Κυριακή του Τυφλού - «Οι Μάντεις (Τα Μέντιουμ)» (Αποστολικό Ανάγνωσμα)

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Πράξ. ιστ΄16-34

«Οἱ Μάντεις (Τά Μέντιουμ)»

Χριστός Ἀνέστη !

«Ἐγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰς προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ἀπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαντευομένη » (Πράξεων ιστ΄ 16)

Ἡ μαντεία εἶναι μία ὑπόθεση, ἕνα φαινόμενο πού ἀπασχολοῦσε, δελέαζε καί ἐπηρέαζε ἀπό πολύ παλαιά, ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων τόν ἄνθρωπο καί τίς ἀνθρώπινες κοινωνίες. Ἡ μαντεία ζεῖ καί σήμερα, εὑρίσκεται μάλιστα σέ ἀνάπτυξη. Οἱ ἄνθρωποι συχνάζουν σέ μάντεις πού σήμερα φέρουν ἕνα ξενικό ὄνομα, τά Μέντιουμ. Πάρα πολλοί καί πολύ συχνά ἀδελφοί μας καταφεύγουν στίς μαντικές ἱκανότητες διαφόρων «εἰδικῶν» γιά νά λάβουν πληροφορίες ἤ νά καθοδηγηθοῦν σέ μεγάλα θέματα πού τούς ἀπασχολοῦν.

Τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μᾶς περιγράφει ἕνα περιστατικό πού συνέβη στούς Ἀποστόλους Παῦλο καί Λουκᾶ καί ἄλλους στήν πόλη τῶν Φιλίππων μέ μία μαντευομένη ὑπηρέτρια. Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς μας διηγεῖται ὡς ἑξῆς αὐτό τό συμβάν.

Βρισκόνταν στήν πόλη τῶν Φιλίππων καί πηγαίνοντας στόν τόπο τῆς προσευχῆς τούς συνάντησε μία δούλη, ἡ ὁποία εἶχε «πνεῦμα πύθωνος». Ἡ Ἁγία Γραφή ὁμιλεῖ γιά «πνεῦμα κρυφόν» καί «ἄλαλον» γιά «πνεῦμα ἀσθενείας» γιά «πνεῦμα πορνείας» γιά «πνεῦμα πλάνης». Στίς περιπτώσεις αὐτές ἡ λέξη «πνεῦμα» σημαίνει «δαιμόνιο» καί οἱ σχετικές φράσεις σημαίνουν «διαμόνιο κρυφό» καί «ἄλαλο» δαιμόνιο ἀσθενείας, δαιμόνιο πορνείας, δαιμόνιο πλάνης κ.λπ. Ὑπάρχουν δηλαδή εἰδικότητες δαιμονίων! Μία εἰδικότητα εἶναι καί τό πνεῦμα πύθωνος, δαιμόνιο μαντείας. Ἡ δυστυχής δούλη τῶν Φιλίππων εἶχε μαντικό δαιμόνιο τό ὁποῖο μέ τό στόμο τῆς δούλης ἔδινε πληροφορίες γιά μυστικά καί ἄγνωστα πράγματα, ἐννοεῖται βεβαίως ὅτι οἱ πληροφορίες πού ἔδιδε τό δαιμόνιο ἦταν πληροφορίες γιά πράγματα ἤ γεγονότα ἤ πρόσωπα τοῦ παρόντος καί τοῦ παρελθόντος. Μόνο αὐτά γνωρίζει καί φανερώνει ὁ δαίμων, Πρέπει νά προσέξουμε καί νά καταλάβουμε ὅτι: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ. Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΜΑΣ. Ὁ δαίμων προλέγει κατόπιν ὑπολογισμοῦ, ἤ κατά τύχη, ἤ ἀκούγοντας ἀπό τόν Θεό ἤ τούς ἀληθινούς προφῆτες. Οἱ ἄνθρωποι διψώντας νά μάθουν μυστικά καί ἄγνωστα πράγματα, ἔτρεχαν στήν δαιμονισμένη δούλη.

