Πατριάρχης Βαρθολομαίος :“Οι δυο Άγιοι (Κύριλλος καί Μεθόδιος) ήσαν, είναι και θα είναι συνεκτικός κρίκος …. διά τας Εκκλησίας ημών Κωνσταντινουπόλεως και Ρώμης.”

23 Μαΐου 2013. Στην Πράγα βρίσκεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης  Βαρθολομαίος για τις εορταστικές εκδηλώσεις με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 1150 ετών από την αποστολή των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου στην περιοχή για τον ευαγγελισμό των λαών. (ΔΕΣ ΕΔΩ)

Ακολουθεί η πρόποση του Πατριάρχου Βαρθολομαίου κατά τό Γεῦμα μετά τῶν Ἐκπροσώπων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς “Ἐκκλησίας” ἐν τῷ  Ρωμαιοκαθολικῷ Ἀρχιεπισκοπικῷ Μεγάρῳ τῆς Πράγας

(23 Μαΐου 2013)

Σεβασμιώτατοι Καρδινάλιοι κ. κ. Dominik Duka καί Miloslav VLK,
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Μπρνό καί Ὀλομούτς κύριε Συμεών, Τοποτηρητά τοῦ Θρόνου τῆς Ἁγιωτάτης Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐκλεκτοί συνδαιτυμόνες,

Χριστός Ἀνέστη!

Ἐκφράζομεν τήν ἰδιαιτέραν χαράν καί συγκίνησιν ἡμῶν προσωπικῶς καί τῆς ἧς προκαθήμεθα Ἁγιωτάτης κατά Κωνσταντινούπολιν Ἐκκλησίας, διότι εὑρισκόμεθα σήμερον ἐν τῷ μέσῳ ἀδελφῶν ἀγαπητῶν, ἀναλισκομένων εἰς τό ἔργον τῆς διακονίας τῶν ρωμαιοκαθολικῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἐν τῇ εὐλογημένῃ ταύτῃ χώρᾳ τῆς Τσεχίας. 

Συμμετέχομεν, ὑμεῖς ἐντεῦθεν καί ἡμεῖς ἐκ Κωνσταντινουπόλεως, ὡς προσκεκλημένοι ὑπό τῆς τοπικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Χώρας, εἰς τούς ὀργανουμένους ἐπετειακούς ἑορτασμούς μνήμης ἐπί τῇ συμπληρώσει 1150 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐλεύσεως τῶν Ἰσαποστόλων Κυρίλλου καί Μεθοδίου εἰς Μοραβίαν.
Ἰδιαιτέρως χαιρόμεθα διά τήν διαπιστουμένην καί ὑφ᾿ ἡμῶν ἀγαστήν συνεργασίαν μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας ἐν Τσεχίᾳ καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς ὄχι μόνον διά τήν προετοιμασίαν τῶν ἑορτασμῶν τῆς ἐπετείου ταύτης ἀλλά καί εἰς πάντας τούς τομεῖς ἐν διαλόγῳ εἰρήνης καί ἀγάπης, ἐπ᾿ ἀγαθῷ καί ἀντιμετωπίσει τῶν κοινωνικῶν ἀναγκῶν τοῦ λαοῦ.

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχείον, ὡς γνωστόν ὑμῖν, Σεβασμιώτατε κύριε Καρδινάλιε, πιστεύει, εὐνοεῖ καί προωθεῖ τήν καλλιέργειαν κλίματος ἀγάπης, διαλόγου, ἀλληλεγγύης καί κατανοήσεως μεταξύ τῶν χριστιανῶν ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν, καί πρός τήν κατεύθυνσιν ταύτην ἐργάζεται πάντοτε καί προσεύχεται πρός τόν Κύριον, ἵνα οἰκονομήσῃ διά τοῦ Λόγου Αὐτοῦ τήν ἥν ἐπεζήτησεν ὀλίγον πρός τοῦ ἑκουσίου Σταυροῦ Αὐτοῦ ἑνότητα πάντων τῶν εἰς τό Ὄνομα Αὐτοῦ πιστευόντων.
Ἡ πορεία τοῦ Χριστιανισμοῦ μέσῳ τῶν σλαβικῶν λαῶν καί ἐθνῶν ὑπῆρξεν  ρ α γ δ α ί α  καί  μ ε γ α λ ε ι ώ δ η ς. Ἐντός εἰκοσαετίας ἀπό τῆς ἀποστολῆς καί ἐλεύσεως εἰς τάς Χώρας ταύτας τῶν Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου τόν ἔνατον αἰῶνα, ἐπετελέσθησαν διά τούς σλαύους ἀδελφούς τόσον πολλά, ὅσα δέν εἶχον γίνει καθ᾿ ὅλους τούς προηγουμένους αἰῶνας.

