Η αριστερά, βάλλει συντονισμένα κατά της θρησκείας μας

Η αριστερά, βάλλει συντονισμένα κατά της θρησκείας μας

Νίκος Χιδίρογλου

Πάλι η αριστερά, δια της πλαγίας οδού (δεν θέλουν να τσαντίσουν την Εκκλησία, που συνεργάζεται τώρα τελευταία μαζί τους τόσο καλά, μέχρι και συνέδρια διοργάνωσαν μαζί), βάλλει κατά της διδασκαλίας των Θρησκευτικών στα σχολεία.

Το μίσος της κατά του «οπίου του λαού», όπως θα έλεγε και ένας παλαιός κομμουνιστής, δεν κρύβεται με τίποτα. Και ξαφνικά, να και η Ένωση Άθεων. Που στρέφεται κατά της θρησκείας μας, ενώ κουβέντα δεν είχε και δεν έχει να πει για τις υπόλοιπες θρησκείες και δη αυτές που προσηλυτίζουν πολύ επιθετικά, ή ξοδεύουν πολλά χρήματα με ένθετα και καταχωρήσεις σε δωρεάν διανεμόμενες εφημερίδες (οι καταδικασμένοι από τη Δικαιοσύνη στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, Σαϊεντολόγοι). Η υποκρισία δεν κρύβεται...

Το ότι κάποιες μειοψηφίες στη χώρα μας προωθούν με επιθετικό τρόπο μια ατζέντα φιλελευθεροποίησης των κοινωνικών σχέσεων, είναι γνωστό. Βασικό τους μέλημα, είναι η μετάλλαξη της νεολαίας, ώστε να τη φτάσουν εκεί που θέλουν. Να μην αντιδρά, να αδρανοποιηθεί, να καταστεί έρμαιο στις διαθέσεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων...

Θέλουν ανθρώπους-αριθμούς, καταναλωτικές μηχανές, χωρίς συνείδηση και πνευματική υπόσταση, χωρίς αρχές & αξίες, χωρίς συναίσθηση ότι ανήκουν σε κάποιο σύνολο, με απόλυτα εξατομικευμένες (και έτσι εύκολα ελεγχόμενες) «προτεραιότητες», χωρίς ταυτότητα, χωρίς αίσθηση της παράδοσης, χωρίς ήθη και έθιμα, με ελευθεριακή & φιλήδονη προδιάθεση.

Παγκόσμια εκστρατεία-Διώκουν το Χριστό

Δεν θα ξεχάσω τις διαφημιστικές καταχωρήσεις που τοποθετήθηκαν σε μέσα μαζικής μεταφοράς στη Δύση, προ ετών, στο πλαίσιο συντονισμένης εκστρατείας: «There is probably no God. Now stop worrying and enjoy your life» (Βρετανία), αλλά και σε ενημερωτικές πινακίδες σε συγκοινωνιακούς κόμβους: «God is an imaginary friend. Choose reality, it will be better for all of us» (ΗΠΑ).

Οι μεταφράσεις: «Πιθανώς δεν υπάρχει Θεός. Τώρα σταματήστε να ανησυχείτε και απολαύστε τη ζωή σας» και «Ο Θεός είναι ένας φανταστικός φίλος. Επιλέξτε την προτεραιότητα, θα είναι καλύτερα για όλους μας» (αντίστοιχα). Με λίγα λόγια, σας λένε: «κάντε ό,τι γουστάρετε. Κλέψτε, σκοτώστε, βιάστε, ισοπεδώστε, δεν θα τιμωρηθείτε, καθώς δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή». Διότι αυτό είναι το μήνυμα, μην τρέφετε καμία αμφιβολία περί τούτου... Είναι βέβαια σαφές ότι επιδιώκουν τη δημιουργία κοινωνιών «ανοχής», «ζούγκλες» και δαντικές κολάσεις, όπου η ανθρώπινη ζωή θα έχει αποϊεροποιηθεί, δεν θα υπάρχουν μεταφυσικές αξίες και ως εκ τούτου, όλα θα επιτρέπονται.

Και στη μέση όλης αυτής της προπαγάνδας, μια ομάδα γνωστών «διανοουμένων», με γνωστές αθεϊστικές απόψεις και πρόσβαση στα «προοδευτικά» ΜΜΕ. Στην Ευρώπη, που ολοένα βυθίζεται και πιο βαθιά στο βούρκο, στο πλαίσιο μιας αρρωστημένης «δικαιωματικής αντίληψης». Στην Ευρώπη που αυτοχειριάζεται, επικαλούμενη «ελευθερίες» και «δικαιώματα», προδίδοντας τον ίδιο της τον εαυτό.