Οἱ δέ κύριοί της, τά ἀφεντικά της, ἄνθρωποι φιλάργυροι δέν δίσταζαν νά ἐκμεταλλεύονται τήν δυστυχία τῆς δούλης, τόν δαιμονισμό της, γιά νά κερδίζουν χρήματα καί νά πλουτίζουν ! Χρήματα σατανικά καί καταραμένα. Οἱ ἄνθρωποι ἐκμεταλλεύονται τά δαιμόνια καί ὁ δαίμων τούς ἀνθρώπους.

Προσπάθησε δέ ὁ δαίμων νά ἐκμεταλλευθεῖ καί τούς Ἀποστόλους. Ἡ δαιμονισμένη δούλη ἀκολουθοῦσε κατά πόδας τούς Ἀποστόλους καί φώναξε δυνατά : «Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶναι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου καί κηρύττουν σέ μᾶς δρόμο σωτηρίας». Ὁ δαίμων δηλαδή μέ τό στόμα τῆς δαιμονισμένης ἔδινε θαυμάσια σύσταση γιά τούς Ἀποστόλους Καί αὐτό τό ἔκανε ἐπί μέρες πολλές. Ω! τόν ὑποκριτή ω! τόν ἀπατεῶνα! Ἔλεγε καλά λόγια γιά τούς Ἀποστόλους μέ σκοπό νά ἀποκτήσει τήν ἐμπιστοσύνη τῶν ἀνρώπων καί κατόπιν νά πεῖ καί τά σατανικά του λόγια καί νά γίνει πιστευτός. Ὁ δαίμων ὑποκρίνεται ἐδῶ ἐπειδή ἔβλεπε νά προοδεύει ἡ ὑπόθεση τοῦ ἀποστολικοῦ κυρύγματος. Ἤλπιζε πώς ἐγκωμιάζοντας τούς ἀποστόλους θά παρέμενε στό σώμα τῆς δούλης καί θά συνέχιζε τήν ἀπάτη του. Ἐάν δέ ἐκ μέρους ἀνθρώπου «Δέν εἶναι ὡραία ἡ ἐξύμνηση πού προέρχεται ἀπό στόμα ἁμαρτωλοῦ» (Σοφ. Σειράχ ιε΄ 9) πολύ δέ περισσότερο δέν εἶναι ὡραία ἐκείνη πού γίνεται ἐκ μέρους τοῦ δαίμονα. Ἐάν ὁ Χριστός δέν ἀποδέχεται τήν μαρτυρία καί τά ἐγκώμια ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων, οὔτε κι ἀπό αὐτόν τόν Βαπτιστήν Ἰωάννην, τήν ἁγιότητα τοῦ ὁποίου ἀνεγνώρισε καί διακήρυξε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πολύ δέ περισσότερο δέν δέχεται τήν μαρτυρία τοῦ δαίμονα διότι τό κήρυγμα δέν εἶναι ἔργο ἀνθρώπων ἀλλά τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Γι’ αὐτό καί ὁ Παῦλος δέν ὑπέφερε τήν ὑποκρισία τοῦ δαίμονα. Ἀγανάκτησε, ὠργίσθηκε, στράφηκε πρός τόν πονηρό πνεῦμα καί εἶπε : «Σέ διατάσσω στό ὄνομά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νά ἐξέλθεις ἀπ’ αὐτήν». Καί ἀμέσως τό δαιμόνιο ἐξῆλθε. Ἀλλά συγχρόνως χάθηκε καί ἡ ἐλπίδα τοῦ κέρδους τῶν ἀφεντικῶν της. Καί ἀντί τά ἀφεντικά της νά χαροῦν, διότι ἡ ὑπηρέτριά τους ἐλευθερώθηκε ἀπό τό δαιμόνιο, λύσσαξαν ἐνάντίον τῶν Ἀποστόλων. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παρατηρεῖ ὅτι οἱ ἄνθρωποι οἱ κύριοι τῆς ὑπηρέτριας στό μόνο πού ἀπέβλεπαν ἦταν ἡ φιλαργυρίας τους. Ὁ δαίμων, ὁ ὁποῖος προηγουμένως ὁμιλοῦσε μέ καλά λόγια, τώρα διεγείρει τά ἀφεντικά τῆς δούλης κατά τῶν Ἀποστόλων. Συλλαμβάνουν βιαίως τούς Ἀποστόλους καί τούς σύρουν στήν ἀγορά πρός τούς διοικητές τῆς πόλεως. Ἔτσι τούς καταγγέλουν ὡς πολιτικούς καί κοινωνικούς ταραχοποιούς, κατηγορία ἡ ὁποία «ἔπιανε» καί «πιάνει» συχνά. Πρῶτα ὁ δαίμων συνέστησε τούς Ἀποστόλους ὡς σωτῆρες. Τώρα τούς παρουσιάζει ὡς ἐπικίνδυνους καταστροφῆς. Πρῶτα ἔλεγε ὁ δαίμονας ὅτι οἱ Ἀπόστολοι εἶναι δούλοι τοῦ Ὑψίστου! Μετά τούς κατηγοροῦσε πώς διαταράσσουν τήν πόλη μας. Ἐνῶ τήν διδασκαλία τους τήν χαρακτήριζε ὡς ὁδό σωτηρίας ὅταν ἐξῆλθε ἀπό τήν δούλη κατηγοροῦσε τούς Ἀποστόλους ὅτι κηρύττουν διδασκαλίες πού δέν ἐπιτρέπεται νά τίς παραδεχθοῦμε.

