυτή αρχιερατική επίθεση - πρόκληση δεν θίγεται μόνον η Αδελφότης μας, αλλά και η Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση, θεωρούμε ιερά υποχρέωσή μας να απαντήσουμε.

Είπε ο Σεβασμιώτατος επί λέξει τα εξής: «Την περασμένη εβδομάδα κάποια Αδελφότης είχε μία συγκέντρωση και κάλεσε εκεί και έναν ιερέα, ο οποίος δεν ήξερε για την Αδελφότητα αυτή. Και πήγε εκεί και άκουσε τον ομιλητή να καταφέρεται εναντίον του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου. Γιατί; Διότι τον κατηγορούσε ότι είναι οικουμενιστής, ότι συμπροσεύχεται με τους αιρετικούς, ότι έχει απεμπολίσει την Ορθόδοξη Πίστη. Και ο ιερεύς τους είπε: “Ποιοι είστε εσείς, οι οποίοι κρίνετε τον Πατριάρχη; Έχετε την ευλογία και την άδεια του Μητροπολίτη; Και εκείνοι απήντησαν, ναι.” Φυσικά καταλαβαίνει ο καθένας ότι δεν μπορεί να έχουν την άδεια του Μητροπολίτη για να μιλούν εναντίον του Πατριάρχη. Έστειλα στις Αδελφότητες αυτές ένα κήρυγμα- ομιλία, την οποία έκανε ο Πατριάρχης με την ευκαιρία που ο Πατριάρχης της Βουλγαρίας επισκέφθηκε το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και αναφέρεται και σ’ αυτή την Οικουμενική κίνηση και στις συζητήσεις, τις οποίες κάνει η Εκκλησία μας με τους ετεροδόξους. Ελπίζω ότι οι σύλλογοι αυτοί θα καταλάβουν ότι δεν είναι τα πράγματα όπως τα λένε. Πρώτον, κανένας σύλλογος δεν έχει την ευλογία του Μητροπολίτη να λέει αυτά τα πράγματα. Δεύτερον, ένας από τους συλλόγους εζήτησε την άδειά μου για να ενσωματωθεί σαν σύλλογος στον Καναδά και με παρεπλάνησαν και τους έδωσα την άδεια. Σήμερα τους λέγω ότι δεν έχουν καμμία ευλογία εκ μέρους της ιεράς μας Μητρόπολης να ενεργούν με τον τρόπο αυτό. Έχουν σταματήσει στο ζήτημα της συμπροσευχής μερικοί άνθρωποι. Και τους έχω εξηγήσει πάρα πολλές φορές, ότι η συμπροσευχή επιτρέπεται. Οι ίδιοι αυτοί, οι οποίοι ομιλούν εναντίον της συμπροσευχής, συμπροσεύχονται με αιρετικούς πάντοτε. Παλαιότερα μου είχε γράψει ένας – δεν θέλω να αναφέρω το όνομά του, πολύ γνωστός -  και με κατηγορούσε για την συμπροσευχή. Και του απήντησα με ένα συστημένο γράμμα και του είπα ότι αυτός καθημερινά συμπροσεύχεται με τον γαμπρό του, ο οποίος δεν είναι Ορθόδοξος, αλλά είναι Καθολικός. Και έχω πει πολλές φορές, ότι εφόσον η Εκκλησία μας επιτρέπει τους μικτούς γάμους, τους γάμους των Ορθοδόξων με τους Ρωμαιοκαθολικούς, τους Προτεστάντες, τους Αγγλικανούς, τότε δέχεται και την συμπροσευχή και όχι μόνο. Διότι αυτός ο Καθολικός ή η Καθολική, ο Προτεστάντης ή η Προτεστάντισσα, η Αγγλικανή ή ο Αγγλικανός, που παντρεύονται μ’ έναν Ορθόδοξο ή μία Ορθόδοξη όχι απλώς συμπροσεύχονται, αλλά συμμετέχουν στο Μυστήριο του γάμου. Θέλουμε να τα καταλάβουμε αυτά ή δεν θέλουμε να τα καταλάβουμε; Μερικοί δεν θέλουν να τα καταλάβουν και κόλλησε η βελόνα τους εκεί. Λυπάμαι πάρα πολύ να τους πω ότι εάν συνεχίσουν έτσι θα χάσουν τις ψυχές τους. Σκανδαλίζουν τους ανθρώπους, θα χάσουν όμως και τις ψυχές τους. Βεβαίως η Ιερά μας Μητρόπολη δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Και να υπενθυμίσω σ’ αυτούς ότι παλαιότερα είχαν πολλούς, οι οποίοι τους ακολουθούσαν, τώρα ελάχιστοι τους ακολουθούν. Θα ενθυμούνται τις ασχημίες, τις οποίες έκαναν το 2000 στον Άγιο Γεώργιο του Τορόντο, όταν κάναμε την πορεία για τα 1000 χρόνια από την Γέννηση του Χριστού μας. Οι περισσότεροι έχουν έλθει και μου έχουν ζητήσει συγγνώμη και έρχονται και κοινωνούν πάντοτε. Ελπίζω όλοι τους να καταλάβουν ότι δεν μπορεί να συνεχίσει η Ορθοδοξία με μισαλλοδοξία και με μίσος. Η Εκκλησία είναι αγάπη. Ο Χριστός είναι αγάπη. Δεν παραδίδει την Πίστη του ούτε ο Πατριάρχης ούτε ο Μητροπολίτης που σας μιλά ούτε καμμία Εκκλησία Ορθόδοξη. Όμως μιλούμε με τους ετεροδόξους για να δούμε που μπορούμε να φθάσουμε, διότι η ενότης των Χριστιανών είναι εντολή του Χριστού. Ο Χριστός προσευχήθηκε και είπε “ίνα ώσιν έν”. Έπειτα φαντάζομαι μερικοί απ’ αυτούς βέβαια να έχουν ακούσει τις τελευταίες δηλώσεις,τις οποίες έκανε ο Πάπας, ο οποίος είπε πρέπει να έχομε αυτόν τον διάλογο, διότι έχομε πολλά να διδαχθούμε για το Συνοδικό σύστημα από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Λυπάμαι που πήρα την ώρα μου σήμερα για να σας μιλήσω γι’ αυτό το θέμα, αλλά μου φαίνεται ότι είναι εντελώς απαραίτητο για ορισμένους ανθρώπους να καταλάβουν ότι η Ορθοδοξία δεν είναι μισαλλοδοξία, η Ορθοδοξία διαλέγεται με όλους, δεν φοβούμαστε, διότι έχουμε την αλήθεια, δεν παραδίδουμε την αλήθεια, αλλά ό,τι κάνουμε το κάνουμε ολόκληρη η Ορθοδοξία για να μπορέσουμε να δώσουμε το φως της Ορθοδοξίας στους άλλους και σιγά-σιγά ο Χριστιανισμός να ενωθεί, διότι χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού, ο Χριστιανισμός δεν πηγαίνει καλά. Εύχομαι όλοι αυτοί να τα καταλάβουν και να σταματήσουν αυτές τις πράξεις, τις οποίες κάνουν, οι οποίες δεν τους τιμούν. Και αυτούς όλους βεβαίως τους συγχωρώ και προσεύχομαι γι’ αυτούς. Δεν πρόκειται να κρατήσω τίποτε εναντίον ουδενός, αλλα και δεν πρόκειται να υποστείλει τη σημαία της Ορθοδοξίας ο Πατριάρχης ούτε πρόκειται να σταματήσει το διάλογο αυτό με τις άλλες Εκκλησίες όχι μόνο ο Πατριάρχης, όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες. Και θα συνεχίσουμε χωρίς να απεμπολούμε την Ορθοδοξία μας. Ελάτε, αγαπημένοι μου χριστιανοί, να προσευχηθούμε σήμερα και γι’ αυτούς τους πλανεμένους ανθρώπους όλοι μαζί. (Στο σημείο αυτό ο Μητροπολίτης, όπως συνηθίζει στο τέλος κάθε εκπομπής του, στράφηκε προς την εικόνα του Χριστού και υψώνοντας τα χέρια του σε στάση προσευχής, μιμούμενος τα θεατρινίστικα καμώματα των προτεσταντών τηλ-ευαγγελιστών, είπε τα εξής): «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Χριστέ μας, εσύ μας δίδαξες ότι η εκκλησία και σύ είσαι η πραγματική, η απόλυτη αγάπη. Σ’ ευχαριστούμε γι’ αυτό. Σε παρακαλούμε μέσα σ’ αυτή την αγάπη φρόντισε τους πλανεμένους αυτούς αδελφούς μας, οι οποίοι μένουν σ’ αυτό το σκοτάδι. Κάμε τους να καταλάβουν ότι ο διάλογος με τις άλλες Εκκλησίες είναι χρήσιμος, απαραίτητος, και πρέπει όλοι να προχωρήσουμε μπροστά και να προσευχόμαστε για την ένωση των Εκκλησιών, χωρίς βέβαια να απεμπολούμε την αλήθεια της Ορθοδοξίας. Σ’ ευχαριστούμε, Κύριε Ιησού Χριστέ, παρακαλούμε να συγχωρήσεις όλους αυτούς τους ανθρώπους και να τους φωτίσεις να δουν την πραγματική αλήθεια. Ευχαριστούμε, Κύριε Ιησού Χριστέ, Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου».

