Γράμμα τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου πρός τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. κ. Ἱερώνυμον.
Ἀριθμ. Πρωτ. 218
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος,
ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητὲ καὶ περιπόθητε ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ τῆς ἡμῶν
Μετριότητος κύριε Ἱερώνυμε, Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
τὴν Ὑμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα
προσαγορεύομεν.
Ἐπικοινωνοῦντες διὰ τῶν μετὰ χεῖρας ἀδελφικῶν ἡμῶν
Πατριαρχικῶν Γραμμάτων πρὸς τὴν Ὑμετέραν λίαν ἡμῖν ἀγαπητὴν καὶ περισπούδαστον
Μακαριότητα καὶ τὴν περὶ Αὐτὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
ἐπιθυμοῦμεν ἵνα καταστήσωμεν Ὑμᾶς κοινωνοὺς τῆς ἣν δοκιμάζει ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἀγωνίας
καὶ θλίψεως ἐκ τῶν δηλώσεων, ἐκδηλώσεων καὶ ἐν γένει κινήσεων ἐντὸς τῶν κόλπων
τῆς Ὑμετέρας Ἐκκλησίας, καθ' ἃς ἐκφράζονται θέσεις καὶ ἐκτιμήσεις καὶ ἀπόψεις ἥκιστα
συμβιβαζόμεναι πρὸς τὸ Ὀρθόδοξον ἦθος καὶ ἔθος, προκαλοῦσαι εὐρυτέραν ἀπορίαν, ἐγκυμονοῦσαι
δὲ καὶ κινδύνους καὶ ἀπροβλέπτους συνεπείας διὰ τὴν ἑνότητα αὐτῆς ταύτης τῆς
καθ' Ὑμᾶς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συνόλῳ αὐτῆς.
Ὡς γνωστὸν καὶ ἐπιμεμαρτυρημένον ἱστορικῶς καὶ
μέχρι τῆς σήμερον, ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία περιβάλλει ἀνέκαθεν
διὰ τιμῆς καὶ ἀγάπης τοὺς κατὰ καιροὺς ἐπὶ κεφαλῆς καὶ τοὺς Ἱεράρχας τῆς καθ' Ὑμᾶς
Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας, μετὰ στοργῆς δὲ καὶ γνησίας μητρικῆς ἀγάπης τὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸν
Λαόν, τὸν ὁποῖον αὕτη, ἡ Κωνσταντινουπολῖτις Ἐκκλησία, ἐγαλούχησεν εἰς τὰ
νάματα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως, εἰς ἣν ἐτήρησε τοῦτον ἐν καιροῖς
δισέκτοις καὶ χαλεποῖς διὰ τὸ ἡμέτερον εὐσεβὲς Γένος, ὀρθοτομοῦσα τὸν λόγον τῆς
ἀληθείας. Ἡ ἐκκλησιαστική, ἔτι δὲ καὶ ἡ θύραθεν ἱστορία, μαρτυροῦσιν ἀψευδῶς περὶ
τῆς καὶ ἐν τῷ τομεῖ τούτῳ τῆς κυρίας καὶ καιρίας εὐθύνης τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ
καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου θυσιαστικῆς προσφορᾶς αὐτοῦ, εὐρύτερον μὲν
ἐν τῷ στερεώματι τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως δέ, ἐν καυχήσει
ὁμολογοῦμεν καὶ ἡμεῖς, πρὸς τὸν ὁμαίμονα Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὸν Λαόν.
