Νικόλαος Ι. Σωτηρόπουλος, Επίκειται πόλεμος;

ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ;

Τοῦ κ. Νικ. ᾿Ιω. Σωτηροπούλου, Θεολόγου–Φιλολόγου

Τὰ πράγματα παγκοσμίως δὲν εἶνε καλά. Καὶ στὴν Εὐρώπη, τὴν καυχωμένη γιὰ πολιτισμό, τὰ πράγματα εἶνε ἄσχημα. ᾿Επειδὴ ψυχὴ τοῦ πολιτισμοῦ δὲν εἶνε δυστυχῶς ὁ πολιτισμὸς τῆς ψυχῆς· ἐπειδὴ ὁ Χριστιανισμὸς ἔχει περιθωριοποιηθῆ καὶ νοθευθῆ· ἐπειδὴ ὁ ὑλισμὸς καὶ ἡ ἰδιοτέλεια ἐπικρατοῦν, γι᾿ αὐτὸ ὄχι μόνο μικρὰ κράτη, ὅπως τὸ ἑλληνικό, ἀλλὰ καὶ μεγάλα κράτη, ὅπως ἡ ῾Ισπανία, ἡ ᾿Ιταλία καὶ ἡ Γαλλία, διέρχονται σοβαρὴ οἰκονομικὴ κρίσι. Προηγήθηκε ἡ πνευματικὴ κρίσι καὶ ἀκολουθεῖ ἡ οἰκονομική. ῾Η δὲ οἰκονομικὴ κρίσι ἐγκυμονεῖ κίνδυνο πολέμου. ῾Η καγκελλάριος τῆς Γερμανίας, τῆς ἰσχυρῆς οἰκονομικῶς χώρας τῆς Εὐρώπης, ὁ θηλυκὸς αὐτὸς Χίτλερ, ἐκμεταλλεύεται τὴν οἰκονομικὴ κρίσι τῶν ἄλλων χωρῶν, καί, ὅπως ὁ Χίτλερ ἐπιδίωξε νὰ ὑποτάξῃ τὸν κόσμο πολεμικῶς, αὐτὴ ἐπιδιώκει νὰ ὑποτάξῃ τὴν ῾Ελλάδα καὶ ἄλλες χῶρες οἰκονομικῶς. Καὶ ἐν πολλοῖς τὴν Πατρίδα μας, λόγῳ προπάντων ἀναξίων πολιτικῶν, ὑπέταξε καὶ ἐξουθένωσε. ᾿Αλλὰ δὲν φοβεῖται ὁ θηλυκὸς Χίτλερ μήπως ἐξεγερθοῦν χῶρες καὶ ἔχει κακὴ κατάληξι, ὅπως ὁ ἀρσενικὸς Χίτλερ;

Πολλοὶ στὸν τόπο μας ἔχουν τὸ προαίσθημα, ὅτι θὰ ἐκραγῇ πόλεμος. Καὶ φῆμες διαδίδονται ὅτι πνευματικοὶ πατέρες προβλέπουν καὶ προλέγουν ἐπικείμενο πόλεμο.

῾Ο γράφων δὲν ἔχω προφητικὸ χάρισμα. ᾿Αλλὰ μελετῶ τὶς Γραφές, παρατηρῶ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, εἶμαι πεπεισμένος ὅτι βρισκόμεθα στοὺς ἐσχάτους χαλεποὺς καιρούς, σκέπτομαι τὴ μεγάλη καὶ προφητευμένη ἀποστασία τῶν ἡμερῶν μας ἀπὸ τὸ Θεό, καὶ φοβοῦμαι ὅτι βρισκόμεθα ὄχι ἁπλῶς ἐγγύς, ἀλλ᾿ ἐγγύτατα πολέμου. Σχετικῶς ἄκουσα μὲ τὰ αὐτιά μου προφητικὸ λόγο ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἀειμνήστου ἁγιορείτου Γέροντος Παϊσίου. Σκέπτομαι δὲ καὶ τὴν προφητεία τοῦ ῾Αγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, «Θὰ σᾶς δώσουν χρῆμα πολύ, θὰ ζητήσουν νὰ τὸ πάρουν πίσω, ἀλλὰ δὲν θὰ προλάβουν». Τί σημαίνει τὸ «δὲν θὰ προλάβουν»; ῎Ισως ἡ προφητεία ἀναφέρεται στὸ σημερινὸ οἰκονομικὸ πρόβλημα τῆς ῾Ελλάδος, τὴν ἔκρηξι πολέμου, ἀνακατατάξεις στὸν κόσμο καὶ διαγραφὴ τοῦ χρέους μας πρὸς τοὺς ξένους δανειστὰς καὶ τοκο γλύ φους.

