Δημήτρης Νατσιός, Ιστορικές αθλιότητες της Άγγλίας

Ιστορικές αθλιότητες  της Άγγλίας

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος -Κιλκίς

«Δι’ αυτόν τον λόγον-συνέχισεν ο Γάλλος πρόξενος-ενώ τα Γερμανικά στρατεύματα προήλαυνον συνεχώς και με ταχύτητα η οποία εφαίνετο αξιόλογος, προς την Θεσσαλίαν, την Στερεάν και την Πελοπόννησον, διεπίστωνα, αντιθέτως, ζωηράν δυσφορίαν και ανησυχίαν μεταξύ των ανωτέρων επιτελικών αξιωματικών της Θεσσαλονίκης. Ήκουσα ο ίδιος μερικούς εξ αυτών να ψιθυρίζουν: «Δεν πάνε γρήγορα τα πράγματα! Δεν πανε αρκετά καλά!». Η σθεναρά αντίστασις των ελληνοαγγλικών δυνάμεων εις τον Όλυμπον και εις τας Θερμοπύλας ηνάγκασε το Γερμανικόν Στρατηγείον του Λίστ να αποσύρη μερικάς από τας εφεδρικάς μεραρχίας που ευρίσκοντο εις τα Τουρκο-Βουλγαρικά σύνορα, διά να κάμψη τοιουτοτρόπως ταχύτερα την Αγγλο-Ελληνικήν αντίστασιν. Έφθασεν ούτω το τέλος του Απριλίου, εποχή δηλαδή κατά την οποίαν η «επιχείρησις της Ελλάδος» έπρεπεν ήδη προ πολλού να είχε τελειώσει σύμφωνα με τα Γερμανικά σχέδια, και κατά την οποίαν θα έπρεπε τα Γερμανικά στρατεύματα να έχουν μεταφερθή εις τα Ρωσσικά σύνορα, δια την έναρξιν της επιθέσεως εναντίον της Ρωσσίας. 

Εμεσολάβησεν έπειτα και η ηρωική αντίστασις της Κρήτης, η οποία επεβράδυνεν ακόμη περισσότερον την εκκαθάρισιν της Ελληνικής υποθέσεως. Και ήλθε το τέλος του Μαϊου, οπότε ούτε λόγος  πλέον ημπορούσε να γίνη δι’ επίθεσιν εναντίον της Τουρκίας. Ούτω-κατέληξεν ο Ονφρουά-εις την ραδιοφωνικήν του ομιλίαν της 18ης Φεβρουαρίου 1942-η ηρωική αντίστασις του Ελληνικού Λαού έσωσε τον Τουρκικόν Λαόν από την τραγωδίαν του πολέμου και προσέφερεν εις τους Συμμάχους έξι πολυτίμους εβδομάδας, των οποίων το αποτέλεσμα έγινεν αισθητόν εις την Ρωσσίαν». («Χρονικόν 1940-1944», Αθήνα 1978, σελ. 334).

Θίχτηκε τις προάλλες η ξεπεσμένη και ξεδοντιασμένη Αγγλία, ο πριν από μερικές δεκαετίες αποικιοκρατικός δυνάστης της Οικουμένης, και ο «σερ» Κάμερον, ο πρωθυπουργός της, μας αράδιαζε την «μεγαλειώδη» προσφορά της χώρας του στην ανθρωπότητα. Εφευρέσεις, βιομηχανική επανάσταση, ποδόσφαιρο, μουσική-όλος ο κόσμος λικνίζεται στους ρυθμούς της- εν ολίγοις, ζούμε και αναπνέουμε, γιατί υπήρξε αυτό το «ουρανόσταλτο» δώρο, η Αγγλία. (Σκέφτομαι, με θλίψη, θα μπορούσε ένας Έλληνας πρωθυπουργός να ψελλίσει έστω, όσα περιέχονται στην προλογική παραπομπή; Ότι αν δεν αντιστέκονταν ο λαός μας στους Ιταλογερμανούς για 8-9 μήνες, άλλη και πολύ χειρότερη θα ήταν η μοίρα του λεγόμενου τότε ελεύθερου κόσμου. Και κυρίως της Αγγλίας, που οι νίκες των Ελλήνων της έδωσαν χρόνο κι αναπτέρωσαν το ηθικό του λαού της. Ας σημειωθεί και εκείνο το «έσωσε τον τουρκικό λαό από την τραγωδία του πολέμου», παντελώς άγνωστη πτυχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου).