Τῆς ὀφειλετικῆς ταύτης προσφορᾶς τοῦ καθ' ἡμᾶς
Θρόνου οὔσης ἀποδεδειγμένης καὶ ἐκτιμωμένης ὑπ' αὐτοῦ τούτου τοῦ ἀνέκαθεν ἀφωσιωμένου
τῇ Μητρὶ αὐτοῦ Ἐκκλησίᾳ εὐσεβοῦς Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν ἀοιδίμων
Προκατόχων Ὑμῶν, τῶν Ἱεραρχῶν καὶ τοῦ κλήρου αὐτοῦ, ἰδίᾳ ἀπὸ τοῦ ἔτους 1850
μέχρι τῆς σήμερον, ἔνιαι γνωσταὶ ἡμῖν τε καὶ Ὑμῖν ἐνέργειαι εἰς βάρος τοῦ
κύρους τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀτυχῶς ὁσημέραι αὐξανόμεναι,
τείνουσι, θὰ συμφωνήσῃ ἀσφαλῶς καὶ ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης καὶ ἡ περὶ Αὐτὴν Ἱερὰ
Σύνοδος τῆς καθ' Ἑλλάδα Ἐκκλησίας, ἵνα δημιουργήσωσι κρίσιν εἰς τούς
κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, μὴ δυναμένην ἴσως ἐν τῷ μέλλοντι ἀκινδύνως
νὰ ἀντιμετωπισθῇ καὶ ἐλεγχθῇ, ἐὰν μὴ ἀπὸ τοῦδε ληφθῶσιν αἱ προσήκουσαι ἀποφάσεις,
ἐκκλησιαστικαὶ καὶ ποιμαντικαί, πρὸς ἀντιμετώπισιν τῶν τάσεων τούτων.
Ὁμολογοῦμεν ὅτι μεγάλως ἀπασχολοῦσι τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν,
πεποίθαμεν δὲ καὶ τὴν Ὑμετέραν, αἱ κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις ὁμαδοποιημένων προσώπων,
εὐτυχῶς, τό γε νῦν, μικρᾶς ἐμβελείας, στόχον ἔχουσαι τὴν ἀμφισβήτησιν καὶ τὴν
κριτικὴν ἀποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισῶν, συμφωνούσης καὶ προσεπικυρούσης καὶ
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, περὶ συμμετοχῆς τῆς ὅλης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τοὺς
διεξαγομένους μετὰ τῶν ἑτεροδόξων διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς Θεολογικοὺς Διαλόγους
καὶ τὰς διαχριστιανικὰς συναντήσεις ἐν τῷ Παγκοσμίῳ Συμβουλίῳ Ἐκκλησιῶν, τῷ
Συμβουλίῳ Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἄλλοις παρεμφερέσι διαχριστιανικοῖς ὀργανισμοῖς.
Αἱ κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις αὗται, περιωρισμέναι καὶ ἀμελητέαι ἴσως κατ' ἀρχήν, ἔλαβον
προσφάτως ἀπαραδέκτους διαστάσεις, ὡς συνέβη, μεταξὺ ἄλλων, καὶ ἔν τινι Ἱερᾷ
Μητροπόλει τῆς Ἁγιωτάτης Ὑμῶν Ἐκκλησίας ἐν ὀργανωθείσῃ ὑπὸ τοῦ οἰκείου
Μητροπολίτου λαϊκῇ συνάξει, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν τῆς
Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ τῆς ἐκφωνήσεως ὑπὸ τοῦ ἰδίου Μητροπολίτου "ἀναθεματισμῶν"
κατὰ ἑτεροδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων, ὡς καὶ πάντων τῶν μετεχόντων εἰς τὴν λεγομένην
Οἰκουμενικὴν Κίνησιν. Αἱ τοιαῦται ἐκδηλώσεις δὲν δύναται νὰ ὑποτιμῶνται ἢ νὰ
τιμῶνται διὰ τῆς ἐνεργοῦ παρουσίας καὶ συμμετοχῆς καὶ Ἱεραρχῶν τῆς καθ' Ὑμᾶς Ἐκκλησίας,
δυστυχῶς δέ, μετὰ λύπης σημειοῦμεν, καὶ ἐκπροσώπων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος,
καθ' ὅτι ἐκφράζονται ἐν αὐταῖς θέσεις καὶ ἀπόψεις στρεφόμεναι κατὰ τῆς ἡγεσίας τῶν
Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν συνοδικῶς εἰλημμένων ἀποφάσεων αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐσχάτως
διὰ πρώτην φορὰν καὶ κατὰ αὐτοῦ τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου, τοῦ διὰ τοῦ παραδείγματος καὶ τῆς θυσιαστικῆς μαρτυρίας καὶ τῶν ἀνὰ
τοὺς αἰῶνας ἀγώνων αὐτοῦ ὑπάρξαντος καὶ ὑπάρχοντος κήρυκος, προασπιστοῦ καὶ
φύλακος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ μαρτυρίας καὶ τῆς κανονικῆς τάξεως ἐν τῇ
Ἁγιωτάτῃ ἡμῶν Ἐκκλησία.
