Νικόλαος Ι. Σωτηρόπουλος, Προφητείαι περί της αποστασίας

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ

Τοῦ κ. Νικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

            Ὅπως ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία μαρτυρεῖ, ἡ Χριστιανικὴ Πίστι κατὰ τὸ παρελθὸν γνώρισε μεγάλες δόξες, ἔφθασε στὸ ζενὶθ τῆς δόξας. Ἀλλὰ κατὰ τοὺς ὑστέρους καιρούς, καὶ μάλιστα στὶς ἡμέρες μας, ἡ πίστι στὸ Χριστὸ ἔχει μειωθῆ πολύ, οἱ πιστοὶ γίνονται ὅλο καὶ ὀλιγώτεροι. Οἱ αἱρέσεις, ἡ ἀπιστία καὶ ἡ ἀθεΐα ἔχουν συρρικνώσει καὶ συνεχίζουν νὰ συρρικνώνουν τὸν πιστὸ κόσμο. Καὶ ὅσοι μένουν πιστοὶ στὴ Χριστιανικὴ Πίστι, αἰσθάνονται θλῖψι καὶ ὀδύνη γιὰ τὴ συρρίκνωσι τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ. Ἡ μεγαλύτερη θλῖψι καὶ ὀδύνη τῶν συνειδητῶν χριστιανῶν εἶνε γιὰ τὴν ἀποχριστιάνισι τοῦ κόσμου καὶ τὴν πορεία πρὸς τὴν ἀπώλεια, πρόσκαιρη καὶ αἰώνια ἀπώλεια.

            Τὸ μέγιστο αὐτὸ κακὸ ἔχει προφητευθῆ. Ὁ Χριστός, "ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστεως" (Ἑβρ. ιβ΄ 2), προειδοποίησε: "Πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς" (Ματθ. κδ΄ 11). "Ψευδοπροφῆται" εἶνε οἱ ψευδοδιδάσκαλοι, οἱ διδάσκαλοι τῶν αἱρέσεων. Καὶ αὐτοὶ μὲ τὶς ψευδοδιδασκαλίες τους πλανοῦν "πολλούς", ὄχι ὀλίγους. Στοὺς χαλεποὺς καιρούς μας τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου ζῇ στὴν πλάνη, στὶς αἱρέσεις. Μεταξὺ δὲ τῶν αἱρεσιαρχῶν διακρίνεται ὁ Πάπας μὲ τὴ χειρότερη διάκρισι. Γιὰ νὰ χρησιμοποιήσωμε λαϊκὴ ἔκφρασι, ὁ Πάπας "ἔχει πάρει στὸ λαιμό του" τὴ συντριπτικὴ πλειονότητα τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, συντριπτικὴ πρῶτα γι' αὐτόν. Ὁ Χριστὸς τὸν Πάπα, ποὺ παρέσυρε τὸ λαό του στὴν πλάνη, θὰ συντρίψῃ κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, θὰ τὸν κάνῃ σκόνη. Καὶ μαζί του θὰ συντρίψῃ καὶ τοὺς "ἡμετέρους" φιλοπαπικούς.

            Ὁ ἀπόστολος Πέτρος προφήτευσε: "Ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας, καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς Δεσπότην ἀρνούμενοι". Ἐπίσης προφήτευσε: "Πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι' οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται" (Β΄ Πέτρ. β΄ 1, 2). Συμφώνως πρὸς αὐτὰ τὰ λόγια, οἱ ψευδοδιδάσκαλοι εἰσάγουν "αἱρέσεις ἀπωλείας", αἱρέσεις, μὲ τὶς ὁποῖες ὁδηγοῦν ἀνθρώπους στὴν ἀπώλεια, ἀλλ' ὁδηγοῦνται καὶ αὐτοὶ στὴν ἀπώλεια, ἀσφαλῶς δὲ πρῶτοι αὐτοί. Μὲ τὶς αἱρέσεις οἱ ψευδοδιδάσκαλοι ἀρνοῦνται τὸν Δεσπότη, ποὺ τοὺς ἀγόρασε μὲ τὸ αἷμα του. Ἄρνησι τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶνε μόνον ἡ ἄρνησι τῆς θεότητός του, ἀλλὰ καὶ οἱ αἱρέσεις γενικῶς ὡς διδασκαλίες ἀντίθετες πρὸς τὶς ἀλήθειες τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὶς αἱρέσεις οἱ ψευδοδιδάσκαλοι ἀσελγαίνουν στὴν ἀλήθεια. Ἀσέλγειες δὲν εἶνε μόνον οἱ αἰσχρὲς πράξεις, ἀλλὰ καὶ οἱ αἱρέσεις, χειρότερες τῶν αἰσχρῶν πράξεων. Καὶ "πολλοί", ὄχι ὀλίγοι, ἀκολουθοῦν τὶς ἀσέλγειες τῶν ψευδοδιδασκάλων.

            Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει: "Τὸ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς Πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν" (Α΄ Τιμ. δ΄ 1-2. Βλέπε καὶ Β΄ Τιμ. δ΄ 3-4). Μεταφράζουμε: Τὸ Πνεῦμα ρητῶς λέγει, ὅτι κατὰ τοὺς ὑστερινοὺς χρόνους μερικοὶ θ' ἀποστατήσουν ἀπὸ τὴν Πίστι καὶ θὰ προσέχουν σὲ πνεύματα ἀπατηλὰ καὶ σὲ διδασκαλίες δαιμονίων, ποὺ θὰ κηρύττουν ψευδολόγοι ὑποκριταί, νεκρωμένοι στὴ συνείδησί τους. Συμφώνως πρὸς τὸ χωρίο τοῦτο τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο προεῖπε, ὅτι μέρος τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου θ' ἀποστατήσῃ ἀπὸ τὴν Πίστι. Τὶς αἱρέσεις ὠνόμασε "διδασκαλίας δαιμονίων", διδασκαλίες δηλαδή, τὶς ὁποῖες ἐμπνέουν δαίμονες. Καὶ τοὺς διδασκάλους τῶν αἱρέσεων περιέγραψεν ὡς ἀπατεῶνες, ὑποκριτὰς καὶ ἀσυνειδήτους. Παρὰ ταῦτα οἱ "ἡμέτεροι" Οἰκουμενισταὶ ὑποστηρίζουν, ὅτι οἱ ἑτερόδοξοι, οἱ κοινότητες μὲ τὶς αἱρέσεις, μὲ τὶς διδασκαλίες δαιμονίων, εἶνε Ἐκκλησίες! Καὶ οἱ διδάσκαλοι τῶν αἱρέσεων, οἱ ἀπατεῶνες, ὑποκριταὶ καὶ ἀσυνείδητοι, εἶνε ἄξιοι πάσης τιμῆς!

            Χριστιανοὶ τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς νόμιζαν, ὅτι ὁ χρόνος τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Χριστοῦ ἔφθασε καὶ ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ ἐμφανίζεται ὁ Χριστός. Ἀλλ' ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔγραψε, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν θὰ ἔλθῃ, "ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας" (Β΄ Θεσ. β΄ 3). Κατὰ τὸ χωρίο τοῦτο πρῶτα θὰ ἔλθῃ "ἡ ἀποστασία" καὶ ὁ Ἀντίχριστος, καὶ ἔπειτα θὰ ἔλθῃ ὁ Χριστός. Ὁ ἀπόστολος δὲν λέγει "ἀποστασία", ἀνάρθρως, ἀλλ' "ἡ ἀποστασία", ἐνάρθρως. Μὲ τὴν ἔναρθρη ἐκφορὰ τῆς λέξεως προφητεύεται ἡ πολὺ γενικευμένη καὶ μεγάλη ἀποστασία, ἡ ἀποστασία στὸ ἀποκορύφωμά της, ὁπότε θὰ ἔλθῃ καὶ ὁ Ἀντίχριστος.

            Ἡ σημερινὴ κατάστασι μὲ πλῆθος σημείων δείχνει, ὅτι εὑρισκόμεθα στὴν ἐποχὴ τῆς πολὺ ἐκτεταμένης ἀποστασίας, ἡ ὁποία πυρετωδῶς ἑτοιμάζει τὸν ἐρχομὸ τοῦ Ἀντιχρίστου.

            Ὁ Παῦλος προφήτευσε, ὅτι θὰ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία. Καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε προφητικῶς: "Ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;" (Λουκ. ιη΄ 8). Μὲ τὸ λόγο τοῦτο ὁ Χριστὸς θέτει ὡς προβληματικὴ τὴν ὕπαρξι πίστεως κατὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ τὴ δευτέρα παρουσία του. Ἔτσι δὲ ἐκφραζόμενος ὁ Κύριος θέλει νὰ εἰπῇ, ὅτι στὸ τέλος τοῦ κόσμου θὰ ἔχουν ἀπομείνει ὀλίγοι πιστοί, πολὺ ὀλίγοι, ὀλίγιστοι.

