Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος, O Πεντηκοστιανισμός

Ὁ Πεντηκοστιανισμός

Εἰσαγωγικά

Συνεχίζοντες, ἀγαπητοί μου, τό θέμα περί τῆς αἱρέσεως τοῦ Προτεσταντισμοῦ, θά θέλαμε νά τονίσωμε ὅτι ἐφ’ ὅσον ὁ Λούθηρος, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ ἱδρυτής τοῦ Προτεσταντισμοῦ, εἰσηγήθη τήν ὑποκειμενικήν ἑρμηνείαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἦτο ἑπόμενον νά ὑπάρχουν ποικίλες ἑρμηνεῖες τῆς Ἁγίας Γραφῆς· τόσες ἑρμηνεῖες, ὅσοι καί οἱ ἀναγνῶσται τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τοῦτο βεβαίως, ἐφ’ ὅσον ὑπῆρχαν ποικίλες ἑρμηνεῖες τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶχε σάν ἀποτέλεσμα τήν διάσπασι τῶν Προτεσταντῶν, καί μάλιστα ἄν θέλετε ζῶντος ἀκόμη τοῦ Λουθήρου, κατά τόν 16ον αἰῶνα. Καί σημειώθηκε αὐτή ἡ κατάτμησίς των σέ ἑκατοντάδες ὁμολογίες, ὅλες φυσικά προτεσταντικῆς ἀποχρώσεως.

Μερικές ἀπ’ αὐτές, οἱ κυριώτερες καί οἱ πλέον γνωστές, γιά νά πάρετε μία εἰκόνα, εἶναι οἱ: Πρεσβυτεριανοί, Ἀναβαπτισταί, Κογκρεγκασιοναλισταί, Μεθοδισταί, Κουάκεροι, Οὐνιτάριοι, Σοκινιανοί, Ἀρμενιανοί, Μεννωνῖται, Μορμόνοι, Βιβλικοί, Ἀντβεντισταί, Εὐαγγελικοί, Ἐλευθέρας Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Στρατοῦ τῆς Σωτηρίας, Πλυμμουθισταί, Ἰρβινγκιανοί, Σερκούτιοι, Σβενκφελδιανοί, Νέοι Ἱσραηλῖται, Συνδικαλισταί, Ἐπισκοπιανοί, τῶν Νέων Ἀποστόλων, Δαρδισταί, Πεντηκοστιανοί, Ἀδελφοί Μοραβοί, Ἀποστολικοί, Πλατεῖς Ἀδελφοί, Στενοί Ἀδελφοί,... καί λοιπά καί λοιπά καί λοιπά! Ἑκατοντάδες παρακαλῶ κατατμήσεις ἔχει ὑποστῆ ὁ Προτεσταντισμός. Παρ’ ὅλες τίς ὁμοιότητες ὅμως πού ἔχει ἡ μία ὁμολογία μέ τήν ἄλλη, ἔχουνε βεβαίως καί κάποιες διαφορές· γι’ αὐτό καί ἔχουνε κατατμηθῆ. Προσθέτουν, ἀφαιροῦν,... Δέν κάνουν τίποτε ἄλλο παρά αὐτή τή δουλειά· προσθέτουν καί ἀφαιροῦν ὅ,τι νομίζει ἡ κάθε ὁμάδα.

Οἱ Πεντηκοστιανοί

Ἀπ’ ὅλες αὐτές τίς ὁμάδες ὅμως, εἰδικώτερα μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ὁμάδα τῶν Πεντηκοστιανῶν. Καί θά μείνωμε εἰς τούς Πεντηκοστιανούς, ἀφ’ ἑνός διότι παρουσιάζουν μίαν ἔξαρσιν δράσεως εἰς τήν Ἑλλάδα τόν τελευταῖο καιρό, καί ἀφ’ ἑτέρου διότι μερικές ἀπό τίς ὁμάδες τῶν Πεντηκοστιανῶν, οἱ ὁποῖες πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι μέχρι τό 1967 ἦσαν καμμιά ἑξηνταριά μέ ποικίλα ὀνόματα, προσπαθοῦν νά πλησιάσουν τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν κατά ἕναν τρόπον ὕπουλον καί δολερόν. Γι’ αὐτούς τούς δύο λόγους εἰς τό σημερινό μας θέμα θά μείνωμε εἰδικά στούς Πεντηκοστιανούς.

Σταχυολογῶ μάλιστα ἀπό μιά ἐφημερίδα, τήν Μακεδονία τῆς 29ης Ἀπριλίου, πού ἔχει δύο ἀγγελίες. Λέγει ἡ μία: «Πρώτη Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς». Νά λοιπόν ἀμέσως· ὀνομασία ὁμάδος. Ἡ δευτέρα: «Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τῆς Πεντηκοστῆς.». Μάλιστα σᾶς διαβάζω μία ἀπ’ αὐτές: «Σήμερα στίς 11 π.μ. στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τῆς Πεντηκοστῆς, Καρμπολᾶ 5, πλατεῖα Δικαστηρίων, θά κηρύξη ἀπό τό εὐαγγέλιον ὁ ἱεροκήρυκας τῆς Ἐκκλησίας, φιλόλογος κ. Σιδηρόπουλος, στίς 7.00 μ.μ.. Τό πρόγραμμα τῆς Ἐκκλησίας θά εἶναι πλούσιο σέ περιεχόμενο, μέ ὁμιλητή τόν ἴδιο. Στό τέλος τῆς λατρείας –σημειῶστε αὐτό· θά τό σχολιάσωμε εἰς τό τέλος– Στό τέλος τῆς λατρείας θά γίνη προσευχή γιά ἀρρώστους καί γιά σένα πού ἔχεις προβλήματα. Εἴσοδος ἐλεύθερη γιά ὅλους.». Κάτι ἀντίστοιχο εἶναι καί ἡ ἄλλη ἐκεῖ ἡ ἀγγελία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πεντηκοστῆς.

Ὅπως βλέπετε λοιπόν, ἐπειδή ἀκριβῶς ὑπάρχει αὐτή ἡ ἔξαρσις καί κάνουν τίς ἀναγγελίες τους αὐτοί διαρκῶς εἰς τίς ἐφημερίδες καί τά περιοδικά καί πηγαίνουν ἀνύποπτοι οἱ ἄνθρωποι νά τούς ἀκούσουν, νομίζοντας πώς κάτι καλό ἔχουν νά ποῦν οἱ αἱρετικοί αὐτοί, καί δύνανται ἔτσι νά παρασυρθοῦν, γιά τόν λόγον αὐτόν θά μείνωμε εἰδικώτερα σᾶς εἶπα εἰς αὐτούς, τούς Πεντηκοστιανούς.

Ἐμφάνισις καί δρᾶσις των

Ἄς δοῦμε τί εἶναι οἱ Πεντηκοστιανοί. Ὅπως ἀναφέραμε καί τήν περασμένη φορά καί πρό ὀλίγου, εἶναι ὁμάδα Προτεσταντική. Τό ὄνομά τους τό ἔχουν λάβει ἀπό τό γεγονός τῆς Πεντηκοστῆς, δηλαδή τῆς ἡμέρας ἐκείνης κατά τήν ὁποίαν οἱ Ἀπόστολοι ἐδέχθησαν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν. Ἱδρυτής τῆς ὁμάδος τῶν Πεντηκοστιανῶν εἶναι ὁ Ἀμερικανός Ἀμβρόσιος Τόμπλισον. Αὐτός τό 1907 συνέστησε εἰς τό Κλήβελαντ τοῦ Ὀχάϊο τήν πρώτη του Ἐκκλησία.

Οἱ Πεντηκοστιανοί στήν Ἑλλάδα ἐμφανίζονται τό 1927 μέ τήν ἐπωνυμία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Πεντηκοστῆς. Κατόπιν ἱδρύθηκε δευτέρα ὁμάδα Πεντηκοστιανῶν, μέ τήν ἐπωνυμία Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς, καί ἱδρύθηκε τό 1938. Ἐν συνεχείᾳ ἱδρύθηκε τρίτη Ἐκκλησία Πεντηκοστιανῶν στήν Ἑλλάδα τό 1967, μέ τήν ἐπωνυμία Ἐλευθέρα Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς. Τελευταῖα ἔχομε καί μία ἀκόμη ὁμάδα, χωρίς νά γνωρίζω ἄν ὑπάρχουν περισσότερες τῶν τεσσάρων, ἀφοῦ θά ἀναφέρω αὐτήν ὡς τελευταία.

Μπορεῖ νά ὑπάρχουν καί δέκα ὁμάδες Πεντηκοστιανῶν, ἀγαπητοί μου, καί νά τίς ἀγνοῶ· διότι κάθε λίγο καί λιγάκι ξεφυτρώνουν νέες. Ἔχουν τήν ἱκανότητα νά πολλαπλασιάζωνται ὅπως τά κύτταρα, πού διαιροῦνται καί γίνονται περισσότερα. Διά τῆς διαιρέσεως, θά λέγαμε κι ἐδῶ, γίνονται ὅλο καί περισσότερες. Αὐτή ἡ δουλειά γίνεται συνεχῶς. Οὔτε πού προλαβαίνουμε νά μάθουμε ποιός εἶναι ὁ πραγματικός ἀριθμός ὅλων αὐτῶν τῶν ὁμάδων. Ἀκόμα καί σέ ἐπίσημα δελτία πού ἀνέτρεξα, καί ἐκεῖ λέγουν: «Ἕως αὐτήν τήν στιγμή ἔχομε αὐτά τά δεδομένα · ὕστερα ἀπό λίγο δέν ξέρομε.». Ἔχομε αὐτήν τήν διαρκῆ ὑποδιαίρεσι.

Ἡ Χ.Ο.Ε.

Μία λοιπόν τετάρτη ὁμάδα, ἡ ὁποία ἐνεφανίσθη εἰς τήν πόλι μας, τοὐλάχιστον πρό ἔτους, εἶναι ἡ Χ.Ο.Ε., ἡ Χριστιανική Ὀργάνωσις Εἰρήνης. Αὐτή ἡ τελευταία, ὅπως σᾶς εἶπα, ἐξεδηλώθη εἰς τήν πόλι μας, τήν Λάρισα. Ὡς ἱδρυτής της φέρεται –δέν μπορῶ νά σᾶς πῶ ἄν εἶναι πραγματικά αὐτός ὁ ἱδρυτής· τοὐλάχιστον αὐτός φέρεται ὡς ἱδρυτής τῆς Χ.Ο.Ε. στήν Ἀθήνα– κάποιος Στυλιανός Γιαννετάκης. Καί στήν Θεσσαλονίκη δρᾶ ὁ γαμβρός του, Νικόλαος Μουτσάκης, στήν Νεάπολι τῆς Θεσσαλονίκης. Σήμερα στήν Ἑλλάδα ἔχουμε εἴκοσι κλιμάκια, κατά τήν ὁμολογία τῶν ἰδίων, ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων κλιμακίων εἶναι καί τό κλιμάκιον τῆς Λαρίσης.

Ἡ διδασκαλία της

Ποιά εἶναι ἡ διδασκαλία γενικά τῶν Πεντηκοστιανῶν καί εἰδικώτερα τῆς Χ.Ο.Ε.; Προσέξτε: γενικά τῶν Πεντηκοστιανῶν, εἰδικώτερα τῆς Χ.Ο.Ε..

Βασικά ἡ διδασκαλία εἶναι προτεσταντική, ἐφ’ ὅσον ἀπό ’κεῖ ὁρμῶνται οἱ Πεντηκοστιανοί. Ἔχουν ὅμως μερικά ἰδιάζοντα χαρακτηριστικά. Μάλιστα ἕνα μικρό ἔντυπο τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, πού καταφέρεται ἐναντίον τῶν Πεντηκοστιανῶν, λέγει ὅτι οἱ Πεντηκοστιανοί καί μερικές ἀκόμη ὁμάδες μαζί μέ αὐτούς χαρακτηρίζονται ἀπό τούς Προτεστάντας αἱρετικοί ! Ἐάν λοιπόν οἱ Προτεστάνται χαρακτηρίζουν αὐτούς αἱρετικούς, τούς ὁποίους Προτεστάντας ἐμεῖς τούς θεωροῦμε αἱρετικούς, πόσο περισσότερο αἱρετικοί θά εἶναι λοιπόν αὐτοί, δηλαδή οἱ Πεντηκοστιανοί !

