Κυριακή της Απόκρεω – “Και αφοριεί αυτούς απ’ αλλήλων¨.

Ευαγγέλιο: Ματθ. ΚΕ΄31-46

“Και αφοριεί αυτούς απ’ αλλήλων¨.

 Το σημερινό Ιερό Ευαγγέλιο, αγαπητοί μου αδελφοί, μας μεταφέρει στη φοβερή και συγκλονιστική μέρα της μέλλουσας Κρίσης. Και μας εκθέτει τον τρόπο με τον οποίο ο δίκαιος Κριτής, θα κρίνει τους ανθρώπους. Παράλληλα και οι κατανυκτικοί ύμνοι της Εκκλησίας μας, με την περιγραφή της φρικτής εκείνης μέρας, μας μεταδίδουν ένα σωτήριο φόβο, που ξυπνά τις συνειδήσεις μας. Κατά τη φοβερή εκείνη μέρα, μας λέει, ο δίκαιος Κριτής θα διαχωρίσει τα πλήθη των ανθρώπων, που θα συναχθούν ενώπιον Του. Και τους μεν καλούς και ενάρετους θα τους θέσει στα δεξιά Του, τους δε κακούς και πονηρούς στα αριστερά Του. Αυτή, λοιπόν, η αλήθεια, ότι ο Κύριος μας γνωρίζει και θα μας κατατάξει ανάλογα με την τωρινή ζωή μας, κατά την δευτέρα Του παρουσία, θα πρέπει να μας κάμει να σκεφτούμε σοβαρότατα τις ευθύνες μας. Κι αν μέχρι τώρα είμαστε δικοί Του να προσέξουμε να μη μας παρασύρει ποτέ η ευπερίστατος αμαρτία. Αν όμως βρισκόμαστε μακριά Του να μετανοήσουμε έγκαιρα. Κι επειδή το θέμα αυτό είναι πολύ σοβαρό, θεωρούμε σκόπιμο σήμερα να μιλήσουμε για την μέλλουσα Κρίση και για το κριτήριο με το οποίο θα γίνει αυτή.

Το πρώτο που θα γίνει κατά τη Δευτέρα Παρουσία θα είναι ο διαχωρισμός των ανθρώπων. Αφού ο δίκαιος Κριτής καθίσει σε μεγαλοπρεπή θρόνο, θα ξεχωρίσει τους ανθρώπους ανάλογα με τη γήινη ζωή τους. Και είναι απαραίτητος ο διαχωρισμός αυτός γιατί στον κόσμο αυτό καλοί και κακοί, δίκαιοι και άδικοι, πλούσιοι και πτωχοί ζούμε αναμεμιγμένοι. Και δεν είναι μόνο η σημερινή περικοπή κατά την οποία ο Κύριος μιλά σαφώς, για τη μεγάλη αυτή αλήθεια. Η βασιλεία των ουρανών, λέει σε άλλο Κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, είναι όμοια μ’ ένα δίκτυ, που το έριξαν στη θάλασσα κι έπιασε κάθε λογής ψάρια. Όταν το δίκτυ γέμισε, το έσυραν έξω στο γιαλό και κάθισαν και μάζεψαν τα καλά ψάρια σε πανέρια, ενώ τα άχρηστα τα πέταξαν έξω. Έτσι θα γίνει, μας λέει και πάλιν, και στο τέλος του κόσμου. Θα βγουν οι άγγελοι και θα ξεχωρίσουν τους κακούς ανάμεσα από τους ευσεβείς και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς. Εκεί θα κλαίνε και θα τρίζουν τα δόντια τους. Ας μη αμφιβάλλει, λοιπόν, κανείς ότι θα γίνει το δίκαιο ξεκαθάρισμα και ο αναγκαίος χωρισμός των ανθρώπων κατά τη συντέλεια. Είναι αδύνατο να μη γίνει γιατί πρέπει κάποτε να λειτουργήσει και η δικαιοσύνη του Θεού, σ’ όλη την πληρότητά της. Γιατί πρέπει να επαληθευθούν οι προειδοποιήσεις του Κυρίου για τη μισθαποδοσία των ανθρώπων. Και θα επαληθευθούν γιατί ο διαχωρισμός και η Κρίση θα γίνουν.

Και γεννιέται το ερώτημα. Που θα βρεθεί άραγε ο καθένας από εμάς, δεξιά ή αριστερά του Κριτή; Κι εδώ είναι που θα πρέπει να προσέξουμε. Το κριτήριο θα είναι η αγάπη προς τον πλησίον. Μας το λέει σήμερα καθαρά ο Κύριος. Και η αγάπη αυτή δεν μας ζητά δύσκολα και ακατόρθωτα πράγματα. Μας ζητά να θρέψουμε τους πεινασμένους, να δροσίσουμε τους διψασμένους, να φιλοξενήσουμε τους έχοντας ανάγκη φιλοξενίας, να επισκεφθούμε τους ασθενείς. Και όλα αυτά όταν το θέλουμε είναι εφαρμόσιμα και κατορθωτά. Ακατόρθωτα είναι για τους ατομιστές και τους εγωιστές, που μόνο το εγώ τους προσέχουν και τρέφουν. Η αγάπη, κατά τον Απόστολο Παύλο, είναι η τέλεια εκπλήρωση των εντολών του Θεού (Ρωμ. ΙΓ΄10). Και πράγματι αυτός που αγαπά τον άλλο ούτε θα τον αδικήσει, ούτε θα του πει ψέματα, ούτε θα τον κλέψει, ούτε θα τον συκοφαντήσει. Αντίθετα θα επιδιώκει πάντοτε να τον ευεργετεί ποικιλοτρόπως.

