Ο Όσιος Συμεών ο Μονοχίτων και Ανυπόδητος 19/4/1594

Ο Όσιος Συμεών ο Μονοχίτων και Ανυπόδητος 19/4/1594

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου 

 Ο Όσιος γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1566-1574, σε άγνωστο τόπο. Κατά τους συναξαριστές της Εκκλησίας, πατέρας του ήταν ο ιερέας Ανδρέας. Αυτός έστειλε τον γιο του από μικρό να μάθει τα «ιερά γράμματα».

Ο «ΓΑΜΟΣ» ΤΟΥ: Όταν ο Συμεών ενηλικιώθηκε, ο φιλότουρκος κοτσαμπάσης του χωριού που γεννήθηκε, εκτιμώντας τον νεαρό Συμεών, θέλησε να τον παντρέψει με την κόρη του Τριανταφυλλιά, απειλώντας τον πατέρα του πως, αν δε συναινέσει ο γιος του, θα επέτρεπε τους Οθωμανούς να τον πάρουν στο παιδομάζωμα. Έτσι με τη βία, μια βραδιά στο σπίτι του, πάντρεψε τον Συμεών με την κόρη του, με άλλο ιερέα. Στον χρόνο επάνω γέννησε η γυναίκα του ένα αγοράκι, το οποίο ονόμασαν Δημήτρη. Όμως ο Συμεών ήταν βαθιά λυπημένος και συλλογισμένος. Στον πεθερό του, που τον ρωτούσε, ομολόγησε πως δεν ήταν πατέρας του παιδιού και πως δεν γνώρισε την Τριανταφυλλιά ως γυναίκα. Αφού κανείς δε τον πίστεψε αποφασίστηκε ο διά πυρός θάνατός του.

Όταν στην πλατεία ετοιμάστηκε η φωτιά, ο Συμεών ζήτησε για τελευταία φορά να δει σύζυγο και τέκνο μπροστά στον κόσμο. Πλησίασε το γιο του, που ήταν ολίγων μηνών ρωτώντας τον ποιος ήταν ο πατέρας του. Το παιδί, παραδόξως μιλώντας, έδειξε τον αγροφύλακα του χωριού κι έτσι ο Συμεών αθωώθηκε, αφού αποκαλύφθηκε η αλήθεια.

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ: Όταν ο Συμεών αναχώρησε από το πατρικό του, πήγε στον επίσκοπο Δημητριάδας Παχώμιο (1581-90) στο Βαθύρεμα της Αγιάς, απ' όπου ο Όσιος καταγόταν. Εκεί χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος. Επιδιώκοντας την ασκητική ζωή, αναχώρησε στο Οικονομείο μοναστήρι της Όσσας - Κομνήνειος Ι.Μ. Αγ. Δημητρίου - όπου και εφάρμοσε αυστηρή νηστεία, αγρυπνία, ολονύκτια στάση, ενώ έμενε διαρκώς ανυπόδητος και μονοχίτων, φορώντας ένα φτωχικό φθαρμένο ράσο. Λίγα έτη αργότερα, αναχώρησε για τη Μεγίστη Λαύρα του Άθωνα, όπου χειροτονήθηκε ιερέας. Στη συνέχεια, υποχωρώντας στις παρακλήσεις μοναζόντων της Μονής Φιλοθέου, δέχτηκε να αναλάβει ηγούμενος της Μονής. Σύντομα όμως οι ίδιοι μοναχοί, που δεν ανέχονταν την αυστηρή διοίκηση του Οσίου, έκαναν στάση εναντίον του, τον έδεσαν σ' ένα κυπαρίσσι, τον χτύπησαν και τον φυλάκισαν στον πύργο της μονής. Με τη βοήθεια όμως ενός μοναχού απελευθερώθηκε και κατευθύνθηκε στο Φλαμούρι, βόρεια της Ζαγοράς. Εκεί κατά τον βιογράφο του «έμεινε τρεις χρόνους κάτω από μηλέαν τινά, εταλαιπωρείτο δε σφοδρώς κατά τον χειμώνα από το άμετρον ψύχος, το δε θέρος πάλιν εδεινοπάθει από τον καύσωνα και την υπερβολικήν θερμότητα του ηλίου».

Στη συνέχεια έκτισε τη μονή Αγίας Τριάδος, στην οποία χρόνο με τον χρόνο συνάχθηκε πλήθος μοναχών.

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Κατόπιν περιόδευσε ιεραποστολικά, ως πρόδρομος του Πατροκοσμά, στην Αγιά, στον Τύρναβο, την Ελασσόνα, τη Λαμία, τα Σέρβια, τα Γρεβενά, τα Άγραφα, τη Θήβα, την Αθήνα, και την Ήπειρο, όπου «εκήρυττε, παρρησία και χωρίς φόβον, τον λόγον του Θεού». Σε επιστροφή του από περιοδεία, κατευθύνθηκε στην Εύβοια, όπου κάποιοι Οθωμανοί τον κατήγγειλαν στον πασά του Εγρίπου (Χαλκίδα) ότι προτρέπει τους οθωμανούς να γίνουν χριστιανοί, υβρίζοντας την ισλαμική θρησκεία. Ο πασάς, διέταξε να τον συλλάβουν και να τον κάψουν στην πυρά. Άρχισαν λοιπόν διάφοροι Τούρκοι να συγκεντρώνουν ξύλα στην αγορά της Χαλκίδας για τη φωτιά. Βλέποντάς τους ο Όσιος τούς μιμήθηκε ρίχνοντας κι αυτός ξύλα στον σωρό. Κάποιες μουσουλμάνες τον λυπήθηκαν και πήγαν στη μητέρα του πασά, η οποία τον συμπόνεσε και έπεισε τον πασά να επανεξετάσει τις κατηγορίες εναντίον του Οσίου. Αφού ο Συμεών απολογήθηκε, λέγοντας ότι διδάσκει μόνο τους χριστιανούς και ότι ποτέ δεν απευθύνθηκε σε Οθωμανούς, εκείνος αποφάσισε να τον ελευθερώσει και ο Όσιος επέστρεψε στο Φλαμούρι.

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ: Στις 19 Απριλίου του 1594, υπερεκατονταετής ων, επισκέφθηκε την Πόλη κι εκεί ανεπαύθη εν Κυρίω. Ενταφιάστηκε στη Χάλκη Πριγκηποννήσων. Συμμοναστές του από τη μονή Φλαμουρίου, κατά την ανακομιδή, πήραν τα τίμια λείψανά του και τα έφεραν στη μονή, όπου μέχρι σήμερα θαυματουργούν. Η μνήμη του Οσίου τιμάται τη 19η Απριλίου, ενώ προς τιμήν του έχει ανεγερθεί πρόσφατα ιερός Ναός στο Γερακάρι, κοντά στον τόπο καταγωγής του.