Ὄπισθεν τοῦ ἔργου τούτου διακρίνεται καί ὁμολογεῖται ὑπό πάντων εἷς συνεκτικός  κ ρ ί κ ο ς  καί μία  δ ύ ν α μ ι ς, ἥτις ἔθεσεν εἰς κίνησιν ἕν πρόγραμμα καλῶς μεμελετημένον καί ἐσχεδιασμένον. Ἡ δύναμις αὕτη εἶχε διττήν χροιάν καί κατεύθυνσιν: τήν .... ἀοράτως ἐνεργοῦσαν διά τῆς προσευχῆς καί τῆς ἐκπληρώσεως τοῦ Θελήματος τοῦ Θεοῦ ἀφ᾿ ἑνός, καί τήν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖον ἐπρογραμμάτισεν ὅλον τό ἔργον ἐκεῖνο, ἀφ᾿ ἑτέρου. Ἐκτελεσταί δέ ὑπῆρξαν οἱ δύο ἐκ Θεσσαλονίκης ἀδελφοί, οἱ ὑπερβάντες τά γήϊνα καί πολιτευσάμενοι ὡς ἄγγελοι ἐν μέσῳ ἀνθρώπων, Ἅγιοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, οἱ ὁποῖοι εἰργάσθησαν ἀκαταπονήτως καί ἀκαμάτως μεταξύ πάντων τῶν Σλαβικῶν λαῶν, ὡς μαρτυρεῖ ἡ ἱστορία.

Τό ἔργον τῶν δύο Ἁγίων ὑπῆρξε βασικῶς  π ν ε υ μ α τ ι κ ό ν. Διά τῆς δραστηριότητος δέ αὐτῶν καί τῶν μαθητῶν των, τῶν Ἁγίων Γοράσδου καί Κλήμεντος καί τόσων ἄλλων, ὅλοι οἱ σλαβικοί λαοί εἰσῆλθον εἰς τήν χορείαν τῶν χριστιανικῶν λαῶν. Συγχρόνως ὅμως καί παραλλήλως πρός τήν χριστιανικήν πίστιν παρεδόθησαν καί ἐνεκολπώθησαν ὑπ᾿ αὐτῶν καί ἅπασαι αἱ εἰρηνικαί ἐκπολιτιστικαί δυνάμεις. Μαζί μέ τά χριστιανικά πιστεύματα γενικῶς, οἱ Ἱσαπόστολοι ἐχάρισαν εἰς τούς σλαβικούς λαούς τούς πρώτους γραπτούς νόμους, μέ τούς ὁποίους ὠργανώθη καθεστώς εὐνομίας καί εὐταξίας. Προσέφεραν εἰς τούς φωτισθέντας ὑπό τοῦ φωτός  τῆς χριστιανικῆς πίστεως γλῶσσαν ἰδίαν γραπτήν, ἑτοίμην νά χρησιμοποιηθῇ εἰς τήν μελέτην καί ἐμβάθυνσιν αὐτῶν ὄχι μόνον εἰς τό δόγμα καί τήν λατρείαν, ἀλλά καί εἰς πάσας τάς ἐκφάνσεις τοῦ βίου, τήν λογοτεχνίαν, τήν ἐπιστήμην, τήν παιδείαν. Ἡ γλῶσσα αὕτη ἀπετέλεσε τόν  κ ρ ί κ ο ν  τόν συνδέοντα ἅπαντα τόν σλαβικόν κόσμον, τόν δημιουργήσαντα μίαν  σ χ ο λ ή ν  ἐντός τῆς Μιᾶς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, διό καί ὁ ἀείμνηστος Πάπας Ρώμης Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β´ ἀνεκήρυξε τούς Ἁγίους Κύριλλον καί Μεθόδιον "προστάτας τῆς Εὐρώπης".