Καθώς ακούμε αυτά και τα μελετούμε, ίσως να μας καταλάβει απογοήτευση. Όμως όσο ζούμε στο μάταιο αυτό κόσμο και έχουμε ευκαιρίες μετάνοιας, τα πράγματα είναι εύκολα, μας λέει ο Ιερός Χρυσόστομος. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε. Δεν μας ζητά ο Θεός κάτι ακατόρθωτο. Αυτό που μας ζητά είναι εύκολο. Λίγο ψωμί, λίγη αγάπη, λίγο ενδιαφέρον για τους αδελφούς μας. Δείχνουμε λίγη αγάπη και θα ζούμε αιώνια στην αγάπη του Θεού. Αγκαλιάζουμε με στοργή τον κάθε εγκαταλελειμμένο για να μας αγκαλιάσει ο Θεός στους κόλπους του Αβραάμ. Έτσι κερδίζουμε την αιωνιότητα ή τη χάνουμε ανάλογα με τη συμπεριφορά μας. Η αγάπη μας, λοιπόν, προς τους αδελφούς μας, ας είναι πλούσια, πρόθυμη, αυθόρμητη και ακούραστη. Όπως θα ήταν πλούσια αν ο Κύριος ήταν ενώπιόν μας.

Η διαδικασία αυτή της διαίρεσης θα γίνει, εν ριπή οφθαλμού, γιατί όλα τα κρυπτά των ανθρώπων τότε θα αποκαλυφθούν ενώπιον όλων, ενώπιον των αγγέλων και ενώπιον των ανθρώπων. Όπως μας εξηγούν οι Ιεροί Πατέρες της Εκκλησίας μας, κάθε άνθρωπος θα έχει πάνω του ανεξίτηλα και φανερά πλέον τα ιδιώματα της κακίας ή της αρετής του. Τα κρυφά χαρακτηριστικά της ψυχής τού κάθε ανθρώπου, θα επηρεάσουν και θα διαμορφώσουν αιώνια πλέον και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του σώματός του. Ο Κύριος δεν ονομάζει τυχαία τους μεν πρόβατα, τους δε ερίφια. Γιατί, όπως ακριβώς, τα πρόβατα ξεχωρίζουν αυτόματα από τα ερίφια, από την εξωτερική τους μορφή, έτσι και οι άνθρωποι ανάλογα με τη ζωή τους θα έχουν και εξωτερικά το ¨γνωριστικό είδος¨, τα χαρακτηριστικά δηλαδή της αμαρτωλότητας ή της αγιότητας. Ο καθένας μας χωρίς να χάσει τα προσωπικά του χαρακτηριστικά, με τα οποία αναγνωρίζεται. Θα έχει μορφή φωτεινότερη και αγιότερη ή σκοτεινότερη και βδελυρώτερη, ανάλογα με τη ζωή και τα έργα του.

Ειδικά σήμερα με την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας, οι εφημέριοι θα πρέπει να είναι σε άμεση επαφή με τους πιστούς τους και να ενδιαφέρονται και να νοιάζονται για τυχόν οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το ποίμνιό τους. Ας μη περιμένουμε, λοιπόν, να μας το ζητούν οι αδελφοί μας για να τους βοηθήσουμε. Ο Κύριος δεν λέει στο ευαγγέλιο, ζήτησα, παρακάλεσα, ζητιάνευσα και μου τα δώσατε. Αλλά πεινούσα, ήμουν άρρωστος, ήμουν φυλακισμένος και ήλθατε μόνοι σας κοντά μου. Αυτό σημαίνει πρόθυμη αγάπη που προλαβαίνει τον φτωχό, πριν αυτός ζητιανεύσει και αυτή είναι η ωραιότερη μορφή αγάπης που ζητά ο Κύριος. Μη περιμένουμε, λοιπόν, να μας κτυπήσουν την πόρτα οι πτωχοί αδελφοί μας ή να μας ενοχλήσουν για να τους δείξουμε την αγάπη. Αλλά να σπεύδουμε να ανακαλύπτουμε την κρυφή ιδίως πτώχεια και να προλαβαίνουμε με διακριτικότητα τα χειρότερα.

Αδελφοί μου! Το να βρεθούμε στα αριστερά του Δίκαιου Κριτή, σαν ερίφια είναι πολύ εύκολο. Προς τα εκεί μας σπρώχνουν ο εγωισμός και η φιλαυτία μας και ο ατομισμός και η αδιαφορία μας προς τους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Η αγάπη προς τον πλησίον μας είναι το μέσον και η αγία αρετή με την οποία εξαγοράζεται η δόξα της αιωνιότητας. Κι επειδή όταν κλείσουμε τα μάτια είναι αδύνατο να αλλάξουμε τα γεγονότα, τώρα που έχουμε καιρό, ας φροντίσουμε να γίνουμε άνθρωποι έμπρακτης αγάπης. Η επίγεια ζωή μας, όσο και να διαρκέσει, κάποτε θα λήξει, θα δώσει την θέση της στο θάνατο, για να μας παραπέμψει εκείνος στην συνέχεια στο φοβερό θρόνο του Χριστού. Γι’ αυτό όσο έχουμε καιρό, ας μη αδρανούμε. Ας αναλάβουμε με τη χάρη του Θεού αγάπη κατά της αμαρτίας και ας καλλιεργήσουμε την αρετή, ώστε να βρούμε έλεος και να αξιωθούμε του Παραδείσου.

 † Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης κ. Διονύσιος –Μητρόπολη Πάφου