Μετ' εὐλόγου ἐκπλήξεως διὰ τὰς ἀποδιδομένας κατὰ
τὰς ἐν λόγῳ ἐκδηλώσεις μονομερεῖς καὶ ἐπιλεκτικὰς ἀναφορὰς καὶ ἑρμηνείας, κατὰ
τῆς Ὀρθοδόξου μαρτυρίας τῆς καθ' ἡμᾶς πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας καὶ τῆς συμμετοχῆς
αὐτῆς εἰς τὰς ἐν λόγῳ διεκκλησιαστικὰς καὶ διαχριστριανικὰς συναντήσεις, ἐπὶ τῷ
τέλει τῆς ἐκπληρώσεως, ἄνευ οὐδεμιᾶς ὑποχωρήσεως ἐκ τῶν καιρίων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν
Ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς ἐντολῆς τοῦ καλέσαντος τοὺς πάντας καὶ μάλιστα τοὺς
Χριστιανοὺς εἰς ἑνότητα (πρβλ. Ἰωάν. ιζ΄ 11), ὑπογραμμίζομεν, καὶ πάλιν,
λόγῳ τῆς σοβαρότητος τοῦ θέματος, καὶ τὰς ἐκ τῶν τοιούτων εὐρυτέρων ἐνεργειῶν ὀδυνηρὰς
συνεπείας δι' αὐτὴν ταύτην τὴν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ διὰ
σύνολον τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ τὰς διορθοδόξους σχέσεις.
Ἡ καθ' Ὑμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία, Μακαριώτατε Ἀδελφέ,
συνῳδὰ καὶ ταῖς προβλεπομέναις ἐν τῷ Ἱδρυτικῷ τῆς Αὐτοκεφαλίας αὐτῆς Τόμῳ
δεσμεύσεσιν αὐτῆς, ἱστορικῶς ἀνέκαθεν συνεπορεύθη μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου ἐν πᾶσι τοῖς κατὰ καιροὺς ἀναφυομένοις εὐρυτέροις καὶ γενικωτέροις
ἐκκλησιαστικοῖς ζητήμασι, διορθοδόξοις, διαχριστιανικοῖς καὶ ἄλλοις, συμμετέσχε
δὲ μάλιστα εἰς τὰς θεωρηθείσας καὶ ὁμοφώνως πανορθοδόξως ληφθείσας ἀποφάσεις
περὶ συμμετοχῆς εἰς τοὺς ἐν λόγῳ διαλόγους καὶ ἐν γένει εἰς τὴν λεγομένην Οἰκουμενικὴν
Κίνησιν.
Δὲν θὰ ἠθέλομεν νὰ ἀναφερθῶμεν συγκεκριμένως εἰς
τὰς ὑπολανθανούσας μέχρι σήμερον καὶ ἐν τοῖς παρασκηνίοις, ἐν πολλοῖς, δρώσας εἰρημένας
κινήσεις, αἵτινες ἀσφαλῶς τελοῦν ἐν γνώσει τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καὶ τῆς Ἱερᾶς
Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐκ τῶν ὀργανουμένων ἐν τοῖς ὁρίοις τῶν
διαφόρων Ἱερῶν Μητροπόλεων συγκεντρώσεων, ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ καὶ εὐρύτερον
ἐκκλησιαστικοῦ καὶ θύραθεν τύπου καὶ τῶν μέσων γενικῆς ἐνημερώσεως. Ἁπλῶς ὀφειλετικῶς
ἐπισημαίνομεν τὸν ὑφιστάμενον σοβαρὸν κίνδυνον ἐκ τῶν συνεπειῶν τῶν ἐκδηλώσεων
τούτων καὶ τῶν ἐκφραζομένων καὶ διατυπουμένων προφορικῶς καὶ ἐγγράφως οὐχὶ ὑγιῶν
Ὀρθοδόξων θέσεων καὶ ὑπογραμμίζομεν τὴν εὐθύνην καὶ τὸ χρέος ἡμῶν, τῶν
ταχθέντων ὑπὸ τῆς Θείας Προνοίας Ποιμένων καὶ ταγῶν τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ τοῦ Θεοῦ
ἐν τοῖς ὁρίοις ἑκάστης ἀδελφῆς αὐτοκεφάλου καὶ αὐτονόμου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,
πρὸς διατήρησιν τῆς ἑνότητος αὐτῆς καὶ τῆς μὴ δημιουργίας περαιτέρω διασπαστικῶν
ἑστιῶν, ἐγκυμονουσῶν, ὡς εἰκός, ἀπροβλέπτους συνεπείας.
Μετ' ἀγωνίας δὲ σημειοῦμεν ὅτι ἡ ἀνοχὴ τῶν
τοιούτων ἐνεργειῶν ὑπὸ τῆς ἡγεσίας τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπερβαίνει τὰ τυπικὰ ὅρια ἑνὸς
μονοσημάντου ζητήματος καὶ ἀξιολογεῖται ὡς πολυσήμαντον οὐσιαστικὸν ζήτημα διὰ
τὴν εὔρυθμον λειτουργίαν τῆς κανονικῆς τάξεως ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ,
δυνάμενον νὰ ἐπιφέρῃ σύγχυσιν καὶ ἀναταραχὴν ἐν τῷ πληρώματι αὐτῆς. Ὑπὸ τὴν ἔννοιαν
ταύτην ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, ἐν τῇ ὀφειλετικῇ μερίμνῃ αὐτῆς διὰ τὴν προστασίαν τοῦ
τε γράμματος καὶ τοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως καὶ διὰ τὴν εὐστάθειαν
καὶ ἑνότητα τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἠξιολόγησε τὸ ζήτημα τοῦτο ἐπὶ
τῇ βάσει τῶν ὁμοφώνων πανορθοδόξων ἀποφάσεων καὶ ἔκρινεν ὅτι θὰ ἔδει ὅπως ἑκάστη
Ἐκκλησία τοποθετῆται μετὰ τῆς ἐπιβαλλομένης εὐθύνης καὶ τοῦ χρέους αὐτῆς ἔναντι
τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, πρὸς διατήρησιν ἀκλονήτου τῆς ἐμπιστοσύνης αὐτοῦ ἔναντι
τῶν ποιμένων αὐτοῦ.
Μακαριώτατε,
Γνωρίζοντες τὰ ἀνωτέρω ὀφειλετικῶς τῇ Ὑμετέρᾳ
Μακαριότητι καὶ τῇ κατ' Αὐτὴν Ἁγιωτάτη καθ' Ἑλλάδα Ἐκκλησία, παρακαλοῦμεν Ὑμᾶς ἀδελφικῶς,
ἐξ ὁμοφώνου Συνοδικῆς ἀποφάσεως, ὅπως ἐν τῇ διακρινούσῃ τὴν Ὑμετέραν Ἐκκλησίαν
συνεπείᾳ εἰς τὰς ἑκάστοτε λαμβανομένας πανορθοδόξους ἀποφάσεις καὶ ἐνεργείας, ὀφειλετικῶς
ὡς θυγάτηρ τὸ πάλαι καὶ νῦν προσφιλεστάτη Ἀδελφὴ Ἐκκλησία, ἔχουσα ὑπ' ὄψει τὰ ἀνωτέρω
περὶ τῶν ἐν πάσῃ ἁδρότητι περιγραφεισῶν ἐν λόγῳ κινήσεων καὶ τὰς ἐξ αὐτῶν
προβλεπομένας οὐχὶ εὐχαρίστους συνεπείας, τοποθετηθῆτε συνοδικῶς ἐπὶ τούτῳ
καὶ ἀπορρίψητε καὶ καταδικάσητε
ταύτας ἐπισήμως ὡς ἀνεδαφικὰς καὶ ἐπικινδύνους, λάβητε δὲ καὶ ὡς ἐκκλησιαστικὸν
σῶμα τὰς προσήκουσας ἀποφάσεις πρὸς εὐρυτέραν καταδίκην καὶ ἀπόρριψιν τῶν ἐνεργειῶν
τούτων καὶ τῶν ἐκφραζομένων ἀστηρίκτων ἐν πολλοῖς, ἀνορθοδόξων καὶ ἐρχομένων εἰς
ἀντίθεσιν πρὸς τὰς συνοδικὰς ἀποφάσεις τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν θέσεων
τῶν ἐν λόγῳ ὁμάδων.
