Ισλαμικό τέμενος στην Αθήνα: Η Εμπειρία από άλλες χώρες και οι διεθνείς τάσεις

Ισλαμικό τέμενος στην Αθήνα: Η Εμπειρία από άλλες χώρες και οι διεθνείς τάσεις

Του Μάνου Ηλιάδη

Στο τεύχος 184 των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ (25.4.-1.5.13), είχε προβληθεί η άποψη ότι η συζήτηση για το ισλαμικό τέμενος στην Αθήνα,   γίνεται στην επιβληθείσα έξωθεν βάση της υποχρεώσεως για εξασφάλιση στους μουσουλμάνους της δυνατότητας να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, εν πλήρη απουσία της διαστάσεως εθνικής ασφαλείας που εξ ανάγκης τίθεται λόγω του μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων λαθρομεταναστών (βλ. και τεύχος 128, 29.3.-4.4.2012) και των σχετικών με αυτήν συνεπειών της. 

Υπό το πρίσμα αυτό, στο  πρόσφατο τεύχος των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ, είχε προταθεί η άποψη ότι το θέμα του τεμένους στην Αθήνα πρέπει να εξετασθεί σε δύο επίπεδα: α) σε εθνικό πλαίσιο και β) στο γενικότερο πλαίσιο της ανόδου του ισλαμικού κινήματος σε παγκόσμια βάση και των επιδιώξεών του για επέκταση σε όλο και ευρύτερες περιοχές.

Αυτό που αποτελεί παράδοξο είναι το γεγονός ότι ενώ ο παράγοντας της θρησκείας -πέραν της βασικής του λειτουργίας- είναι παγκοίνως γνωστό ότι ανέκαθεν αποτελούσε ένα ισχυρό πολιτικό εργαλείο, στην παρούσα περίοδο, κατά την οποία ολόκληρος σχεδόν ο κόσμος είναι σε πλήρη αταξία  λόγω ακριβώς αυτού του παράγοντα, με την κάθετη άνοδο του ισλαμικού κινήματος, η παράμετρος αυτή αγνοείται σχεδόν τελείως, όταν η συζήτηση αφορά την ίδια μας την χώρα. Αυτό δε που είναι ακόμη πιο παράδοξο είναι το γεγονός ότι ολόκληρος σχεδόν ο κόσμος, με επίκεντρο κυρίως την Ευρώπη, παρέχει πλήθος παραδειγμάτων τόσο για την αυξανόμενη άνοδο και επιρροή του Ισλάμ όσο και για την κάθετη άνοδο της ορατής αποδείξεως της επεκτάσεώς του, που προκύπτει μέσα από την συνεχή αύξηση  του αριθμού των τζαμιών σε ολόκληρη την Ευρώπη, στην Ελλάδα ουδείς αρμόδιος  φαίνεται να ασχολήθηκε έστω και στοιχειωδώς με αυτό το θέμα.

Δεν είναι στην αρμοδιότητα της στήλης να υποστηρίξει εάν η σύγκρουση των πολιτισμών του Χάντινγκτον ξεκίνησε ήδη, αλλά αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι πολλά πράγματα στην Ιστορία είναι πολύ πιο κοντά από όσο φαίνονται.

Αυτή την στιγμή μία άποψη που κερδίζει συνεχώς έδαφος διεθνώς είναι ότι το Ισλάμ αντικαθιστά βαθμιαία αλλά σταθερά τον Χριστιανισμό ως την κυρίαρχη θρησκεία στην Ευρώπη, όχι μόνο με την συνεχή ανέγερση νέων τζαμιών αλλά ακόμη και με το κλείσιμο χριστιανικών εκκλησιών που μετατρέπονται σε τζαμιά, τα οποία εκτός από την θρησκευτική τους λειτουργία αποτελούν κατά κοινή παραδοχή και τους θεμελιώδεις λίθους για μία πολιτική που αποβλέπει την δόμηση ξεχωριστών, παράλληλων, μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη, οι οποίες διέπονται από τον Ισλαμικό νόμο.

