Ως Δήμαρχος Γρεβενών βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να
προπέμψω μαζί σας στην τελευταία του κατοικία τον σεβαστό σε όλους μας
συμπατριώτη μου καθηγητή Πανεπιστημίου Στέργιο Σάκκο.
Αγαπητέ μας Στέργιο, μεγάλε μας δάσκαλε, σε ευχαριστούμε
πού παρά τη μεγαλοσύνη της προσωπικότητάς σου δεν περιφρόνησες τα απόμερα
Γρεβενά· τα έκλεισες μέσα στην καρδιά σου· τα αγάπησες και τα περιέφερες, όπου
κι αν πήγαινες. Μέχρι και τώρα παρέμεινες δημότης Γρεβενών, αν και σε
διεκδίκησαν τόσες πόλεις.
Ομολογουμένως υπήρξες ένας αθεράπευτος Γρεβενιώτης, πού
οραματιζόσουν ο,τι καλύτερο για την ιδιαίτερη πατρίδα σου. Ποτέ δεν έπαψες να ενδιαφέρεσαι
για τη δική σου Ιθάκη. Πάντοτε ήθελες να πληροφορείσαι για την ζωή της
γενέτειράς σου και την πρόοδο των συμπατριωτών σου.
Για οποιονδήποτε συμπολίτη μας βρισκόταν σε δυσκολία
ήσουν το αποκούμπι του· για όλους μας ο στηριγμός και ἡ απαντοχή μας σε κάθε
δυσκολία. Ήσουν το καμάρι μας και το κόσμημά μας.
Στον τόπο που καθαγίασε με το πέρασμά του ὁ άγιος Κοσμάς
ο Αιτωλός και του αφιέρωσες το βιβλίο σου «Ὁ απόστολος του σκλαβωμένου Γένους»,
εδώ σε βρήκε έφηβο ὁ «ηφαιστειώδης ιεροκήρυκας», κατά το δικό σου χαρακτηρισμό,
π. Αυγουστίνος Καντιώτης· έκτοτε συνέδεσες την ζωή σου άρρηκτα μαζί του, όπως
με τόση ενάργεια το καταθέτεις στο βιβλίο για τον πνευματικό σου πατέρα
«Αναφορά Ευγνωμοσύνης».
Από μικρός ακόμη έδειξες τι θα γινόσουν· ήσουν γεννημένος
για ηγέτης άλλης συχνότητας. Με ευγνωμοσύνη θυμούνται οι συγχωριανοί σου πώς,
όταν Ιταλοί και Γερμανοί ήλθαν να καταλάβουν το πατρικό σου χωριό, το Πολυνέρι,
εσύ 12 χρόνων παιδί μαζί με τον αδελφό σου, τον Κώστα, ήσουν μεταξύ εκείνων πού
ανέβηκαν με λευκές σημαίες πιο πάνω από την Αγία Παρασκευή, για να το σώσουν.
Έκανες μάλιστα και τον διερμηνέα και κατάφερες να
αποσπάσεις από τα χέρια τους έναν συγχωριανό σου, πού τον οδηγούσαν στο
εκτελεστικό απόσπασμα. Κι άλλοι θυμούνται ένα ξανθό παιδί, εσένα, να τρέχει
Κυριακή πρωί με τα πόδια από το Κοσμάτι στον Σταυρό, να βρει παπά να
λειτουργηθεί και να προλάβει να είναι από τον όρθρο στην εκκλησία.
Σεβαστέ και χαρισματικέ μας δάσκαλε, αγάπησες τα Γρεβενά
και τα Γρεβενά σε αγάπησαν. Για σένα δεν ίσχυε το «ουδείς προφήτης δεκτός εστίν
εν τη πατρίδι αυτού». Όπου μιλούσες, γέμιζε ἡ αίθουσα ακόμη και με τις πιο
αντίξοες συνθήκες.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια επέλεξες – δείγμα κι αυτό της
μεγάλης αγάπης σου για τα Γρεβενά- να κατασκηνώνεις στον Ζιάκα με τούς
εκλεκτούς σου μαθητές· και μαζί με την αγάπη στον Χριστό και την πατρίδα τούς
ενέπνευσες και την αγάπη για τον τόπο μας και την φύση. Πόση ζωντάνια δίνετε
στην περιοχή με τα τραγούδια σας και τις υπόλοιπες δραστηριότητές σας!
Αντιλαλεί ακόμη ὁ Όρλιακας από τα μαθήματά σου.
Από σήμερα όμως, πού ο Κύριος σε κάλεσε κοντά του,
αισθανόμαστε φτωχότεροι. Ελπίζουμε στην προσευχή σου για μας και στο γεγονός
ότι τα πνευματικά παιδιά σου θα συνεχίσουν το έργο σου και θα πορευτούν στην
γραμμή πού εσύ χάραξες.