Θα προσπαθήσουμε να αναιρέσουμε ένα προς ένα τα όσα αναληθή, ανακριβή και παραπλανητικά είπε ο κ. Σωτήριος σεβόμενοι το αρχιερατικό του αξίωμα, περισσότερο όμως σεβόμενοι την αλήθεια, την οποία βάναυσα παραποιεί.

Κατ’ αρχάς η συγκέντρωση αυτή, στην οποία αναφέρεται, δεν είχε καμμία σχέση με την Αδελφότητά μας. Επρόκειτο για μία θεάρεστη ιδιωτική πρωτοβουλία μιας πιστής χριστιανής γυναίκας, η οποία διοργάνωσε καλοκαιρινή ερανική εκδήλωση στην αυλή του φιλόξενου σπιτιού της με σκοπό την οικονομική ενίσχυση Ελληνορθοδόξου ιεράς μονής των Η.Π.Α. προσκαλώντας μεταξύ άλλων πιστών προσώπων και κάποια μέλη της Αδελφότητός μας, καθώς και ένα νεοφερμένο στην παροικία μας ιερέα από την Ελλάδα, στον οποίο αναφέρθηκε ο Μητροπολίτης.

 Αρχιερατική λογοκρισία στις αυλές των σπιτιών μας!

Το ότι ο ομιλητής καταφέρθηκε εναντίον του Οικουμενικού μας Πατριάρχου είναι ψευδές. Μάρτυρες όλοι οι παρευρισκόμενοι. Ο ομιλητής, γνωστός και έμπειρος Κατηχητής με πολυετή καρποφόρο προσφορά στην Εκκλησία μας, όταν έφθασε εκεί ο ιερέας, ομιλούσε για ένα άγνωστο στους πολλούς θαύμα, που διασώζει ο Άγ. Αθανάσιος ο Πάριος μέσα στη Παράδοσή μας, το οποίο έκανε ο Άγ. Σπυρίδων κατά των Παπικών στην Κέρκυρα στις 12.11.1718 (anavaseis.blogspot.ca/2010/02/12111718.html) και αυτό φαίνεται ότι ενόχλησε τον φιλοπαπικό, όπως αποδείχθηκε, ιερέα. Ψευδέστατες επομένως είναι και οι κατηγορίες, ότι ο ομιλητής κατηγορούσε τον Πατριάρχη ως οικουμενιστή και διότι συμπροσεύχεται με αιρετικούς. Αλλά και αν υποθέσουμε ότι έγινε λόγος για τον Πατριάρχη (που δεν έγινε), είναι αυτό κακό; Τι είναι ο Πατριάρχης, θεός; Μήπως είναι αλάθητος, όπως θέλει να πιστεύει για τον εαυτό του ο πάπας; Τόσοι συμπατριώτες μας βλασφημούν καθημερινώς το Χριστό και την Παναγία και ποτέ δεν ακούσαμε τον Μητροπολίτη να διαμαρτύρεται και να κηρύττει κατά της βλασφημίας. Και τώρα που του είπαν ότι κάποιοι κατηγόρησαν τον Πατριάρχη στην αυλή ενός σπιτιού «διέρρηξε τα ιμάτιά του» και το ανέδειξε σε μείζον θέμα στο τηλεοπτικό του πρόγραμμα! Φαίνεται για τον κ. Σωτήριο ο Πατριάρχης αξίζει περισσότερο από το Χριστό! Γιατί όμως αυτή η αδικαιολόγητη αντίδραση; Δεν γνωρίζει ο Σεβασμιώτατος, αλλά και ο ιερέας στον οποίο αναφέρεται, ότι οποιοσδήποτε πιστός, όσο άσημος και αν είναι, δικαιούται να κρίνει λόγους και ενέργειες του Πατριάρχη, αλλά και κάθε άλλου δημοσίου προσώπου; Και με ποιο δικαίωμα επιβάλλεται λογοκρισία στους λόγους, που λέγουν οι πιστοί μεταξύ τους στις αυλές των σπιτιών τους; Είναι δυνατόν κληρικοί να υιοθετούν πρακτικές του «Μεγάλου Αδελφού» (Big Brother), ώστε να φοβούμεθα πλέον μήπως τα λεγόμενά μας μέσα στα σπίτια μας γίνουν τηλεοπτικό σόου και αφορμή δυσφημήσεώς μας σε κάποια από τις φαιδρές εκπομπές της Ι. Μητροπόλεως Τορόντο; Οι πιστοί θέλουν τον ιερέα φορέα της χάριτος και της ευλογίας του Θεού στα σπίτια τους και όχι μεταφορέα των λόγων τους στην προïσταμένη του αρχή και πληροφοριοδότη, όπως ήσαν κάποιοι αξιοθρήνητοι κληρικοί στη Ρωσσία, πράκτορες και συνεργάτες του αθέου Σοβιετικού καθεστώτος. Οι πιστοί θέλουν τον ιερέα (και μάλιστα τον εξ Ελλάδος) φορέα της μακραίωνης Ορθοδόξου Αποστολικής και Πατερικής Παραδόσεως και όχι φιλοπαπικών και οικουμενιστικών φρονημάτων και αντιλήψεων, όπως εκείνων που ακούστηκαν από τα χείλη του προσκεκλημένου ιερέως εκείνη την ημέρα. Όσο για την κρίση, αυτή είναι δώρο του Θεού και οι άνθρωποι πρέπει να το χρησιμοποιούν, ώστε να κρίνουν και να διακρίνουν το καλό από το κακό, το ωφέλιμο από το βλαβερό, την αλήθεια από το ψεύδος, την ορθή πίστη από την αίρεση και την πλάνη. Μπορεί να φαντασθεί κανείς τι θα γινόταν, εάν οι πιστοί χρειάζονταν την ευλογία των επισκόπων τους για να κρίνουν το κάθε τι και μάλιστα τα ζητήματα της Πίστεως; Εάν συνέβαινε αυτό, δεν θα υπήρχε Εκκλησία σήμερα! Οι μεγαλύτερες αιρέσεις που ταλαιπώρησαν την Εκκλησία άρχισαν από κληρικούς και μάλιστα πατριάρχες. Τι ήταν ο Άρειος; Πρεσβύτερος δεν ήταν; Τι ήταν ο Νεστόριος και ο Μακεδόνιος; Δεν ήταν αρχιεπίσκοποι Κωνσταντινουπόλεως; Τι ήταν ο Διόσκορος; Δεν ήταν πατριάρχης Αλεξανδρείας; Τι ήταν ο Σεβήρος; Δεν ήταν πατριάρχης Αντιοχείας;Τι ήταν οι πάπες; Δεν ήταν επίσκοποι Ρώμης; Μήπως έπρεπε να ζητήσουν οι πιστοί εκείνων των εποχών την άδεια και ευλογία των αιρεσιαρχών αυτών, και των πολλών επισκόπων που τους ακολουθούσαν, για να κρίνουν τους λόγους και τα έργα τους; Η Εκκλησία δίνει το δικαίωμα στον πιστό λαό της να κρίνει τις αποφάσεις και Οικουμενικών ακόμη Συνόδων, πόσο μάλλον λόγους και πράξεις ενός μόνον επισκόπου ή ενός πατριάρχου. Σήμερα δε, που η παναίρεση του Οικουμενισμού, πλήττει εκ των έσω την Εκκλησία τόσο, όσο καμμία άλλη αίρεση στο παρελθόν, η κρίση και ο έλεγχος των λεγομένων και πραττομένων κληρικών και θεολόγων είναι επιβεβλημένος και αποτελεί ιερό καθήκον κάθε Ορθοδόξου πιστού. Οι καλοί και άξιοι δεν φοβούνται την κριτική και τον έλεγχο, αντιθέτως τον επιδιώκουν, διότι δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν απ’ αυτόν. «Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται», όπως λέγει ο λαός μας. Οι κακοί και ανάξιοι αποφεύγουν και εμποδίζουν το φως του ελέγχου, διότι ανήκουν στη κατηγορία των ανθρώπων εκείνων, για τους οποίους είπε ο Χριστός, ότι αγάπησαν «μάλλον το σκότος ή το φως˙ ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα» και «Πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού» (Ιωάν. 3, 19-20).

Φαναριώτικη διγλωσσία και διπλωματία

Είπε ο Σεβασμιώτατος, ότι έστειλε στις Αδελφότητες ομιλία του Πατριάρχη επ’ ευκαιρία της επισκέψεως στο Φανάρι του Πατριάρχη Βουλγαρίας. Πράγματι ελάβαμε αυτή την ομιλία, την οποία είχαμε ήδη διαβάσει στο διαδίκτυο. Στην ομιλία αυτή ο κ. Βαρθολομαίος διακήρυξε ότι δεν προδίδει την Ορθοδοξία ούτε υποστηρίζει οικουμενιστικές αντιλήψεις, υπεραμύνθηκε δε των διαλόγων με τους ετεροδόξους που στοχεύουν, όπως είπε, στην διακήρυξη προς αυτούς της αλήθειας της Ορθοδοξίας!  Γιατί τα είπε αυτά ο Πατριάρχης; Δεν μας εξηγεί ο κ. Σωτήριος, διότι δεν τον συμφέρει. Θα εξηγήσουμε εμείς προς ενημέρωση και διαφώτιση του εκκλησιαστικού πληρώματος, το οποίο σκοπίμως διατηρείται στο σκοτάδι της αρχιερατικής παραπλανήσεως και παραπληροφορήσεως. Τα είπε λοιπόν αυτά ο Πατριάρχης, διότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας έχει αποχωρήσει από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και από τους διαλόγους με τους αμετανοήτους Παπικούς κυρίως λόγω της δράσεως της Ουνίας στο έδαφός της, και θεώρησε ο κ.Βαρθολομαίος ότι έτσι θα πείσει τους Βουλγάρους να επιστρέψουν! Φαναριώτικη οικουμενιστική διγλωσσία και διπλωματία προκειμένου να συμπλεύσει αδιαμαρτύρητα και η Εκκλησία της Βουλγαρίας στα σχέδια των Οικουμενιστών. Από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και τους διαλόγους έχει αποχωρήσει προ πολλού και η Εκκλησία της Γεωργίας. Πως λοιπόν ομιλεί εξ ονόματος όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών ο άγιος Τορόντο ισχυριζόμενος, ότι «ό,τι κάνουμε το κάνουμε ολόκληρη η Ορθοδοξία» και ότι δεν πρόκειται να σταματήσουν τους διαλόγους με τους ετεροδόξους «όχι μόνο ο Πατριάρχης, αλλά όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες», τη στιγμή που οι Ορθόδοξες Εκκλησίες αντιλαμβανόμενες έστω και καθυστερημένα την απάτη και το αδιέξοδο των αμαρτωλών αυτών διαλόγων έχουν αρχίσει η μία μετά την άλλη να αποχωρούν απ’ αυτούς; Ποιος τον εξουσιοδότησε; Όσο για τους ισχυρισμούς του Πατριάρχου, ότι δεν προδίδει την Ορθοδοξία ούτε υποστηρίζει οικουμενιστικές αντιλήψεις, δεν πείθουν κανέναν, διότι περί αυτού ομιλούν τα ίδια του τα έργα, τα οποία αποδεικνύουν δυστυχώς το αντίθετο.

