Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Η εκκοσμίκευση αιτία της βαθιάς κρίσης του Βατικανού

Η εκκοσμίκευση αιτία της βαθιάς κρίσης του Βατικανού

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

                Η δημοσιοποίηση στην Ιταλία απορρήτων προσωπικών σημειωμάτων, εγγράφων και επιστολών του Πάπα αποκάλυψε τη βαθιά κρίση που διέρχεται ο μηχανισμός του κράτους του Βατικανού και τη θλιβερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η "Ρωμαϊκή Αυλή" ( Curia Romana). Η εκκοσμίκευση των αρχόντων του Βατικανού έχει καταστήσει τη βαθιά κρίση ανεξέλεγκτη, αφού ο 86χρονος Πάπας Βενέδικτος 16ος δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει. Πίσω από τα υψηλά τείχη του Βατικανού εξελίσσεται ένα δράμα, με απροσδιόριστο ακόμη το τέλος και τις συνέπειες του.

         Η δημοσιοποίηση των απορρήτων εγγράφων του Πάπα εμφάνισε γενικότερα και με τραγικό τρόπο τα όσα είναι γνωστά στους "Vaticanisti", στους ειδικούς δηλαδή επί της Βατικανής πραγματικότητας, και τα οποία οι κατά τόπους Ρωμαιοκαθολικοί κληρικοί επιμελώς αποκρύπτουν από το ποίμνιο τους. Τα στοιχεία αυτής της πραγματικότητας που οδήγησε στην βαθιά κρίση είναι:
1. Το Βατικανό, σε απόλυτη αντίθεση με την Χριστιανική διδασκαλία, αποτελεί θεοκρατικό, απολυταρχικό και μοναρχικό κράτος, το οποίο, πέραν της "κυβέρνησης",  διαθέτει αστυνομία, μυστική υπηρεσία, φυλακές, ανακριτές, δικαστήρια και φυσικά Τράπεζα και υπευθύνους των οικονομικών του.

2. Στο Βατικανό δεν υπάρχει διαφάνεια στη διαχείριση της εξουσίας γενικά και ειδικότερα των οικονομικών του.

3. Η όλη δομή του έχει τα χαρακτηριστικά της γραφειοκρατίας των λιγότερο ανεπτυγμένων κρατών. Σ' αυτήν δεν λείπουν οι ανταγωνισμοί, οι συγκρούσεις φιλοδοξιών και συμφερόντων, και οι ομαδοποιήσεις με στόχο την εσωτερική επικράτηση. Σύμπτωμα αυτής της κατάστασης παρακμής η, κατά την αποδοθείσα κατηγορία, διαρροή των μυστικών εγγράφων του Πάπα από τον Αρχιθαλαμηπόλο του, ένα δηλαδή από τα πιο έμπιστα και πιο κοντινά πρόσωπα του Ηγεμόνα του Βατικανού!

4. Η διάβρωση του εκκλησιαστικού μέρους από την εκκοσμίκευση του κράτους του Βατικανού έχει οδηγήσει και σε ένα απολύτως συγκεντρωτικό καθεστώς τα εκκλησιαστικά πράγματα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.  Ακόμη και ένας διορισμός ενός απλού εφημερίου σε χωριό της Τήνου ή σε οικισμό στον Αμαζόνιο πρέπει να έχει την έγκριση του Βατικανού! Αυτό σημαίνει ότι οι μερικές εκατοντάδες "τυχεροί" που υπηρετούν στη "Ρωμαϊκή Αυλή" διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα τις τύχες ενός δισεκατομμυρίου περίπου Ρωμαιοκαθολικών, διασκορπισμένων σε όλες τις γωνιές της Γης. Το τεράστιο αυτό μέγεθος εξουσίας, απλησίαστο για τους  πιο φιλόδοξους γραφειοκράτες και του πιο ισχυρού και πολυπληθέστερου κράτους στον πλανήτη, είναι επόμενο να προκαλεί συγκρούσεις "όλων εναντίον όλων" για την κατάκτηση της. Μια μόνο πτυχή των συγκρούσεων αυτών είναι και το πρόσφατα κυκλοφορηθέν βιβλίο του δημοσιογράφου Gianluigi Nuzzi " Sua Santita, Le carte segrete di Benedetto XVI" ( Η Αυτού Αγιότης. Τα απόρρητα έγγραφα του Βενεδίκτου του 16ου).