Στην Γερμανία, από το 2000 μέχρι πέρυσι, είχαν κλείσει 400 ρωμαιοκαθολικές εκκλησίες και άνω των 100 των Προτεσταντών, ενώ άλλες 700 ρωμαιοκαθολικές έχουν προγραμματισθεί να κλείσουν τα επόμενα λίγα χρόνια (βλ., talpa brusseliensis christiana). Ένας σημαντικός αριθμός από αυτές μετετράπησαν σε τζαμιά  (βλ.www.gatestoneinstitute.org).  Αντιθέτως, λειτουργούν στην χώρα άνω των 200 τεμενών, συμπεριλαμβανομένων και άνω των 40 που λόγω του μεγέθους τους αποκαλούνται «μέγα-τεμένη», ενώ πέρυσι επίσης άλλα 128 τεμένη ήταν υπό ανέγερση. Ακόμη, υπάρχουν στην Γερμανία 2600 (!) αίθουσες προσευχής για μουσουλμάνους καθώς και αναρίθμητα πλέον ανεπίσημα τζαμιά, σαν και τα δικά μας.

Ο οργασμός αυτός δεν άργησε να προκαλέσει την αντίδραση Γερμανών πολιτών, οι οποίοι (εκτός από τις απόψεις που εκφράζουν στο Διαδίκτυο)  οργανώθηκαν σε διάφορους φορείς, ορισμένοι των οποίων απέκτησαν έδρες σε τοπικές εκλογές και σύντομα αναμένεται να μετάσχουν και στις εθνικές εκλογές, ενώ αντίδραση υπήρξε και από αρκετούς Γερμανούς ιερωμένους. Σύμφωνα με το Spiegelonline (16.7.2008), o  Wolfgang Huber, επικεφαλής της προτεσταντικής Εκκλησίας  της Γερμανίας, περιέγραψε  την κατάσταση «ως μία σημαντική αιτία για την αυξανόμενη ανησυχία» (των Γερμανών) και επισήμανε  ότι «υπάρχει μία εμφανής πρωτοβουλία μεγάλης κλίμακος από την πλευρά των ισλαμικών οργανώσεων να επιδείξουν την παρουσία τους όσο περισσότερο  γίνεται και σε όσα περισσότερα μέρη αυτό είναι δυνατόν». Το Spiegel καταλήγει το δημοσίευμά του με την διαπίστωση ότι οι εκκλησίες, ξεπερνώντας το παραμύθι ότι «όλοι είμαστε παιδιά του Αβραάμ» (που πλασάρουν οι μουσουλμάνοι για την προσέγγισή τους με τους Χριστιανούς), καταβάλλουν τώρα προσπάθειες, αντί να βρουν κοινό έδαφος με το Ισλάμ, να βρουν περιοχές στις οποίες οι δύο θρησκείες διαφέρουν». 

Το αξιοσημείωτο, σε σχέση με εμάς, είναι ότι όλη αυτή η αρνητική συζήτηση και αυξανόμενη αντίδραση των Γερμανών στην εξάπλωση του Ισλάμ, γίνεται χωρίς κανείς από αυτούς να κατηγορηθεί για «ρατσισμό», ή τις παρόμοιες κατηγορίες που επιφυλάσσουν οι εδώ «προοδευτικοί» και ….άλλες δημοκρατικές δυνάμεις της πλάκας,  στους Έλληνες που αντιδρούν στην άνοδο του Ισλάμ στην Ελλάδα (μέσω της αθρόας εισόδου μουσουλμάνων λαθρομεταναστών)  και στην ανέγερση του τεμένους τους. Και μία τελευταία πινελιά από απόψεως δυνατότητας ελέγχου των μουσουλμάνων της Γερμανίας από τις σημαντικά αποτελεσματικότερες -σε σχέση με τις δικές μας- αρμόδιες υπηρεσίες ασφαλείας: Η διαπίστωσή τους, αποτέλεσμα εμπειρίας ετών, είναι ότι η δυνατότητα ελέγχου των μουσουλμάνων μέσω της δημιουργίας νόμιμων τεμενών, δεν  ήταν παρά ένας απλός  μύθος. Ένας μύθος που εδώ προβάλλεται επιμόνως από διάφορους άσχετους, που αγνοούν ότι η ΕΛ.ΑΣ μπορεί σήμερα να ελέγξει κάθε άτυπο χώρο προσευχής, είτε με πρόσχημα την αδειοδότηση ή για υγειονομική καταλληλότητα, ενώ κανείς δεν τολμά να μπει σε νόμιμο τέμενος, π.χ., στην Θράκη, όπου γίνονται σημεία και τέρατα από απόψεως παράνομων πολιτικών συναθροίσεων, συνεννοήσεων, ανθελληνική προπαγάνδα,  καθοδήγηση των μαζών σε έκνομες δραστηριότητες κ.λπ.   