            Ἐρωτᾶται: Ἡ ἔκλειψι τοῦ μεγίστου μέρους τοῦ ἡλίου τῆς πίστεως κατὰ τοὺς ἐσχάτους τούτους καιροὺς ποῦ ὀφείλεται; Σὲ πολλοὺς καὶ σὲ πολλὰ αἴτια ὀφείλεται, ἀλλὰ προπάντων ὀφείλεται σὲ πολλοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ταγοὺς καὶ ὁδηγοὺς ἀναξίους τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀποστολῆς των. "Οὐ πάντων ἡ πίστις", λέγει ὁ ἀπόστολος (Β΄ Θεσ. γ΄ 2). Καὶ ὁ Κύριος λέγει: "Τυφλὸς τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται" (Ματθ. ιε΄ 14. Βλέπε καὶ Λουκ. στ΄ 39). Μὲ κακὲς ἀντιλήψεις καὶ κακὰ παραδείγματα ζωῆς πολλοὶ κληρικοὶ περιάγουν τὸ λαὸ σὲ ἀποστασία καὶ ἀπιστία, πρῶτοι δὲ αὐτοὶ οἱ κληρικοὶ εἶνε ἀποστάτες. Ποιός θὰ τὸ περίμενε; Στὶς ἡμέρες μας καὶ ἐπίσκοποι καὶ ἀρχιεπίσκοποι καὶ πατριάρχες εἶνε ὀπαδοὶ καὶ ὑποστηρικταὶ τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μὲ ἀρχιοικουμενιστὴ τὸν πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο, στὸν ὁποῖο πολλὲς δεκάδες ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποδίδουν τιμὲς καὶ δόξες, σὰν νὰ πρόκειται γιὰ τὸν Μεσσία... Ὁ ἀπόστολος προφήτευσε καὶ τὸ κατάντημα κληρικῶν σὲ ἀποστασία καὶ αἵρεσι. Εἶπε στὸ συνέδριο τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου στὴ Μίλητο: "Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν" (Πράξ. κ΄ 30). Καὶ ἀπὸ σᾶς τοὺς ἰδίους θὰ ἐμφανισθοῦν ἄνθρωποι, ποὺ θὰ διδάσκουν διεστραμμένα, γιὰ ν' ἀποσποῦν τοὺς μαθητὰς (τοὺς χριστιανούς) καὶ νὰ τοὺς κάνουν ὀπαδούς τους. Ποιμένες γίνονται λυκοποιμένες, γιὰ νὰ κατασπαράσσουν τὰ πρόβατα τῆς ἱερῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ.

            Ἡ Γραφὴ προφήτευσε τὸ θρίαμβο τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ προφήτευσε καὶ τὸ ἀντίθετο, τὴν ἐμφάνισι αἱρετικῶν, μάλιστα καὶ ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ κλήρου, τὴν πολὺ δὲ γενικευμένη ἀποστασία καὶ ἀπιστία κατὰ τοὺς ἐσχάτους χρόνους καὶ τὴν πολὺ περιωρισμένη ὕπαρξι πιστῶν κατὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Ἐρωτᾶται δέ: Γιατί ἡ Γραφὴ προφήτευσε ὄχι μόνο πολὺ εὐχάριστα ὡς πρὸς τὸ Χριστιανισμό, ἀλλὰ καὶ πολὺ δυσάρεστα καὶ θλιβερά; Ἀμφότερα προφήτευσε, ὥστε, ὅταν θὰ ἐκπληρώνωνται, νὰ γίνωνται ἀποδείξεις τῆς ἀληθείας τῆς Γραφῆς καὶ τῆς Θρησκείας μας. Οἱ προφητεῖες εἶνε θαύματα καὶ τρανὲς ἀποδείξεις τῆς ἀληθείας τῆς Πίστεώς μας. Τὰ πολὺ δὲ δυσάρεστα καὶ θλιβερὰ ἡ Γραφὴ προφήτευσε καὶ γιὰ νὰ μὴ "πέφτωμε ἀπὸ τὰ σύννεφα", ὅταν αὐτὰ συμβαίνουν, νὰ μὴ κλονιζώμεθα στὴν πίστι καὶ ἀπογοητευώμεθα, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ ἐνισχυώμεθα στὴν πίστι, ἀφοῦ, ὅπως εἴπαμε, ἡ ἐκπλήρωσι προφητειῶν ἀποδεικνύει τὴν ἀλήθεια τῆς Πίστεώς μας. Ἐπίσης ἡ Γραφὴ προφήτευσε δυσάρεστες ἐξελίξεις προειδοποιητικῶς, γιὰ ν' ἀγρυπνοῦμε πνευματικῶς, νὰ προσέχωμε, νὰ λαμβάνωμε τὰ μέτρα μας καὶ ν' ἀγωνιζώμεθα, ὥστε νὰ μὴ κλονισθοῦμε καὶ πλανηθοῦμε καὶ ἀποτελέσωμε καὶ ἐμεῖς μέρος τῶν δυσαρέστων ἐξελίξεων. Μὲ τὸν ἀγῶνα δὲ ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς ἀπιστίας νὰ βοηθοῦμε καὶ ἄλλους, ὥστε νὰ μένουν σταθεροὶ καὶ στερεοὶ στὴν πίστι.