Ἀναβαπτίζονται εἰς τό πῦρ τῆς Πεντηκοστῆς;

Ἡ ὀνομασία τους, Πεντηκοστιανοί ὅπως σᾶς εἶπα, ἐντοπίζεται στό γεγονός τῆς Πεντηκοστῆς, ἀπό τό ὁποῖον ἐξάγουν καί τόν πυρῆνα τῆς διδασκαλίας των. Ἰσχυρίζονται οἱ Πεντηκοστιανοί ὅτι ἀναβαπτίζονται εἰς τό πῦρ τῆς Πεντηκοστῆς ὅπως ἀκριβῶς τότε οἱ Ἀπόστολοι, μέ τά αὐτά ἀποτελέσματα: μέ τό φαινόμενον δηλαδή τῆς γλωσσολαλίας, τό προφητικό χάρισμα, τήν ἔκστασι, τά ὁράματα καί τά ὄνειρα.

Ποῦ στηρίζονται διά νά λέγουν ὅτι ἀναβαπτίζονται μέσα εἰς τό πῦρ τῆς Πεντηκοστῆς;

Φυσικά ὁ καθένας μπορεῖ νά λέγη ὅ,τι θέλει. Τό θέμα ὅμως δέν εἶναι πῶς τό αἰσθάνεται ὁ καθένας, ἀλλά πῶς εἶναι στήν πραγματικότητα. Διότι τό γεγονός τῆς Πεντηκοστῆς στήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων δέν ἦταν ὑποκειμενικόν· ἦτο ἀντικειμενικόν, ἦτο ἐξ ἀντικειμένου. Καί ἦτο ἐξ ἀντικειμένου σέ δύο διαστάσεις. Ἀφ’ ἑνός μέν, γιά ’κείνους οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο μέσα εἰς τό ὑπερῶον, ἦτο ὑπό τήν μορφή πυρίνων γλωσσῶν, ἦτο κάτι πού τό ἔβλεπαν ὅλοι. Ἐμφανίζεται μέσα εἰς τό ὑπερῶον ἕνα πῦρ εἰς τόν ἀέρα, αὐτό μοιράζεται καί ἐπικάθηται ἐπί τῶν κεφαλῶν τῶν παρευρισκομένων. Αὐτό, ἐπαναλαμβάνω, δέν εἶναι ὑποκειμενικόν φαινόμενον· εἶναι ἀντικειμενικόν. Ἀφ’ ἑτέρου δέ, ἦτο καί στήν ἄλλη του διάστασι ἀντικειμενικό –γιά νά μήν πῆ κανένας ὅτι ἦταν ἕνα φαινόμενον ὑποβολῆς· γιατί μποροῦσε νά ὑποστηριχθῆ καί αὐτό–, διότι ταυτοχρόνως ἔξω ἀπό τήν οἰκία, ἔξω ἀπό τό ὑπερῶον εἰς τό ὁποῖον εὑρίσκοντο οἱ Μαθηταί, ἀκούστηκε βοή σάν ἀνέμου δυνατοῦ, χωρίς νά πνέη ἄνεμος, πού ἔκανε ὁλόκληρη τήν πόλι νά ἀναρωτηθῆ: «Τί συμβαίνει; Τί συμβαίνει;». Καί ἐνετόπισαν ὅτι αὐτή ἡ βοή ἦτο σ’ ἕνα σπίτι τῆς πόλεως. Καί τότε βγῆκαν οἱ Ἀπόστολοι καί ὡμίλησαν,... καί τά γνωστά αὐτά παρακάτω τῆς Πεντηκοστῆς. Συνεπῶς τό γεγονός τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι ἐξ ἀντικειμένου, μέ αὐτές τίς δύο διαστάσεις, καί γιά τούς ἐντός τῆς οἰκίας καί διά τούς ἐκτός τῆς οἰκίας. Δέν δύναται, ἐπαναλαμβάνω, νά θεωρηθῆ ὑποκειμενικόν γεγονός.

Κανείς ὅμως δέν μᾶς πληροφορεῖ καί δέν μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὅταν ἰσχυρίζωνται καί λέγουν πώς ἀναβαπτίζονται εἰς τό πῦρ τῆς Πεντηκοστῆς, ὅτι πράγματι ἀναβαπτίζονται. Μποροῦσα κι ἐγώ νά λέω αὐτήν τή στιγμή ὅτι ἀναβαπτίζομαι εἰς τό πῦρ τῆς Πεντηκοστῆς, χωρίς ὅμως αὐτό νά μπορῶ καί νά τό βεβαιώσω. Ἐάν μοῦ πῆτε διά τά ἀποτελέσματα, θά τό δοῦμε αὐτό στή συνέχεια.

Ποῦ στηρίζουν τήν ἀναβάπτισίν των

Πάντως ἡ διδασκαλία των αὐτή στηρίζεται σέ μία προφητεία τοῦ Ἰωήλ, τήν ὁποία χρησιμοποίησε κι ὁ ἀπόστολος Πέτρος κατά τήν ὁμιλία του τήν πρώτην κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Εἶπε τά ἑξῆς ὁ Ἀπόστολος:

«Ἀλλὰ τοῦτό ἐστι τὸ εἰρημένον διὰ τοῦ προφήτου Ἰωήλ·

»καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται·

»καί γε ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου, καὶ προφητεύσουσι.

»καὶ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ·

»ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα πρ ὶν ἢ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρ ίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ.

»καὶ ἔσται πᾶς ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται.» 

Ἐπειδή εἶναι πάρα πολύ σπουδαία προφητεία, ἐπιτρέψατέ μου πολύ γρήγορα καί ἐλεύθερα νά σᾶς τήν ἀποδώσω.

Ἀλλά αὐτό εἶναι ἐκεῖνο πού εἰπώθηκε ἀπό τόν προφήτη Ἰωήλ:

Καί θά εἶναι τίς ἔσχατες μέρες, λέγει ὁ Θεός, θά ἐκχύσω ἀπό τό Πνεῦμα μου σέ κάθε ἄνθρωπο καί θά προφητεύσουν οἱ υἱοί σας, τά παιδιά σας, τά ἀγόρια σας καί οἱ θυγατέρες σας, καί οἱ νεανίσκοι σας θά δοῦν ὁράσεις, ὁράματα, καί οἱ μεγαλύτεροι θά ἰδοῦν ὄνειρα.

Καί στούς δούλους μου καί τίς δοῦλες μου τίς ἡμέρες ἐκεῖνες τίς ἔσχατες θά ἐκχύσω ἀπό τό Πνεῦμα μου καί θά προφητεύσουν.

Καί θά δώσω τέρατα στόν οὐρανό καί σημεῖα στή γῆ, στόν οὐρανό πάνω καί στή γῆ κάτω· αἷμα καί φωτιά καί καπνός.

Ὁ ἥλιος θά μεταστραφῆ σέ σκοτάδι καί ἡ σελήνη θά σκουρύνη σάν αἷμα, πρ ίν ἔλθη ἡ Ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἡ μεγάλη καί ἐπιφανής.

Καί τότε ὅποιος ἐπικαλεσθῆ τό ὄνομα τοῦ Κυρ ίου θά σωθῆ.

Ἀγαπητοί μου, αὐτή εἶναι ἡ προφητεία. Θά ’θελα ὅμως νά τήν ἀναλύσουμε, γιά νά ἰδοῦμε, ἐφ’ ὅσον στηρίζονται ἐπάνω ἐδῶ, κατά πόσο ἔχουν δίκαιο ἤ δέν ἔχουν δίκαιο.

Πότε ἐκπληροῦται ἡ προφητεία τοῦ Ἰωήλ

Καί κατ’ ἀρχάς οἱ Πεντηκοστιανοί λέγουν ὅτι ἡ προφητεία αὐτή ἐκπληροῦται εἰς τάς ἡμέρας μας.

Ἀπό ποῦ παρακαλῶ συμπεραίνετε ὅτι ἐκπληροῦται εἰς τάς ἡμέρας μας; Ἀπό τό γεγονός, λέγουν, ὅτι εἶναι οἱ ἔσχατες ἡμέρες · ἀπ’ αὐτό πού λέγει: «καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις...» καί λοιπά. Ὥστε λοιπόν εἶναι οἱ ἔσχατες ἡμέρες. Καί ποιός σᾶς πληροφορεῖ ὅτι οἱ ἡμέρες πού περνᾶμε εἶναι οἱ ἔσχατες; Κάθε φορά μποροῦμε νά λέμε ὅτι εἶναι οἱ ἔσχατες. Ἄν τό θέλετε, ἀγαπητοί, ἔσχατες ἡμέρες λέγονται ἀπό τή στιγμή πού ἔχωμε τήν ἔκδοσιν τῆς προφητείας, ἤ τήν ἔκδοσιν τῆς πρώτης πληρώσεως τῆς προφητείας. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ὁμιλοῦμε περί ἐσχάτων.

Ἕνα παράδειγμα. Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέγει: «Ἀκούσατε ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται· καί τώρα, λέγει, ὑπάρχουν πολλοί ἀντίχριστοι.». Πῶς ἔρχεται, καί ὑπάρχουν πολλοί ἀντίχριστοι;... Σημαίνει ὅτι τά ἔσχατα –διότι ὁ Ἀντίχριστος εἰς τά ἔσχατα θά ἔλθη– σημαίνει ὅτι ξεκίνησαν ἀπό τότε πού γράφει τήν προφητεία του.

Ἄλλο. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει στόν Τιμόθεο: «Σέ πληροφορῶ, νά μήν τό ξεχάσης, ὅτι τόν ἔσχατο καιρό οἱ ἄνθρωποι θά εἶναι τέτοιοι καί τέτοιοι καί τέτοιοι.» . Ἀπό πότε ἀρχίζει αὐτός ὁ ἔσχατος καιρός; Ἀπό τή στιγμή πού ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει τήν ἐπιστολή του στόν Τιμόθεο.

Ὥστε λοιπόν ἡ ἔκφρασις ἔσχατος ἔχει καί ἀπόλυτη σημασία, ἔχει καί σχετική· ἡ ἀπόλυτη ὅταν πραγματικά εὑρισκώμεθα εἰς τά ἔσχατα, καί ἡ σχετική διότι διαρκῶς πλησιάζομε πρός τό τέλος. Ὅταν πλησιάζη κανείς πρός τό τέλος, πάντα, καί λιγοστεύει τό διάστημα πρός τό τέλος, αὐτό πάντα λέγεται ἔσχατον. Θά μπορούσαμε νά ξέρουμε ὅτι εἶναι τά ἀπόλυτα ἔσχατα, ἐάν ξέραμε πραγματικά πότε θά ’ρθῆ ὁ Χριστός. Τό ξέρουμε; Ὄχι. Ἀφοῦ λοιπόν δέν ξέρομε πότε θά ’ρθῆ ὁ Χριστός, δέν μποροῦμε νά μιλᾶμε διά τά ἔσχατα ἐν ἀπολύτῳ ἐννοίᾳ, παρά μόνο ἐν σχετικῇ ἐννοίᾳ. Ἕνα εἶναι αὐτό.

Ἀλλά ποιός σᾶς εἶπε, κύριοι, ὅτι τά ἔσχατα πού λέγει ὁ Προφήτης εἶναι πράγματι ἐκεῖνα τά ἔσχατα πού ἀναφέρονται στήν ἐποχή μας; Διότι λέγει ὁ Θεός –καί ἡ προφητεία Του εἶναι ἀσάλευτη– ὅτι τίς ἔσχατες μέρες θά ἐκχύση ἀπό τό Πνεῦμα Του εἰς τούς ἀνθρώπους. Πῶς λοιπόν αὐτοί λέγουν ὅτι τώρα εἶναι πνευματοφόροι ἄνθρωποι καί κινοῦνται ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ κατά τρόπον ἔκτακτον; Καί μή ξεχνᾶμε φυσικά ὅτι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὑπάρχει στήν Ἐκκλησία. Δέν τίθεται θέμα. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι Ἐκεῖνο τό Ὁποῖον τελεσιουργεῖ τά πάντα, ὅλα τά Μυστήρια καί τήν σωτηρία μας, μέσα στήν Ἐκκλησία. Χωρίς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον δέν κάνομε τίποτε, ἀγαπητοί μου.

