Στυλιανός Λένας

Στυλιανός Λένας

ΣΕ ΟΛΗ την Κύπρο οι καμπάνες ηχούσαν χαρμόσυνα 'κείνη τη μέρα. Μόνο μια χτυπούσε λυπητερά νεκρώσιμη: Στο χωρίο Χανδριά: Πέμπτη, 28η Μαρτίου 1957: Ο κυπριακός Ελληνισμός βγήκε με τις γαλανόλευκές του στους δρόμους να πανηγυρίσει την είδηση ότι ο εξορισμένος απ' τους Εγγλέζους στις Σεϋχέλλες ηγέτης του, ο Εθνάρχης Μακάριος κι οι συνεξόριστοί του Κυπριανός, Παπασταύρος και Πολύκαρπος, αφήνονταν ελεύθεροι.

Την ίδια μέρα ξεψύχησε, σιδηροδέσμιος των Βρετανών στο Ακρωτήρι, βαριά τραυματισμένος σε μάχη στις 17.2.1957, ο «Γίγαντας» αντάρτης της ΕΟΚΑ, 26χρονος Στυλιανός Λένας, ένα απ’ τα οκτώ παιδιά τού Χριστοφή και της Αθηνάς απ’ τα Χανδριά. Απόφοιτος του δημοτικού σχολείου του χωριού του και της τεχνικής σχολής Λέρου στα Δωδεκάνησά μας, σιδηρουργός. Απ’ την εφηβεία του στέλεχος των κατηχητικών της ΟΧΕΝ του Παπασταύρου. Επικεφαλής των εκρήξεων στο στρατόπεδο των Εγγλέζων «Γούσλεϊ Μπάρακς» (νυν δικαστήρια) της Λευκωσίας, εκείνη την εναρκτήρια του ενόπλου μας αγώνα Παρασκευή, 1η Απριλίου 1955.

Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Ο Σ , μετά τον Αυξεντίου, επικηρυγμένος καταζητούμενος. Εκπαιδευτής αγωνιστών, κατασκευαστής των αυτοσχέδιων χειροβομβίδων, ναρκών και βομβών της ΕΟΚΑ. Μαζί με την ομάδα Αυξεντίου στην εκπληκτική επτάλεπτη καταδρομική κατάληψη και λαφυραγώγηση οπλισμού του αστυνομικού σταθμού των Άγγλων στο Λευκόνοικο. Άπιαστος αντάρτης στον Πενταδάκτυλο, ύστερα στην Πιτσιλιά ώς τη Γεράσα, με κρησφύγετα - εργαστήρια κατασκευής χειροβομβίδων δικής του επινοήσεως «αντιγράφων» των αμερικανικών ΜΚ-2.

Συμπρωταγωνιστής, με τις βόμβες του, στον «μαύρο Νοέμβρη» του 1956 που υπέστησαν τα στρατεύματα του Χάρντινγκ στην οροσειρά του Τροόδους. Κι ύστερα, στους χορούς της Κλεφτουριάς, μ’ επικεφαλής τον Αυξεντίου στου Παπαχριστόδουλου Αυγουστή το φτωχικό, στον Αγρό, Χριστούγεννα του ’56. Κυριακή 17η Φεβρουαρίου 1957, σε αιματηρή ενέδρα των Εγγλέζων, μεταξύ Πελενδρίου και Ποταμίτισσας, τραυματίστηκε βαριά. Τον κλείσανε στο στρατιωτικό τους νοσοκομείο της βάσης Ακρωτηρίου. Δεν του βγάλανε λέξη οι ανακριτές και, σκελετωμένος, ξεψύχησε 28η Μαρτίου 1957:

Δ Ω Δ Ε Κ Α Τ Ο Σ , προτελευταίος στα Φυλακισμένα Μνήματα, τον θάψανε στον ίδιο τάφο με τον απαγχονισθέντα μαζί με τον Μιχαλάκη Καραολή, 10 Μαΐου 1956, Ανδρέα Δημητρίου. Πάνω απ’ όλα, το κατευόδιο της μάνας του της Αθηνάς, σαν βγήκε αντάρτης: «Σύρε, παιδί μου, στο καλό / να πα’ να πολεμήσεις / σου δίνω γιε μου την ευχή / με δόξα να γυρίσεις». Έκτοτε κι εσαεί, στην αιώνια ελληνική δόξα της Κιβωτού με τα αγιότερα των αγίων του κυπριακού Ελληνισμού, των εννέα Φυλακισμένων Μνημάτων των 13 εκ των Αθανάτων της ΕΟΚΑ.

Η Σημερινή/ 28/03/2012- Λάζαρος Μαύρος