Οὕτως, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, σταθμίζουσα τὰς ὀδυνηρὰς
συνεπείας διὰ τὴν ἐσωτερικὴν ἑνότητα τῆς καθ' Ὑμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καὶ εὐρύτερον
τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπιφυλάσσεται, μετὰ τὴν ἀναμενομένην ἀπόκρισιν καὶ ἐπίσημον
τοποθέτησιν τῆς Ὑμετέρας Ἐκκλησίας, ἵνα ὀφειλετικῶς προβῇ καὶ αὕτη εἰς τὰς
δεούσας πανορθοδόξους ἐνεργείας διὰ τὴν ἔγκαιρον πρόληψιν ἐπαπειλουμένων ἀπευκταίων
καταστάσεων.
Ἐπὶ δὲ τούτοις, ἐν ἀναμονῇ τῆς ἀποκρίσεως τῆς Ὑμετέρας
Μακαριότητος, περιπτυσσόμεθα Αὐτὴν ἀδελφικῶς μετὰ βαθείας καὶ ἀναλλοιώτου ἀδελφικῆς
ἀγάπης καὶ πάσης τιμῆς.
‚βιβ’ Μαρτίου ις’
Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας
Μακαριότητος
ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός
Οικουμενικό Πατριαρχείο
11 σχόλια:
Βαρθολομαίε γνωρίζεις πόσοι αιρετικοί, σχισματικοί και αντορθόδοξοι προκάτοχοί σου πέρασαν πριν από εσένα; Προφανώς γνωρίζεις! Όπως πολύ καλώς γινώσκεις ότι πολλοί αιρετικοί ορθοδοξοκτόνοι προκάτοχοί σου πατριάρχευαν όταν η Κωνσταντινούπολη ήτο η μεγαλυτέρα πόλις του κόσμου και πρωτεύουσα της οικουμένης. Εσένα θα φοβηθεί η Ορθοδοξία; Ενός επισκόπου ποιμνίου ενός χωριού; Βαρθολομαίε ΔΕΝ μας τρομάζουν οι απειλές σου για δύο πολύ σοβαρούς λόγους: πρώτον διότι οι λόγοι αυτοί ΔΕΝ είναι σύμφωνοι με την Αγίαν ημών Ορθοδοξίαν και δεύτερον διότι ο θρόνος σου είναι θολή σκιά των προκατόχων σου. Και τας σκιάς δεν τας φοβούμεθα. Είναι τραγικό και εξόχως λυπηρό εις εκ των πατριαρχών αντί να ξιφουλκεί εναντίον των αιρετικών και των αιρέσεων να ξιφουλκεί εναντίον της σάρκας του, εναντίον του ποιμνίου του! Να μισεί το έθνος του και την Πατρίδα του! Είναι εξόχως τραγικό το ποίμνιο αντί προστασίας εκ του ποιμένα του από τους βαρείς λύκους των ποικίλων αιρέσεων και των πολλών εχθρών της Αγιοτάτης Ορθοδόξου ημών Πίστεως και Ενδόξου Πατρίδος ημών να δέχεται τα λυσσώδη χτυπήματα εκ του ποιμένος ο οποίος έδωσε όρκο ενόπιον Θεού και λαού να φυλάγη το ποίμνιο! Που είναι η αγάπη σου Βαρθολομαίε περί ης μας κάνεις πολλά μαθήματα εσύ και ο συνεργός σου Ζηζιούλας; Το μόνο που θα επιτύχεις είναι ένα μεγαλοπρεπέστατο σχίσμα προσθέτοντας εις τον Ορθόδοξον Ελληνικόν Λαόν ένα ακόμη βάρος εις τα όσα σηκώνει εκ των φίλων σου ευρωπαίων. Μη γένοιτο Κύριε! Ο Άγιος Τριαδικός Ύψιστος Θεός να ελεήσει τας αμαρτίας ημών και να φυλάξει την Αγίαν ημών Ορθόδοξον Εκκλησίαν από κάθε σπίλο ή ρυτίδα ή των τοιούτων των αιρέσεων! Όσο για σε Βαρθολομαίε δυστυχώς έγραψες με τας πράξεις, τα ενεργείας αλλά προπάντων με το μίσος σου ενάντια εις την Αγιοτάτην Ορθοδοξίαν, τον Ορθόδοξον Φιλόχριστον Λαόν και τους Έλληνας μια εκ των μελανοτέρων σελίδων των διαδόχων του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέα. Δυστυχώς...