5. Ο ισχυρότατος κλονισμός του κύρους του Βατικανού, οφείλεται στην από αιώνων εκκοσμίκευση των εκκλησιαστικών αρχόντων του. Έως σήμερα, δεν υπάρχει σ' αυτούς μια αυτοκριτική, μια κίνηση μετανοίας, μια χειρονομία συγγνώμης, τουλάχιστον προς τους Χριστιανούς, που έχουν τον Πάπα θρησκευτικό ηγέτη  τους. Μετά την έκδοση του βιβλίου και την βόμβα που έβαλε στα θεμέλια του κράτους του Βατικανού ακούστηκαν διάφορες δικαιολογίες και διάφορες παραινέσεις από τον ίδιο τον Πάπα και από στελέχη της "Ρωμαϊκής Αυλής", λόγια χωρίς ουσία, χωρίς αντιμετώπιση του συμπτώματος στη ρίζα του. Οι παραδοσιακοί Ρωμαιοκαθολικοί, -Ευρωπαίοι, Βορειοαμερικανοί και Αυστραλοί -, εγκαταλείπουν προτροπάδην το Βατικανό και οι άρχοντες του βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι αυξάνονται οι πιστοί τους στην Αφρική και στην Ασία… Τόση είναι η εκ μέρους τους αδυναμία αντιμετώπισης της πραγματικότητας.                          

              Οι Αρχαίο Έλληνες πίστευαν ότι η παρακοή στο Νόμο του Θεού είναι "ύβρις", που τιμωρείται και φέρνει την κάθαρση. Οι Ιουδαίοι τιμωρούνταν όταν παρέβαιναν τον Νόμο του Θεού και αυτή η τιμωρία τους οδηγούσε στην έμπρακτη μετάνοια και στη συχώρεση εκ μέρους του Θεού. Τα αλλεπάλληλα πλήγματα που έχει δεχθεί ως θεσμός το Βατικανό, με τελευταίες τις αποκαλύψεις για τα άνω των 30.000 παιδιά ανά τον κόσμο - θύματα βιασμών εκ μέρους παιδεραστών  Ρωμαιοκαθολικών κληρικών και, πιο πρόσφατα, για τα απόρρητα έγγραφα του Πάπα δεν δίνουν κάποιο "μάθημα" στη "Ρωμαϊκή Αυλή". Με την Ορθόδοξη και Πατερική κουλτούρα ο γηραιός Πάπας θάπρεπε χωρίς ακολουθίες και τιμές να κατέβει στον Άγιο Πέτρο και να διακηρύξει urbi et orbi ότι πριν το καθεστώς του Βατικανού καταρρεύσει ο ίδιος κηρύσσει την κατάργηση του κράτους του, επανέρχεται αποκλειστικά στο εκκλησιαστικό του διακόνημα, του επισκόπου της Ρώμης, καταργεί όλα τα εκκοσμικευμένα  προνόμια, που από τον Μεσαίωνα του δόθηκαν, καθώς και όλες τις Πράξεις και Αποφάσεις που ελήφθησαν και δεν στηρίζονται αγιογραφικά και ασπαζόμενος την Παράδοση των πρώτων χιλίων ετών Χριστιανικής Παρουσίας κάνει το πρώτο βήμα για την δημιουργία της "Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας". Επίσης προς απόκρουση του συγκεντρωτισμού δίνει την πρέπουσα δικαιοδοσία στις ανά τον κόσμο τοπικές Συνόδους των Επισκόπων. Αυτό αν ο Πάπας δεν το κάνει τώρα, θα γίνει κάποτε, υπό την πίεση του λαού, που ακολουθεί την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.   

                        Η βαθιά κρίση στο Βατικανό πρέπει να προβληματίσει και τις Ορθόδοξες εκείνες τοπικές Εκκλησίες, στις οποίες ο Προκαθήμενος και το περιβάλλον του ασκούν συγκεντρωτική και αλαζονική εξουσία, που ρέπει προς μια παπικού τύπου εκκλησιαστική απολυταρχία. Και αυτές έχουν υποστεί παιδαγωγικά κολαφίσματα, αλλά οι ηγέτες τους νοοτροπία δεν άλλαξαν. Η ταπεινοφροσύνη τους, από τα πράγματα, δείχνει  προσχηματική και η δουλοπρέπεια που απαιτούν απροσχημάτιστη. Αλλά ακόμη και ορισμένοι Μητροπολίτες έχουν "τουπέ" καρδιναλίου, λες και κατέχουν κοσμικό αξίωμα και όχι ότι αποτελούν μαρτυρία του απλού και γλυκύτατου Θεανθρώπου Ναζωραίου. Τα παθήματα του Βατικανού μακάρι να γίνουν μαθήματα σε όλους τους Ορθοδόξους κληρικούς της Ελλάδας. Γιατί και στην Ελλάδα έχουμε απομάκρυνση του κόσμου από την Εκκλησία και πρέπει οι κληρικοί μας να κοιτάξουν τις ευθύνες τους. -