Τι έχει όμως να μας πει η ελληνική ιστορία για τους Άγγλους;

Υπάρχει ένα εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο «οι Έλληνες της σήμερον», το οποίο πρωτοεκδόθηκε στην Αθήνα το 1877.

Είναι του Αμερικανού διπλωμάτη Τσ. Τάκερμαν, που διετέλεσε πρεσβευτής στην Αθήνα το 1867 και 1874, σοβαρός, απροκάληπτος και κυρίως οξυδερκής παρατηρητής των ελληνικών πραγμάτων και βαθύς γνώστης της πολιτικής και των αθλίων μεθόδων των Μεγάλων Δυνάμεων. Κείμενο με διαχρονική ισχύ. Αντιγράφω: «Αν ήταν ειλικρινείς οι Άγγλοι θα έλεγαν: Η πολιτική μας στην Ανατολή και τα συμφέροντά μας υπαγορεύουν την υποστήριξη της Τουρκίας πάση θυσία. Θέλουμε ισχυρή Τουρκία, για να φαίνεται ανεξάρτητη και αδύναμη για να αποτελεί τυφλό όργανό μας. Δεν θέλουμε στην Ανατολή λαό προοδευτικό, που να ακολουθεί δική του πορεία αποτινάσσοντας την δική μας κηδεμονία. Θέλουμε λαό αποχαυνωμένο και εξωτικό, με βάρβαρα έθιμα, θέλουμε να αγοράζει τα προϊόντα του Μπίρμιγχαμ και του Μάντσεστερ που δεν απορροφήθηκαν από άλλες αγορές, με όρους και τιμές που θα ορίζουμε εμείς. Θέλουμε τους λαούς της Ανατολής να συνομολογούν κάθε τόσο τοκογλυφικά δάνεια (σ.σ.: τίποτε δεν άλλαξε από τότε), έτσι όμως που το μεγαλύτερο μέρος τους να μείνει στα χέρια μας ως ανταμοιβή της ηθικής και υλικής προστασίας μας. Τους θέλουμε να απασχολούν τα ναυπηγεία και τα εργοστάσιά μας. Να δέχονται τους ξεπεσμένους πλοιάρχους του στόλου μας, που δεν μπορούν να μείνουν στην πατρίδα τους για να αποφύγουν την φυλακή και να τους αναγορεύουν πασάδες και ναυάρχους. (σ.σ.: Όπως τα καθάρματα τύπου Κόχραν και Τσώρτς, τους τυχοδιώκτες φονείς του Καραϊσκάκη, που τους τιμάμαι και ως Φιλέλληνες. Και ο Κολοκοτρώνης είχε πικρή πείρα από τους «Φιλέλληνες». Κατά την οθωνική περίοδο, σε μία δεξίωση στα ανάκτορα, κάποιος πρεσβευτής είπε ότι η Ελλάδα πρέπει να ευγνωμονεί την Ευρώπη που την ελευθέρωσε. Και η Ευρώπη πρέπει να χρωστάει ευγνωμοσύνη στην Ελλάδα, απάντησε ο Γέρος του Μοριά. Γιατί; Ρώτησε απορημένος ο ξένος διπλωμάτης. Γιατί σας λευτερώσαμε κι εμείς από αυτούς του μπερμπάντες που μας κουβαλήθηκαν εδώ, απάντησε ο Κολοκοτρώνης»). Συνεχίζουμε με τον Τάκερμαν. «Όταν πηγαίνουμε στην Κωνσταντινούπολη μας περιποιούνται-και τον έσχατο- σαν πρίγκιπες. Αρπάζουμε τις αρχαιότητές τους χωρίς να πληρώνουμε και μεταφέρουμε στο Λονδίνο ολόκληρες σχεδόν πόλεις και ναούς... Σεις οι Έλληνες είστε πολύ ευφυείς και αν σας αφήσουμε ελεύθερους, θα