«Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ»
Η
συγκέντρωση αγαθών που εξυπηρετούν τη ζωή αποτελεί μια πολύ φρόνιμη και λογική
ενέργεια για τον άνθρωπο και μάλιστα για τον οικογενειάρχη που από την
εργατικότητα και προνοητικότητα του εξαρτάται η ζωή της οικογένειάς του.
Απεναντίας την οκνηρία και την απρονοησία κανείς ποτέ δεν επαίνεσε. Εύλογα
λοιπόν αναρωτιέται κανείς γιατί ο πλούσιος της ευαγγελικής περικοπής
χαρακτηρίζεται «άφρων».
Ο
«άφρων» πλούσιος της παραβολής είχε άφθονα υλικά αγαθά και πλούτη, αλλά δεν
ήταν ικανοποιημένος. Αναζητούσε και προσπαθούσε εναγωνίως να βρει τρόπο για να
συγκεντρώσει όλα τα αγαθά που του προσέφερε η ευλογημένη γη. Τελικά τα κατάφερε
και σκέφτηκε να γκρεμίσει τις υπάρχουσες αποθήκες και να χτίσει μεγαλύτερες,
για να πει στη ψυχή του: «τώρα κάθισε, φάγε και πιες και μη
εργαστείς ποτέ πια». Δεν υπολόγισε όμως το κάλεσμα του Θεού. Δεν ήθελε να
πιστέψει, ότι είναι «πάροικος και παρεπίδημος» στη γη.
Χαρακτηριστικό
γνώρισμα του πλουσίου είναι η πλεονεξία, φαινόμενο που συναντάται κατά πολύ στη
σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία. Η καταναλωτική μανία, αποτέλεσμα της
ικανοποίησης του εγωισμού, οδηγεί στη ιδιοτέλεια και στο πάθος της φιλαυτίας
που απομακρύνει περισσότερο τον άνθρωπο από το Θεό, από έργα αγάπης και
ελεημοσύνης. Η φιλαυτία αυτοκαταστρέφει τον άνθρωπο, γιατί το πάθος της
απόκτησης ολοένα και περισσοτέρων υλικών αγαθών είναι και αιτία δημιουργίας του
άγχους, που είναι ένας σημαντικός παράγοντας εμφανίσεως πολλών προβλημάτων
σωματικής και ψυχικής υγείας.
Ο
άνθρωπος ως οικονόμος και διαχειριστής των δημιουργημάτων του Θεού οφείλει δια
του μόχθου του να κάνει ευκολότερη και ωραιότερη τη ζωή του επι της γης. Όχι
όμως να επιδίδεται σ΄ένα επίπονο αγώνα συγκεντρώσεως υλικών αγαθών,
παραμερίζοντας την πνευματική του υπόσταση, αφήνοντας με την θέλησή του τη
θέση ως «κοινωνός» της θεϊκής παρουσίας., για να δεθεί στην αισθητή
και υλική φύση.
Οι
Άγιοι της Εκκλησίας μας ασκούμενοι στη αρετή της ακτημοσύνης διατράνωσαν την
αλήθεια, πως ο άνθρωπος δεν έχει την ανάγκη των πολλών αγαθών, αλλά μόνο τόσων,
όσων χρειάζεται μια έντιμη και αξιοπρεπή παρουσία στη ζωή. Όλοι την ίδια
ποσότητα αέρα χρειαζόμαστε για να αναπνεύσουμε και τις ίδιες ακτίνες του ηλίου
βλέπουμε. Όταν λοιπόν διακατέχεσαι από το πάθος της πλεονεξίας, τότε
δεν είσαι κύριος της περιουσίας σου ή των δικών σου πραγμάτων, αλλά δούλος και
φύλακας αυτών.
Συνήθως
με το όρο υλικά αγαθά οι περισσότεροι νοούμε τα χρήματα. Υλικά αγαθά
όμως είναι καθετί που μας εξυπηρετεί προς πορισμόν (πλουτισμόν) της βιοτικής
ζωής. Κι εδώ πρέπει να χαράξει κανείς τα όρια ανάμεσα στη φρόνηση και την
αφροσύνη. Είναι αφροσύνη να πιστεύει κανείς πως ότι κατέχει είναι για δικό του
και μόνο όφελος και όχι για την αρμονική συμβίωση του συνόλου της κοινωνίας.
Είναι αφροσύνη να νομίζει κανείς πως με τα υλικά αγαθά είναι τόσο ισχυρός που
σε πολλές περιπτώσεις εκθρονίζει το Θεό ή νομίζει ότι μπορεί να ξεφύγει
τον θάνατο.
Στην
σκοτεινή νύχτα της πλεονεξίας η φωνή του Θεού θα ηχήσει για όλους και θα
εγείρει έντρομους τους άφρονες. Πώς θα απολογηθούν εκείνη την ώρα;
Πώς θα δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους που χωρίσθηκε από τη ζωή και έμεινε στη
νέκρα του θανάτου; Αυτό το συγκλονιστικό γεγονός της «επί του
φοβερού βήματος του Θεού» ζει ο άφρων πλούσιος του Ευαγγελίου. Την
νύχτα που προγραμμάτιζε νέες επεκτάσεις και καινούριες αποθήκες έρχεται ο
Θεός! Όλα τα προέβλεπε με ακρίβεια και υπολογισμό, εκτός από τη φωνή
του Θεού… Έξαφνα ακούστηκε η φωνή του θεού «ταύτη τη νυκτί».
Αγαπητοί
μου, στη ζωή μας δεν χρειάζονται μόνο οι «λογαριασμοί της ύλης» και το χρυσάφι.
Υπάρχει κι άλλος πολυτιμότερος χρυσός που λέγεται Χριστός κι εκεί ας
στρέψουμε την καρδία μας. Ό,τι υπάρχει στον κόσμο είναι δικό Του
«ποίημα» κι ο ποιητής γνωρίζει καλά την ερμηνεία του ποιήματός του, ξέρει τι
έχουμε ανάγκη. Είναι γνωστή η λαϊκή παροιμία: «πως τα πολλά δεν τα
ευλόγησε ο Θεός». Ως Πάροικοι και παρεπίδημοι να σταθούμε όρθιοι στα
τείχη της ψυχής για να μη βρεθεί κανένας Άφρων κατά την
ώρα της θείας συγκομιδής.
Ι.Μ.Φ.Ν&Θ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου