Η απάντησή μου στην κυρία Ρεπούση - κείμενο γραμμένο με (νεκρές) Αρχαιο-Ελληνικές εκφράσεις.

Η απάντησή μου στην κυρία Ρεπούση - κείμενο γραμμένο με (νεκρές) Αρχαιο-Ελληνικές εκφράσεις.

Γράφει ο Κώστας Μιχαλόπουλος*

Κυρία Ρεπούση, όσο είναι νεκρός ο Αριστοτέλης, ο Ιπποκράτης και ο Μέγας Αλέξανδρος, τόσο είναι νεκρή και η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα. Για να σας αποδείξω λοιπόν ότι τα Αρχαία Ελληνικά δεν πέθαναν, σας αφιερώνω το εξής κείμενο που έγραψα πρόσφατα και περιέχει αυτούσιες Αρχαίες εκφράσεις:

Κυρία Ρεπούση, μπορεί να γράφω κατ’όπιν εορτής, αλλά εν ριπή οφθαλμού κατάλαβα ότι για να ισχύει το ευ αγωνίζεσθαι, μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφί μύθον ακούσεις. Εύρηκα λοιπόν ότι μάλλον είπατε το κύκνειο άσμα σας, αν και άρτι αφιχθείς, αφού βλέπω ότι δέχεστε εξ οικείων τα βέλη και εφ’όρου ζωής θα μείνετε εκτός βουλής. Ούτως ή άλλως, είναι ηλίου φαεινότερον ότι και οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν σας αντιμετώπισαν εξ απαλών ονύχων αλλά άρον άρον τοποθέτησαν μία δαμόκλειο σπάθη επάνω σας και ακούσατε τα εξ αμάξης. Δύσκολα να βρεθεί ένας από μηχανής Θεός να σας σώσει ακόμη και αν προσφέρετε γη και ύδωρ. Εντούτοις, μάλλον δεν μιλούσατε εξ ονόματος των συναδέλφων σας και ίσως ελπίζουν στις ήξεις αφίξεις σας για να σωθείτε όλοι μαζί. Εν πάση περιπτώσει, καλή η συναδελφικότητα αλλά έτερον εκάτερον, το αντίπαλο δέος θα πάρει τη θέση σας. Γι’ αυτό, εξ΄ όψεως δείχνετε προβληματισμένη.

Κατ’αρχάς, εάν είχατε το γνώθι σ’αυτόν, θα καταλαβαίνατε ότι δημοσία δαπάνη βρίσκεστε εκεί μέσα, όχι για να μας κάνετε τον βίο αβίωτο, αλλά για να λύσετε τον γόρδιο δεσμό που μας έδεσαν αλλά μάλλον τα παιδία παίζει. Το ευ ζην ανήκει στο παρελθόν και το μη μου άπτου δεν αρμόζει πια. Δύσκολο να είσαι κέρβερος και να πληρώνεις εξ’ολοκλήρου ένα προϊόν τοις μετρητοίς ή εφ’άπαξ, αφού τα δρακόντια μέτρα που ψηφίσατε κατ’αρχήν και υπό την αιγίδα της τρόικα έξοθεν, λειτουργούν ως δούρειος ίππος και εάν ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου, θα έχουμε μία εκατόμβη άτυχων πολιτών, οι οποίοι ήδη πνέουν τα λοίσθια. Λέτε ότι το κάνατε για το καλό μας αλλά ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Ουδέν κρυπτόν από τον ήλιο, μάλλον έρχεται άλλη μια Πύρειος νίκη.

Φαίνεται όμως ότι κρατάτε για εσάς τη μερίδα του Λέοντος, αν και έπρεπε να γνωρίζετε ότι ουκ εν τω πολλώ το ευ και μηδέν άγαν. Ασυζητητί, μας έχετε βάλει εξ ορισμού στην κλίνη του Προκρούστη αλλά το κουτί της Πανδώρας έχει ανοίξει, ο κύβος ερίφθι και εάν βρεθείτε ενώπιως ενωπίω με πολίτη που δεν έχει πια σώας τας φρένας, θα βρει εύκολα την Αχίλλειο πτέρνα σας καν εάν βρίσκεται εν βρασμώ ψυχής, μπορεί και να επιτεθεί πυξ λαξ. Στην καλύτερη περίπτωση θα σας πει άι σιχτίρ και αιδώς αργείοι. Άλλωστε πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν και πολλά να χάσουν και σας κοιτούν μετά βδελυγμίας. Η ταν ή επί τας σκέφτονται. Και εάν τους πάρετε τα σπίτια τους, θα σας πουν μολών λαβέ. Βέβαια, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Κακήν κακώς, πηγαίνουμε από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, μεταξύ σφύρας και άκμονος και βλέπουμε παρανομίες να περνάνε ατιμωρητί. Δυστυχώς, ενός κακού μύρια έπονται.

Κανείς δεν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι και το μέλλον δείχνει δυσοίωνο. Το πεπρωμένο φύγειν αδύνατον. Δύσκολο να φωνάξουμε πάλι ‘Νενικήκαμεν’. Από την άλλη, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Σίγουρα, τα πάντα ρει και μηδένα προ του τέλους μακάριζε, και συν Αθηνά και χείρα κίνει, αλλά από τη δική σας πλευρά δεν βλέπω και μεγάλη προσπάθεια. Θαρσείν χρη κυρία Ρεπούση. Ευχής έργον όλων είναι να αλλάξουν τα πράγματα αλλά πάση θυσία πρέπει να προωθήσουμε την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα αφού και εμένα με βοηθάει να γηράσκω αεί διδασκόμενος όπως λέμε αρχαϊστί.
Συγγνώμη που γράφω πολλά αν και το λακωνίζει εστί φιλοσοφείν, τα λέω όμως μετά λόγου γνώσεως. Είπα και ελάλησα, αμαρτίαν ουκ έχω. Ίδωμεν!

 *Γλωσσολόγος, Καθηγητής Αγγλικών, πτυχιούχος στα Linguistics, μεταπτυχιακό στο International Management, μέλος της διεθνούς λέσχης MENSA

tro-ma-ktiko