Ἰδιαιτέρως, οἱ τιμώμενοι καί διά τῶν ἐκδηλώσεων τούτων Ἅγιοι εἶχον ἐπισημάνει μέ διαύγειαν κρίσεως καί εἰλικρινῆ σεβασμόν τῆς ἰδιοπροσωπίας τοῦ Μοραβικοῦ λαοῦ τήν  ὁ δ ό ν , τήν ὁποίαν ἔπρεπε νά διανοίξουν διά νά συνδεθῇ ὁ ὑπό ἀνάπτυξιν τότε σλαβικός κόσμος συνειδητῶς μετά τῆς Ἐκκλησίας, νά κατανοήσῃ τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καί νά τό βιώσῃ ἀληθινῶς.
Ἡ συστηματική καί προσεκτική θεμελίωσις τοῦ ἔργου τῆς ἱεραποστολῆς των, κατόπιν ὀρθῆς σταθμίσεως τῆς καταστάσεως, γνώσεως τῆς γλώσσης καί ἰδιοσυγκρασίας τοῦ λαοῦ καί ἡ μεθοδική προπαρασκευή  ὑπῆρξαν βασικοί παράγοντες τῆς ἀνεπαναλήπτου ἐπιτυχίας, τήν ὁποίαν ἐγνώρισε τό ἔργον αὐτῶν εἰς πάντας τούς τομεῖς τῆς ζωῆς, ἀγνοησάντων τούς πειρασμούς καί ἑν ἑνότητι καί διά τήν ἑνότητα τῶν πάντων ἐν Χριστῷ ἐργασθέντων, ἐφ᾿ ᾧ καί ἀποτελοῦν  π α ρ α δ ε ί γ μ α τ α  καί  ὑ π ο δ ε ί γ μ α τ α  πρός μίμησιν μέχρι τῆς σήμερον διά πάντας ἡμᾶς. Οἱ παρελθόντες αἰῶνες ἐδικαίωσαν τάς ἐπιλογάς καί τήν ἐκκλησιαστικήν τακτικήν τῶν δύο ἀδελφῶν καί ἀπέδειξαν τήν γνησιότητα τῆς ἀποστολῆς, τοῦ βίου καί τῶν προθέσεών των. Γνωρίζοντες καί κηρύττοντες "εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός" καί μία ἡ  Ἐκκλησία ἐν Χριστῷ, δέν κατεπίεσαν εἰς ἀποδοχήν ὑπό σχήματα ἀλλά πνευματικῶς καί ἀγαπητικῶς ἀπηύθυναν τήν ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ εἰς τάς ψυχάς τῶν ὑπ᾿ αὐτῶν κατηχουμένων. Ἐπεθύμουν καί ἐζήτουν μόνον τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων καί διά τοῦτο ἀσφαλῶς  ἐ π έ τ υ χ ο ν  καί ἔφερον εἰς τόν Χριστόν μυριάδας ψυχῶν.

Σεβασμιώτατε κύριε Καρδινάλιε,

Ἀσφαλῶς εὑρισκόμεθα ἐνταῦθα μόνον διά νά συνεορτάσωμεν γεγονός ἱστορικόν καί ἀνεπανάληπτον, ἀκόμη καί κατά τήν σημερινήν ἐποχήν τῆς διαδόσεως ταχέως τῆς κάθε πληροφορίας, ἀληθοῦς, ψευδοῦς, ἐπηρεαστικῆς καί μή. Ἀλλά σύν τοῖς ἑορτασμοῖς ὀφείλομεν νά ἐπισημάνωμεν ὅτι ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία εὐρύτερον καί τά σλαβικά ἔθνη ἰδιαιτέρως, ὀφείλομεν χρέος εὐγνωμοσύνης πρός τούς ἐν ἁγίοις ἀναπαυομένους Κύριλλον καί Μεθόδιον, τούς ἐκ τῆς Κωνσταντίνου πόλεως ἀποσταλέντας, τόν θεσμόν καί τό πνεῦμα τῆς ὁποίας συνεχίζει μέχρι σήμερον μέ τά ἴδια πρότυπα τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, καί τό ὁποῖον αἰσθάνεται δικαίαν ὑπερηφάνειαν δι᾿ αὐτούς καί τό ἔργον αὐτῶν.

Οἱ δύο Ἅγιοι ἦσαν, εἶναι καί θά εἶναι συνεκτικός  κ ρ ί κ ο ς  διά τούς χριστιανούς ὅλων τῶν Ὁμολογιῶν, μάλιστα δέ διά τάς Ἐκκλησίας ἡμῶν Κωνσταντινουπόλεως καί Ρώμης. Ἡ κληρονομία των εἶναι κοινή δι᾿ ὅλους τούς χριστιανούς, ἀλλά καί διά πάντας τούς λαούς. Μελετῶντες τήν ζωήν καί ἐμβαθύνοντες εἰς τό παράδειγμά των, ἀποκομίζομεν ὠφέλειαν καί ἐμπνεόμεθα εἰς τήν ἄσκησιν τοῦ λειτουργήματός ἡμῶν ἕκαστος. Καί σημειοῦμεν ἅπαξ ἔτι ὅτι τό ἔργον καί ὁ ρόλος τῶν Ἁγίων ἦσαν πάντοτε ἑνωτικά καί μᾶς καλοῦν εἰς βαθεῖαν ἑνότητα καί ὑπέρβασιν τῶν διαιρέσεων, ὅπως μᾶς ἑνώνουν μέ τούς σημερινούς ἑορτασμούς ὁλοκλήρου τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου τῆς Τσεχίας καί τῆς Σλοβακίας, ὁλοκλήρου τοῦ Σλαβικοῦ κόσμου, ἀλλά καί ὁλοκλήρου τῆς χριστιανικῆς οἰκουμένης.  Καί ἀπό πάσης πλευρᾶς παραδειγματίζουν, διότι τό  κ ή ρ υ γ μ ά  των πέραν τῆς συνεπείας, ἀποδεικνύεται καί συνεχές. Ἀρκεῖ νά λάβωμεν ὅλοι τό μ ή ν υ μ α.

Μέ τάς σκέψεις καί τά βιώματα ταῦτα ἤλθομεν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως, ἔνθεν ἀπεστάλησαν πρό 1150 ἐτῶν οἱ Ἅγιοι, ταπεινοί διάκονοι καί ἡμεῖς τοῦ ἔργου τό ὁποῖον ὑπηρέτησαν μέ πλήρη αὐταπάρνησιν καί αὐτοθυσίαν, προσενεγκόντες ἀφειδῶς τήν ζωήν των, κινδυνεύσαντες ὡς οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι, ἐξ ἐκείνων καί παρ᾿ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι δέν κατενόησαν καί δέν κατανοοῦν ἀτυχῶς καί σήμερον τήν πνευματικήν ἀποστολήν των καί ἤθελον νά βλέπουν τήν Ἐκκλησίαν  ὄ ρ γ α ν ο ν  ἀλλοτρίων τοῦ θείου προορισμοῦ αὐτῆς σκοπῶν. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως ἦτο, εἶναι καί θά εἶναι πρῶτον πνευματική, στρατευομένη καί πολιτευομένη ἐν κόσμῳ, κάτι ὑπεράνω τοῦ κόσμου, ἤτοι παγκόσμιος, ὑπερφυλετική, οἰκουμενική, καί πρέπει νά εἶναι καί ἡνωμένη. Ἰδού τό  μ ή ν υ μ α, ἰδού τό  χ ρ έ ο ς, ἰδού ἡ  ε ὐ θ ύ ν η, ὡς κραυγή ἀγωνίας καί ὡς παρακαταθήκη πρός ἡμᾶς τοῦ ἔργου τῶν δύο Ἀποστόλων.

Ἡ Ἐκκλησία νομίζεται ὑπό πολλῶν ἐξ ἡμῶν ὅτι εἶναι ἀνθρώπινος ὀργανισμός ἤ ἀνθρωπίνη κοινωνία. Εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἄν τό κατανοήσωμεν καί ἄν τό βιώσωμεν πραγματικῶς, τότε ἀσφαλῶς καί δέν χωροῦν πειραματισμοί, ἀλλά μόνον πίστις δι᾿ ἔργων ἐκτελουμένη, ὥστε ἀξίως καί ἀκατακρίτως νά μετέχωμεν, νά μεταλαμβάνωμεν Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, καί νά πολιτευώμεθα ἔχοντες ἐντός ἡμῶν καί ὁδηγόν ἡμῶν "τόν ἐν ἡμῖν μένοντα", "ἀοράτως συνόντα" καί κατευθύνοντα ἡμᾶς πρός συνάντησιν μετ' Αὐτοῦ "ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ". Αὐτός ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ἡμεῖς τά μέλη Του καί ἄς μή λησμονῶμεν ὅτι "ἐν Αὐτῷ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν" (Πράξ. ιζ΄,28).

Χαιρετίζομεν, λοιπόν, διά τῶν σκέψεων καί βιωμάτων τούτων τήν ὑμετέραν φίλην Σεβασμιότητα καί πάντας τούς παρόντας ἀδελφούς ἐν Χριστῷ καί κηρύττομεν τήν ἔναρξιν τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων διά τούς Ἁγίους Κύριλλον καί Μεθόδιον, καί εὐχόμεθα ὅπως ταῖς πρεσβείαις αὐτῶν ὁ Κύριος τοῦ Ἐλέους εὐλογήσῃ πλουσίως αὐτάς, ὥστε νά ἀποτελέσουν διά τόν λαόν τῆς Χώρας ἀφορμήν ἀναβαπτισμοῦ εἰς τήν χριστιανικήν παράδοσίν του, εἰς τήν παράδοσιν καί τό πνεῦμα τῶν δύο Ἁγίων, εἰς τήν παράδοσιν τῶν Ἀποστόλων, εἰς τήν εὐαγγελικήν ζωήν, τήν ὁποίαν πρῶτος ἐδίδαξε θαυμαστῶς ὁ Ἀναστάς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἐδωρήσατο ὀλίγον πρό τῆς Ἀναλήψεως Αὐτοῦ εἰς τούς οὐρανούς τήν χαροποιόν καί πανευφρόσυνον ὑπόσχεσιν ὅτι μεθ᾿ ἡμῶν ἔσται "πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος" (Ματθ. κη΄,20). Ἀμήν.