Τά φαινόμενα τοῦ δαιμονισμοῦ, φαινόμενα κάθε ἐποχῆς, εἶναι ἁπτές ἀποδείξει τῆς ὑπάρξεως πνευμάτων. Πονηρά πνεύματα ἐνεργοῦν, διαμέσου τῶν δαιμονισμένων, τῶν μάγων, τήν πνευματιστῶν, τῶν πεντηκοστιανῶν καθώς καί τῶν λεγομένων φωτισμένων τοῦ τόπου μας.

Γιά νά ἐξαπατοῦν δέ τούς ἀνθρώπους τά πονηρά πνεύματα ἐμφανίζονται ὡς ἀγαθά, ὅπως τό πνεῦμα πύθωνος τῆς δούλης τῶν Φιλίππων.

Ἀδελφοί

Σταθεῖτε μακρυά ἀπό τά πονηρά πνεύματα, τούς ὑποκριτές καί ἀπατεῶνες τοῦ μεταφυσικοῦ κόσμου. Ὁ Σατανᾶς δέν κάνει ποτέ καλό. Καί ἄν κάτι κάνει πού φαίνεται σάν καλό, σέ δένει μ’ αὐτό καί σέ κάνει δοῦλο του.

Ἀλλοίμονο καί τρισαλλοίμονο σ’ ὅσους καταφεύγουν σέ δαιμονικά πράγματα. Οἱ μάντεις, τά μέντιουμς, κ.τλ. αὐτοί συνεργάζονται μέ τόν διάβολο. Οἱ ἄνθρωποι πού πηγαίνουν σ’ αὐτούς οὐσιαστικῶς ζητοῦν βοήθεια ἀπό τόν Σατανᾶ. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί φτύνουν στήν κολυμβήθρα πού βαπτίσθηκαν.

Ἐσύ μήν στρέφεις τήν πλάτη σου στόν Θεό ἀλλά ἄφησε τήν ζωή σου στά πόδια του καί Ἐκεῖνος θά σέ ὁδηγήσει στήν Σωτηρία.

Αρχιμ. Καλλίνικος Νικολάου,  Ι. Μ. Καισαριανής/