Κυριακή μετά τα Φώτα- Ο σκοπός των πιστών

Αποστολικό Ανάγνωσμα:Ἐφεσίους δ΄ 7-13

«Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ»

«μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ » (Ἐφεσίους δ΄ 13).

Μέ τά λόγια αὐτά ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος θέτει μέ σαφήνεια τόν στόχο πρός τόν ὁποῖο θά πρέπει νά κατατείνουν ὅλες οἱ προσπάθειες τῶν πιστῶν.

Οἱ χριστιανοί μέσα στήν Ἐκκλησία ἀγωνίζονται νά φθάσουν καί νά ἐπιτύχουν ὅλοι μαζί τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, νά τελειοποιηθοῦν στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Θά δοῦμε στήν συνέχεια ποιός εἶναι αὐτός ὁ τριπλός στόχος πρός τήν κατάντηση τοῦ ὁποίου ὀφείλουν νά ἀποβλέπουν οἱ Χριστιανοί.

1. Ἑνότητα τῆς πίστεως

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν ἴδια ἐπιστολή του καί λίγο πιό πάνω ἀπό τό ἀναγνωσθέν κείμενο τοῦ σημερινοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος διευκρίνησε καί ἐτόνησε ὅτι «μία πίστης» ὑπάρχει πού ἐξασφαλίζει τήν σωτηρία. Μία πίστη πρός τόν ΕΝΑ ΚΥΡΙΟ πού παρέχει τήν σωτηρία, τόν δοσμένο ἀπό τόν Θεό Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ἑπομένως οἱ Χριστιανοί ὅλοι ὀφείλουν νά ἀποκτήσουν αὐτή τήν μία πίστη πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό. Εἶναι φανερό ὅτι δέν ὑπάρχουν πολλές δυνατότητες σωτηρίας γιά νά ὑπάρχουν καί πολλές πίστεις. Ὁ τρόπος καί τά μέσα πού ὁδηγοῦν στήν σωτηρία ὁρίζονται – προσδιορίζονται ἀπό τήν πίστη. Οἱ Χριστιανοί μέσα στήν Ἐκκλησία ὀφείλουν νά ἔχουν αὐτή τήν ἑνότητα. Νά πιστεύουν ὅλι μαζί ἀπό κοινοῦ τό ἴδιο. Νά ἔχουν τό αὐτό φρόνημα. Αὐτό πού πρεσβεύει, διδάσκει καί προβάλλει ἡ Ἐκκλησία.

Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά ἐπισημάνουμε γιά μία ἀκόμα φορά ὅτι ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς σωτηρίας εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως. Νά ἔχει ὁ κάθε πιστός τήν ἴδια πίστη, τῶν προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων, τῶν Ἀγγέλων. Πιστεύοντας κατά ὅμοιο τρόπο μέ αὐτούς εἶναι ἑνωμένος μαζί του, στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἔτσι λοιπόν ἐπιδίωξή μας εἶναι νά αὐξήσουμε τήν πίστη μας γιά νά ἀπολαμβάνουμε αὐτή τήν ἑνότητα τῆς κοινῆς ἐλπίδας στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν σημερινή περικοπή ὁμιλεῖ γιά τά μέσα, πού ὁ Χριστός ἔχει δώσει στήν Ἐκκλησία γιά τήν συντήρηση τῆς ἑνότητός της καί τήν συνέχεια τῆς λυτρωτικῆς ἀποστολῆς της. Καί πρῶτα μᾶς χορηγεῖ τήν ἄκτιστη χάρι του, πού μᾶς ζωοποιεῖ καί μᾶς κρατεῖ ἑνωμένους μαζί του γιά νά μήν ἐκπέσουμε ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν μας. Χάρι καί Ἁγιασμό ἀντλοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία ἀδιάκοπα. Μέ τά ἅγια Μυστήρια καί πρό πάντων μέ τήν ἐνοίκηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα μας, πού εἶναι ὁ κύριος στόχος τῆς πνευματικῆς ζωῆς μας. Ἡ χάρι δέ τοῦ Χριστοῦ παρέχεται σύμφωνα μέ τό δίκαιο μέτρο τοῦ Χριστοῦ, ἀνάλογα δηλαδή μέ τήν κάθαρσή μας, ἀλλά καί τό ἔργο ἀλλά καί τό ἔργο τοῦ καθενός μέσα στήν Ἐκκλησία. Τό δεύτερο μέσο τῆς ἑνότητος εἶναι ἡ ἐκλογή τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας, πού τούς ἐκλέγει ὁ Θεός, γιά μιά συνεχή διακονία, γιά νά καταρτίζονται οἱ Ἅγιοι, νά προοδεύουν δηλαδή σέ ἁγιότητα τά μέλη τοῦ σώματος καί νά αὐξάνει ἔτσι πνευματικά ἡ Ἐκκλησία.

