Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Πεντηκοστιανοὶ εναντίον Πεντηκοστιανών. Μία ακόμη περίπτωσις

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ

Μία ἀκόμη περίπτωσις

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

[Tό ἄρθρο αὐτό ἀφιερώνεται στή μνήμη ἑνός σπουδαίου καί ἀθόρυβου ἀγωνιστῆ ἐναντίον τῆς ποικιλόμορφης πλάνης καί προμάχου τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, τοῦ π. Δανιήλ Γούβαλη (1940–2009)].

Ὁ παγκόσμιος Πεντηκοστιανικός – «Χαρισματικός» χῶρος δέν ἔχει, μεταξύ τῶν ἄλλων γνωρισμάτων του, μόνο τή χαοτική ὑποδιαίρεσή του, ὅπως τόν κατηγοροῦν καί οἱ ἴδιοι οἱ προτεστάντες1, ἀλλά ταυτοχρόνως ἔχει καί ὡς γνώρισμα τήν κριτική μιᾶς πεντηκοστιανικῆς κίνησης ἐναντίον ἄλλων γιά διάφορες διδασκαλίες καί λατρευτικές πρακτικές, πού ἔχουν υἱοθετήσει.

 Δέν ὑπάρχει πεντηκοστιανική αἱρετική κίνηση στόν κόσμο, πού νά μή ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία καί ὅτι τηρεῖ μέ ἀπόλυτη πιστότητα τήν Ἁγία Γραφή. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ἔρχονται ἐκπρόσωποι καί κινήσεις τοῦ ἴδιου χώρου, πού κατηγοροῦν ἄλλους Πεντηκοστιανούς ὅτι ἀθετοῦν τό Eὐαγγέλιο καί διδάσκουν ἀντιευαγγελικές θέσεις ὡς δῆθεν χριστιανικές.

 Ταυτοχρόνως ὅμως, γιά λόγους ἐξωραϊσμοῦ τῆς πραγματικότητας, σχετικά μέ τό πεντηκοστιανικό – «χαρισματικό» χάος, ἀλλά καί γιά προφανεῖς σκοπιμότητες προβαίνουν σέ διάφορες διακηρύξεις καί διαβεβαιώσεις.
Μία τέτοια τοποθέτηση ἔχει ἐκφραστεῖ παλαιότερα καί ἔχει καταγραφεῖ στόν «Χριστιανισμό», δημοσιογραφικό ἔντυπο τῆς «Ἐλευθέρας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πεντηκοστῆς» καί μάλιστα ὡς ἀπάντηση τοῦ χώρου σέ ἐρώτημα ἀναγνώστριας πρός τήν ἐφημερίδα τους γιά τό ποιοί εἶναι καί τί πιστεύουν.

Ἀναφέρουν πολύ χαρακτηριστικά, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἐκεῖ: «Οἱ χριστιανοί τῆς Πεντηκοστῆς μέ τήν πλήρωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τό θαῦμα τῶν ξένων γλωσσῶν, ἔχουν ἑνοποιηθεῖ σέ μία διδασκαλία, πού εἶναι πάγια καί τήν πιστεύουν σέ 224 χῶρες, πού ὑπάρχουν καί κηρύττουν»2.

 Ὁ ἴδιος ὁ χῶρος ὅμως μᾶς ἀποκαλύπτει καί κάτι ἄλλο, πού ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τόν παραπάνω ἰσχυρισμό, καθώς μέμφεται ἄλλες πεντηκοστιανικές κινήσεις, σχετικά μέ τό θεσμό τῆς δεκάτης, πού ἔχουν υἱοθετήσει.

Οἱ μαρτυρίες τοῦ χώρου εἶναι ἀποκαλυπτικές. Ἄς τίς δοῦμε:

α) «Οἱ ἐκκλησίες ἔχουν θεσπίσει μέ μεγάλο φανατισμό τά δέκατα(…). Μεταφέρανε λοιπόν τά δέκατα στή Καινή Διαθήκη, πού δέν τά γράφει πουθενά καί ὑποχρεώνουν τούς πιστούς νά δίνουν τό 10% τοῦ μισθοῦ τους στήν ἐκκλησία(…). Καὶ ἔτσι οἱ ποιμένες καί οἱ ἐκκλησίες γίνονται πάμπλουτες, οἱ δέ πιστοί καταπιέζονται»3.

β) «Ποῦ βρῆκαν ὅμως γραμμένο οἱ σημερινοί κήρυκες καί ποιμένες καί ἰδιαίτερα τῶν ἐκκλησιῶν τῆς Πεντηκοστῆς τό σύστημα αὐτό, νά ἀπαιτοῦν ἀπό τά μέλη τῶν ἐκκλησιῶν τους, νά δίνουν τό 10% τῶν εἰσοδημάτων τους στήν ἐκκλησία; (…)

Οἱ ἐκκλησίες σήμερα σκανδαλίζουν τούς ἀνθρώπους μέ τά δέκατά τους. Πιέζουν καί στενοχωροῦν τούς εἰλικρινεῖς χριστιανούς, πού πολλές φορές ἀδυνατοῦν νά δώσουν ἀκριβῶς τό 10% καί οἱ ἐκκλησίες καί προπαντός οἱ κήρυκες καί ποιμένες γίνονται πάμπλουτοι καί στό τέλος τό ρίχνουν στή χλιδή καί στήν πολυτέλεια»4.