Ἀλλ’ αὐτοί Τό ἐννοοῦν μέ τήν ἔκτακτη μορφή· δηλαδή ὅτι θά ἔχωμε χαρίσματα ἔκτακτα, πού θά κάνουν ἐξαιρετικήν ἐντύπωσι. Καί ἰσχυρίζονται ἐπίσης ὅτι ἦρθε ἡ ὥρα γι’ αὐτά τά ἔκτακτα χαρίσματα, ὅπως τότε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, καί ὅτι ἐκεῖνοι εἶναι οἱ φυσικοί –οἱ Πεντηκοστιανοί δηλαδή– οἱ φυσικοί ἀποδέκται τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Μόνον αὐτοί! Ποῦ τό στηρίζετε λοιπόν, κύριοι; Εἰς τά ἔσχατα. Καί ποιός σᾶς εἶπε ὅτι ἔχομε τώρα τά ἔσχατα;

Πῶς ἐννοεῖται ἡ προφητεία τοῦ Ἰωήλ

Ἀλλά ἐκτός αὐτοῦ, γιά νά δοῦμε, τί ἐννοεῖ ἐδῶ ὁ Προφήτης ὅταν λέγη ἔσχατα;

Ὅταν παρακαλῶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος χρησιμοποιῆ τήν προφητεία αὐτή, θέλει νά βεβαιώση ὅτι τό φαινόμενον πού ἔβλεπαν οἱ σύγχρονοί του δέν ἦτο ἀποτέλεσμα γλεύκους, ἀλλά ἀποτέλεσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· διότι ὅταν βγῆκαν οἱ Μαθηταί νά ὁμιλοῦν, ὁ καθένας ἀπό τό πλῆθος πού μαζεύτηκε τούς ἄκουγε νά ὁμιλοῦν στή δική του γλῶσσα. Φυσικά ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἴσως δέν εἶχε καμμίαν πρόθεσιν, κανέναν σκοπόν νά ἀναφέρη τήν προφητεία τοῦ Ἰωήλ τοῦ προφήτου· ἀλλά παρετήρησε ὅμως ὅτι ὑπῆρχαν Ἑβραῖοι πού κορόϊδευαν καί ἔλεγαν: «Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί εἶναι γλεύκους μεμεστωμένοι !», δηλαδή μουστώσανε πρωΐ-πρωΐ, ἤπιανε κρασί καί μέθυσαν !

Καί τότε ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἀπολογούμενος εἶπε: «Ἀγαπητοί μου, ἡ ὥρα εἶναι ἐννέα τό πρωΐ, καί δέν εἴμεθα μεθυσμένοι· δέν εἶναι ἐξ ἄλλου ἡ ὥρα πού μεθοῦν οἱ ἄνθρωποι, τέτοια ὥρα πρωΐ-πρωΐ. Καί θά σᾶς ἐξηγήσω γιατί βλέπετε τό φαινόμενον αὐτό πού βλέπετε. Ἔ, λοιπόν · λέγει ὁ Προφήτης Ἰωήλ: Στίς ἔσχατες ἡμέρες, λέγει ὁ Θεός, θά ἐκχύσω ἐκ τοῦ Πνεύματος μου...» καί λοιπά καί λοιπά.

Ὥστε ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὅταν ἑρμηνεύη στήν προφητείαν τοῦ προφήτου Ἰωήλ τίς ἔσχατες ἡμέρες, δέν ἐννοεῖ τίς τελευταῖες πού θά ξανάρθη ὁ Χριστός οὔτε τίς ἡμέρες τίς δικές μας, ἀλλά ἐννοεῖ τίς ἡμέρες τῆς Πεντηκοστῆς· διότι θέλει νά αἰτιολογήση τό φαινόμενον τῆς Πεντηκοστῆς καί νά δείξη τήν πλήρωσι τῆς προφητείας τοῦ προφήτου Ἰωήλ. Συνεπῶς ὅταν λέγη ἐδῶ ἔσχατες ἡμέρες ὁ Προφήτης, δέν ἐννοεῖ παρά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, δηλαδή τότε, ἐκεῖνες τίς ἡμέρες.

Ἐξ ἄλλου στήν Παλαιά Διαθήκη, ὅταν ἀναφερώμεθα εἰς τά ἔσχατα, πάντοτε τά ἔσχατα εἶναι σέ σχέσι μέ τούς Προφῆτας. Οἱ Προφῆται λέγουν: «Τόν ἔσχατον καιρόν...» . Καί ποιός εἶναι αὐτός ὁ ἔσχατος καιρός; Πάντοτε εἶναι οἱ ἡμέρες τοῦ Μεσσίου, δηλαδή ἡ πρώτη Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ἡ Καινή Διαθήκη ὁμιλῆ περί ἐσχάτων  , τότε γιά τήν Καινή Διαθήκη τά ἔσχατα εἶναι ἡ δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Παρακαλῶ νά τό θυμᾶστε αὐτό.

Ἀλλά καί ἐκτός αὐτοῦ, στό ἑβραϊκό κείμενον, ἅμα θά ἀνατρέξωμε, ὅπως καί στῶν ἑβδομήκοντα –εἶναι στόν Ἰωήλ, 3ο κεφάλαιον, 1-5 στίχοι–, δέν γράφουν τήν φράσιν ἐν ἐσχάταις ἡμέραις, ἀλλά γράφουν τήν φράσι «καὶ ἔσται μετὰ ταῦτα». Ὄχι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις. Τί θά πῆ «μετὰ ταῦτα»; Δέν ἔχομε παρά νά πᾶμε στά προηγούμενα κεφάλαια τοῦ Προφήτου νά ἰδοῦμε τί γράφει ἐκεῖ. Ἐκεῖ ἀναφέρεται ὁ Προφήτης στήν καταστροφή τῆς Παλαιστίνης ἀπό ξηρασία καί ἀπό ἀκρίδες, τιμωρία πού ἐπιφέρει ὁ Θεός εἰς τόν λαόν γιά τήν ἀποστασία του· καί λέγει μετά ὁ Προφήτης: «μετά ταῦτα ἐκχεῶ ἀπό τοῦ πνεύματός μου...» καί λοιπά. Δηλαδή: «Θά σᾶς δώση ὁ Θεός τιμωρία. Ἀλλά μετά ταῦτα», δηλαδή μετά τήν τιμωρία αὐτή, «θά ἔλθη τό καί τό καί τό.», ἐκεῖνα τά ὁποῖα εἴπαμε στήν προφητείαν.

Ὥστε λοιπόν διά τόν Προφήτην ὑπάρχουν τά ἑξῆς στοιχεῖα, κάτι πού εἶναι ἐξαιρετικά σημαντικό νά γνωρίζουμε ὅταν μελετᾶμε τούς Προφῆτες, ἀγαπητοί μου, εἰς τήν Παλαιά Διαθήκη. Ἔχομε τά ἑξῆς στοιχεῖα. Προσέξτε ἐδῶ νά δῆτε. Μέσα σέ μία εἰκόνα ὁ Προφήτης βάζει τάς ἑξῆς περιόδους τῆς Ἱστορίας, μεταπηδῶντας σ’ αὐτές μέ πελώρια ἅλματα. Παίρνει ὡς ἀφετηρία τήν ἐποχή του καί τήν ὕπαρξί του, ἐκείνη τήν χρονική στιγμή πού γράφει τήν προφητεία. Κάνει ἕνα ἅλμα καί λέγει: «Ὁ Θεός θά καταστρέψη τήν Παλαιστίνη.». Ἀκόμη δέν εἶχε ἔρθη αὐτό. «Μετά τήν καταστροφή αὐτή, μετὰ ταῦτα, θά ἔρ θη ἡ ἐποχή τοῦ Μεσσίου, πού ἐκεῖ ὁ Θεός θά δώση πλούσιο τό Πνεῦμα Του τό Ἅγιον.». Ἀπό ’κεῖ κάνει ἕνα ἄλλο ἅλμα καί πάει στή δευτέρα τοῦ Χριστοῦ Παρουσία. Καί τί λέγει; «Καί τότε ὁ ἥλιος θά σκοτισθῆ καί ἡ σελήνη ὁμοίως.» καί τά λοιπά. Κάνει λοιπόν αὐτά τά τρία μεγάλα ἅλματα.

Ἀλλά ἐκτός αὐτοῦ ὑπάρχει καί τό ἑξῆς. Ἐάν ὑποτεθῆ ὅτι ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἀναφέρει τόν Προφήτη, καί τόν ἀναφέρει παρακαλῶ ὡς δικαιολογία, ὡς πλήρωσι τῆς προφητείας τοῦ ὅτι ἔλαβαν τό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν Πεντηκοστήν, θά μποροῦσε κάποιος νά βρεθῆ ἀκροατής καί νά εἰπῆ: «Καλά μᾶς τά λές. Ἀλλά ἐδῶ μᾶς λές καί κάτι ἄλλο· μᾶς λές ὅτι ὁ ἥλιος θά σκοτεινιάση, τό ἴδιο καί ἡ σελήνη, καί θά πέση ἐπάνω στή γῆ φοβερή συμφορά. Αὐτά ποῦ εἶναι; Ποῦ εἶναι αὐτά;».

Ἁπλούστατα, ἀγαπητοί μου, ἡ προφητεία ἐπληροῦτο στίς ἡμέρες τῶν Ἀποστόλων, ἀλλά ἐπληροῦτο κατά τό ἥμισυ· ἡ μισή προφητεία· διότι ὑπελείπετο ἡ ὑπόλοιπη μισή. Βέβαια δέν μᾶς τό λέει αὐτό ἐκεῖ στήν ὁμιλία του ὁ ἀπόστολος Πέτρος· ἀλλά αὐτό βγαίνει ἀπό τήν ἀνάγνωσι. Εἶναι πολύ ἁπλοῦν· δέν ἐπληροῦτο ὁλόκληρη ἡ προφητεία.

Ἔτσι παρακαλῶ βλέπομε ἐδῶ ὅτι ἔχομε δύο περιόδους· εἶναι οἱ δύο περίοδοι Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Κατά τήν πρώτη περίοδο τῆς Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ ἔχομε ἔκχυσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· εἶναι ἡ Πεντηκοστή. Κατά τήν δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχομε ἔκχυσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά –τί ἔχομε;– ἔχομε συμφορές πάνω στή γῆ. Ὥστε λοιπόν, ἄν ἐκλάβωμε ὅτι τά ἔσχατα εἶναι αὐτά πού περνᾶμε τώρα, καί πού φυσικά εἶναι μετά τήν Πεντηκοστή, θά πρέπει τώρα, κατά τόν προφήτη Ἰωήλ καί κατά τήν ἑρμηνεία πού κάνει ὁ ἀπόστολος Πέτρος καί κατά τά γεγονότα πού ἔχομε τῆς Πεντηκοστῆς ὡς πλήρωσι, θά πρέπει τώρα νά μήν περιμένωμε ἔκχυσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά νά περιμένωμε συμφορές. Εἶναι τόσο φανερόν.

Ἀπό αὐτό βλέπει κανείς ὅτι ὑπάρχει σύγχυσι, ἀγαπητοί μου, εἰς τούς ἀνθρώπους αὐτούς. Μεγάλη σύγχυσις. Καί ἐφ’ ὅσον λέγουν ὅτι ἀναβαπτίζονται εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον κατά τόν ἴδιο τρόπο, δηλαδή τόν ἔκτακτον τρόπον τῆς ἡμέρας τῆς Πεντηκοστῆς, βρίσκονται σέ πλάνη. Μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα αὐτοί παρουσιάζουν, μόνο καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν εἶναι. Τί εἶναι; Δέν ξέρω· ξέρω μόνο ὅτι μόνο καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν εἶναι, ὅπως θά δῆτε καί εἰς τήν συνέχεια.

Ἀλλά πρέπει νά ἐπιμείνω ἀκόμη λίγο.

«Ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγ ίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας» 

Πρό τῶν ἐσχάτων ὁ Κύριος μᾶς εἰδοποιεῖ ὅτι δέν θά ἔχωμε Πεντηκοστή. Προσέξτε τί εἶπε ὁ Χριστός: «Μή φύγετε ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, διότι οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας», ὕστερα ἀπό ὄχι πολλές ἡμέρες, «θά λάβετε δύναμιν ἐξ ὕψους.» . Καί αὐτές οἱ ὄχι πολλές ἡμέρες ξέρετε πόσες ἦσαν; Μόνο δέκα· ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως μέχρι τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. «Θά πάρετε δύναμιν ἐξ ὕψους.»· καί ἔχομε τό φαινόμενο τῆς Πεντηκοστῆς. Ἀντιθέτως, κατά τήν δευτέρα τοῦ Χριστοῦ Παρουσία ἔχομε ἄλλα φαινόμενα, κατά τήν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ καί ὅπως ἀκριβῶς συμφωνεῖ καί ὁ προφήτης Ἰωήλ κατά τό δεύτερον μέρος· διότι στό πρῶτο μέρος τῆς προφητείας του ἀναφέρεται εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ἐνῶ στό δεύτερο μέρος τῆς προφητείας του ἀναφέρεται εἰς τήν μεγάλη καταστροφή ἐπί τῆς γῆς.

Χαρακτηριστικά σημεῖα πρό τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν

Ἀκοῦστε τί λέγει ὁ Χριστός· ὅτι πρό τῶν ἐσχάτων θά κινηθοῦν ψευδοπροφῆται καί ψευδομεσσίαι. «Εἰπὲ ἡμῖν, εἶπαν οἱ Μαθηταί στόν Χριστόν, πότε ταῦτα ἔσται;», πότε θά γίνουν αὐτά; «καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος;». Εἴδατε;... τῆς δικῆς Σου Παρουσίας καί τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Δηλαδή-δηλαδή-δηλαδή πότε; Δηλαδή: στά ἔσχατα! «Τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»! Πραγματικά στήν συντέλεια, δηλαδή στά ἔσχατα!