Στην Ευρώπη, που ψάχνει τρόπους να νομιμοποιήσει την παιδεραστία (δείτε τι έγινε στην Ολλανδία, εξέλιξη που άφησε πολλούς με ανοικτό στόμα και θυμηθείτε τι έγινε στην Ελλάδα προ διετίας, όταν κάποιοι πήγαν να περάσουν ως «αναπηρία» την παιδεραστία-φαίνεται ότι κατά αυτούς, όλοι έχουν δικαιώματα, εκτός από τα παιδιά). Διότι όταν δεν υπάρχει Θεός, επιτρέπονται τα πάντα... Ίσως αυτή να είναι η επιδίωξη. Να επιτρέπονται τα πάντα. Όπως θέλει ο κάθε σατανάς... Όπου δεν υπάρχει Θεός, υπάρχει Στάλιν ή Χίτλερ, υπενθυμίζουμε τη γνωστή ρήση.

Μαθαίνουμε λοιπόν ότι κάποιοι «κακοί άνθρωποι», κάποιοι «σκοταδιστές», επιβάλλουν σε «άθεους ή αλλόθρησκους» μαθητές (που δεν είναι άθεοι, αλλά για την αριστερά αρκεί αρχικά το ότι δεν είναι χριστιανοί, μετά θα δουν τι θα κάνουν) να παρακολουθούν θρησκευτικά, με... το ζόρι!

Μαθαίνουμε για «περιστατικά» στα δημόσια σχολεία με διευθυντές οι οποίοι αρνούνται να απαλλάξουν κάποια παιδιά από το μάθημα των Θρησκευτικών, αν και αυτό έχει ζητηθεί από τους κηδεμόνες τους. Ποιοι κηδεμόνες, δεν μάθαμε. Φαίνεται, ότι δεν θέλουν να βγουν δημόσια να καταγγείλουν μια πρακτική, που λένε ότι θίγει τα δικαιώματά τους. Αλλά, προτιμούν να καταφεύγουν σε αριστερά ιστολόγια, με παραπάνω από φανερή διασύνδεση με τον «προοδευτικό» ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να «καταγγέλλουν» τις «μεθοδεύσεις» εις βάρος τους.

Η ομολογία πίστεως είναι για εμάς το παν

Οι χριστιανοί ομολογούν την πίστη τους και κάποτε έχαναν τη ζωή τους γι’ αυτό (ενώ αν δεν προσέξουν και δώσουν «χώρο» στην αριστερά, θα παθαίνουν σύντομα το ίδιο και θα λατρεύουν σε κατακόμβες, δεν είναι μακριά αυτή η μέρα). Από την άλλη, κάποιοι φοβούνται να ομολογήσουν την αθεΐα τους. Γιατί άραγε; Το ρωτάμε αυτό, μιας και στις μέρες μας, αυτό, το να δηλώνεις δηλαδή «διαφορετικός», σχεδόν επιδοτείται από το σύστημα με χιλιάδες τρόπους. Και όπως και να το κάνεις, άλλο είναι να είσαι λύκος και άλλο ύαινα... Αυτό για τους περήφανους, τους αγωνιστές, όσους δεν σκύβουν το κεφάλι και μάχονται χωρίς να κρύβονται για τις ιδέες τους, όποιες και αν είναι αυτές.

Τέλος: μια υπενθύμιση, για πολλοστή φορά, στους μεταπράτες της αθεΐας και της παρακμής: η Ελλάδα είναι ΕΘΝΙΚΟ και πάνω απ’ όλα, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ κράτος. Το Σύνταγμα της Ελλάδας («Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος») λέει στο Άρθρο 3, ότι «Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα, είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού». Επίσης, όσον αφορά στα θέματα Παιδείας, αναφέρει ότι «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».

Ένα συμπέρασμα

Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας να τελούνται πολλά εγκλήματα κατά της ζωής, από λαθρομετανάστες. Πολλοί εξ αυτών, έρχονται από πρώην κομμουνιστικές χώρες, όπου έλαβαν αθεϊστική Παιδεία. Με λίγα λόγια, δεν θεωρούν ιερή την ανθρώπινη ζωή και δεν έμαθαν να τη σέβονται. Αν υπάρχει μια ευεργετική επίδραση της θρησκείας στην κοινωνία, είναι ότι τραβάει μια διακριτή γραμμή μεταξύ καλού και κακού. Όσοι βάλλουν κατά της θρησκείας και της επιρροής της στα δημόσια πράγματα, θέλουν αυτή τη γραμμή δυσδιάκριτη, προφανώς γιατί έχουν τους λόγους τους...

Νίκος Χιδίρογλου