γ) Ἡ τρίτη μαρτυρία μέ ἀντικείμενο πάλι τήν παρουσία τῶν δεκάτων σέ διάφορες Πεντηγκοστιανικές ὁμάδες εἶναι ἀκόμη πιό ἀποκαλυπτική: «Οἱ ἐκκλησίες τῆς Πεντηκοστῆς, πού ἔχουν καί ὑγιαίνουσα διδασκαλία, ἔχουν μολυνθεῖ ἔστω καί λίγο ἀπό διδασκαλίες τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ»5.

Διαβάζοντας κάποιος αὐτές τίς μαρτυρίες ἀναρωτιέται τί νά πρωτοεπισημάνει.

i) Τή διάψευση ἀπό τόν ἴδιο χῶρο καί τό ἴδιο ἔντυπο τοῦ ἰσχυρισμοῦ σχετικά μέ τήν διδασκαλία τῶν Πεντηκοστιανῶν ὅτι «ἔχουν ἑνοποιηθεῖ σέ μία διδασκαλία πού εἶναι πάγια».

ii) Τόν ἰσχυρισμό τῶν ἰδίων ὅτι ἔχουν ὁμάδες πού διδάσκουν ἀντιευαγγελικές διδασκαλίες ὡς εὐαγγελικές καί μάλιστα μέ «μεγάλο φανατισμό», κατά δήλωσή τους καί θέτουν τό ἐρώτημα: «Ποῦ βρῆκαν ὅμως γραμμένο οἱ σημερινοί κήρυκες καί ποιμένες καί ἰδιαίτερα τῶν ἐκκλησιῶν τῆς Πεντηκοστῆς τό σύστημα αὐτό, νά ἀπαιτοῦν ἀπό τά μέλη τῶν ἐκκλησιῶν τους, νά δίνουν τό 10% τῶν εἰσοδημάτων τους στήν ἐκκλησία;».

 iii) Ἄν αὐτοί οἱ Πεντηκοστιανοί κήρυκες καί ποιμένες , ὅπως τούς κατηγοροῦν ἄλλοι Πεντηκοστιανοί, ἔχουν «μολυνθεῖ», κατά δήλωσή τους, ἀπό διδακαλίες τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τότε τί εἴδους πνεῦμα εἶναι αὐτό πού ὑποτίθεται ὅτι εἶναι παρόν σέ ὁμάδες, πού ἀθετοῦν τό Εὐαγγέλιο καί διδάσκουν ἀντι- ευαγγελικές διδασκαλίες;

iv) Ἄν οἱ ἐν λόγῳ Πεντηκοστιανές κινήσεις μέ τά δέκατα, κατά δήλωσή τους, «καί προπαντός οἱ κήρυκες καί ποιμένες γίνονται πάμπλουτοι καί στό τέλος τό ρίχνουν στή χλιδή καί στήν πολυτέλεια» ἤ «οἱ ποιμένες καί οἱ ἐκκλησίες γίνονται πάμπλουτες, οἱ δέ πιστοί καταπιέζονται» τί ἔγινε ἐν προκειμένῳ, τό αὐταρέσκως προβαλλόμενο καί ἡ ὑποτιθέμενη «πλήρωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τό θαῦμα τῶν ξένων γλωσσῶν»; Τί εἴδους πνεῦμα εἶναι παρόν στίς συνάξεις τους;

Φυσικά γιά τόν ὀρθόδοξο χριστιανό ἡ ἀπάντηση εἶναι εὔκολη. Εἶναι μία ἐπιπλέον ἀπόδειξη ἡ πολεμική τῶν Πεντηκοστιανῶν ἐναντίον Πεντηκοστιανῶν ὅτι ἐν προκειμένῳ βρισκόμαστε σ᾽ ἕνα χῶρο, στόν ὁποῖο εἶναι ἔκδηλη ἡ «ἐνέργεια πλάνης» (Β΄ Θεσ. 2, 11).

Σημειώσεις:
1. Βλ. J.F.MacArhur, Jr., Charismatic Chaos, Grand Rapids, Michigan 1992.

2. Βλ. Χριστιανισμός, Ἀρ.Φ. 101, Ἀπρίλιος. 1992, σ. 7.

3. Βλ. Χριστιανισμός, Ἀρ.Φ. 30, Ἰούνιος 1988, σ. 3.

4. Βλ. Χριστιανισμός, Ἀρ.Φ. 32. Αὔγουστος 1988, σ. 4.

5. Βλ. Χριστιανισμός, Ἀρ.Φ. 37, Ἰανουάριος 1989, σ. 1.

 Oρθόδοξος Τύπος,27/09/2013