Ἀκοῦστε τί ἀπαντάει ὁ Χριστός: «καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς · βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ», προσέξτε, λέει, μή σᾶς πλανήση κανείς, «πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι... καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερ θήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς.». Πολλοί ψευδοπροφῆται ! Ἄν λοιπόν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι λέγουν ὅτι ἔχουνε πνεῦμα προφητείας, στήν πραγματικότητα, κατά τήν εἰδοποίησι τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ψευδοπροφῆται! Τό ἀκούσατε;... Ὁ Χριστός δέν λέγει ὅτι θά ’ρθῆ Πνεῦμα Ἅγιο πλούσιο στίς ἔσχατες ἡμέρες, ἀλλά ὅτι θά ’ρθοῦν ψευδοπροφῆται ! καί εἶναι οἱ Πεντηκοστιανοί.

Ἀκόμη μᾶς λέγει ὁ Κύριος ὅτι θά πληθυνθῆ ἡ ἀνομία, καί συνεπῶς καί ἡ ἀγάπη θά παγώση τῶν πιστῶν: «καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» .

Ἐπίσης μᾶς λέγει ὁ Κύριος ὅτι στίς ἔσχατες ἡμέρες ἡ πίστις θά περιορισθῆ σέ ἕναν μικρό ἀριθμό πιστῶν, καί κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο θά εἶναι αὐτό τό «λεῖμμα» πού καί θά σωθῆ. Καί λέγει: «Πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν –ἄρα λοιπόν εἶναι ἡ δευτέρα τοῦ Χριστοῦ Παρουσία– ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;», ἄραγε θά βρῆ τήν πίστιν ἐπάνω εἰς τήν γῆν;

Καί ἐρωτοῦμε: Ἐάν λοιπόν στά ἔσχατα κυκλοφοροῦν ψευδοπροφῆται, κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου –καί κυκλοφοροῦν ψευδοπροφῆται ὅσο ποτέ ἄλλοτε στήν ἐποχή μας–, ἐάν λοιπόν κυκλοφοροῦν ψευδοπροφῆται, ἐάν ἡ ἀγάπη ἔχη παγώσει καί ἐάν ἡ πίστις ἔχη περιορισθῆ, πῶς μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ἰδιαίτερα χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Τί σημαίνει αὐτό;

Ἀντιθέτως· πρός τά ἔσχατα ἔχομε φοβερά σημεῖα. Καί ποιά εἶναι τά φοβερά αὐτά σημεῖα; Εἶναι, ὅπως λέγει ὁ προφήτης Ἰωήλ, «αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ...» καί λοιπά, πολέμους δηλαδή φονικωτάτους ἐπί τῆς γῆς καί στόν οὐρανό φυσικά φαινόμενα τρομακτικά, ὅπως εἶναι ὁ σκοτασμός τῆς σελήνης καί τοῦ ἡλίου.

Ὁ Χριστός εἶπε γιά τά ἔσχατα: «Ἐλεύσονται ἡμέραι ὅτε ἐπιθυμήσετε μίαν τῶν ἡμερῶν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἰδεῖν, καὶ οὐκ ὄψεσθε.». Θά ἐπιθυμήσετε νά δῆτε μία ἡμέρα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή δόξα δική μου, καί δέν θά δῆτε. Δηλαδή θά εἶναι μία περίοδος πού δέν θά ὑπάρχη κάτι πού νά μᾶς παρηγορῆ· καί θά ἀναφωνοῦμε: «Θεέ μου, ποῦ εἶσαι;...». Ἀκούσατε τί εἶπε ὁ Χριστός; «Θά ἐπιθυμήσετε νά δῆτε μιά δοξασμένη δική μου μέρα, καί δέν θά δῆτε.»! Καί τότε ἐκεῖ θά βρῆ ὁ Διάβολος τήν εὐκαιρία. Ὅπως ὅταν ὁ Χριστός πείνασε στήν ἔρημο, τότε πῆγε νά Τόν πειράξη ὁ Διάβολος. Καί τότε πού οἱ ἄνθρωποι δέν θά βλέπουν τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, οἱ πειρασμοί θά εἶναι ἐντονώτεροι. Μάλιστα οἱ Πεντηκοστιανοί λένε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ξοφλήσει –θά τά ποῦμε λίγο πιό κάτω. Ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας... πάει! Πάει! Ἐχρεωκόπησε ἡ Ἐκκλησία μας! Αὐτές ἀκριβῶς τίς καταστάσεις ἐκμεταλλεύεται ὁ Διάβολος.

Κι ἀκοῦστε τί λέγει μετά ὁ Χριστός: «Καὶ ἐροῦσιν ὑμῖν...». Πότε «ἐροῦσιν ὑμῖν»; «Ὅταν δέν θά βλέπετε κάτι ζωντανό μέσα στήν πνευματική σας ζωή. Τότε θά σᾶς ποῦν κάποιοι: «Ἰδοὺ ὧδε, ἰδοὺ ἐκεῖ· μὴ ἀπέλθητε μηδὲ διώξητε.». «Νά ὁ Χριστός! Ἐδῶ εἶναι ὁ Χριστός! Νά τό Πνεῦμα τό Ἅγιον! Ἐκεῖ εἶναι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον!» Μήν πᾶτε, μήν ἐπιδιώξετε νά βρεθῆτε ἐκεῖ. Μᾶς εἰδοποιεῖ ὁ Χριστός παρακαλῶ. Τό ἀκούσατε; Σᾶς ἀσφαλίζω, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων. Σᾶς ἀσφαλίζω, καί προσέξτε παρακαλῶ πάρα πολύ!

Συμπέρασμα: ὅ,τι ἐπικαλοῦνται οἱ Πεντηκοστιανοί εἶναι οἰκτρά πλάνη!

Ἐξ ἄλλου, ἀγαπητοί μου, ἐάν ρίξουμε μιά ματιά στίς προφητεῖες πού λένε καί ἐάν κοιτάξωμε εἰς τήν ἐσχατολογία τους πού ἔχουνε, θά ἀντιληφθοῦμε τήν πλάνη τους. Θά τήν ἀντιληφθοῦμε ἀπό πολύ μακρυά. Διότι ἐάν ἦσαν ἀληθῆ ὅσα προφητεύουν καί ἐπαγγέλλονται, τότε αὐτά πού λέγουν θά ἦσαν καί σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή.

Ἡ ἐσχατολογία τῶν Πεντηκοστιανῶν

Καί τί λέγουν διά τά ἔσχατα; Τί λέγουν;

Ἀκοῦστε τί λέγουν. Βεβαίως ὁ Χριστός καταλάβατε τί εἶπε, τό ἀκούσατε τί εἶπε: πόλεμοι φοβεροί, καταστάσεις δυσάρεστες,... καί λοιπά καί λοιπά. Τά ξέρετε ὅλα· νά μήν τά ἐπαναλαμβάνωμε τώρα. Νομίζω ὅτι τόσα χρόνια λόγον Θεοῦ ἀκοῦτε καί τήν ἐσχατολογία μας τήν χριστιανική τήν γνωρίζετε. Ἀκοῦστε λοιπόν τί λέγουνε τώρα οἱ Πεντηκοστιανοί: Ὁ Ἰησοῦς Χριστός θά ἔλθη διά δευτέραν φοράν ἐπάνω εἰς τήν γῆν, διά νά ἐγκαθιδρύση τήν χιλιετῆ Του Βασιλεία!

Θά μοῦ πῆτε ὅτι αὐτό τό λέγουν οἱ Χιλιασταί.

Χιλιετής βασιλεία τοῦ Χριστοῦ: κοινή πίστις Χιλιαστῶν καί Πεντηκοστιανῶν

Ἀγαπητοί μου, προσέξτε. Οἱ Χιλιασταί, ὅπως σᾶς εἶπα, ξεκίνησαν ἀπό προτεσταντική αἵρεσι, τῶν Μεθοδιστῶν, καί κατέληξαν νά γίνουν αὐτό πού ἔγιναν· τό μή χειρότερα... Καί οἱ Πεντηκοστιανοί ὑποστηρίζουν χιλιαστικήν ἀντίληψιν. Καί αὐτοί διά τά ἔσχατα ἔχουν χιλιαστικήν ἀντίληψιν· δηλαδή ὅτι ὁ Χριστός θά ’ρθῆ, θά ’ρθῆ καί θά βασιλεύση ἐπί τῆς γῆς χίλια χρόνια! Τό ἀκούσατε παρακαλῶ;

«Ὁ Χριστός θά ἔλθη τό 2000.»!...

Ἀκοῦστε πότε θά ἔλθη ὁ Χριστός. Ἄν θέλετε μάλιστα, ἀνοίξτε καί τήν Θρησκευτικήν Ἐγκυκλοπαιδείαν εἰς τό λῆμμα Πεντηκοστιανοί· θά τά βρῆτε αὐτά μιά χαρά ἐκεῖ πέρα. Κι ἐγώ ἀπό ἐκεῖ ἐχρησιμοποίησα, καί ἀπ’ αὐτά πού λέγουν ἐδῶ τά μέλη τῆς Χ.Ο.Ε. χρησιμοποιῶ. Κατατεθειμένα πράγματα εἶναι. Δέν εἶναι κάτι πού τά λέμε ἐμεῖς· τά λέγουν αὐτοί. Λοιπόν: «Καί πότε θά ἔλθη ὁ Χριστός;» ἐρωτοῦμε. Μᾶς ἀπαντοῦν: «Θά ἔλθη τό 2000 μ.Χ.»! ἐνῶ μᾶς λέγει σαφῶς ὁ Χριστός ὅτι κανείς δέν ξέρει πότε θά ἔλθη. Δέν ὑπάρχει σαφέστερο πρᾶγμα ἀπό αὐτό, ὅτι κανείς δέν τό γνωρίζει. Τό γνωρίζουν ὅμως οἱ Χιλιασταί, τό γνωρίζουν τώρα καί οἱ Πεντηκοστιανοί, ὅτι θά ’ρθῆ ὁ Χριστός τό 2000...!

Ἀλλά μέχρι τότε τί θά γίνη;

Μόνον 144.000 Πεντηκοστιανοί θά σωθοῦν !...

Μέχρι τότε τά μέλη τῆς Χ.Ο.Ε., δηλαδή οἱ Πεντηκοστιανοί, θά ἐπιζήσουν δεχόμενοι τήν ἀφθαρσίαν· δηλαδή δέν θά ὑποστοῦν φθοράν, δηλαδή δέν θά πεθάνουν, ἀλλά θά συμβασιλεύσουν μαζί μέ τόν Χριστό χίλια χρόνια! Γι’ αὐτόν τόν λόγο ὑπάρχει καί ἡ ἑξῆς περίπτωσις, ὅτι θά σωθοῦν μόνον ὅσοι γραφοῦν εἰς τήν Χ.Ο.Ε.. Μέσα στήν ἐγκυκλοπαιδεία θά δῆτε νά λέγη μία ἀπό τίς πλάνες τους, ὅτι δέχονται μόνο τή δική τους Ἐκκλησία ἀληθῆ καί τίποτε ἄλλο. Θά σωθοῦν λοιπόν μόνον –αὐτό τό λέγουν καί οἱ Χιλιασταί γιά τόν ἑαυτό τους– μόνον τά μέλη τῆς Χ.Ο.Ε., καί αὐτοί θά φθάσουν τόν ἀριθμό ἑκατόν τεσσαράκοντα τέσσερις χιλιάδες, ἀριθμόν πού ἀναφέρεται εἰς τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως.

Ἀλλά ἐδῶ θά ἤθελα ἁπλῶς νά ἐρωτήσω: ἐάν διεκδικοῦν οἱ Χιλιασταί διά τόν ἑαυτόν των τίς ἑκατόν τεσσαράκοντα τέσσερις χιλιάδες, τίς διεκδικοῦν καί οἱ Πεντηκοστιανοί, ποιανοῦ θά πέση στή... λοταρία; Δέν μπορῶ νά ξέρω.