Ποία η παραπλάνηση;

Είπε ο Μητροπολίτης ότι κάποια Αδελφότης τον παραπλάνησε και έδωσε την άδειά του για την ίδρυσή της. Δεν εξήγησε όμως σε τι τον παραπλάνησε. Μήπως περίμενε μία Ιεραποστολική Αδελφότης, που υπήρξε καρπός των φωτισμένων κηρυγμάτων στη πόλη μας του διαπρεπούς αγωνιστού και ομολογητού θεολόγου και ιεροκήρυκος Νικολάου Σωτηροπούλου, πνευματικού τέκνου του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου, να προσφέρει θυμίαμα στο βωμό του Οικουμενισμού, τον οποίον αυτός πιστώς υπηρετεί, και να κάνει «τα στραβά μάτια» στις παράνομες συμπροσευχές και τα άλλα οικουμενιστικά του ανοίγματα; Εξ αρχής του δηλώσαμε, ότι εκτός από την διάδοση του Ευαγγελίου και την άσκηση φιλανθρωπίας θα κάνουμε και αντιαιρετικό αγώνα. «Αυτό είναι επικίνδυνο», μας είχε απαντήσει, ίσως διότι ενόμισε, ότι στη φιλήσυχη και φιλόξενη αυτή χώρα που ζούμε θα κηρύτταμε πόλεμο κατά των ετεροδόξων. Δεν άργησε όμως να καταλάβει, ότι σκοπός μας δεν ήταν άλλος από την διαφώτιση των Ορθοδόξων τι είναι αίρεση, τι είναι Οικουμενισμός, Παπισμός, Προτεσταντισμός, Μονοφυσιτισμός, Χιλιασμός και πως μπορούμε να προφυλαχθούμε εμείς και τα παιδιά μας στο πανθρησκειακό καναδικό περιβάλλον που ζούμε και να διατηρήσουμε την Ορθόδοξη Πίστη μας. Κατ’ επιταγή της συνειδήσεώς μας και των κρισίμων καιρών μας αναλάβαμε έργο ποιμαντικό, το οποίο έπρεπε να κάνει αυτός, ως ποιμένας, και δεν το έκανε. Εάν αυτή είναι η παραπλάνηση, τότε ομολογούμε ότι πράγματι παραπλανήσαμε τον επίσκοπο. Πρόκειται όμως για αγία παραπλάνηση, όπως αυτή των τριών Μάγων, οι οποίοι «χρηματισθέντες κατ’ όναρ μη ανακάμψαι προς Ηρώδην, δι’ άλλης οδού ανεχώρησαν εις την χώραν αυτών» (Ματθ. 2, 12).

Συμπροσευχές με ετεροδόξους

Η επιμονή του Μητροπολίτου μας να υποστηρίζει όσα η Εκκλησία δια της Αγίας Γραφής, των θεοφόρων Πατέρων και των Ιερών Κανόνων απαγορεύει έφερε και πάλι στη μνήμη μας τον γνωστό στίχο από την υμνολογία της Μ. Εβδομάδος «ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι»! Όσο δε αυτός επιμένει να παραπληροφορεί το Ορθόδοξο πλήρωμα, ότι οι συμπροσευχές με ετεροδόξους  επιτρέπονται, τόσο και εμείς θα διακηρύττουμε την πικρή γι’ αυτόν αλήθεια, ότι η Εκκλησία ρητώς και κατηγορηματικώς τις απαγορεύει τιμωρώντας τους παραβάτες με τις ποινές της καθαιρέσεως και του αφορισμού. Αυτά λέγουν οι Ιεροί Κανόνες, οι οποίοι έχουν διαχρονική και αιώνια ισχύ. Έχουν μήπως να μας υποδείξουν ο κ. Σωτήριος και οι ομόφρονές του παρανομούντες οικουμενιστές καμμία Οικουμενική Σύνοδο που να κατήργησε τους Κανόνες αυτούς; Δεν έχουν. Προφανώς τους κατήργησε η δεσποτική αυθαιρεσία, αταξία και ανυπακοή στο Θεό των χαλεπών καιρών μας! Και για να δικαιολογήσει την αυθαιρεσία αυτή ο κ. Σωτήριος επιστρατεύει για μία ακόμη φορά το γελοίο και παιδαριώδες επιχείρημα, ότι εφόσον η Εκκλησία επιτρέπει τους μικτούς γάμους, στους οποίους παρευρίσκονται ορθόδοξοι και ετερόδοξοι, επιτρέπει και τις συμπροσευχές μεταξύ ορθοδόξων και ετεροδόξων κληρικών! Και ότι εφόσον ορθόδοξοι λαïκοί κάνουν το σταυρό τους, όταν κάθονται στο τραπέζι να φάγουν μαζί με τον ετερόδοξο γαμβρό ή την ετερόδοξη νύφη τους που νυμφεύθηκε το παιδί τους με μικτό γάμο, μπορεί άνετα και χωρίς καμμία τύψη στη συνέιδησή του να συμπροσεύχεται και αυτός με τους αιρετικούς! Ίδια βαρύτητα έχει άραγε ο σταυρός που κάνει ένας λαïκός στο τραπέζι του σπιτιού του πριν το φαγητό παρόντος ενός ετεροδόξου προσώπου με τις ανίερες δημόσιες και επίσημες κοινές ακολουθίες, τα συλλείτουργα και τις συμπροσευχές που κάνουν οι οικουμενιστές μέσα στους ναούς με αμετανοήτους εκπροσώπους δεινών αιρέσεων καταδικασμένων εδώ και αιώνες από την Εκκλησία και αποκομμένων με φοβερά αναθέματα από το σώμα της; Εφόσον δηλαδή ένας πατέρας, εξ αιτίας του μικτού γάμου που ετέλεσε η γιος του, κάνει αναγκαστικά τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα το σταυρό του στο τραπέζι μαζί με την ετερόδοξη νύφη του, γιατί να μην είναι ελεύθερος και ο επίσκοπος να συμπροσεύχεται με την ετερόδοξη παπαδίνα ή επισκοπίνα, που πριν λίγη ώρα πάντρεψε ένα ζεύγος ομοφυλοφίλων στην εκκλησία της; Αυτό είναι το σκεπτικό του Μητροπολίτου μας. Ω, πόσο εμώρανε και επλάνησε η παναίρεση του Οικουμενισμού αρχιερείς και θεολόγους (ή μάλλον θολολόγους) του αιώνος τούτου! «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε», συμβουλεύει ο Απόστολος Παύλος τους χριστιανούς όλων των αιώνων (Α΄ Θες. 5, 17)˙ «αδιαλείπτως συμπροσεύχεσθε με τους αιρετικούς», προτρέπει και ο Διάβολος τους οικουμενιστές και αυτό κάνουν συνεχώς και ακαταπαύστως. Ο Θεός να τους ελεήσει.