Στην Γαλλία, ο αριθμός των ισλαμικών τεμενών υπερδιπλασιάστηκε και ξεπέρασε τα 2000(!), μέσα σε 10 μόνο χρόνια, ενώ πέραν αυτών -προ διετίας περίπου- άλλα 150 νέα τεμένη ήταν υπό ανέγερση.

Στην Αγγλία, τουλάχιστον 10.000 εκκλησίες έκλεισαν από το 1960 μέχρι σήμερα, μεταξύ των οποίων 8000 εκκλησίες των Μεθοδιστών και άλλες 1700 των Αγγλικανών, ενώ άλλες 4000 έχουν προγραμματισθεί να κλείσουν μέχρι το 2020. Αντιθέτως, στην ίδια χώρα τα νόμιμα τεμένη αυξήθηκαν σε  1700, αρκετά των οποίων είναι πρώην χριστιανικές εκκλησίες που έκλεισαν, περίπου 2000 αίθουσες προσευχής και ένας άγνωστος αριθμός που ανέρχεται σε χιλιάδες ανεπίσημα τεμένη που στεγάζονται σε διάφορους χώρους.

Τόσο στην Γερμανία όσο και στην Γαλλία, η κατάσταση αυτή ξεκίνησε λίγο μετά τις πρώτες άδειες για την ανέγερση νέων τζαμιών, που ξεκίνησαν την δεκαετία του 1970, με το πρόβλημα ήδη ορατό μόλις δέκα χρόνια μετά (δεκαετία του 1980).

Από πλευράς συνεπειών στις τοπικές κοινωνίες, αξίζει να αναφερθεί η κατάσταση στο ανατολικό Λονδίνο, που λόγω του μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων και τζαμιών, αποκαλείται «Londonistan», οι Άγγλοι κάτοικοι δεν πατούν πλέον το πόδι τους εκεί. Έλληνας φίλος, ανέφερε πρόσφατα σε συζήτησή μας, ότι ο ίδιος έφαγε αρκετό ξύλο επειδή πέρασε τελείως ανυποψίαστος για την κατάσταση από την συγκεκριμένη περιοχή.

Στο Μάλμο της Σουηδίας, όπου το 40% περίπου των κατοίκων    είναι μουσουλμάνοι (η μισή πόλη ελέγχεται από αυτούς) και  έχουν επιβάλει τα ήθη τους στην περιοχή. Χαρακτηριστικό της καταστάσεως που επικρατεί εκεί ήταν η περίπτωση ενός Ιμάμη που είπε ότι «αν οι γυναίκες ντύνονται προκλητικά, τους αξίζει να βιάζονται», ενώ ανάλογη άποψη εξέφρασε και ένας ομόλογός του στο δυτικό  Όσλο.

Και ενώ όλα αυτά είναι γνωστά σε όποιον θελήσει να ασχοληθεί με το θέμα, έχουμε τον ρηξικέλευθο δήμαρχο Αθηναίων Γ. Καμίνη, να θέλει από την αρχή, όχι ένα μεγάλο τζαμί στην Αθήνα, όπως αυτό που σχεδιάζεται,  αλλά άλλα 14 (δύο ανά κάθε δημοτικό διαμέρισμα). Είναι το ίδιο περίεργο άτομο που μας προέκυψε -λόγω δικής μας βλακείας- ως δήμαρχος, ο οποίος ενώ είναι προφανές ότι διάκειται αρνητικά για την θρησκεία των δημοτών του (μέχρι που κατήργησε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, βάζοντας στην θέση του κάτι που έμοιαζε με …σκαλωσιά), επιμένει να προωθεί τις αριστερές (;) ιδεοληψίες της  νεότητάς του και τις φαντασιώσεις του για μία  πολυπολιτισμική ελληνική  κοινωνία, χωρίς να ρωτάει κανέναν από εμάς που, σε αντίθεση με τον ίδιο, γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στην Ελλάδα.

Αν όλα τα παραπάνω τα δούμε σε συνδυασμό με τον περίφημο νόμο περί ρατσισμού και ξενοφοβίας που προωθούν άτομα με τουλάχιστον ύποπτες προθέσεις και κίνητρα ή από αφέλεια, η λύση που επέλεξε η κυβέρνηση να αποσύρει αυτό το απερίγραπτο νομοθέτημα αστυνομίας της σκέψης, απέφυγε τουλάχιστον τις έντονες αντιδράσεις των Ελλήνων. Τεράστιο, όμως, το θέμα και θα επανέλθουμε. 

Επίκαιρα - infognomonpolitics