Ἀγαπητοί μου, δέν πρόκειται περί τοῦ ἀριθμοῦ ἑκατόν τεσσαράκοντα τέσσερις χιλιάδες. Πρῶτα-πρῶτα τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως ἀναφέρει τόν ἀριθμόν αὐτόν δύο φορές. Δύο φορές τόν ἀναφέρει τόν ἀριθμόν αὐτόν, σέ δυό διαφορετικές περιπτώσεις, καί πρόκειται περί συμβολικοῦ ἀριθμοῦ· εἶναι τό δώδεκα ἐπί δώδεκα χιλιάδες, καί σημαίνει πλῆθος πολύ. Ἐξ ἄλλου τό λέγει ἐκεῖ ὁ Εὐαγγελιστής, εὐθύς μετά τόν ἀριθμό πού καταθέτει: «Καί εἶδα τόσον ἀριθμόν ἀνθρώπων, τέτοιο πλῆθος..., πού κανείς δέν μποροῦσε νά τό ἀριθμήση, νά βρῆ τόν ἀριθμόν. Κανείς δέν μποροῦσε!».

Πῶς, ἅγιε Προφῆτα, ἀπό τήν μιά μᾶς λέγεις πώς εἶναι ἑκατόν τεσσαράκοντα τέσσερις χιλιάδες –μετρημένα πράγματα, μετρημένα κουκιά– κι ἀπό τήν ἄλλη μεριά μᾶς λέγεις ὅτι εἶναι ἀναρίθμητον πλῆθος, πού δέν μπορεῖ κανείς νά ἀριθμήση;...

Ἁπλούστατα πρόκειται περί συμβολικοῦ ἀριθμοῦ. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Χριστός εἶπε τήν παραβολή τῶν ἑκατό προβάτων. «Κάποιος, λέγει, εἶχε ἑκατό πρόβατα... –Ποιός εἶναι ἐκεῖνος; Εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πού ἔχει τά ἑκατό πρόβατα– καί χάθηκε τό ἕνα, καί βγῆκε γιά νά τό βρῆ.». Ἄν θά θέλαμε, ἀγαπητοί μου, νά κάνουμε παρομοία ἐφαρμογή καί ἐδῶ, θά ’πρεπε νά ποῦμε ὅτι ὁ Χριστός ἦρθε νά σώση μόνον ἑκατό ἀνθρώπους! Γιατί ἦρθε νά σώση ἑκατό ἀνθρώπους; Διότι μᾶς εἶπε στήν παραβολή του ὅτι εἶχε ἑκατό πρόβατα...! Εἶναι ὀρθόν; Στέκεται αὐτό; Ἀπό ’δῶ καταλαβαίνετε πόσο πλανεμένες ἀντιλήψεις ἔχουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί γύρω ἀπό τή Γραφή.

Ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ καί οἱ δύο Προφῆται κατά τούς Πεντηκοστιανούς

Ἀλλά λένε καί κάτι ἄλλο. Ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ θά εἶναι ἐπίγειος· καί θά πραγματοποιηθῆ εἰς τό ἀνατολικόν ἡμισφαίριον τῆς γῆς, διότι εἰς τό δυτικόν ἡμισφαίριον θά ὑπάρχη ὁ Ἀντίχριστος. Θά γίνη ἀνάμεσά τους κάποιος πόλεμος· θά συνθηκολογήσουν ὅμως τελικά, καί τότε θά ποῦν: «Γιατί νά μαλώνουμε; Κάτσε ἐσύ ἀπό ’κεῖ, κι ἐμεῖς ἀπό ’δῶ.»! Συνεπῶς θά βασιλεύση ὁ Χριστός εἰς τό ἀνατολικόν ἡμισφαίριον, καί εἰς τό δυτικόν ἡμισφαίριον –συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Γερμανίας– θά εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Θά φύγουν οἱ Πεντηκοστιανοί καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι οἱ δικοί τους καί θά πᾶνε εἰς τό ἀνατολικόν ἡμισφαίριον, κι ἐκεῖνοι πού δέν θά ἔχουν πιστέψει θά πᾶνε στό δυτικόν ἡμισφαίριον. Ἔτσι θά ὑπάρχη ἕνα εἶδος συνυπάρξεως πάνω στή γῆ !

Θά μοῦ πῆτε ὅτι αὐτά εἶναι μυθώδη! θά μοῦ πῆτε ὅτι εἶναι ἄξια γέλωτος! Τήν στιγμή πού παρασύρουν πιστούς, ἀγαπητοί μου, δέν εἶναι ἄξια γέλωτος, ἀλλά ἄξια θρήνων πολλῶν.

Ὅπως θά γνωρίζετε, μᾶς λέγει τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως ὅτι πρό τῆς δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας θά ἔλθουν οἱ δύο Προφῆται. Καί γνωρίζομε ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι αὐτοί οἱ δύο Προφῆται εἶναι ὁ προφήτης Ἠλίας καί ὁ Ἐνώχ. Μᾶς τό λέγει αὐτό καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός εἰς τήν Δογματική του.

Κατ’ αὐτούς, τούς Πεντηκοστιανούς, ποιοί θά εἶναι αὐτοί οἱ δύο Προφῆται οἱ ὁποῖοι θά ἔρθουν παρακαλῶ νά προαναγγείλουν μέχρι τό 2000 μ.Χ. τόν Ἀντίχριστον, γιατί μετά θά ἔρθη ὁ Χριστός καί θά βασιλεύσουν μέ τόν Χριστόν; Ἀκοῦστε-ἀκοῦστε: οἱ δύο Προφῆται εἶναι ὁ Γιαννετάκης στήν Ἀθήνα καί ὁ Μουτσάκης εἰς τήν Θεσσαλονίκη...! Ἄλλο τώρα θέμα μέ ἄλλες ὁμάδες Πεντηκοστιανῶν τί μπορεῖ νά λένε, πού ἡ κάθε ὁμάδα θά βάζη τούς δικούς της ἱδρυτάς ὡς τούς μέλλοντας δύο Προφῆτας, πού θά προαναγγείλουν τόν Ἀντίχριστον...

Αὐτή, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ ἐσχατολογία των. Ἐάν λοιπόν αὐτή εἶναι ἡ ἐσχατολογία των, ὅπως τήν προφητεύουν, τότε δέν συμφωνεῖ μέ τήν Ἁγία Γραφή· κι ἀφοῦ δέν συμφωνεῖ μέ τήν Ἁγία Γραφή, αὐτοί εἶναι ψευδοπροφῆται, περί τῶν ὁποίων ὁ Κύριος μᾶς εἶπε νά κουμπωνώμαστε, νά φυλαγώμαστε καί νά κλείνουμε τήν πόρτα μας. Νομίζω εἶμαι πολύ σαφής καί κατανοητός.

Ἐξελισσομένη Πεντηκοστή : «Καταλαβαίνουμε καλύτερα ἀπό τούς Ἀποστόλους.»...!

Τί ἄλλα διδάσκουν;

Δέχονται μίαν ἐξελισσομένην Πεντηκοστήν. Αὐτό βέβαια δέν εἶναι καινούργιο· εἶναι παλαιά πλάνη, τήν ὁποία κατεδίκασε ἡ Ἐκκλησία μας. Τί θά πῆ δέχονται ἐξελισσομένην Πεντηκοστήν; Λέγουν ὅτι οἱ Ἀπόστολοι, ἀφοῦ εἶναι ἐξελισσομένη ἡ Πεντηκοστή, πρέπει νά εἶχαν λιγώτερο Ἅγιον Πνεῦμα! Προσέξατε: ἐξελισσομένη! Δηλαδή ξεκινάει ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐξελίσσεται ἡ ἀποκάλυψίς Του προοδευτικῶς μέσα στήν Ἱστορία. Συνεπῶς, ἀφοῦ ἐξελίσσεται ἡ ἀποκάλυψις, κάθε μέρα πού προστίθεται στήν Ἱστορία ἔχομε μεγαλύτερη ἀποκάλυψι ἀπ’ ὅ,τι εἴχαμε χθές καί προχθές. Συνεπῶς οἱ Ἀπόστολοι πρέπει νά εἶχαν λιγώτερον Ἅγιον Πνεῦμα ἀπ’ ὅ,τι ἔχουν σήμερα τά μέλη τῆς Χ.Ο.Ε.! Καί δυστυχῶς –πρός μεγάλη μου ἔκπληξι τό ἄκουσα αὐτό τό πρᾶγμα– τό ὑποστηρίζουν! «Ἐμεῖς καταλαβαίνομε καλύτερα ἀπό τούς Ἀποστόλους ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἔχουν γράψει, παρ’ ὅτι ἐκεῖνοι.» λένε! Καταλαβαίνετε καλύτερα ἀπό τόν ἀπόστολο Πέτρο καί τόν ἀπόστολο Παῦλο;! Ἐσεῖς καταλαβαίνετε καλύτερα;!... Λένε: «Ναί, καταλαβαίνομε καλύτερα.»! Περιττόν νά σᾶς πῶ ὅτι πρόκειται περί φοβερῆς πλάνης καί φοβεροῦ ἐγωϊσμοῦ.

Ἀλλά, γιά νά τό δοῦμε, ποῦ στηρίζονται; καί τί σημαίνει αὐτό, ὅτι οἱ Ἀπόστολοι κατενόησαν λιγώτερο τήν Ἁγία Γραφή παρ’ ὅτι αὐτοί; Διότι ὅταν τούς λέμε «Καί ποῦ ξέρετε ὅτι θά ἔρ θη τό 2000 –προσέξτε νά δῆτε πῶς αἰτιολογοῦν τά πράγματα– πῶς ξέρετε ὅτι θά ’ρ θῆ ὁ Χριστός τό 2000, ἀφοῦ ἡ Ἁγία Γραφή δέν μᾶς τό πληροφορεῖ αὐτό;», ἀπαντοῦν: «Σωστό, δέν μᾶς τό πληροφορεῖ ἡ Ἁγία Γραφή, διότι δέν ἀπεκαλύφθη στούς Ἀποστόλους · ἀπεκαλύφθη ὅμως εἰς ἡμᾶς, καί τοῦτο διότι ἔχομε τήν ἐξελισσομένη Πεντηκοστή.»!

Ποῦ στηρίζουν τήν ἐξελισσομένην Πεντηκοστήν

Ἀλλά ποῦ στηρίζονται; Ἀκοῦστε ποῦ στηρίζονται. Τό ἕνα εἶναι αὐτό πού εἶπε ὁ Χριστός λίγο πρό τοῦ Πάθους: «Ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν.». Αὐτός, ὁ Παράκλητος, θά σᾶς τά διδάξη ὅλα. Καί τό ἄλλο: «Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ’ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι», ἔχω πολλά νά σᾶς πῶ, ἀλλά δέν μπορεῖτε νά τά σηκώσετε· «ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος –ὁ Παράκλητος–, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν.», τότε θά σᾶς ὁδηγήση σέ ὁλόκληρη τήν ἀλήθειαν. Καί λέγουν λοιπόν: «Ὁρ ίστε· οἱ Μαθηταί δέν πῆραν ὁλόκληρη τήν ἀλήθεια.». Ναί, ἀλλά αὐτά τά εἶπε ὁ Χριστός σέ σχέσι μ’ ἐκείνη τήν στιγμή· ὅμως θά εἶχαν τήν πληρότητα τῆς ἀληθείας τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.

Ἡ ἀπάντησις τῆς Ἐκκλησίας μας

Καί ἐπειδή τό θέμα αὐτό, ἀγαπητοί μου, σᾶς εἶπα, δέν εἶναι καινούργιο –ἡ Ἐκκλησία τό ἀντιμετώπισε καί τό κατεδίκασε–, ἀπαντάει ὡς ἑξῆς ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Ἀφοῦ ἀναφέρει τά χωρία αὐτά, ἀναφέρει καί ἕνα τρίτο. Ἀλλά γιά λόγους συντομίας δέν σᾶς τά διαβάζω τά χωρία πού ἀναφέρει· σᾶς λέγω τό συμπέρασμά του:

«Νῦν οὖν ἐπληρώθη ἡ ἐπαγγελία καὶ κατῆλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον παρὰ τοῦ Πατρός τε καὶ Υἱοῦ πεμφθέν τε καὶ δοθὲν καὶ τοὺς ἁγίους Μαθητὰς περιλάμψαν καὶ ὅλως λαμπάδας ἀνάψαν θείως, μᾶλλον δὲ φωστῆρας ἀναδεῖξαν ὑπερκοσμίους καὶ παγκοσμίους, αἰωνίου ζωῆς ἐπέχοντος λόγον, δι’ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην πᾶσαν ἐφώτισεν.». Ἀλλά τώρα, «νῦν οὖν, λέγει, ἐπληρώθη ἡ ἐπαγγελία», τώρα πραγματοποιήθηκε ἡ ἐπαγγελία, –ποία;– ὅτι τότε θά σᾶς στείλω τόν Παράκλητον νά σᾶς διδάξη πᾶσαν τήν ἀλήθειαν. Πότε ἐπληρώθη; Τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.