Μικτοί γάμοι

Η λαίλαπα των μικτών γάμων στο χώρο του Αποδήμου Ελληνισμού έκανε την Αδελφότητά μας να συγγράψει ειδική και εμπεριστατωμένη θεολογική μελέτη και να την εκδώσει σε βιβλίο, το οποίο πρόκειται συντόμως να κυκλοφορηθεί σε Γ΄ έκδοση. Η έκδοση αυτή θα περιλαμβάνει και μερικές από τις πολλές συγχαρητήριες επιστολές και επαινετικά σχόλια που μας απέστειλαν αρχιερείς, πανεπιστημιακοί καθηγητές, θεολόγοι κ.ά., οι οποίοι εκτίμησαν ιδιαιτέρως την ταπεινή αυτή προσπάθεια θεωρώντας την άκρως διαφωτιστική και απαραίτητη στις ημέρες μας και ως κάτι που έλειπε από την Ορθόδοξη εκκλησιαστική βιβλιογραφία. Γιατί τα γράφουμε αυτά; Για να καυχηθούμε και να υπερηφανευθούμε; Όχι, αλλά για να αποδείξουμε, ότι η θέση της Εκκλησίας στο θέμα αυτό είναι σαφής και κρυστάλλινη και αποδεκτή απ’ όλους τους υγιώς σκεπτομένους Ορθοδόξους χριστιανούς. Και η θέση αυτή είναι ότι οι μικτοί γάμοι απαγορεύονται αυστηρώς από την Εκκλησία. Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να περιγράψουμε στους αγαπητούς αναγνώστες τι λέγει η Αγία Γραφή, τι γράφουν οι θεοφόροι Πατέρες, τί ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες και τι συμβουλεύουν σύγχρονοι χαρισματούχοι Γέροντες και Πνευματικοί τα τέκνα τους σχετικά με τους γάμους αυτούς. Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν ας κάνουν λίγη υπομονή, έως ότου επανεκδοθεί το εξαντληθέν βιβλίο μας. Εδώ ένα μόνο θα ειπούμε. Ότι οι μικτοί γάμοι που σωρηδόν τελούνται σήμερα είναι αποτέλεσμα της πρωτοφανούς σύγχρονης αποστασίας μας από το Θεό. Αποστασίας των γονέων και αναδόχων, διότι δεν ενδιαφέρθηκαν να κατηχήσουν ορθοδόξως τα παιδιά τους˙ αποστασίας των νέων, διότι αδιαφόρησαν για την Ορθόδοξη Πίστη τους, όταν επρόκειτο να επιλέξουν τον/την μελλοντικό/ή σύντροφό τους˙ και αποστασία των ποιμένων, διότι άφησαν το ποίμνιό τους πνευματικώς τυφλό και ακατήχητο, παραβαίνοντας συγχρόνως τον Νόμο και το θέλημα του Θεού, με αποτέλεσμα αυτό που απαγορεύει η Εκκλησία, να έχει γίνει σήμερα δια στόματος οικουμενιστών αρχιερέων επιτρεπτό, αποδεκτό, θεάρεστο και ευλογημένο. Και πως να μην είναι, εφόσον εξυπηρετεί άριστα τον σκοπό τους περί ψευδοενώσεως των «εκκλησιών»; Χύνουν κροκοδείλια  και υποκριτικά δάκρυα οι οικουμενιστές για την αφομοίωση των ποιμνίων τους και την απώλεια της εθνικής και θρησκευτικής τους ταυτότητας, στη πραγματικότητα όμως χαίρονται βλέποντας τους μικτούς γάμους να έχουν επιτύχει αυτό, που δεν έχουν επιτύχει αυτοί με την ακατάσχετη οικουμενιστική φλυαρία στους διαλόγους τους, την ένωση δηλαδή των ορθοδόξων με τους Παπικούς και Προτεστάντες. Γνωρίζουμε ότι οι μικτοί γάμοι είναι μια πληγή στο σώμα της Εκκλησίας και του Αποδήμου Ελληνισμού. Ας παύσει επομένως να την ξύνει ο Μητροπολίτης μας ευκαίρως ακαίρως συνδέοντάς την με τις παράνομες συμπροσευχές του, διότι δεν πείθει κανέναν, αντιθέτως προκαλεί γέλωτες και ειρωνικά σχόλια εις βάρος του απ’ όσους γνωρίζουν Ορθόδοξη Θεολογία και διαβάζουν τα γραφόμενά του.

Όσο φυσικό είναι για ένα κλέπτη να επιτρέπονται οι κλοπές και για ένα μοιχό να επιτρέπονται οι μοιχείες, άλλο τόσο φυσικό είναι και για τον οικουμενιστή να επιτρέπονται οι συμπροσευχές με τους αιρετικούς! Οπως δε ο ισχυρισμός ενός κλέπτη, ότι επιτρέπονται οι κλοπές δεν είναι δυνατόν να καταργήσει το νόμο που τις απαγορεύει και τις τιμωρεί, και ο ισχυρισμός ενός μοιχού ότι επιτρέπονται οι μοιχείες δεν είναι δυνατόν να καταργήσει την εντολή του Θεού που τις απαγορεύει, άλλο τόσο δεν είναι δυνατόν ο ισχυρισμός ενός φανατικού και αμετανοήτου οικουμενιστού ότι οι συμπροσευχές επιτρέπονται, να καταργήσει πλειάδα θείων και ιερών Κανόνων των Αγίων Αποστόλων και των Οικουμενικών Συνόδων, που τις απαγορεύουν. «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».

«Ο εις και η αλήθεια»