Διασκευάζοντας μία στροφή από το ποίημα του Λάμπρου
Πορφύρα «Δέηση για την ψυχή του Παπαδιαμάντη» θα μπορούσα να πω:
«Χριστέ μου, δώσ' του τη χαρά, τη μόνη που μπορούσε
να σου ζητήσει απάνω εκεί νοσταλγικά η ψυχή του,
κάνε το θάμα κι άσε τον να ζήσει, όπως εζούσε,
σε μία μεριά, που τάχατες να μοιάζει του χωριού του».
Καλό ταξίδι, αγαπημένε μας, δικέ μας Στέργιο!
Καλό παράδεισο! Καλή Ανάσταση!
8 σχόλια:
Πρώτη φορά άκουσα δήμαρχο να μιλάει τόσο ουσιαστικά και όμορφα... Πραγματικά έπιασε το ρυθμό του Δασκάλου. Μπράβο του και συγχαρητήρια και σε εσάς που "ανεβάσατε" το λόγο του. Μακάρι να ανεβάζατε και τις ομιλίες του π. Δανιήλ και του κ. Δάκα που τόσο μας εξέφρασαν.
Ευχαριστούμε και πάλι
Ο Δήμαρχος ήταν μακράν πολύ πιο ουσιαστικός, καίριος και ανθρώπινος, από κάποιους μεγαλόσχημους που βρήκαν ευκαιρία να προβάλουν το "έργο τους".
Πραγματικά όμορφος και ουσιαστικός ο επικήδειος λόγος του δημάρχου. Ο Στέργιος ανέπτυξε μεγάλη ιεραποστολική δραστηριότητα και έκανε σπουδαίο έργο. "Εκ του καρπού γιγνώσκεται το δένδρον", είπε ο Χριστός. Και οι καρποί των έργων του Στεργίου Σάκκου μαρτυρούν περί της αγαθωσύνης του ανδρός. Οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι τον εκτιμούσαν και πολύ τον αγαπούσαν. Δυστυχώς τον πολέμησε η ίδια πονηρά φατρία, που πολέμησε λυσσωδώς και τον θεολόγο Νικόλαο Σωτηρόπουλο.
Ο αείμνηστος καλλιέργησε επαξίως τα τάλαντα που του εμπιστεύθηκε ο Θεός συνδυάζοντας την ακαδημαική ενασχόληση με την ιερή επιστήμη της Θεολογίας και την ιεραποστολική δραστηριότητα.Ο εν λόγω συνδυασμός αντικειμενικά απέβη πρόξενος προαγωγής της κατά Χριστόν ζωής πολλών ψυχών που συνδέθηκαν πνευματικώς με τον αοίδιμο όπως τεκμηριωμένως κατέδειξε στον επικήδειό του ο κ.Σάββας Ξανθόπουλος.Αποδεικνύεται εν τοις πράγμασιν ότι πολλά μπορούν να προσφέρουν στον τομέα της εσωτερικής κυρίως ιεραποστολής οι ακαδημαικοί θεολόγοι.Εκτός του μεταστάντος ας θυμηθούμε και το γίγαντα της θεολογίας μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα που με το ωριγενείων διαστάσεων έργο του συνετέλεσε όσο λίγοι στην καλλιέργεια του ορθοδόξου ήθους στη νεότερη Ελλάδα!Είη η μνήμη του Στεργίου Σάκκου αιωνία και είθε να κατατάξει ο Κύριός μας την ψυχή του εν σκηναίς δικαίων!
Δυστυχώς για τεχνικούς λόγους δεν κατάστη δυνατή η αποστολή του ονοματεπωνύμου μου στο σχόλιο που αναφέρεται στους αειμνήστους Σάκκο και Τρεμπέλα.Ως εκ τούτου αποστέλλω το συγκεκριμένο διορθωτικό σχόλιο με το οποίο αναλαμβάνω την ευθύνη της συντάξεως του προαναφερθέντος σχολίου.
Λυκούργος Νάνης
Μερικοί βρήκαν ευκαιρία με αφορμή την κοίμηση του Στέργιου Σάκκου να εξαπολύσουν επίθεση εναντίον κάποιων προσώπων που διαφωνούσαν με κάποιες εκδηλώσεις του μεταστάντος και του περιβάλλοντός του.Νομίζω ότι δεν είναι ώρα για τέτοιου είδους συμπεριφορές.Ο ίδιος ο καθηγητής δε θα ήθελε κάτι τέτοιο.
Ανώνυμε των 3.32,
Σίγουρα ο ίδιος ο κ. Σάκκος δε θα ήθελε κάτι τέτοιο, γιατί έμαθε τόσα χρόνια να ανέχεται εν αγάπη τα φρικώδη ψέματα που διέσπειραν κάποιοι εναντίον του.
Η αλήθεια όμως και η δικαιοσύνη απαιτούν κάποια πράγματα να λέγονται -βεβαίως πάντοτε με διάκριση και αγάπη...
Σωστή η κρίση του ανωτέρω σχολιαστή 6:54 μ.μ.Να λέγεται η αλήθεια, όσο πικρή κι αν είναι, αλλά με αγάπη και διάκριση.
Δημοσίευση σχολίου