Μα, μήπως κάναμε λάθος και νομίσαμε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος είναι αυτοκέφαλη;
Είναι ξεκάθαρο. Ο άνθρωπος δεν έχει ποίμνιο για να διαμαρτυρηθεί για όσα αισχρά και ανούσια έχει κάνει στα πλαίσια της παναιρέσεως του Οικουμενισμού στην οποία ανήκει, έτσι ώστε όλες οι αντιδράσεις του πιστού λαού και του κλήρου (αυτού που αντιδρά και δεν κοιμάται) να του φαίνονται ενέργειες που πρέπει να καταδικασθούν και όχι να επαινεθούν. Πόσο νυχτωμένος είναι αλήθεια! Πού βαδίζετε ταλαίπωροι Οικουμενιστές; Μετατράψατε το σκοτάδι σε φως και το φως σε σκοτάδι. Ο Θεός να μας ελεήσει όλους μας. Είναι καιρός για αγώνα και ομολογία. Αναμένουμε τι θα αποφανθεί η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος...
Ο οικουμενικός και οικουμενιστής πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως παρενέβη για μία ακόμη φορά στα interna corporis της Εκκλησίας της Ελλάδος,πανικόβλητος προφανώς απ την ολοένα διογκούμενη αντίδραση του πιστού λαού απέναντι στις απαράδεκτες οικουμενιστικές πρακτικές που μετέρχονται ένιοι εκκλησιαστικοί ταγοί όπως π.χ. κάποιοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Φαναριώτες και Ελλαδίτες και όχι μόνο που κατασκανδαλίζουν το πλήρωμα της Εκκλησίας.Πρέπει ο αρχιοικουμενιστής πατριάρχης και οι ομόφρονες αυτώ να εννοήσουν ότι οι πιστοί δεν πτοούνται από απειλές όταν πρόκειται να υπερασπίσουν την πεφιλημένη μας Ορθοδοξία το κύρος της οποίας υποσκάπτουν όσοι καταφρονούν τους Θείους και ιερούς κανόνες.Η διάσταση μεταξύ του λαού του Θεού που αποδοκιμάζει τις οικουμενιστικές γελοιότητες και των κληρικών και λαικών που πρωτοστατούν σ αυτές είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.Το πλήρωμα της Εκκλησίας κάθε άλλο παρά εγκρίνει τις ερήμην του λαού πρωτοβουλίες κάποιων εκκλησιαστικών αξιωματούχων με συνέπεια οι τελευταίοι να μην αντλούν από πουθενά παρά μόνο απ τους εαυτούς τους τη νομιμοποίηση προκειμένου να προβούν στις εν λόγω πρωτοβουλίες.Αντί να συμμαζέψει ο κος Βαρθολομαίος τους Περγάμου και Προύσσης που διακηρύσσουν κακόδοξες θέσεις τοξεύει τα βέλη του κατά των ορθοφρονούντων.Αντί να άρει τον επαίσχυντο ΔΗΘΕΝ αφορισμό του εκλεκτού αντιαιρετικού θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου ετοιμάζεται να προχωρήσει σε παρόμοιες καταδικαζόμενες απ την αδιάφθορη πανορθόδοξη συνείδηση πρακτικές.Αναμένουμε τις αντιδράσεις απέναντι στη θλιβερή πατριαρχική παρέμβαση του Αγιωνύμου Όρους,των ιεραποστολικών αδελφοτήτων,των θεολογικών σχολών και των αντιοικουμενιστών μητροπολιτών τους οποίους προσβάλλει η πατριαρχική εγκύκλιος.Έπρεπε να ζει επί γης ο αείμνηστος π.Αυγουστίνος Καντιώτης.Τότε οι εν Φαναρίω θα ελάμβαναν πληρωμένη απάντηση.