Συνεπῶς, ἀγαπητοί μου, δέν πρόκειται περί ἐξελισσομένης Πεντηκοστῆς· ὅ,τι κατετέθη, κατετέθη τότε· ὁλόκληρη ἡ ἀλήθεια. Γι’ αὐτόν τόν λόγο ἄς προσέξουμε πάρα πολύ, μά πάρα πολύ νά προσέξουμε· ἡ κατανόησις εἶναι σ’ ἐμᾶς ἐκ τῶν κατατεθειμένων καί ὄχι ἀπό κάτι πού δέν κατετέθη. Οἱ Ἀπόστολοι ἐγνώριζαν πᾶσαν τήν ἀλήθειαν. Ὅ,τι ὁ Θεός ἤθελε νά ἀποκαλύψη, ἅπαξ τό ἀπεκάλυψε εἰς τούς Ἀποστόλους τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.

Τί λέτε; ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐπί παραδείγματι, ἤ ὁ πρωτομάρτυς Στέφανος, οἱ ὁποῖοι εἶναι μεταγενέστεροι τῆς Πεντηκοστῆς, ἤ ἀκόμη ἄν θέλετε ὅσοι Ἅγιοι ποτέ θά εὑρίσκοντο μετά τήν Πεντηκοστήν μέχρι πού νά τελειώση ὁ κόσμος, αὐτοί ἔχουν πᾶσαν τήν ἀλήθειαν; Ναί· διότι, ὅπως σᾶς εἶπα, δέν εἶναι ἐξελισσομένη ἡ ἀλήθεια, ἀλλά κατατεθειμένη. Ἁπλῶς φτάνουν, αὐτοί οἱ θεωμένοι ἄνθρωποι, φτάνουν σ’ ἐκεῖνο πού ἔφτασαν τότε ἐκεῖνοι πού δέχθηκαν τήν ἐπιφοίτησι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ Ἀπόστολοι.

Ἁγία Γραφή – Ἱερά Παράδοσις

Ἀκόμη οἱ Πεντηκοστιανοί δέχονται μόνο τήν Ἁγία Γραφή –ὅπως κάνουν γενικά ὅλοι οἱ Προτεστάνται– καί ἀπορρίπτουν τήν Ἱεράν Παράδοσιν. Αὐτό εἶναι γενικό ὅλων τῶν Προτεσταντικῶν ὁμάδων. Προτιμοῦν –ὅπως κάνουν ἐξ ἄλλου ὅλες οἱ Προτεσταντικές ὁμάδες– προτιμοῦν τήν μετάφρασιν τῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας, πού ἔχομε ἐδῶ –καί οἱ Χιλιασταί ξέρετε τήν προτιμοῦν–, λέγοντας ὅτι οἱ ἑρμηνεῖες οἱ Ὀρθόδοξες πού ὑπάρχουν, οἱ γνωστές μας πού ἔχουμε –τοῦ Τρεμπέλα, τοῦ Κολιτσάρα καί τά λοιπά, οἱ γνωστές πού κυκλοφοροῦν– ὅτι αὐτές εἶναι προσωπικές ἀντιλήψεις τῶν ἑρμηνευτῶν, καί δέν εἶναι καλές. Ἐνῶ εἶναι γνωστόν, πασίγνωστο, ἐάν πάρωμε τά ὑπομνήματα, φέρ’ εἰπεῖν τοῦ Τρεμπέλα, θά ἰδῆτε ὅτι ὑπομνηματίζει μέ βάσι τήν ἑρμηνεία τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἑρμηνεία τῶν Πατέρων.

Ὁ ἀπόλυτος προορισμός

Ἀκόμη πιστεύουν εἰς τόν ἀπόλυτον προορισμόν · δηλαδή: ἄν εἶναι γραμμένο νά σωθῆς, θά σωθῆς · ἄν δέν εἶναι γραμμένο νά σωθῆς, δέν θά σωθῆς. Αὐτό λέγεται, ἀγαπητοί μου, ἀπόλυτος προορισμός. Κι ὅπως εἶναι γνωστό, στόν ἀπόλυτο προορισμόν εἶναι μόνον ἡ πίστις, καί δέν εἶναι τά ἔργα. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς καί τό θέμα τῆς ἀσκήσεως γενικά, πού προβάλλει ἡ Ἐκκλησία, κατ’ αὐτούς εἶναι ἀδιανόητον πρᾶγμα. «Τί θά πῆ νά νηστεύσω; Τί θά πῆ νά ἐγκρατευθῶ; Τί θά πῆ...;» Γενικά: «Τί θά πῆ πνευματική ἄσκησις;».

Τά ἱερά Μυστήρια

Δέχονται μόνο τέσσερα Μυστήρια, καί αὐτά κατά σχετικόν τρόπον. Ἀφοῦ δέν ὑπάρχει Ἱερωσύνη σ’ αὐτούς, εἶναι μέ ἐντελῶς σχετικό τρόπο. Εἶναι τό μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος, τῆς θείας Εὐχαριστίας, τοῦ Γάμου καί τοῦ Εὐχελαίου. Γι’ αὐτό θά δῆτε πολύ συχνά τούς Πεντηκοστιανούς νά ζητοῦν νά κάνουν Εὐχέλαια. Πολλά Εὐχέλαια κάνουν οἱ Πεντηκοστιανοί. Εἶναι κι αὐτό ἕνα σημάδι ὅτι πράγματι εἶναι Πεντηκοστιανοί. Δέν θέλω νά πῶ βέβαια ὅτι ἄν δῆτε ἕναν ἄνθρωπο νά κάνη Εὐχέλαιο στό σπίτι του, αὐτός θά εἶναι Πεντηκοστιανός... νά φυλάξη ὁ Θεός! ἀλλά θέλω ἁπλῶς νά σᾶς σημειώσω ὅτι ἰδιαιτέρως προτιμοῦν τό μυστήριον τοῦ Εὐχελαίου, διότι θέλουν, ὅπως λέγουν, νά ἔχουν ἐπαφή μέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον! Θά μοῦ πῆτε: «Πῶς τό κάνουν τό Εὐχέλαιο;». Καλοῦν ἱερέα ἀπό τήν ἐνορία. Ἀλλά θά τό δοῦμε λίγο πιό κάτω.

Ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως

Ἀκόμη δέχονται τήν θεωρία τῆς ἐξελίξεως. Ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπό τά ζῶα καί ὅτι πρό τοῦ Ἀδάμ ὑπῆρχαν ἄνθρωποι μέ στενόν ἐγκέφαλον, μή δυνάμενοι νά σκεφθοῦν. Ἡ σκέψις, λένε, ἀρχίζει μέ τόν Ἀδάμ.

Ἀνάστασις τῶν νεκρῶν – Χάρισμα τῶν ἰάσεων

Πιστεύουν ὅτι ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν θά γίνη διά τῆς Ἐπιστήμης.

Πιστεύουν ἀκόμη ὅτι τό πᾶν θεραπεύεται διά τῆς προσευχῆς. Γι’ αὐτό καί καλλιεργοῦν διά τῆς χειροθεσίας τό χάρισμα τῶν ἰάσεων · δηλαδή αὐτό εἶναι κάτι πού ὅλως ἰδιαιτέρως τό προσέχουν. Καί οἱ μετερχόμενοι αὐτό λέγονται καί χαρισματοῦχοι· πού βάζουν τά χέρια τους ἐπάνω σ’ ἕναν ἄρρωστο καί δῆθεν ἔτσι γίνεται καλά.

Θά μοῦ πῆτε: «Γίνονται καλά;».

Σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις βεβαίως, ἐκτός τοῦ ὅτι πολλές φορές ὑπάρχει καί μία ἀπάτη, γενικά ὑπάρχει μία αὐθυποβολή· προσθέσατε δέ καί τήν ἐνέργεια τοῦ Διαβόλου, γιά νά βγάλετε συμπεράσματα. Διότι ἄν λάβωμε ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ Διάβολος κάνει θαύματα, τί τό ἐκπληκτικόν; Τί τό ἐκπληκτικόν;

Ἡ γλωσσολαλία

Μάλιστα ἔχουν καί τήν γλωσσολαλία · καί λέγουν ἄναρθρα πράγματα, τά ὁποῖα οὐδείς καταλαβαίνει. Οὐδείς! Καί, δῆθεν, ὁ ἴδιος πού τά λέει, τά ἑρμηνεύει. Καί ποιός ἐμένα μέ πληροφορεῖ ὅτι ἐσύ λές πράγματα δῆθεν θεόπνευστα; Καί λές ὅτι ἐπαναλαμβάνεις τό φαινόμενον τῆς Πεντηκοστῆς;! Μά τό φαινόμενον τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι ἀνεπανάληπτο μέσα στήν Ἱστορία. Σέ ὅλους τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας οὐδέποτε ἐπανελήφθη τό φαινόμενον τῆς Πεντηκοστῆς. Μία φορά ἔγινε. Προσέξατέ το: μία φορά! Οὔτε εἰς τούς ἀποστολικούς Πατέρες δέν συνέβη αὐτό· συνέβη μόνον εἰς τούς Ἀποστόλους καί εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἦσαν τότε εἰς τό ὑπερῶον. Οὔτε εἰς τούς ἀποστολικούς Πατέρες δέν συνέβη ἡ γλωσσολαλία! ἦταν ἕνα ἐντελῶς ἔκτακτο φαινόμενον, ἔκτακτον γεγονός.

Καί ἐκτός αὐτοῦ, ἡ γλωσσολαλία δέν ἦτο παρακαλῶ ἄναρθρος. Σαφῶς μᾶς λέγει ἐκεῖ τό βιβλίον τῶν Πράξεων ὅτι, ὅταν οἱ Ἀπόστολοι βγῆκαν νά ὁμιλήσουν, οἱ ἀκροαταί τῶν Ἀποστόλων ἤκουαν ὁ καθένας στή δική του τή γλῶσσα τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλλά ἐδῶ ἔχομε ἄναρθρα πράγματα! δέν ὑπάρχει τίποτα πού νά ἐλέγξη κανείς καί νά πῆ ὅτι πράγματι ἔχομε ξένη γλῶσσα· καί νά εἶναι μία ξένη γλῶσσα ἡ ὁποία βεβαίως νά ἐλεγχθῆ ὅτι ἐσύ θά τήν ξέρης αὐτήν τήν ξένη γλῶσσα.

Λάβετε δέ ὑπ’ ὄψιν, ἀγαπητοί μου, ὅτι καί στόν Πνευματισμόν ἔχομε τό φαινόμενον αὐτό. Καί εἶναι γνωστό ὅτι οἱ ὑπνωτιζόμενοι, τά μέντιουμ, δύνανται νά ὁμιλοῦν ξένες γλῶσσες, πραγματικά ξένες γλῶσσες, νά γράφουν ξένες γλῶσσες, κινέζικα ἐπί παραδείγματι, τήν ὁποία κινεζική νά μή γνωρίζη τό μέντιουμ· καί ὅταν μάλιστα βγῆ ἀπό τήν κατάστασι τήν ὑπνωτιστικήν, νά ἀγνοῆ τελείως ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἔλεγε καί ἔγραφε. Καί ὅμως ἐκεῖνα τά ὁποῖα εἶπε καί ἔγραψε νά εἶναι πραγματικά καί νά δίδουν πληροφορίες. Τί τό ἐκπληκτικόν; Γι’ αὐτό πάρα πολλή προσοχή. Διότι, μή ξεχνᾶμε, πλάϊ στό γνήσιο ὑπάρχει κι ὁ παραχαράκτης Διάβολος. Ποτέ δέν πρέπει νά τό ξεχνᾶμε ὅτι πλάϊ στό γνήσιο ὑπάρχει, ἐπαναλαμβάνω, ὁ παραχαράκτης Διάβολος.

Τί λέγουν διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία μας

Δέχονται ἀκόμη ὅτι ἡ δική των Ἐκκλησία εἶναι ἡ μοναδικά ἀληθινή. Ὁ,τιδήποτε ὑπάρχει ἔξω ἀπό τούς Πεντηκοστιανούς εἶναι ψεύτικο. Κῦρος ἔχει μόνον ὅ,τι λέγουν αὐτοί. Καί γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία λέγουν τό ἑξῆς –ὅπως καί διά τήν Ρωμαιοκαθολική, γιά τήν ὁποία δέν ὁμιλῶ φυσικά αὐτή τή στιγμή· ὁμιλῶ διά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία: Δέχονται ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ «Βαβυλώνα, ἡ πόρνη ἡ μεγάλη» !... Ἡ Ἐκκλησία μας!