εξαφανίσετε το αγγλικό εμπορικό ναυτικό από την Μεσόγειο. Αφού τώρα, που είσθε ανίσχυροι και σε αδιάκοπους αγώνες, έχετε το έβδομο σε σπουδαιότητα εμπορικό ναυτικό του κόσμου. Προς το παρόν δεν σας αφήνουμε να προχωρήσετε, γιατί έχουμε τα ίδια συμφέροντα. Επομένως, τίμια και ειλικρινά σας δηλώνουμε ότι, θα σας πολεμήσουμε και θα υπερασπισθούμε τους Τούρκους με όλα τα μέσα». (Κ. Σιμόπουλος, «ξενοκρατία», σελ. 557). Οι Άγγλοι, που ήταν τον 19ο αι. κοσμοκράτορες, έστησαν με τις ραδιουργίες τους το λυμφατικό κρατίδιο του 1828 εξαρτημένο και υποτελές, γιατί έτρεμαν την ευφυία και την ικανότητα των Ελλήνων. Χάρις και στους ανίκανους και μικρονοϊκούς κομματάρχες, που ενεργούσαν ως εντολοδόχοι τους, καθήλωσαν την πατρίδα στην Μελούνα διά των κανονιοφόρων, ενώ έπρεπε η Επανάσταση του ’21, να σταματήσει στην Κωνσταντινούπολη, την ιστορική πρωτεύουσα της Ρωμηοσύνης. Η επανάσταση στην Μολδοβλαχία του Αλ.Υψηλάντη αυτόν τον σκοπό είχε, την Κωνσταντινούπολη και την υλοποίηση του οράματος του Ρήγα, την ανασύσταση, δηλαδή, της αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινούπολης. Το ανέφερε και ο Κολοκοτρώνης στον λόγο του στην Πνύκα, το 1838: «Εις τον πρώτον χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια, και όλο ετρέχαμε σύμφωνοι... Και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύση και την Θεσσαλία και την Μακεδονία και ίσως εφθάναμεν και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακριά...». Πιο πολύ τρόμαξαν όμως οι Άγγλοι, που μας «έρριξαν» το δόλωμα της διχόνοιας της δολερής, τα «δάνεια της ανεξαρτησίας», όπως ευφημιστικώς τα ονόμασαν, και έσπειραν τα μίση στους αγαθούς και ανίδεους από φράγκικη διπλωματία Έλληνες με αποτέλεσμα... τα σύνορα Παγασητικός-Αμβρακικός. Όπως γράφει ο σπουδαίος Επ.Κυριακίδης στην «Ιστορία του συγχρόνου Ελληνισμού»: «Όσον έλεγε η Αγγλία εν Αθήναις ίνα εκάστοτε συγκρατή τον Ελληνισμόν, επί τοσούτον συνεζυμώθησαν μετά του εγκεφάλου Ελλήνων τινών πολιτευομένων, ώστε κατήντησε να λέγωσι πρώτοι εις τους Άγγλους εκείνο το οποίον αυτοί προντίθεντο να συμβουλεύσωσιν!».

Αν στην τελευταία συμπερασματική πρόταση «ώστε κατήντησε να λέγωσι...», αντικαταστήσουμε τους Άγγλους, με την λέξη Τρόικα έχουμε μία σοφή περιγραφή και της σημερινής κατάστασης. Πολλοί αφελώς, ψέγουν την Τρόικα γιά την εξαθλίωση και το ξεπούλημα της χώρας. Μα τα κάστρα συνήθως αλώνονται γιατί υπάρχουν οι απαραίτητοι εφιάλτες και Νενέκοι...