Δημήτρης Νατσιός, Γι΄αυτά πολεμήσαμε;

Γι΄αυτά πολεμήσαμε;

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς

«Και τρώγονται σαν τα σκυλιά...» Μακρυγιάννης

«Κάναμε την αυτοκριτική μας». Φιλοξενούσε, τις προάλλες, κάποιο ραδιόφωνο, την κ. Διαμαντοπούλου, το καρυκευμένο και ψιμυθιωμένο «τίποτε». Στην ερώτηση του δημοσιογράφου για τις ευθύνες του πασοκικού καρκινώματος, το μόνο που βρήκε να ψελλίσει ήταν η χιλιομασημένη φράση: «Κάναμε την αυτοκριτική μας». Τι σημαίνει αυτό; Ότι διώξαμε κλωτσηδόν τον προδότη ΓΑΠ και τον αντικαταστήσαμε με τον θλιβερό δημαγωγό, Βενιζέλο. Αυτή, περίπου, ήταν η... αυτοκριτική τους. Το ότι ακόμη φθάνουν βιβλία στα σχολεία αυτό είναι υπεράνω της αυτοκριτικής. Τέλος πάντων. Γράφω για την λεγάμενη και «καπνίζουν τα μάτια μου», όπως θα έλεγε ο Μακρυγιάννης.

Σήμερα, αν ζούσε  ο στρατηγός, θα έβαζε ένα ερωτηματικό, οργής, καταφρόνιας και επιτιμήσεως, σ’ εκείνη την περίφημη φράση του: «Γι’ αυτά πολεμήσαμε». «Δεκαπέντε χρυσοποίκιλτες ακαδημίες δεν αξίζουν την κουβέντα αυτού του ανθρώπου», γράφει ο Σεφέρης στην έξοχη ομιλία του «Ένας Έλληνας-ο Μακρυγιάννης». («Δοκιμές» α’ τ., σελ 241).

Τώρα, που θόλωσε ο νους μας και τα φρένα μας τελούν εν συγχύσει, ας μνημονεύσουμε, για να ανασάνουμε λιγάκι, τον αγωνιστή. Εξ άλλου, στην καθ’ ημάς ρωμαίικη παράδοση, «όλοι μαζί, πεθαμένοι και ζωντανοί είμαστε αλληλέγγυοι και συνυπεύθυνοι» κατά τον ποιητή.

«Είχα δύο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια-φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλεια είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ’ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: "Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. ΓΙ’ ΑΥΤΑ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ"».

Γι’ αυτά πολέμησαν οι ήρωες; για να βλέπουν την πατρίδα μας «παλιόψαθα των εθνών», άθυρμα στα χέρια των Γερμανών;

(Για να καταλάβουμε ποιοί μας δακτυλοδεικτούν και μας συκοφαντούν παραθέτω ένα κείμενο, που περιέχεται στο βιβλίο «Πνευματικός Αγώνας» Λόγοι Γ’, του οσιακής μνήμης Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτη. Αποκαλύπτει το ποιόν των Γερμανών, που, κατά το ιστορικό τους συνήθειο, ποδοπατούν και «ματώνουν» ξανά την ευρωπαϊκή ήπειρο. Έλεγε ο Γέροντας «κάτι» προσκυνητών που τον επισκέφτηκαν στην ταπεινή Παναγούδα:

«Και αυτό δεν είναι τίποτε! Να σας πώς ένα άλλο: Πριν από χρόνια είχαν πάει Γερμανοί στην Κρήτη, για να κάνουν ένα μνημόσυνο για τους Γερμανούς που είχαν σκοτωθεί στην Κατοχή. Την ώρα που έκαναν το μνημόσυνο περνούσε ένας Κρητικός με την γάιδαρό του φορτωμένο με τις πραμάτειές του. Ο γάιδαρος, όταν είδε τους ανθρώπους εκεί μαζεμένους, άρχισε να γκαρίζει. Ένας από τους Γερμανούς νόμιζε ότι ο γάιδαρος ήταν ο αδελφός του που είχε σκοτωθεί στον πόλεμο και μετεμψυχώθηκε! Τον γνώρισε και τον χαιρέτισε με το γκάρισμα! Και ο Γερμανός στάθηκε προσοχή, και τακ, τον χαιρέτισε στρατιωτικά... Κλάματα!... Πάει αμέσως στον Κρητικό και του λέει: "Πόσα θέλεις, για να τον αγοράσω;". "Βρε, φύγε από ‘δω", του λέει ο Κρητικός. Ο Γερμανός του μετρούσε τα μάρκα: τόσα, τόσα. «Φύγε, άσε με», έλεγε εκείνος. Τελικά του λέει κάποιος: "Βρε χαμένε, τον πληρώνει τον γάιδαρο για μερσεντές, δώσ’ τον". Ξεφόρτωσε τα πράγματά του ο Κρητικός, τον ξεσαμάρωσε, τον ελευθέρωσε, και τον πήρε ο Γερμανός με βουρκωμένα μάτια και τον πήγε στην Γερμανία!

-Σοβαρά, Γέροντα;

-Γεγονός! Αν δεν το είχα ακούσει από σοβαρό άνθρωπο, δεν θα το πίστευα και εγώ».Τα έκγονα τέτοιων ανθρώπων κυβερνούν την Ευρώπη και εμείς περιμένουμε προκοπή).