Καί ἄν ἐρωτήσετε –εὐλόγως ἐρωτήσετε– «Τότε διατί ἐκκλησιάζονται οἱ Πεντηκοστιανοί, γιατί κοινωνοῦν καί προσεταιρίζονται Ὀρ θοδόξους κληρικούς;...», θά ἐδίδετο ἡ ἀπάντησις τοῦ καθηγητοῦ κ. Στέργιου Σάκκου τῆς Θεολογίας στήν Θεσσαλονίκη ὅτι ἡ Χ.Ο.Ε. –συγκεκριμένα ἡ Χ.Ο.Ε.– εἶναι ὁ δούρειος ἵππος τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ὅπως ἡ Οὐνία εἶναι ὁ δούρειος ἵππος τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ. Ἁπλῶς μετέρχονται τήν μέθοδον τῆς καλύψεως, διά νά προσεταιρισθοῦν τήν Ἐκκλησία μας καί νά κάνουν τή δουλειά τους· καί ὅταν θ’ ἀποκτήσουν δύναμι, τότε θά ἐναντιωθοῦν. Ὅπως ἔκαναν καί οἱ Προτεστάνται πού ἦρθαν στήν Ἑλλάδα μετά τό 1821, πού σᾶς εἶχα πεῖ τήν περασμένη φορά. Στήν ἀρχή φιλέλληνες..., φιλάνθρωποι..., κοινωνικοί παράγοντες..., ἄνοιξαν σχολεῖα... καί λοιπά· καί μετά ἐξεδηλώθησαν χύνοντες τό δηλητήριόν των.

Ὁ ἀρχιμανδρίτης Εὐσέβιος Παπαστεφάνου

Ἐκεῖνο πού ἰδιαιτέρως πρέπει νά σημειωθῆ, ἀγαπητοί μου, γιά νά ἰδῆτε πῶς προσεταιρίζονται τήν Ἐκκλησίαν, εἶναι ὅτι στήν Ἀμερική αὐτή τή στιγμή δρᾶ ἕνας Ὀρθόδοξος ἀρχιμανδρίτης, ὀνόματι Εὐσέβιος Παπαστεφάνου. Αὐτός ἡγεῖται μιᾶς αἱρέσεως Πεντηκοστιανῶν, μέ τήν ἐπωνυμία Ἔκχυσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί μάλιστα ἐκδίδει καί ἕνα περιοδικόν στήν ἀγγλική γλῶσσα. Αὐτός ὁ Παπαστεφάνου πιθανῶς ἔχει σχέσεις, καθώς φημολογεῖται, μέ τήν Χ.Ο.Ε. τῆς Ἑλλάδος καί μ’ ἄλλους Πεντηκοστιανούς κύκλους στή χώρα μας, διότι ἔρχεται κάπου-κάπου στήν Ἑλλάδα. Αὐτό φημολογεῖται.

Μάλιστα ἡ Ἐκκλησία μας δέν τόν βλέπει καλά αὐτόν τόν ἄνθρωπο. Ἐδῶ ἔχω ἕνα ἀπόκομμα ἐφημερίδος, ἀπό τόν Ἰανουάριο τοῦ 1979, πού λέγει: Ἔκτακτη σύγκλισι τῆς Ἱεραρχίας. Καί λέγει ὅτι θά ἐρευνήση, θά ἐξετάση τά ἑξῆς πράγματα ἡ Ἱεραρχία. Τό ἕνα εἶναι: Ἡ ἐδῶ δρᾶσις κληρικοῦ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, τοῦ ἀρχιμανδρ ίτου Εὐσεβίου Παπαστεφάνου, πού κατηγορεῖται ὅτι παρουσιάζεται σάν ἐξορκιστής καί θεραπευτής. Ἀλλά δέν τό ἀρνεῖται ὁ ἴδιος αὐτό, ὅπως θά σᾶς δείξω ἀπό δικό του περιοδικό. Καί δέν ἀναφέρομαι στήν περίπτωσι αὐτή, παρά μόνο διότι ἔχει εἰπωθῆ καί φημολογεῖται, ξαναλέγω, ὅτι πιθανῶς ἔχει σχέσι μέ τήν Χ.Ο.Ε. Ἑλλάδος, συνεπῶς καί μέ τήν Χ.Ο.Ε. Λαρίσης.

Ἔχω τό περιοδικό του ἐδῶ· εἶναι αὐτό. Ὁ τίτλος εἶναι Τhe Logos, δηλαδή Ὁ Λόγος. Ὅπως βλέπετε, ἀπ’ ἔξω, στό ἐξώφυλλο, ὑπάρχει μία φωτογραφία πού δείχνει μία Ὀρθόδοξη ἐκκλησία καί ὑπάρχουν μέσα πιστοί. Ἐκεῖ κάνει ἐκεῖνα πού κάνει αὐτός ὁ ἄνθρωπος, αὐτοί γονατίζουν καί ἀνεβάζουν τά χέρια ψηλά –εἶναι αὐτή ἡ χαρακτηριστική στάσι στήν προσευχή πού κάνουν. Ἔχουνε μία συνάθροισι, θά λέγαμε, μέσα στήν ἰδίαν τήν ἐκκλησία, πού εἶναι στό Κλήβελαντ τοῦ Ὀχάϊο. Καί προσεύχονται ἐκεῖ Ὀρθόδοξοι πού ἔχουν παρασυρθῆ ἀπό αὐτόν, ὁ ὁποῖος φέρεται ὡς Ὀρθόδοξος ἀνά πᾶσα στιγμή, ἐν τούτοις παρακαλῶ εἶναι Πεντηκοστιανός.

Γράφει ἕνα κύριο ἄρθρο ἐδῶ στήν ἀρχή, ἀπό τό ὁποῖο σᾶς σταχυολογῶ. Ἔχει γίνει μιά ὁλόκληρη μετάφρασι· ἀλλά δέν ἔχουμε χρόνο, γιατί πέρασε ἡ ὥρα, νά σᾶς τό διάβαζα ὁλόκληρο τό ἄρθο του. Σᾶς σταχυολογῶ μερικά μόνο σημεῖα.

Προσεκλήθη, λέγει, σέ δύο συνέδρια Πεντηκοστιανῶν, στά ὁποῖα ἦταν καί ὁμιλητής. «Μοῦ προσέδωκαν μιά εὐχάριστη εὐκαιρία νά ἀναμετρήσω ἀπό πρῶτο χέρι τήν ἔκτασι πού τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔχει ἐκχυθῆ πάνω στό ἀνθρώπινο γένος σ’ αὐτές τίς ἔσχατες ἡμέρες.». Ἀλλά σᾶς ἔκανα ἀνάλυσι ὅτι ἔσχατες ἡμέρες δέν εἶναι αὐτές, ἀλλά εἶναι τότε τῆς ἡμέρας τῆς Πεντηκοστῆς.

»Βεβαίως δέν ἔχει μείνει Ἐκκλησία ἔξω ἀπό τήν ἔκχυσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.»! Ποιός τό λέγει, κύριε, ὅτι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον δρᾶ καί στούς αἱρετικούς; Διότι ὅταν δέν ὑπάρχη, ὅταν δέν ἔχη μείνει Ἐκκλησία πού νά μήν ἔχη δεχθῆ τήν ἔκχυσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σημαίνει ὅτι ὅπου καί νά πάω θά βρῶ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Μά αὐτό τό λέγουν καί οἱ Οἰκουμενισταί. Καί συνεπῶς αὐτομάτως –αὐτομάτως!– μένω στή θέσι μου. Εἴτε εἶμαι Ὀρθόδοξος εἴτε εἶμαι Ρωμαιοκαθολικός εἴτε εἶμαι Προτεστάντης εἴτε εἶμαι ὅ,τι εἶμαι, ἐφ’ ὅσον τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὑπάρχει παντοῦ, τότε γιά ποιόν λόγο νά μιλάω γιά αἱρέσεις; Γιά ποιόν λόγο νά φύγω ἀπό ’δῶ καί νά πάω ἐκεῖ; Γιά ποιόν λόγο; Αὐτομάτως –αὐτομάτως!– ἔχομε ἀποχαρακτηρισμόν τῶν αἱρέσεων. Προσέξατε: ἀποχαρακτηρισμόν τῶν αἱρέσεων! Δεχόμαστε ὅτι δέν ὑπάρχει αἵρεσις, ἀφοῦ παντοῦ ἐνεργεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον!

Ἄλλο σημεῖο. Εἶχε γίνει ἕνα συνέδριο στήν Ἱερουσαλήμ καί εἴχανε βρεθῆ ἐκεῖ τέσσερις χιλιάδες ἄνθρωποι. «Πάνω ἀπό διακόσιες θεραπεῖες σημειώθηκαν στίς θεραπευτικές ὑπηρεσίες πού διευθύνθηκαν ἀπό τήν Κάθριν Κούλμαν τήν μιά ἡμέρα καί ἀπό τόν Πάτ Ρόμπερσον μιάν ἄλλην ἡμέρα.» Εἴδατε;... πάνω ἀπό διακόσιες θεραπεῖες!

Ἀκόμη σημειώνει καί λέγει: «Ὁ θεολογικός διάλογος εἶναι ἀνωφελής.». Τί σημαίνει αὐτό; Γιατί νά καθώμαστε καί νά μαλώνουμε περί δογμάτων καί θεολογικοῦ διαλόγου; τά πράγματα εἶναι πολύ ἁπλᾶ. Εἶναι ἐκεῖνο πού ἐλέγετο καί πρότινος μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως καί Ρώμης: Νά ἀνοίξωμε τόν διάλογον τῆς ἀγάπης, καί ὄχι τόν διάλογο τῶν δογμάτων ! Μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ἀγάπη, χωρίς νά ξεκαθαρίσωμε τήν ὀρθήν πίστιν;... Εἶναι ὀρθόν αὐτό;... Εἶναι ὀρθόν;... Ποῦ πᾶμε; Ποῦ βρισκόμαστε;

Ἀκόμη: «Τό μόνο δυσάρεστο –στό συνέδριο τῆς Ἱερουσαλήμ– ἦταν πού ἡ Ὀρ θόδοξος Ἐκκλησία ἦταν ἡ μόνη Ἐκκλησία πού δέν ἀντιπροσωπεύτηκε ἀπό τοπικούς ἀνωτέρους κληρικούς τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ Πατριάρχης τῆς Ἱερουσαλήμ, ἄν καί προσκλήθηκε, δέν ἀνταποκρίθηκε.». Ἤτανε τό μόνο δυσάρεστο... πού δέν πῆγαν οἱ Ὀρθόδοξοι εἰς τό συνέδριο τῶν Πεντηκοστιανῶν στήν Ἱερουσαλήμ! Εὐτυχῶς πού δέν πῆγαν. Εὐτυχῶς.

Ἐκεῖ ὁ Παπαστεφάνου βρῆκε κάποιον ὀνόματι Kostas Deir –τό ὄνομά του ἑλληνικό φυσικά· τό ἄλλο δέν ξέρω πῶς τό προσέλαβε. «Ὁ Kostas Deir, ἕνας Ἕλληνας ντόπιος τῆς Ἱερουσαλήμ, σημείωσε κατά τήν διάρκεια ἑνός δυνατοῦ μηνύματός του στήν συνδιάσκεψι τά ἑξῆς: Ἤμουν ἕνας Ἕλληνας Ὀρ θόδοξος γιά τόσα χρόνια, καί κανείς δέν μοῦ εἶπε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός πέθανε γιά τίς ἁμαρτίες μου.». Αὐτό τό βάζει καί σάν τίτλο ἐξ ἄλλου στό ἄρθρο πού γράφει ὁ Παπαστεφάνου. «Θέλω νά ζητήσω ἀπ’ αὐτή τή σύναξι –τῶν Πεντηκοστιανῶν– νά προσεύχεται γιά τήν Ἑλληνική Ὀρ θόδοξη Ἐκκλησία.» Πολύ ὡραῖα... νά προσεύχωνται οἱ Πεντηκοστιανοί γιά τή δική μας τήν Ἐκκλησία!

Καί συνεχίζει ὁ Παπαστεφάνου: «Σάν ἕνας ἔφηβος, ὁ Kostas Deir, συνήθιζε νά πετᾶ πέτρες στούς Πεντηκοστιανούς –καθαρά-καθαρά: στούς Πεντηκοστιανούς !– πού ἤρχοντο στήν Ἱερουσαλήμ γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιον. Σήμερα ἔχει μιά εὐαγγελική καί χαρισματική διακονία, πού τόν κάνει νά ἐπισκέπτεται πολλές χῶρες τοῦ κόσμου.»· δηλαδή αὐτός ἔγινε Πεντηκοστιανός. «Τό κέντρο δραστηριότητός του στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες εἶναι: Lima, New York...» καί τά λοιπά. «Κάθε Ὀρ θόδοξος τό μόνο πού θά μποροῦσε νά αἰσθανθῆ θά ἦταν ἡ ἀμηχανία στήν παρατήρησι πού ἔγινε.»

Μετά... –τί ἄλλο νά σᾶς πῶ; «Κάτι εἶναι ριζικά λανθασμένο μέ ὅ,τι ὀνομάζουμε Ὀρ θοδοξία.». Ριζικά λανθασμένο μέ ὅ,τι ὀνομάζουμε Ὀρ θοδοξία !