Αναφερόμενος ο Μητροπολίτης στην Αδελφότητά μας είπε: «Παλαιότερα είχαν πολλούς, οι οποίοι τους ακολουθούσαν, τώρα ελάχιστοι τους ακολουθούν». Ο λόγος του αυτός έχει μία δόση αληθείας, ως προς τη μείωση των μελών μας σε σχέση με το παρελθόν. Βεβαίως και ήμασταν περισσότεροι πριν από 15 ή 20 χρόνια. Σε μία εποχή σφόδρα υλιστική και αντιπνευματική, κατά την οποία οι άνθρωποι δεν έχουν πνευματικά και θρησκευτικά ενδιαφέροντα, η δε αποστασία από το Θεό έχει κορυφωθεί και γενικευθεί, είναι φυσικό, φυσικότατο, μία Ορθόδοξη Ιεραποστολική Αδελφότητα να μη προσελκύει νέα μέλη στους κόλπους της. Αλλά μήπως αυτό ισχύει μόνο για την Αδελφότητά μας; Η γήρανση του Ελληνισμού εξ αιτίας της ολιγοτεκνίας και των εκτρώσεων είναι γεγονός, όπως άλλωστε είναι και η αφομοίωση του Αποδήμου Ελληνισμού εξ αιτίας των μικτών γάμων και η αποχή της πλειονότητος της νέας γενιάς από τα κοινά, από κάθε τι το Ελληνικό και Ορθόδοξο. Ας ρίξει ο Σεβασμιώτατος μια ματιά στους ναούς και ας συγκρίνει τα εκκλησιάσματα του σήμερα με αυτά του χθες; Είναι τα ίδια; Μήπως αυξάνονται οι μοναχές στα μοναστήρια μας; Δεν βλέπει τη συρρίκνωση των κοινοτήτων, τη διάλυση πολλών συλλόγων, την μειωμένη προσέλευση των ομογενών στις παρελάσεις και άλλες ομογενειακές εκδηλώσεις; Αλλά ας κοιτάξει και τη πολυδιαφημισμένη Θεολογική Ακαδημία της Ι. Μητροπόλεως. Πόσους φοιτητές είχε όταν πρωτοïδρύθηκε και πόσους έχει σήμερα; Να χαιρεκακίσουμε και εμείς για την εικόνα  που παρουσιάζει η Ακαδημία σήμερα; Δεν θα το κάνουμε. Δεν θα κατέβουμε στο επίπεδό του. Ένα μόνο θα του ειπούμε. Και πάλι οι πληροφοριοδότες του τον παραπληροφορούν. Οι πιστοί που ακολουθούν την Αδελφότητά μας δεν είναι ελάχιστοι. Αλλά και εάν ήταν ελάχιστοι, τι μ’ αυτό; Οι αληθινοί και συνειδητοί πιστοί ήταν πάντοτε ολίγοι. Σημασία δεν έχει η ποσότητα, αλλά η ποιότητα. «Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ’ εν τω ευ το πολύ», έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. «Ο εις και η αλήθεια», έλεγε ο Μέγας Αθανάσιος, όταν είχε μείνει μόνος απέναντι στους Αρειανούς. «Κρείσσων εις ποιών το θέλημα Κυρίου ή μύριοι παράνομοι», διακηρύττει και η Γραφή. Οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, Σεβασμιώτατε, δεν είναι μεταλλικά κέρματα μέσα στο δίσκο των επιτρόπων, ώστε να μετράτε την ποσότητά τους, αλλά ψυχές πιστές και εκλεκτές, στον αγώνα των οποίων ευαρεστείται ο Θεός. Στη πλάστιγγα του Θεού μεγαλύτερη αξία έχει ένα άσημο κατά κόσμον μέλος μιας ιεραποστολικής Αδελφότητος, που αγωνίζεται για την αλήθεια της Ορθοδοξίας, παρά μύριοι οικουμενιστές, που ροκανίζουν ως αρουραίοι τα θεμέλιά της ισχυριζόμενοι υποκριτικώς ότι δεν την απεμπολούν! Υπό τις παρούσες επομένως αντίξοες συνθήκες που αναφέραμε, οι πιστοί που εκτιμούν και υποστηρίζουν το έργο της Αδελφότητός μας δεν είναι ελάχιστοι, αλλά πολλοί, πολύ περισσότεροι απ’ όσοι νομίζετε. Εάν δεν το πιστεύετε, δεν έχετε παρά να διοργανώσετε μια συμπροσευχή πάλι σαν εκείνη του 2000 στον Άγ. Γεώργιο και θα το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι. Είναι άλλωστε διαπιστωμένο, ότι όταν όλα βαίνουν καλώς, εμείς οι Έλληνες αδιαφορούμε και αδρανούμε, όταν όμως η Πίστη μας ή η Πατρίδα μας κινδυνεύουν, τότε δίνουμε όλοι δυναμικό παρόν αναβιώνοντας το ένδοξο παρελθόν μας. Και μη ονομάζετε «ασχημίες» τις θεάρεστες και επιβεβλημένες διαμαρτυρίες των πιστών στον Άγιο Γεώργιο Τορόντο, τις οποίες επαίνεσαν ενθουσιωδώς πλήθος κληρικοί, μοναχοί και λαïκοί από την Ελλάδα και το Εξωτερικό. Ασχημίες δεν ήταν οι διαμαρτυρίες του πιστού λαού, αλλά οι βδελυρές συμπροσευχές σας με τους αιρετικούς και μάλιστα με παπαδίνες και επισκοπίνες ακραίων προτεσταντικών παραφυάδων, που ευλογούν γάμους ομοφυλοφίλων. Ασχημία είναι να παραδίδει ένας ορθόδοξος επίσκοπος το δεσποτικό του θρόνο μέσα στον ορθόδοξο ναό σε Μονοφυσίτη πατριάρχη και αυτός να κάθεται από κάτω και να δέχεται τις ...ευλογίες του. Ούτε να ψεύδεσθε λέγοντας, ότι «οι περισσότεροι έχουν έλθει και μου έχουν ζητήσει συγγνώμη». Κανείς από τους εκατοντάδες πιστούς, που διαμαρτυρήθηκαν εκείνη την ημέρα για τις ασχημίες σας, δεν σας ζήτησε συγγνώμη εκτός κι αν κάποιος παραφρόνησε. Διότι μόνον ένας παράφρων θα ζητούσε συγγνώμη, διότι έκανε το καλό, το θεάρεστο, το ευλογημένο. Μόνον ένας παράφρων θα ζητούσε συγγνώμη, διότι υπεράσπισε την Ορθόδοξη Πίστη και τους Ιερούς Κανόνες ή διότι ήλεγξε την εκκλησιαστική παρανομία ή διότι διαδήλωσε την αντίθεσή του στην παναίρεση και πανούκλα του Οικουμενισμού.

Το να απαιτεί αυτός που δημοσίως παρανομεί και σκανδαλίζει να του ζητήσουν συγγνώμη όσοι ελέγχουν την παρανομία του είναι σατανικό. Και τέτοια σατανική συγγνώμη εξ όσων γνωρίζουμε ουδείς από τους αγωνιζομένους πιστούς εζήτησε ούτε θα ζητήσει.

Η πίστη του Πατριάρχου και του Μητροπολίτου

«Δεν παραδίδει την Πίστη του ούτε ο Πατριάρχης ούτε ο Μητροπολίτης», διαβεβαιώνει ο Μητροπολίτης μας. Πως όμως να γίνει πιστευτός, τη στιγμή που και αυτός και ο Πατριάρχης είναι από τους φανατικότερους οπαδούς της παναιρέσεως του Οικουμενισμού; Θα χρειαστούν πολλές σελίδες, εάν θελήσουμε να αναφέρουμε όλες τις κακοδοξίες που έχει κηρύξει γυμνή τη κεφαλή ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης. Σφοδρότατος ο έλεγχος που δέχεται εδώ και πολλά χρόνια από αρχιερείς, ιερείς, μοναχούς, πανεπιστημιακούς καθηγητές, θεολόγους, θρησκευτικά σωματεία και απλούς πιστούς μέσω εγκύρων θρησκευτικών εντύπων, όπως είναι ο «Ορθόδοξος Τύπος», ο «Σωτήρ», ο «Σταυρός», η «Θεοδρομία», η «Παρακαταθήκη», αλλά και μέσω του διαδικτύου. Εμείς και άλλοι πιστοί διαβάζουμε τα άρθρα αυτά και φρίττουμε με τις κακοδοξίες του Πατριάρχου. Ο κ. Σωτήριος δεν τα διαβάζει; Μήπως ζει σε άλλο πλανήτη και δεν τα γνωρίζει; Είναι γνωστόν τοις πάσι, ότι ο Πατριάρχης έχει υιοθετήσει προ πολλού τις κακόδοξες οικουμενιστικές θεωρίες περί «αδελφών εκκλησιών», περί «κλάδων», περί «δύο πνευμόνων», περί «Ουνίας», περί «διηρημένης Εκκλησίας», περί «Βαπτισματικής θεολογίας», περί υπάρξεως εγκύρων «μυστηρίων» εκτός Ορθοδόξου Εκκλησίας, έχει δε αποδεχθεί τις επαίσχυντες και προδοτικές Συμφωνίες του Μπάλαμαντ με τους Παπικούς και του Σαμπεζύ με τους Μονοφυσίτες, τις οποίες οι μισές σχεδόν Ορθόδοξες Εκκλησίες απορρίπτουν. Τα αγνοεί αυτά ο κ. Σωτήριος; Αγνοεί το πιστεύω του Πατριάρχου, ότι όλες οι θρησκείες είναι σεβαστές και σεβάσμιες και ότι όλα τα θρησκεύματα αποτελούν «ηθελημένας από Θεού οδούς σωτηρίας»; Ασφαλώς και δεν τα αγνοεί, διότι είναι ευρέως δημοσιευμένα. Δεν έπεσαν άραγε ποτέ στην αντίληψή του τα «ιερά» Κοράνια, που μοιράζει σε επίσημες τελετές ο Οικουμενικός εκπρόσωπος του Χριστού; Συμφωνεί μ’ αυτές τις κακοδοξίες και κακοπραξίες; Εάν ναι, τότε έχει «παραδώσει» και απεμπολίσει και αυτός την Πίστη του, όπως ο Πατριάρχης. Εάν όχι, τότε γιατί δεν τον ελέγχει για τις αντιχριστιανικές αυτές αντιλήψεις και ενέργειές του; Φοβείται μη χάσει τον θρόνο του. Στην προσπάθειά του όμως να μη χάσει το θρόνο, εάν δεν μετανοήσει, θα χάσει δυστυχώς την ψυχή του και την βασιλεία των ουρανών! Προς το ισχυρό κοσμικώς, αλλά σβησμένο πνευματικώς Φανάρι να στρέψετε τα βέλη σας, Σεβασμιώτατε, εάν τολμάτε, και εάν θέλετε να σωθείτε, και όχι προς τις Ορθόδοξες Ιεραποστολικές Αδελφότητες και τις αυλές των σπιτιών των χριστιανών, που με παρρησία ελέγχουν τις σύγχρονες αρχιερατικές κακοδοξές και αυθαιρεσίες.