᾿Εν ὄψει πολέμου ἂς λάβωμε τὰ μέτρα μας. Μερικοί, καὶ ἕνας βουλευτὴς μεταξὺ αὐτῶν, συνιστοῦν νὰ προμηθευθοῦμε τρόφιμα γιὰ μερικὲς ἑβδομάδες ἢ μερικοὺς μῆνες. ᾿Αλλὰ προέχουν ἄλλα μέτρα, πνευματικά. ῾Ο πόλεμος εἶνε ἡ φοβερώτερη μάστιγα σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, μὲ τὴν ὁποία μαστιγώνονται λαοὶ καὶ ἔθνη, ποὺ ἀσεβοῦν στὸ Θεό. Καὶ γιὰ ν᾿ ἀποφύγωμε τὴ μάστιγα ἢ νὰ μαστιγωθοῦμε λιγώτερο, πρέπει νὰ μετανοήσωμε, διότι τὸν καιρὸ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς εὐμαρείας ἁμαρτήσαμε, ἀνομήσαμε, ἀδικήσαμε, δολοφονήσαμε μὲ τὶς ἐκτρώσεις ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀθῷα παιδιὰ ἐτησίως, ἀσεβήσαμε, βλασφημήσαμε, κάναμε ὅλα τὰ θελήματά μας, ὠργιάσαμε, προκαλέσαμε τὸ Θεὸ στὸ ἔπακρο.

῾Ο Κύριος ὥρισε μετάνοια καὶ μυστήριο ταπεινώσεως τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ ἐξομολογήσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐνώπιον πνευματικοῦ πατρός. ᾿Οφείλουμε λοιπὸν νὰ σπεύσωμε μὲ ταπείνωσι καὶ νὰ ἐξομολογηθοῦμε μὲ συναίσθησι τὶς ἁμαρτίες μας. ᾿Οφείλουμε ἐπίσης νὰ κάμψωμε γόνυ καρδίας ἢ καὶ σώματος καὶ νὰ προσευχηθοῦμε ἐκτενῶς, θερμῶς. Πολλοὶ στὴ διαβολοεποχή, ποὺ διανύουμε, καὶ οἱ πρόδρομοι τοῦ ᾿Αντιχρίστου ὀνομάζουν «Νέα ᾿Εποχή», ἔπαυσαν νὰ προσεύχωνται. Καὶ ἂν θέλουν νὰ τοὺς ἐλεήσῃ ὁ Θεός, πρέπει νὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἁγία συνήθεια τῆς προσευχῆς, τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸ Δημιουργό τους καὶ Σωτῆρα.

Στὴν προσευχή τὸν κρισιμώτατο αὐτὸ καιρὸ προπάντων νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεὸ νὰ κάνῃ ἐπέμβασι καὶ νὰ σώσῃ τὴν ῾Ελλάδα ἀπὸ τοὺς ἐξωτερικοὺς «φίλους» καὶ «ἑταίρους» καὶ ἀπὸ τοὺς ἐσωτερικοὺς «σωτῆρες». ῾Ως πρὸς τοὺς «ἑταίρους» μας ὑπενθυμίζουμε τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν ᾿Ιούδα· «῾Εταῖρε, ἐφ᾿ ᾧ πάρει;» (Ματθ. κστ´ 50). Καὶ ὡς πρὸς τοὺς «σωτῆρες» μας ὑπενθυμίζουμε τὸ λόγο τοῦ Ψαλμῳδοῦ·

«Μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145,3). Οἱ ἄρχοντές μας, ὑπὸ παθῶν ἀρχόμενοι, ἰδίως τῆς ἰδιοτελείας, τῆς πλουτομανίας, τῆς μεγαλομανίας,  τῆς δοξομανίας καὶ τῆς ἀδικίας, δὲν σῴζουν, ἀλλὰ καταστρέφουν τὴν ῾Ελλάδα, καὶ τὴν καταστροφὴ ὀνομάζουν σωτηρία!

Οἱ πιστοὶ στὶς προσευχές τους γιὰ τέτοιους ἄρχοντες ἂς εὔχωνται μετάνοια, ἤ, ἂν δὲν μετανοοῦν, ἂς ζητοῦν ἀπὸ τὸ Θεὸ ὅ,τι ζητοῦσε ὁ Ἠσαΐας· «Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς» (Ἠσ. κστ´ 15).

῞Οσοι πιστεύουμε στὸ Θεὸ καὶ στὸ λόγο του, ἰδιαιτέρως αὐτὸ τὸν καιρὸ εἶνε ἀνάγκη νὰ διαβάζωμε καὶ νὰ μελετοῦμε τὰ ἐσχατολογικὰ κεφάλαια τῶν Εὐαγγελίων Ματθ. κδ´, Μάρκ. ιγ´, Λουκ. κα´ καὶ τὴν ᾿Αποκάλυψι τοῦ ᾿Ιωάννου, γιὰ νὰ ξέρωμε καὶ νὰ συνειδητοποιοῦμε ποῦ βρισκόμεθα καὶ πρὸς τὰ ποῦ βαδίζουμε.

᾿Εὰν μετανοήσωμε, ἔστω μέρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, καὶ ζήσωμε «σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς» (Τίτ. β´ 12), «σωφρόνως» ὡς πρὸς τοὺς ἑαυτούς μας, «δικαίως» ὡς πρὸς τοὺς συνανθρώπους καὶ «εὐσεβῶς» ὡς πρὸς τὸ Θεό, τότε ὁ Θεὸς ἀπὸ πόλεμο δύναται ὄχι μόνο νὰ σώσῃ τὴν ῾Ελλάδα, ἀλλὰ καὶ νὰ τὴν εὐεργετήσῃ. Τόσες φορὲς δοκιμάσθηκε ἡ Πατρίς μας ἀπὸ πολέμους. ῍Ας δοκιμασθοῦν τώρα ἄλλοι… ῾Η δὲ Πατρίς μας  ἂς γνωρίσῃ καλλίτερες ἡμέρες.

Ορθόδοξος Τύπος, 9/03/2012