Λυκούργος Νάνης
Η λέξη ντροπή δεν αρκεί για να περιγράψει την πατριαρχική ενέργεια.Φαναριώτικη φασίζουσα νοοτροπία.
Σας παρακαλώ επιτρέψτε μου να αναφέρω ορισμένα σημεία από όσα είπα στο κύρηγμά μου κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας φέτος στο Ναό μου, νομίζω πως ταιριάζουν να αναρτηθούν εδώ:
«Αδελφοί μου, μόλις αντιδράσει κανείς στα ανοίγματά τους προς τον Πάπα, στις οικουμενιστικές και φιλενωτικές τους κινήσεις, αμέσως του λένε να κλείσει το στόμα του και να κάνει υπακοή στην Εκκλησία και στην ιεραρχία της. Όμως σας λέγω, παιδιά μου, σε θέματα Πίστεως και ιερών Δογμάτων, υπακοή σε αντίθετες διδασκαλίες δεν υπάρχει. Αν σαν ιερέας κηρύξω διαφορετικά από την πίστη των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων, να μη μου κάνετε υπακοή. Σ’ αυτήν την περίπτωση ούτε στον Δεσπότη να κάνετε υπακοή ούτε στον Πατριάρχη ούτε ακόμη σε Σύνοδο να κάνετε υπακοή».
Σε άλλο σημείο τους είπα: «Στην Ορθοδοξία υπάρχει η Θριαμβεύουσα και η Στρατευομένη Εκκλησία. Στη Θριαμβεύουσα ανήκουν όλοι όσοι με τη Χάρη του Θεού θριάμβευσαν επί γης, οι Άγιοι που αγωνίστηκαν σ’ αυτήν τη ζωή και τώρα πια βρίσκονται πλησίον του θρόνου του Θεού. Στη Στρατευομένη ανήκουμε όλοι οι εμείς που ζούμε και πορευόμαστε ακόμη σ’ αυτόν τον ψεύτικο και κάλπικο ντουνιά. Ε, λοιπόν, σας λέγω, σε θέματα Πίστεως, υπακοή κάνουμε σε όσα θέσπισε και μας παρέδωσε η Θριαμβεύουσα Εκκλησία, που τα σφράγισε ο Θεός, και όχι στην άλλη, που μπορεί να κάνει σοβαρά λάθη και που ακόμα δε δικαιώθηκε από το Θεό».
«Λέμε ΝΑΙ στον ευλογημένο διάλογο. Κι ο Χριστός διαλέχτηκε με τη Σαμαρείτιδα, αλλά δεν ξεπούλησε την Αλήθεια! Ο διάλογος είναι ένα μέσο διάδοσης του Ευαγγελίου σ’ όλη την οικουμένη. Τον χρησιμοποίησαν οι Απόστολοι και στη συνέχεια οι ιεραπόστολοι, για να επιτύχουν το σκοπό τους. Στην προσπάθεια αυτή όμως δεν αποδέχτηκαν τις κακοδοξίες των αιρετικών ως αλήθεια. Δε θαμπώθηκαν απ’ τους θεούς και τους αγίους τους. Δε δέχτηκαν το Χριστό του Άρειου, για παράδειγμα, σαν δικό τους Χριστό. Όπως και εμείς δε θα δεχτούμε το Θεό του αιρεσιάρχη Πάπα σαν δικό μας Θεό. Ο Χριστός της αιρέσεως του παπισμού είναι ο Χριστός της Ορθοδοξίας; Φυσικά και όχι! Είναι ο Αντίχριστος! Ο Πάπας, λοιπόν, δεν είναι αρχιερέας του Χριστού, είναι του Αντίχριστου!».
