Εις μνημόσυνον καθ. Στέργιου Σάκκου
….. Ως φόρος τιμής στο
πρόσωπο του, ας μας επιτραπεί να καταθέσουμε μια προσωπική εμπειρία που είχαμε
με τον σεβαστό καθηγητή. Πριν από μερικά χρόνια, είχαμε την τύχη να ακούσουμε
ένα κήρυγμα του στον Ι.Ν Αχειροποιήτου στη Θεσσαλονίκη. Σας μεταφέρουμε από
μνήμης την ιστορία που με απαράμιλλο χιούμορ αλλά και γλαφυρότητα μας
διηγήθηκε:
“Μου αρέσει η
ορειβασία. Κάποτε, πήγα με μια παρέα φιλική, ορειβασία σε ένα βουνό. Κάποια
στιγμή, πλησιάσαμε σε μια στάνη ενός φίλου μου, και είπαμε να πάμε να τον
επισκεφτούμε. Ξαφνικά όμως, είδαμε κάτι τεράστια τσομπανόσκυλα να έρχονται
τρέχοντας προς τα εμάς, γαυγίζοντας, γρυλλίζοντας, έτοιμα να μας κατασπαράξουν.
Φοβηθήκαμε πολύ, Θεέ μου σώσε μας είπαμε. Μόλις έρχονται μπροστά μας, ορμάνε
ΟΛΑ τα άγρια τσομπανόσκυλα καταπάνω μου, σηκώνονται όρθια, – πολύ τρομακτική
σκηνή- και αρχίζουν να με….. γλύφουν!!!!!!!
Είναι
άγιος ο Σάκκος, άγιος, άγιος!!!….., άρχισαν να φωνάζουν από την παρέα μου.
Αμέσως μετά βέβαια, συνειδητοποίησαν ότι δυστυχώς δεν είμαι άγιος, αλλά
πολύ απλά, ότι όταν ήταν μικρά τα τσομπανόσκυλα του φίλου μου, τα τάιζα φαγητό,
και από τότε δεν με ξέχασαν και ούτε πρόκειται να με ξεχάσουν.
Δεν πρόκειται ποτέ πια, να φυλάξουν
αποτελεσματικά το μαντρί από εμένα, γιατί έφαγαν φαγητό από τα χέρια μου. Μπορώ ελεύθερα να μπω στο
μαντρί και να πάρω ό,τι θέλω.
Γι’ αυτό κι εγώ στους
φοιτητές μου λέω να ΜΗΝ πάνε να σπουδάσουν ποτέ υπότροφοι σε παπικό σχολείο. Να μην δεχτούν να
τους ‘ταΐσουν’, αν θέλουν να είναι αποτελεσματικοί φύλακες της Ορθοδοξίας.”
4 σχόλια:
Ο Θεός να τον αναπαύση. Μεγάλη μορφή.
Πόσο δίκιο είχε, και πόσο μπροστά έβλεπε. Γεμίσαμε από φραγκοσπουδαγμένους που φτύνουν το γάλα που βύζαξαν
Δεν ξέρω αν είναι άγιος…αυτό θα το κρίνει ο Θεός…αλλά το ότι πίστευε και έλεγε σε όλους ότι θα κάνει Πάσχα με τον αγαπημένο του συνεργάτη (κ. Παυσανία που αναπαύθηκε μολις λιγες ημέρες πριν από αυτόν) και τελικά επιβεβαιώθηκε λέει πολλά για την προσευχή και την παρρησία που είχε στα ώτα του Θεού.
Μια φορά μόνο είχα την τύχη να ακούσω ένα του κήρυγμα στο Φίλυρο, αλλά ο σεβασμός κι η αγάπη που του έχει τόσος κόσμος δεν μπορεί παρά να με συγκινεί. Αιωνία του η μνήμη κι εύχομαι οι προσευχές του, από τον ουρανό, να μας συντροφεύουν.
Δημοσίευση σχολίου