«Ο Χριστιανισμός δεν πηγαίνει καλά»!

Πρέπει «σιγά-σιγά ο Χριστιανισμός να ενωθεί, διότι χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού, ο Χριστιανισμός δεν πηγαίνει καλά», είπε επίσης ο Μητροπολίτης μας! Λέγοντας Χριστιανισμό εννοεί φυσικά την Ορθοδοξία, τον Παπισμό, τον Αγγλικανισμό, τους Αντιχαλκηδονίους Μονοφυσίτες, και τις αναρίθμητες παραφυάδες του Προτεσταντισμού. Όλοι αυτοί οι κλάδοι πρέπει σιγά-σιγά να ενωθούν μεταξύ τους για να καρποφορήσει το δένδρο του Χριστιανισμού, διαφορετικά οι προβλέψεις για το μέλλον του, κατά τον κ. Σωτήριο, είναι δυσοίωνες! Και βέβαια μέσα στο οικουμενιστικό αυτό τσουβάλι που κρατάει, έχει ρίξει και την Ορθοδοξία! Δηλαδή, Σεβασμιώτατε, η Ορθοδοξία, η οποία είναι ο Χριστιανισμός στην αυθεντική και ανόθευτη μορφή του, και την οποία εκπροσωπείτε, δεν πηγαίνει καλά και πρέπει να ενωθεί με τις ψευδοεκκλησίες και τις αιρέσεις για να επιτύχει τον σκοπό της; Εάν δεν γίνει ποτέ αυτή η ψευδοένωση, που ονειρεύεσθε εσείς οι οικουμενιστές, (και δεν θα γίνει, διότι θα υπάρχουν πάντοτε κάποιοι Μάρκοι Ευγενικοί που θα την εμποδίζουν) και συνεχιστεί η παρούσα κατάσταση, κατά την οποία η Ορθοδοξία θα βαδίζει μόνη της την οδό προς την Άνω Ιερουσαλήμ και οι ψευδοεκκλησίες τον δικό τους δρόμο προς την απώλεια («αιρέσεις απωλείας» τις αποκαλεί ο Απόστολος Πέτρος), ο Χριστιανισμός θα έχει αποτύχει; Και οι εκατοντάδες νέες βαπτίσεις Ορθοδόξων κάθε χρόνο στην Αφρική, στην Ασία, στη Λατινική Αμερική; Και οι τόσοι προσήλυτοι σε Ευρώπη και Αμερική; Και οι κατηχούμενοι; Και οι κόποι των Ορθοδόξων ιεραποστόλων μας; Και η μαρτυρία που δίνουν τα Ορθόδοξα μοναστήρια μέσα στο σύγχρονο κόσμο; Και τα Κατηχητικά Σχολεία; Και οι ενορίες μας; Όλα αυτά δυστυχώς δεν πηγαίνουν καλά, διότι η οικουμενιστική διάγνωση του κ. Σωτηρίου έχει στείλει το Χριστιανισμό στο νοσοκομείο! Τον θεωρεί άρρωστο, ακρωτηριασμένο και ανάπηρο! Η αξονική που του έκανε δείχνει ότι έχει ένα μόνο πνεύμονα (τον άλλο τον έχασε, όταν απεκόπη από το σώμα του ο Παπισμός), ένα μόνο πόδι (το άλλο το έχασε, όταν απεσχίσθησαν οι Μονοφυσίτες), ένα μόνο χέρι, ένα μάτι, ένα αυτί (αυτά τα όργανα και πολλά άλλα, που λείπουν από το Χριστιανισμό κατά τον κ. Σωτήριο, είναι οι άλλες αιρετικές ομολογίες). Πρέπει επομένως να γίνει ένα θαύμα, να ενωθούν όλα τα αποκομμένα μέλη με το σώμα, για να ανακτήσει ο Χριστιανισμός τη χαμένη υγεία και δύναμή του και να ζήσει, διαφορετικά οδεύει προς την εντατική ή κάποια μονάδα χρονίων παθήσεων! Γι’ αυτό το θαύμα εργάζονται νυχθημερόν οι οικουμενιστές! Ιδού τα αποτελέσματα της πλήσεως εγκεφάλου, την οποία υφίστανται οι ορθόδοξοι από τα διαχριστιανικά συνέδρια και τους διαλόγους. Είναι τέτοια η διάβρωση, ώστε οι οικουμενιστές που συμμετέχουν σ’ αυτούς ομοιάζουν με ιατρούς, οι οποίοι, εξ αιτίας της συνεχούς επαφής τους με τους ασθενείς, αντί να θεραπεύουν τους αρρώστους, έχουν πιστεύσει ότι είναι και αυτοί άρρωστοι και έχουν ανάγκη θεραπείας!   

Αλήθεια, ποιος Πατέρας της Εκκλησίας είπε ή διανοήθηκε ποτέ να ειπεί, ότι για να πάει καλά ο Χριστιανισμός πρέπει να ενωθεί με τις αιρέσεις, που απέκοψε και απεμάκρυνε από το σώμα της η Εκκλησία κατά τη μακραίωνη πορεία της μέσα στο χρόνο; Πρόκειται δυστυχώς για μία τελείως αντορθόδοξη και αιρετική εκκλησιολογία, με την οποία ουδεμία σχέση μπορεί να έχει η Ορθοδοξία. Αυτός, που πράγματι δεν πηγαίνει καλά και έχει χρεωκοπήσει είναι ο Δυτικός Χριστιανισμός, ο οποίος ελλείψει πιστών μετατρέπει σήμερα τους ναούς του σε θέατρα και διαμερίσματα, τη στιγμή που στις Ορθόδοξες χώρες, παρά την κρίση και τις στερήσεις των πιστών, κτίζονται συνεχώς νέοι ναοί και μοναστήρια! Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός, παρά τις αδυναμίες και ελλείψεις των μελών του, πηγαίνει πολύ καλά, Σεβασμιώτατε. Εσείς δεν πηγαίνετε καλά και ο Οικουμενισμός σας, που διδάσκει την θεωρία περί «διηρημένης Εκκλησίας» και αποτυχημένου Χριστιανισμού. Συνέλθετε, διότι «εσχάτη ώρα εστι»...

«Ουκ οίδας τι αιτείσαι»!