« Όσοι Ορθόδοξοι διαλέγονται σήμερα στο Παγκόσμιο Συμβούλιο “Εκκλησιών”, χρησιμοποιούν το διάλογο μειοδοτικά. Πλασάρουν την Εκκλησία σαν μαγαζί με εκπτώσεις…».
«Τι να την κάνεις τη φιλία και την αγάπη, αν σε οδηγεί στην κόλαση; Αγάπη αληθινή, σωστική, είχαν ο Χριστός και οι Άγιοι, που έλεγαν και κανένα “ουαί”. Οι σημερινοί μας διαφημίζουν την καινοφανή αγάπη τους σαν υποκινούμενη απ’ το Άγιο Πνεύμα, ενώ υποκινείται απ’ το πνεύμα του αιρετικού Πατριάρχη Ιωάννη Βέκου, του δήμιου των μοναχών του Αγίου Όρους. Αυτός, υποκινούμενος από δαιμονικό πνεύμα, ήταν ο μόνος Πατριάρχης, που μετά το Σχίσμα αποκαλούσε “αδελφή Εκκλησία” τους Ρωμαιοκαθολικούς».
«Αν ο Πάπας μετανοήσει, αδελφοί μου, και αρνηθεί τις αιρέσεις του, θα ’θελα να ’μουν ο πρώτος, που θα λειτουργήσει στον Άγιο Πέτρο στη Ρώμη μαζί του. Το θέμα είναι, αδελφοί μου, πως και να ’θελε ο άνθρωπος, με τους εναγκαλισμούς, τις συμπροσευχές και τον ψευτοδιάλογο, δεν τον αφήνουν οι δικοί μας να καταλάβει το λάθος του και να μετανοήσει».
Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης
Αυτά είναι τα ανοιχτά και προοδευτικά μυαλά!Οι άνθρωποι των ανοιχτών οριζόντων!Που τόσο πολύ ανέχονται τη διαφοροποίηση του λαού απ αυτούς ώστε απειλούν με ποινές και δικαστήρια!Έχουν μετά άδικο όσοι χαρακτηρίζουν το Βαρθολομαίο σαν πάπα της Ανατολής;
Ο π.Αυγουστίνος έχει διάδοχο.Περιμένουμε τη σφοδρή αντίδρασή του απέναντι στην απαράδεκτη ενέργεια του Βαρθολομαίου.
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά ο Πειραιώς χτυπάει την πόρτα της αγιότητας, όπως ακριβώς ο Αρτέμιος...
Ο Παναγιώτατος πιο πολύ ενδιαφέρεται για τον υποτιθέμενο "διάλογο" (με πολύ ακριβά πληρωμένα συνέδρια και ταξίδια), παρά για την ιεραποστολή...
Και έχω την εντύπωση ότι όσες φορές φαίνεται να ενδιαφέρεται για την ιεραποστολή, αυτό γίνεται στο πλαίσιο του δικαιοδοσιακού ανταγωνισμού με το Πατριαρχείο Μόσχας.
Το Φανάρι έχει πλήρως απορροφηθεί από την ιδεολογία του "δικαιοδοσισμού", είναι το μόνο που τον ενδιαφέρει. Και φυσικά, από την ιδεολογία του Οικουμενισμού. Δεν ξέρω αν πρέπει να μιλούμε πλέον για μία ιδιότυπη φαναριώτικη "Ορθοδοξία".
Γιάννης
Το φρόνημα δεν επιτρέπεται να ποινικοποιείται και να διώκεται.Τα διαφωνούντα μέλη της Εκκλησίας έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τη διαφωνία τους με την ακολουθούμενη πολιτική του Φαναρίου σε θέματα διαχριστιανικών και διορθοδόξων σχέσεων εντός των πλαισίψν των ευαγγελικών επιταγών και των ιερών κανόνων χωρίς να επισείονται υπεράνω της κεφαλής τους οι απειλές για πνευματικές ποινές.Δεν επιτρέπεται η επιχείρηση φίμωσης των αντίθετων φωνών.Μη δίνουμε λαβή στους θλιβερούς αθέους να μας μέμφονται.
Λυκούργος Νάνης
Δημοσίευση σχολίου