Τὸ πανηγύρι στὴ μνήμη της

Τὸ πανηγύρι στὴ μνήμη της

Πανηγύρι αὐγουστιάτικο, ζυμωμένο μὲ τὶς παραδόσεις καὶ τὰ ἔθιμα τοῦ  Ὀρθοδόξου λαοῦ μας. Πάσχα τοῦ  καλοκαιριοῦ! Καὶ ἡ σεπτὴ μορφή της  κεντρικὸ πρόσωπο νὰ μαγνητίζει μυριάδες ψυχὲς ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη τῆς πατρίδας μας.

Ἀπὸ τοὺς περικαλλεῖς καὶ μεγαλοπρεπεῖς ναοὺς τοὺς ἀφιερωμένους  στὴ μνήμη της ὣς τὰ ταπεινὰ ξωκκλήσια στὰ νησιά, τὰ βουνὰ καὶ τοὺς  κάμπους τῆς Ἑλλάδος.

Ἡ ἴδια μυριόστομη καρδιακὴ ἀπορία τῶν πιστῶν ἀναπέμπεται στὴν ἱερὴ  μορφή της: «Χρυσοπλοκώτατε πύργε,  καὶ δωδεκάτειχε πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ βασιλέως, ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς τὸν Δεσπότην;».

Κι ὁ ἀγέρας ἀρωματίζεται κάθε βράδυ ἀπὸ τὰ λιβανωτὰ τῶν Παρακλήσεων κι οἱ εἰκόνες της στολίζονται ἀπὸ τὰ  ἄνθη τῶν κήπων, γιὰ νὰ καταδείξουν  τὴν εὐγνωμοσύνη ὅλων μας ποὺ προσφεύγουμε στὴ χάρη της μὲ πλήρη συναίσθηση ὅτι «ἄλλην οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεὸν» μεσίτρια καὶ καταφυγή μας.

Μάνα πονεμένη καὶ στοργικὴ γιὰ ὅ λους μας, ποὺ μπορεῖ νὰ καταλαβαίνει τὸν πόνο μας, νὰ συμπαρίσταται στὶς πίκρες μας καὶ νὰ ἀντιλαμβάνεται τοὺς πόθους μας μεσιτεύοντας στὸν Υἱὸ καὶ Θεό της.

Παρηγορήτρα μοναδικὴ ρίχνει τὸ βάλσαμο τῆς ἀγάπης της καὶ εἰρηνεύει μὲ  τὴ γαλήνια μορφή της τὶς τρικυμίες τοῦ βίου μας. Προστάτις τῶν χριστιανῶν σ’ ὁποιονδήποτε κίνδυνο ἢ δυσκολία.

Γι’ αὐτὸ καὶ κάθε Δεκαπενταύγουστο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πανηγυρίζει χαρ μόσυνα τὴν κοίμηση Αὐτῆς ποὺ ἔγινε «μήτηρ τῆς ζωῆς» προσφέροντας  τὴν ὕπαρξή της γιὰ νὰ σαρκωθεῖ ὁ Θεὸς καὶ νὰ μπορέσει ὁ ἄνθρωπος ν’ ἀναστηθεῖ μαζί Του καὶ νὰ κερδίσει τὴν ἀθανασία στὴ βασιλεία Του.Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ κοίμησή της δὲν εἶναι θλιβερὸ γεγονὸς στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας.

Αὐτὴ τὴ μέρα δὲν ψάλλονται τροπάρια νεκρώσιμα ἀλλὰ χαρούμενα, πανηγυρικὰ καὶ θριαμβικά! Πανηγύρι ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία «μετέστη πρὸς τὴν ζωὴν» ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας, ποὺ εἶναι «τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ». Σ’ αὐτὸ τὸ πανηγύρι μαζὶ μὲ τοὺς χιλιάδες πιστοὺς θὰ βρεθοῦμε πάλι ἐφέτος κι ἐμεῖς.

Νὰ μὴ βρεθοῦμε ὅμως ἀνταποκρινόμενοι στὸ ἔθιμο καὶ μόνο. Νὰ μὴν πᾶμε ἐπειδὴ πηγαίνουν οἱ πολλοί. Οὔτε ἔτσι ἁπλῶς γιὰ τὸ καλό. Νὰ πᾶμε μὲ πίστη. Μὲ πίστη νὰ συνοδεύσουμε τὶς προσευχές μας στὴν ἁγία μορφή της. Μὲ ἀγάπη πολλὴ στὸ σεπτὸ πρόσωπο Αὐτῆς ποὺ σὰν μάνα στοργικὴ παραστέκει καὶ βοηθεῖ ὅλους μας.

Νὰ πᾶμε μὲ εὐγνωμοσύνη βαθιὰ γιὰ ὅ,τι ἐργάσθηκε γιὰ τὴ σωτηρία μας καὶ ὅ,τι συνεχίζει νὰ ἐργάζεται γι’ αὐτὴν παρακαλώντας γιὰ μᾶς τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της.

Καθὼς λοιπὸν θὰ ἀσπαζόμαστε τὴν ἁγία εἰκόνα της, ἂς πάρουμε τὴν ἀπόφαση νὰ νεκρώσουμε τὰ πάθη μας, ποὺ ταλαιπωροῦν τόσο πολὺ τὴ ζωή μας. Καὶ ἂς συντονίσουμε τοὺς ὕμνους καὶ τὶς δοξολογίες τῆς καρδιᾶς μας μὲ τοὺς ὕμνους ποὺ μελωδοῦν καὶ ψάλλουν στὴν ἔνδοξη Κοίμησή της τὰ ἄϋλα ἀγγελικὰ χείλη.

Γιατὶ ἔτσι γιορτάζεται πραγματικὰ τὸ πανηγύρι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεο τό κου. Ἔτσι εὐαρεστεῖται ὁ Υἱός της καὶ σκιρτᾶ ἀπὸ ἀγαλλίαση ἡ Παναγία μας.

Ο ΣΩΤΗΡ, 1 καὶ 15 Αὐγούστου 2013