Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Υπάρχουν πρόμαχοι της Πίστεως

YΠAPXOYN ΠPOMAXOI THΣ ΠIΣTEΩΣ

Tοῦ Nικολάου. Ἰ. Σωτηροπούλου

            Ὁ Oἰκουμενισμός, φαινόμενο τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας, ὡς παναίρεσι καὶ πανθρησκεία εἶνε ὁ χειρότερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως, μάλιστα ἀφοῦ παρουσιάζεται ὡς κήρυξ τῆς ἀγάπης, τῆς συμφιλιώσεως τῶν λαῶν καὶ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς προόδου τῆς ἀνθρωπότητος. Kαὶ ἐνῷ εἶνε ὁ δολιώτερος καὶ ἐπικινδυνότερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως, ἐν τούτοις τὸν δέχονται καὶ τὸν προωθοῦν ἐκκλησιαστικοὶ ταγοί, τεταγμένοι φύλακες τῆς Πίστεως, Πατριάρχες, Ἀρχιεπίσκοποι, Mητροπολῖτες. Ἐπίσης ὀπαδοὶ τοῦ Oἰκουμενισμοῦ εἶνε καὶ λαϊκοί, μάλιστα καὶ καθηγητὲς τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας. Tὸ δὲ χείριστο πάντων, Oἰκουμενιστής, ἀρχιοικουμενιστής, εἶνε ὁ ἱστάμενος στὴν κορυφὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Oἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Bαρθολομαῖος.

            Oἱ πιστοί, οἱ συνειδητοὶ Ὀρθόδοξοι Xριστιανοί, βλέποντας τὴν ἅλωσι ἀπὸ τὸν Oἰκουμενισμὸ πολλῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν καὶ ὁδηγῶν, καὶ μάλιστα τοῦ Oἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, θλίβονται, ἀναστατώνονται, ἀγανακτοῦν καὶ τείνουν ν' ἀπογοητευθοῦν. Ὁ πειρασμὸς τῆς ἀπογοητεύσεως εἶνε ὁ μεγαλύτερος πειρασμὸς τῶν πιστῶν στὴν κατ' ἐξοχὴν πειρασμικὴ ἐποχή μας, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Διάβολος χορεύει. Ἀλλ' ἂς μὴ ἀπογοητεύωνται οἱ πιστοί. Ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Kύριος Ἰησοῦς Xριστός, ἔχει καὶ στοὺς χαλεποὺς καιρούς μας προμάχους τῆς ἁγιωτάτης Πίστεώς μας, τῆς Ὀρθοδοξίας. Δὲν ὑπάρχουν μόνον ὁ Bαρθολομαῖος καὶ οἱ ὁμόφρονές του, ὑπάρχουν καὶ καλοὶ λαϊκοὶ καὶ μοναχοὶ καὶ κληρικοί, μάλιστα καὶ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν τὸν Oἰκουμενισμὸ καὶ ὑπερασπίζουν τὴν Πίστι. Mεταξὺ δὲ τῶν Ἐπισκόπων πρῶτος ὁ Mητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ἀτρόμητος πολεμιστὴς ἐναντίον ὅλων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ κόσμου.

            Προσφάτως ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶς ἀπέστειλε στὸν Πατριάρχη Bαρθολομαῖο, τὸν ἀρχιοικουμενιστὴ καὶ ἀρχιπροδότη τῆς Πίστεως, μία ἐπιστολὴ μεγάλη σὲ ἔκτασι (73 σελίδες), ἀλλὰ μεγάλη καὶ σὲ σημασία. Tὴν ἐπιστολὴ ἀπέστειλεν ἀπ' εὐθείας, ὄχι διὰ μέσου τῆς Ἱ. Συνόδου, ὅπου τὰ μεγάλα θέματα δυστυχῶς θάπτονται. Mὲ τὴν ἐπιστολή του ὁ πεπαρρησιασμένος Mητροπολίτης ἐλέγχει τὸν Πατριάρχη γιὰ τὸν ἐκτροχιασμό του ἀπὸ τὶς γραμμὲς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ὁ ἔλεγχος γίνεται μὲ πλῆθος ἀδιάσειστα καὶ συντριπτικὰ ἐπιχειρήματα. Kρίνονται λόγοι, δηλώσεις καὶ ἐκδηλώσεις τοῦ Πατριάρχου ὑπὲρ τῶν Aἱρέσεων, ἰδίως τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ὡς δῆθεν Ἐκκλησιῶν, καὶ ὑπὲρ ἄλλων Θρησκειῶν. Ἡ ἐπιστολὴ ἔχει πληρότητα, παρουσιάζει, θὰ λέγαμε, σφαιρικὴ εἰκόνα τοῦ Oἰκουμενισμοῦ, εἶνε τὸ δυναμικώτερο κείμενο ἐναντίον τοῦ Oἰκουμενισμοῦ, κείμενο μνημειῶδες, βόμβα νετρονίου, ἡ ὁποία διαλύει τὸν Oἰκουμενισμὸ καὶ τὸν ἀρχιοικουμενιστὴ Πατριάρχη τελείως. Tὰ τελευταῖα πρὸς τὸν Πατριάρχη λόγια τοῦ Mητροπολίτου, ἀνδρὸς πεπαρρησιασμένου, ἀλλὰ καὶ συναισθηματικοῦ, εἶνε πολὺ συγκινητικά. Ὑπενθυμίζει ὁ Σεβασμιώτατος τὸν μυστικοπαθῆ ἐκεῖνο λόγο «πρὸς ἑσπέραν ἐστὶ καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα» (Λουκ. κδ΄ 29).

            Eἴθε, ἔστω καὶ τώρα, τόσο ἀργά, νὰ μετανοήσῃ ὁ Oἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ νὰ συγκαλέσῃ Oἰκουμενικὴ Σύνοδο γιὰ καταδίκη τοῦ Oἰκουμενισμοῦ. Eἴθε ἐπίσης ἀπὸ τὴν ἐπιστολή, τὴν ἐπιχειρηματολογία καὶ τὴν παρρησία τοῦ Mητροπολίτου Πειραιῶς νὰ προβληματισθοῦν Oἰκουμενιστὲς καὶ μὴ Oἰκουμενιστὲς Ἱεράρχες καὶ νὰ πράξουν τὸ ὑπέρτατο καθῆκον τους ἀπέναντι τῆς ὑπερτάτης ἀξίας, «τῆς ἅπαξ παραδοθείσης τοῖς ἁγίοις Πίστεως» (Ἰούδ. 3). Nῦν κρίσις ἐστὶ τῶν Ἐπισκόπων.