Στο τέλος της εκπομπής ο κ. Σωτήριος ύψωσε το βλέμμα του προς την εικόνα του Χριστού και τα χέρια του προς τον ουρανό και προσευχήθηκε υπέρ όλων ημών των «πλανεμένων» και εν σκότει καθημένων αδελφών του, να μας φωτίσει ο Θεός να καταλάβουμε «ότι ο διάλογος με τις άλλες Εκκλησίες είναι χρήσιμος, απαραίτητος, και πρέπει όλοι να προχωρήσουμε μπροστά και να προσευχόμαστε για την ένωση των Εκκλησιών»!  Θα μπορούσε τη στιγμή εκείνη ν’ ακουστεί φωνή από την εικόνα «Για ποιες Εκκλησίες ομιλείς, Σωτήριε; Εγώ μία μόνο Εκκλησία ίδρυσα. Εγήρασες και ακόμη δεν το έμαθες αυτό; Πότε εγώ ή οι Απόστολοί μου ή οι Πατέρες ωνόμασαν ή δίδαξαν τους χριστιανούς να ονομάζουν τις αιρέσεις Εκκλησίες; Κηρρύττεις “έτερον ευαγγέλιον”, Σωτήριε, διαφορετικό από το δικό μου. Το δικό μου Ευαγγέλιο ονομάζει τους αιρετικούς “λύκους βαρείς”, και εσύ τους έκανες φίλους σου και τους δεξιώνεσαι και τους τιμάς και συμπροσεύχεσαι μαζί τους! Μήπως εσύ έχεις περισσότερη αγάπη από εμέ; Το δικό μου Ευαγγέλιο ονομάζει τις αιρέσεις “διδασκαλίες δαιμονίων”  και εσείς οι οικουμενιστές τις αποδεχθήκατε και τις ενσωματώσατε στη δική μου αγία διδασκαλία και ομιλείτε για “αδελφές εκκλησίες”, για έγκυρα Μυστήρια εκτός της Μίας Εκκλησίας που ίδρυσα Εγώ, και τόσα άλλα. Το δικό μου Ευαγγέλιο τιμά, επαινεί και μακαρίζει όσους Χριστιανούς αγωνίζονται για την Ορθοδοξία και πολεμούν την κακοδοξία, ενώ εσύ τους διώκεις, τους αποκαλείς πλανεμένους και μου ζητάς να τους βγάλω από το σκοτάδι και να τους φέρω στο φως! Και όμως αυτοί, παρά τις όποιες αμαρτίες και ατέλειές τους, έχουν περισσότερο φως από εσένα και τους άλλους οικουμενιστές, που ζήτε στο σκοτάδι! Σε σας αρμόζει το ρηθέν υπό Ησαΐου του Προφήτου λέγοντος “ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φως και το φως σκότος, οι τιθέντες το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν” (Ησ. 5, 20). Σύνελθε, Σωτήριε, ότι ουκ οίδας τι αιτήσαι, και μετανόησον, και μη με προκαλείς, διότι έχει και η μακροθυμία μου τα όριά της».

Αυτά θα μπορούσε να ειπή η φωνή από την εικόνα, αλλά δεν τα είπε. Διότι ο Θεός δεν σκέπτεται όπως εμείς οι άνθρωποι. Έχει δικούς του τρόπους, δια των οποίων η πανσοφία του ενεργεί. Και είμεθα βέβαιοι, ότι κάποια στιγμή θα επιλέξει τον τρόπο και τον χρόνο και θα επέμβει δυναμικά και αποτελεσματικά και θα απαλλάξει την Εκκλησία Του από την παναίρεση του Οικουμενισμού.

Τα Ορθόδοξα Μοναστήρια της Αμερικής

Κλείνουμε την εκτενή αυτή απάντησή μας με το ζήτημα των Ελληνορθοδόξων μοναστηριών της Αμερικής. «Κάμνουν εράνους για τα μοναστήρια της Αμερικής», γράφει επικριτικά ο Μητροπολίτης Τορόντο στην σελ. 4 της «Ορθόδοξης Πορείας» του Οκτωβρίου. Ιδού ένα ακόμη έγκλημα των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών του Τορόντο, με το οποίο εμπλουτίζει ο κ. Σωτήριος το εμπαθές κατηγορητήριό του εναντίον τους. Τον ενοχλεί αυτή η θεάρεστη ερανική δραστηριότητα σφόδρα και πολλάκις την έχει επικρίνει δημοσίως. Το να ενοχλεί τον Διάβολο το καταλαβαίνουμε, διότι τα Ορθόδοξα μοναστήρια μας σε Καναδά και Αμερική και σε όλα τα μέρη της γης με το τόσο σημαντικό έργο τους σώζουν αναρίθμητες ψυχές από τα χέρια του. Το να ενοχλεί όμως τον Μητροπολίτη, δεν το καταλαβαίνουμε. Ο Διάβολος διακαώς επιθυμεί να ιδεί τα μοναστήρια να κλείνουν και να διαλύονται. Αυτό άραγε επιθυμεί και ο κ. Σωτήριος; Εάν δεν υποστηριχθούν, πως θα επιβιώσουν;  Και με ποιο δικαίωμα επιχειρεί να εμποδίσει τις ευλογημένες αυτές ερανικές πρωτοβουλίες των χριστιανών; Στερούνται μήπως νομιμότητος; Είναι αντίθετες προς το πνεύμα του Ευαγγελίου; Κάθε άλλο. Τότε; Γιατί άραγε τόση πολλή εμπάθεια εναντίον του Γέροντος Εφραίμ και των ανδρικών μοναστηριών του; Μήπως διότι τα μοναστήρια αυτά διαφωτίζουν επικαίρως και καθοδηγούν Ορθοδόξως τον λαό του Θεού, ενώ ο κ. Σωτήριος και άλλοι οικουμενιστές επίσκοποι επιθυμούν να τον διατηρούν στην άγνοια, ώστε να μην αντιδράσουν όταν εντός ολίγου αποκαλυφθούν τα άνομα οικουμενιστικά τους σχέδια; Θα του άρεσε του αγίου Τορόντο, εάν ένας μητροπολίτης της Αμερικής εμπόδιζε τους δικούς του χριστιανούς να υποστηρίξουν οικονομικώς τα γυναικεία μοναστήρια του Καναδά η τη Θεολογική του Ακαδημία; Όχι βέβαια. Τότε γιατί φέρεται τοιουτοτρόπως;

Όσοι αναγνώστες διαβάζετε αυτές τις γραμμές και υποστηρίζετε τα μοναστήρια μας σε Καναδά και Αμερική, συνεχίστε να το κάνετε. Μην επιτρέψετε σε κανέναν, όποιος και εάν είναι αυτός, να εμποδίσει την αγαθοεργία, που το Άγιο Πνεύμα σας παρακινεί να ασκήσετε. Αψηφίστε τα επικριτικά και πικρόχολα σχόλια του Μητροπολίτου εναντίον σας. Μη πτοείσθε από απειλές. Βοηθήστε τα μοναστήρια όσο μπορείτε. Έρχονται δύσκολες ημέρες για την ανθρωπότητα και τα μοναστήρια αυτά εκείνες τις ημέρες θα σώσουν πολλούς ανθρώπους, ίσως και εμάς τους ιδίους και τις οικογένειές μας, ο δε μισθός όσων τα υποστήριξαν και τα ενίσχυσαν θα είναι πολύς «εν τοις ουρανοίς».