Γι’ αυτά πολέμησαν τα αθάνατα «λιοντάρια» του ’21, του ’12-’13 και του ’40; για να ορίζουν τις τύχες του Γένους οι καντιποτένιοι απατεώνες της πολιτικής, για να ροκανίζουν, έμπλεοι οίησης και μεγαλομανίας, αυτοί και οι νόμιμες ή παράνομες οδαλίσκες τους, τα χρήματα του λαού μας; Για να ανεγείρουν απόρθητα φρούρια-βίλες στα ρόδινα ακρογιάλια της πατρίδας μας;

Γι’ αυτά πολέμησαν οι πάμφτωχοι πρόγονοί μας; για να μαγαριστεί το ήθος του λαού μας; Πού πήγαν το χιλιοτραγουδισμένο φιλότιμο, η αυθορμησία, η ευγενική παλληκαριά, το αίσθημα αλληλεγγύης, το καθαρό μέτωπο, η ευαίσθητη σύναρση στην αγωνία του πλησίον, όλα έκφραση ζωής και στάση ψυχής που δυνάμωσαν την αντοχή και την καρτεροψυχία του λαού στις τραγικές φυλετικές περιπέτειες;

Οι νομιμοφανείς συμμορίες που λυμαίνονται σώματα και ψυχές, τα κόμματα, καλλιέργησαν τα ελαττώματα του λαού και όχι τις αρετές του, όπου ο υστερών σε κακοποιό ευρεσιτεχνία ένιωθε ότι κοροϊδοπιάνεται και αυτοαδικείται – μ’ έναν λόγο το κλίμα σκυβαλοκρατίας και σαλταδορισμού, που η λαϊκή θυμοσοφία συνόψισε ευθύβολα στο απόφθεγμα: «τα λίγα βγαίνουν με κόλπο, τα πολλά βγαίνουν με κόπο».

Γι’ αυτά πολέμησαν οι ελευθερωτές μας; για να επικρατούν οι εκκλησιομάχοι ή οι χριστοκάπηλοι, που όλα τα φοβερά «ουαί» του Κυρίου είναι δικά τους;

«Τον Χριστό φοβόμαστε (=σεβόμαστε) και αυτείνη η θρησκεία μάς ελευθέρωσε και βγήκαμε εις την κοινωνία του κόσμου» βροντοφωνάζουν ο Μακρυγιάννης και ο Κολοκοτρώνης και ο Παύλος Μελάς και ο Βελισαρίου και ο υπολοχαγός Διάκος και ο Αυξεντίου. Για μια τέτοια Ελλάδα πολέμησαν, Ορθόδοξη, που να καμαρώνει και να προστατεύει, τον πολύτιμο μαργαρίτη της, την μαρτυρική Εκκλησία του Χριστού και όχι για να εξεμέουν τα δηλητήριά τους, εναντίον της, οι άθεες προοδευτικές ανθρωποκάμπιες, που ονειροφαντάζονται τώρα και κυβερνήσεις. Είναι δυνατόν να υπάρχουν Έλληνες που βάζουν το κεφάλι τους κάτω από πετραχήλι, που πιστεύουν και πανηγυρίζουν για την Ανάσταση του Χριστού, οι οποίοι θα ψηφίσουν τους γονατισμένους του Μνημονίου ή χειρότερα, αυτούς που επαναλαμβάνουν τα λόγια των σταυρωτών στους στρατιώτες «είπατε ότι οι μαθηταί αυτού νυκτός ελθόντες έκλεψαν αυτόν ημών κοιμωμένων»;

Γι’ αυτά πολέμησαν οι ηρωικοί ραγιάδες; για να χτίζονται τζαμιά στην πρωτεύουσά μας, όταν για να γλιτώσουμε από τα ταγκαλάκια του Μωάμεθ, χύθηκαν ποταμοί αίματος; Για να βλέπουμε την φανατική ημισέληνο «να κυματίζει» δίπλα στο σταυρό τής, τυλιγμένη με «κόκαλα ιερά», γαλανόλευκης; Γι’ αυτά πολέμησαν οι άγιοι Πατροκοσμάδες και οι Δάσκαλοι του Γένους; Για να καταντήσουν τα σχολεία μάνδρες αφιλοπατρίας, αθεϊας και γλωσσικής αφασίας; Να «φκειάσουμε σχολειά να γιομίζουν οι μαθητές προκοπή κι αρετή», οραματιζόταν ο Μακρυγιάννης. «Τα σχολεία δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά κυρίως φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής», κανοναρχούσε ο πρώτος και τελευταίος ορθόδοξος κυβερνήτης της Ελλάδας, Ιωάννης Καποδίστριας. Και τέτοια σχολεία δεν έχουμε, γιατί έτσι προέκρινε η ξεπουλημένη, ανθελληνική και αμόρφωτη αριστερή ψευτοδιανόηση, συνεπικουρούμενη από την γονατισμένη δεξιά. Όχι, δεν πολέμησαν οι πρόγονοι για μια τέτοια Ελλάδα. Αυτή δεν είναι η πατρίδα των αγίων και των ηρώων, είναι ένας εφιάλτης που ζούμε καθημερινά.

Δυστυχώς και στις μεθαυριανές εκλογές τίποτε δεν θα γίνει. Φόβος, ευκολοπιστία, αβεβαιότητα και τρόμος φωλιάζουν στις ψυχές των ανθρώπων. Και λαός ευκολόπιστος, πάντοτε προδομένος. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και οι νεότευκτες παραφυάδες τους θα σχηματίσουν κυβέρνηση. Οι λεονταρισμοί που ακούγονται τώρα από κάποιους, για μη σύμπραξη, είναι τα συνήθη ψέματα της προεκλογικής εκστρατείας. Οι Τρόικες αποφασίζουν και όχι η ανάπηρη και ανίκανη «ηγετική» τάξη της Ελλάδας. Το πικρό ποτήρι δεν το ήπιαμε όλο…