Χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε!

ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΠΟΤΕ!

            Ὁ γνωστός γάλλος φιλόσοφος Γεώργιος Στάϊνερ (Steiner) παρατηρεῖ:

            -Τό πρόβλημα πού διαπιστώνεται σέ πολλούς διανοούμενους εἶναι οἱ ἐξαιρετικά ἀνησυχητικές συμμαχίες ἀνάμεσα στήν πιό ὑψηλή φιλοσοφία καί τόν δεσποτισμό. Πρόκειται γιά τή γοητεία πού ἀσκεῖ στήν ὑψηλή σκέψη ἡ τυραννία, ἀκόμα καί τό ἀπάνθρωπο!

            Εἶχα πάει καθηγητής στήν Κίνα. Καί ὁ Ζάν-Πώλ Σάρτρ ἐπίσης. Ἐκεῖ, λοιπόν, βρίσκονταν καθηγητές πού τούς εἶχαν σακατέψει στά βασανιστήρια οἱ Ἐρυθροφρουροί· κάποια στιγμή ἔδωσαν κρυφά ἕνα γράμμα στόν Σάρτρ, ὅπου ἔλεγαν: «Πέστε ἐσεῖς κάτι· ἐσεῖς, ὁ Βολταῖρος τοῦ αἰώνα μας, κάντε κάτι». Μερικοί μάλιστα εἶχαν σπουδάσει μέ τόν Σάρτρ στό Παρίσι. 

Ὁ Σάρτρ στήν ἐπιστροφή του στήν Γαλλία δίνει συνέντευξη τύπου· καί ἐξηγεῖ ὅτι οἱ φλυαρίες γιά δῆθεν ὠμότητες τῶν Ἐρυθροφρουρῶν εἶναι ἁπλῶς προπαγάνδα. Ὅλη του τή ζωή ὁ Σάρτρ ἔλεγε τό ἕνα ψέμα μετά τό ἄλλο γιά τά τυραννικά καθεστῶτα. Δέν ἔχω ἀπάντηση στήν ἐρώτηση σχετικά μ᾿ αὐτή τήν... σχέση στοργῆς: Ἐκλεκτικές συγγένειες ἀνάμεσα στήν ὑψηλή, τήν ἐξαιρετικά ὑψηλή σκέψη καί στήν εὐτέλεια!

            (G. Steiner – A. Spire, Ἡ βαρβαρότητα τῆς ἄγνοιας, ἐκδ. Scripta, Ἀθήνα, 2001, σελ. 74).

*            *            *

            Καί ὅμως! Ὑπάρχει ἀπάντηση στήν ἐρώτηση-ἀπορία τοῦ φιλοσόφου! Ἡ παιδεία καί ὁ πολιτισμός μας δέν ἐπαρκοῦν ἀπό μόνα τους, ὡς «ὅπλα», γιά νά πολεμήσουμε ἐναντίον τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν μας. Γι᾿ αὐτό ἐπιστῆμες καί τέχνες εὐδοκιμοῦν μιά χαρά στήν σκιά τῶν στρατοπέδων συγκέντρωσης, καί σήμερα!

            Ὑπάρχει τρόπος διόρθωσης; Ναί! Τό βράδυ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, εἶπε ὁ Χριστός στούς μαθητές Του:

            -Ἐγώ εἶμαι ἡ ἄμπελος· σεῖς εἶσθε τά κλήματα· ὅποιος μένει ἑνωμένος μέ Ἐμένα καί Ἐγώ μέ αὐτόν, αὐτός κάνει καρπό πολύ· διαφορετικά χωρισμένοι ἀπό ἐμένα, δέν θά μπορέσετε ποτέ νά κάμετε καρπό (Ἰωάν. 15,4-5).

            Δηλαδή: ἡ πραγματοποίηση ὁποιασδήποτε ἀρετῆς, μέ κορυφαία τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, δέν εἶναι δυνατή χωρίς τήν κοινωνία ἀγάπης μέ τόν Χριστό. Ἔτσι ἐξηγεῖται πῶς καί γιατί ἄνθρωποι, διάσημοι κατά κόσμον, ἀλλά χωρισμένοι ἀπό τόν Χριστό, ζοῦν καί ἐνεργοῦν κατά τρόπο ἁμαρτωλό (καί εὐτελῆ!). Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς, ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος: γιά νά μᾶς δώσει τήν ἐξουσία (=τήν δύναμη στήν ἄρρωστη ἀπό τήν ἁμαρτία προαίρεση-θέλησή μας), ἄν θέλουμε, νά γίνουμε παιδιά Του (Ἰωάν. 1,12). Γι᾿ αὐτό χρειάζονται:

·         οἱ ἅγιες καί σωτήριες ἐντολές Του· γιά τό πῶς νά σκεπτόμαστε καί πῶς νά ἐνεργοῦμε·

·         ἡ ἄσκηση τῆς νηστείας καί τῆς προσευχῆς·

·         ἡ  διαρκής  μετάνοια· 

·         καί,  φυσικά, πάνω  ἀπ᾿ ὅλα, ἡ χάρη-εὐλογία τῶν ἁγίων μυστηρίων Του.

            Μόνο κάτω ἀπό αὐτές τίς προϋποθέσεις, θά δοῦμε καλύτερες μέρες καί στήν ζωή τῶν κοινωνιῶν μας. Πρῶτα ἀλλάζει ὁ κάθε ἄνθρωπος ὡς πρόσωπο, μέ τόν δικό του ἀγώνα, καί μετά ἀλλάζει τό πρόσωπο τῆς κοινωνίας ὡς σύνολο.

Ἀρχιμ. Ν. Κ.

Μηνιαίο Περιοδικό Ι. Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 357 «Λυχνία» Απρίλιος 2013

Ζωηφόρος