Ἀκόμη: «Ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν ἔρχεται στούς ἀνθρώπους, ὅπως λειτουργεῖ σήμερα ἡ Ὀρ θόδοξος Ἐκκλησία.». Δηλαδή ὁ Χριστός σήμερα δέν πάει στούς ἀνθρώπους, ὅπως σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἐργάζεται καί λειτουργεῖ ! Καί ἄλλα πολλά. Ἀλλά φυσικά ἔχει περάσει ἡ ὥρα, καί δέν θέλω περισσότερο νά σᾶς κουράσω.

Τό συμπέρασμα ποιό εἶναι, ἀγαπητοί μου; Τό συμπέρασμα εἶναι ὅτι αὐτός ὁ ἄνθρωπος γυρίζει σέ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, παριστάνει τόν Ὀρθόδοξο –ἦτο κάποτε Ὀρθόδοξος– καί ἔχει ἄμεσες σχέσεις μέ τούς Πεντηκοστιανούς. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού προσπαθεῖ νά προσεταιρισθῆ τήν Ἐκκλησίαν ὑπέρ τῶν Πεντηκοστιανῶν. Εἶναι φοβερό πρᾶγμα αὐτό. Εἶναι φοβερό! Ἄνθρωποι πού ἔζησαν στήν Ἀμερική μοῦ τό ἔχουν πεῖ αὐτό τό πρᾶγμα γύρω ἀπό τή δική του δρᾶσι ἐκεῖ, ἀλλά κι ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, τί αὐτός ὁ ἄνθρωπος κάνει.

Συγκεκριμένα στά Ἀθωνικά Ἄνθη, τοῦ πατρός Θεοκλήτου Διονυσιάτου, ὑπάρχουνε δύο ἄρθρα πού ἀναφέρονται ἐναντίον τοῦ Μακράκη· κι ἐκεῖ ἀναφέρει καί γιά τόν Παπαστεφάνου. Αὐτά γράφτηκαν λίγο πρίν ἀπό τό 1960. Καί τόν παραλαμβάνουν δύο ἀπό τήν Ἀμερική παρακαλῶ τόν πατέρα Θεόκλητο καί τόν βρίζουν καπηλικώτατα, γιατί ἐτόλμησε νά θίξη τόν Μακράκη, τόν ἤδη ἀποθανόντα, καί τόν Εὐσέβιον Παπαστεφάνου! Καί τοῦ λέγει ἐκεῖ ὁ ἕνας ἐκ τῶν δύο: «Τολμᾶς νά βρίζης τόν... καί τά λοιπά, ὁ ὁποῖος πλησιάζει τούς Προτεστάντας, διά νά τούς βοηθήση καί νά τούς φέρη στήν Ὀρ θοδοξία;!». Τό ὁλοφάνερον εἶναι, ἄν καί ἀπό τότε πέρασαν τόσα χρόνια, ὅτι ἐκεῖνος παρεσύρθη ἀπό τούς Προτεστάντας. Διότι τοῦ τό τονίζει αὐτό ὁ πατήρ Θεόκλητος: «Θά παρακαλοῦσα πολύ τόν πατέρα Εὐσέβιο νά προσέχη τούς κύκλους τῶν Προτεσταντῶν πού τόν περιστοιχίζουν.»! Αὐτά γράφονται πρό τοῦ 1960.

Ὁπότε βλέπομε, ἀγαπητοί μου, ὅτι αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται ὑπέρ τῶν Προτεσταντῶν καί εἰδικώτερα ὑπέρ τῶν Πεντηκοστιανῶν. Τό λέγω αὐτό, γιά νά δώσετε τήν ἑξῆς ἀπάντησι: Πῶς εἶναι δυνατόν νά προσεταιρίζωνται οἱ ἄνθρωποι αὐτοί τήν Ἐκκλησία μας, τήν ὁποία ὑβρίζουν; Ἔ, εἶναι δυνατόν. Καί τό βλέπομε αὐτό καθαρά, ὅταν τούς βλέπουμε νά κοινωνοῦν, νά προσεύχωνται, νά πλησιάζουν τούς ἱερεῖς, νά ἐξομολογοῦνται, μόνο καί μόνο διά νά δώσουν τήν ἐντύπωσι ὅτι εἶναι ἕνα πρᾶγμα μ’ ἐμᾶς, ἐνῶ στήν πραγματικότητα εἶναι τορπίλη εἰς τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας μας.

Αὐτά, ἀγαπητοί μου, ἤθελα νά σᾶς πῶ καί διά τούς Πεντηκοστιανούς καί εἰδικώτερα διά τήν Χ.Ο.Ε., πού βεβαίως εἶναι πεντηκοστιανή αἵρεσις, σύμφωνα μέ τίς διδασκαλίες πού ἔχουν.

Μοντανισμός: ὁ μακρυνός πρόγονος τοῦ Πεντηκοστιανισμοῦ

Ὁ Πεντηκοστιανισμός, ἀγαπητοί μου, ἔχει ἕναν μακρυνόν πρόγονον, τόν Μοντανισμόν. Ὁ Μοντανός, κατά τόν 2ον αἰῶνα, τό ἴδιο πρᾶγμα ἔκανε. Ἦταν ἕνας ἱερεύς τῆς Κυβέλης ἀπό τήν Φρυγία. Ὅταν δέχθηκε τόν Χριστιανισμόν, τά μπέρδεψε. Νόμισε ὅτι αὐτός πιά δέχεται τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὅτι ἔχει ζωντανή τήν Πεντηκοστή διαρκῶς μέσα του, παρουσίαζε τά ἴδια φαινόμενα, τό προφητικόν χάρισμα δῆθεν καί τίς ἐκστάσεις καί τά ὄνειρα καί τά ὁράματα. Τόν ἀκολουθοῦσαν προφῆτες καί προφήτιδες. Ἡ αἵρεσίς του ταχύτατα διεδόθη σ’ ὅλον τόν τότε γνωστόν κόσμο· ἀπό τήν Μικράν Ἀσία μέχρι τό Γιβραλτάρ, τήν Βόρειον Ἀφρική καί λοιπά. Διεδόθη ταχύτατα ἡ αἵρεσίς του! ἀλλά καί διελύθη μετά ταῦτα, διότι ἡ Ἐκκλησία κατεδίκασε τόν Μοντανισμόν. Ἕνας ἀπό τούς Μοντανιστάς εἶναι καί ὁ Τερτυλλιανός· σᾶς τό λέγω διά λόγους ἁπλῆς γνώσεως.

Ἔτσι οἱ Πεντηκοστιανοί ἔχουν καί τόν μακρυνό τους πρόγονο· εἶναι ὁ Μοντανισμός. Ἡ Ἐκκλησία μας ὅμως κατεδίκασε καί τόν Μοντανισμόν, κατεδίκασε καί τόν Προτεσταντισμόν, ὅπως σᾶς ἔλεγα τήν περασμένη φορά. Συνεπῶς, τόσο ἀπό πλευρᾶς Μοντανισμοῦ, ὅσο καί ἀπό πλευρᾶς Προτεσταντισμοῦ, ἤδη οἱ Πεντηκοστιανοί εἶναι καταδεδικασμένοι ἀπό τήν Ἐκκλησία.

«Ε ἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε.» 

Γιά μᾶς δέν μένει παρά μόνο ἐκεῖνο τό ὁποῖον μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος καί εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν δευτέρα του ἐπιστολή:

«Πολλοὶ πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τὸν κόσμον.»

Θά ’λεγε κανείς: «Τί σημασία θά εἶχε ἡ παρουσία τῶν πλάνων ἀνθρώπων; Τί σημασία θά εἶχε, ἐάν τά πράγματα ἦσαν ὅλα πολύ καλά;».

Ἔχει πάρα πολλή σημασία νά εἶσαι Ὀρθόδοξος Χριστιανός! Τ’ ἀκοῦτε παρακαλῶ;... Μήν πῆτε οὔτε μιά στιγμή ὅτι ὅλοι καλά λόγια λένε. Μήν τό πῆτε ποτέ αὐτό! Ἐάν ἦταν ἔτσι τά πράγματα, δέν θά μιλοῦσε περί πλάνης καί περί πλάνων ἀνθρώπων ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Πλάνοι λοιπόν πολλοὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν κόσμον.

»βλέπετε ἑαυτούς», προσέχετε τούς ἑαυτούς σας, σημειώνει καί προτρέπει συνεχίζοντας ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «ἵνα μὴ ἀπολέσωμεν ἃ εἰργασάμεθα, ἀλλὰ μισθὸν πλήρη ἀπολάβωμεν.», γιά νά μήν χάσωμε –ὥστε μποροῦμε νά χάσωμε στήν αἵρεσιν!– γιά νά μήν χάσωμε ἐκεῖνα πού δουλέψαμε, ἀλλά νά πάρωμε ὁλόκληρο τόν μισθό μας.

»πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ», δηλαδή εἰς τήν Ὀρ θόδοξο Πίστι, «Θεὸν οὐκ ἔχει». Ξέρετε ὅτι τό θέμα τῆς ἀθεΐας κατά τήν Ἁγία Γραφή δέν εἶναι ὅπως τό νομίζουμε. Γιά μᾶς ἕνας ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἁπλῶς δέν δέχεται τίποτα-τίποτα, αὐτός λέγεται ἄθεος · διά τήν Ἁγία Γραφήν ὅμως ἄθεος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν δέχεται πλήρως ἐκεῖνα πού λέγει ὁ Χριστός. Τό λέγει ἐδῶ σαφῶς ὁ Εὐαγγελιστής: «Ὁ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, στό Εὐαγγέλιον δηλαδή, αὐτός Θεὸν οὐκ ἔχει.»

»ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει.

»εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς», ὅποιος ἔρχεται σ’ ἐσᾶς, «καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει», δέν φέρει τήν διδαχή τοῦ Εὐαγγελίου τήν Ὀρ θόδοξον, «μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν», στό σπίτι σας νά μήν τόν βάλετε, «καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε», καί καλημέρα νά μήν τοῦ λέτε.

Ἄν κάποιος πῆ: «Μά, μιά καλημέρα;... Ἡ καλημέρα εἶναι τοῦ Θεοῦ!». Καί τί εἶσαι ἐσύ; ἁγιώτερος ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Εὐαγγελιστή;... Καί τί εἶσαι ἐσύ; θεολογικώτερος ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Εὐαγγελιστή;... Καί τί εἶσαι ἐσύ; ἔχεις πιό πολλήν ἀγάπη ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Εὐαγγελιστή, τόν Μαθητήν τῆς ἀγάπης;... Δέν τό νομίζω. Συνεπῶς αὐτό πού κάνεις εἶναι παρακοή! καί τήν παρακοή σου αὐτή θά τήν πληρώσης πολύ ἀκριβά, μέ τό νά παρασυρθῆς. Λοιπόν, στό σπίτι σας τόν αἱρετικό δέν θά τόν βάλετε καί καλημέρα δέν θά τοῦ πῆτε.

»ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.» , γιατί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος τοῦ λέγει καλημέρα τοῦ αἱρετικοῦ, αὐτός γίνεται κοινωνός τῶν πονηρῶν αὐτοῦ ἔργων.

Ἔτσι, ἀγαπητοί μου, ἄς μένωμε πάντοτε τέκνα φωτός καί ὡς τέκνα φωτός πάντοτε νά περιπατοῦμε. Τό λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» , τί σχέσις ὑπάρχει ἀνάμεσα στό φῶς καί στό σκοτάδι; Μακρυά λοιπόν ἀπό τήν ψευδώνυμον γνῶσιν . Κι ὅταν μείνωμε μακρυά ἀπό τήν ψευδώνυμον γνῶσιν, μακρυά ἀπό κάθε τι πλανεμένο καί νόθο, τότε πραγματικά εἴμεθα μέσα εἰς τόν χῶρον ἐκεῖνον πού ἔχομε τήν ἐλπίδα νά σωθοῦμε.

Σᾶς εὔχομαι καλό καλοκαίρι καί πολλήν εὐλογίαν.

Κυριακή, 3-6-1979

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΜΝΗΝΕΙΟΥ ΣΤΟΜΙΟΝ ΛΑΡΙΣΗΣ

Copyright: Ἱερά Μονή Κομνηνείου «Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου» 400.07 Στόμιον Λαρίσης Τηλ. & Fax.: 24950.91220 Κεντρική διάθεσις: «Ὀρθόδοξος Κυψέλη» Σπαρτάκου 6, Συκιές, 566.26 Θεσσαλονίκη Τηλ.: 2310.212659 Fax : 2310.207340

arnion - Ὁμιλία 3η