2. Ἐπίγνωσις τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ἐπιτείνοντας ὁ Ἀπόστολος τόν λόγο του, γράφει, ὅτι οἱ πιστοί πρέπει νά φθάσουμε μέ τήν ἑνότητα τῆς πίστεως ἕως τήν ἐπίγνωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Οἰκουμένιος λέγει, ὅτι ἐπίγνωσις τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ σημαίνει νά μήν διαφωνοῦμε περί αὐτοῦ. Νά ἀποδεχόμαστε ὅλα ὅσα νοοῦνται ὀρθῶς καί λέγονται περί τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τίς Συνόδους τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπίγνωσις τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ κατά τόν Παῦλον δέν εἶναι ἡ ἀποκτώμενη γνώση τοῦ Θεοῦ, διά τῆς θεωρίας τῶν κτισμάτων καί τῆς ἀναγνώσεως τῶν θείων Γραφῶν. Μιά τέτοια γνώση μποροῦν νά ἔχουν καί οἱ ἀκάθαρτοι. Ἐπίγνωση λέγει τήν διά θείας ἐλλάμψεως καί φωτισμοῦ ἀνυποστάτου στήν καρδιά τοῦ πιστοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ ὑπερφυσική γνώση, ἡ ὁποία δίνεται στούς τέλειους μόνο, καί σ’ αὐτούς πού καθαρίσθηκαν ἀπό τά σημαντικά καί ψυχικά πάθη.

Μέσα λοιπόν στήν Ἐκκλησία ὁ πιστός ἀγωνίζεται νά κοπιάζει νά ἀξιωθεῖ αὐτῆς τῆς ὑπερφυσικῆς γνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Τέτοια ἐπίγνωση εἶχαν οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι ὅλοι πού συγκροτοῦν τό Σώμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἑπομένως διαπιστώνουμε ὅτι ὁ στόχος μας σάν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι μία ἠθική βελτίωση τῆς προσωπικότητος μας, ἀλλά κάτι πιό ὑψηλό, πιό σοβαρό, πιό ἀνώτερο. Εἶναι νά καταλάβουμε μέ ὅλες τίς δυνάμεις μας ποιός ἦταν ὁ Ἰησοῦς Χριστός τί ἔκανε γιά ἐμᾶς καί πῶς θά λάβουμε αὐτές τίς δωρεές τοῦ Χριστοῦ γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί του καί νά ζήσουμε αἰώνια στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

3.Εἰς ἄνδραν τέλειον

Νά ὁ τελικός σκοπός τῆς οἰκοδομῆς τῶν μελῶν τοῦ σώματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά γίνουν τέλοιοι ἄνθρωποι κατά τό μέτρο τοῦ τέλειου ἀναστήματος τοῦ Χριστοῦ. «Τέλειος ἀνήρ» εἶναι μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτός εἶναι ὁ τέλειος ἄνθρωπος γι’ αὐτό εἶναι καί τό μέτρο συκγρίσεως καί ὁ τελικός στόχος. Πρός αὐτόν ὀφείλουμε καί νά προσβλέπουμε καί νά συγκρινόμαστε. Πρέπει ὅλοι νά θέλουμε καί να΄προσπαθοῦμε νά τοῦ μοιάσουμε σέ ὅλα, στήν ἀγάπη, τήν ταπείνωση, τήν ὑπακοή, τήν ἁγιότητα, τήν ἀνοχή, τήν ἀνεξικακίαν.

Αὐτός εἶναι τό πρότυπο τῶν Χριστιανῶν.

Ὁ κόσμος προβάλει τά δικά του πρότυπα μέσω τῆς τηλεοράσεως, τοῦ τύπου ἀκόμα καί τῆς παιδείας. Ὁ Χριστιανός ὀφείλει νά ἀπορρίψει ὅλα τά ἄλλα πρότυπα καί νά προσπαθεῖ νά μιμεῖται τόν Χριστό στήν ζωή, τίς ἐπιθυμίες, στά αἰσθήματα, στούς λογισμούς σ’ ὅλα.

Αὐτοί πού εὑρίσκονται στό δρόμο τῆς μιμήσεως τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά γνωρίζουν ὅτι βαδίζουν σωστά στόν κόσμο αὐτό. Ὅσοι δέν πορεύονται αὐτό τό δρόμο πρέπει νά διορθώνουν τούς στόχους τους πρίν εἶναι ἀργά.

Θά τελειώσουμε ἐπισημαίνοντας ἕνα σημεῖο ἀπό τήν σκέψη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Κάνει ἐντύπωση ὅτι πρός αὐτό τό σκοπό πρέπει νά κατατείνουν οἱ «πάντες». Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Χριστιανός δέν βαδίζει σάν μεμονομένο ἄτομο στήν τελειότητα, ἀλλά σάν μέλος ἑνός σώματος, τοῦ ὁποίου ὅλα τά μέλη «οἱ πάντες» προάγονται ὥστε νά φθάσουν «εἰς τελειότητα τῆς ὁλοσχεροῦς τοῦ Χριστοῦ πίστεως καί γνώσεως». Ὁ στόχος, ὁ τριπλός αὐτός εἶναι κοινός γιά ὅλα ἀνεξαρτήτως τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι δέν δικαιολογεῖται ὅποιος παρατεῖται τόν ἀγώνα, νομίζοντας ἐσφαλμένως ὅτι ὑπάρχουν καί ὑποθέσεις πού δέν τόν ἀφοροῦν.

Ἀδελφοί μου

Ὁ Θεός μᾶς χαρίζει μιά νέα χρονιά, τοῦτο τό ἔτος ἄς ἔχουμε σκοπό μας νά αὐξήσουμε τήν πίστη μας καί τήν γνώση περί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γιά νά τόν μιμούμαστε, γιά νά ὁδηγούμαστε πρός τήν τελειότητα πού ἐκείνος μόνο κατέχει. Ἔτσι ἀξιοποιοῦμε κατά τόν καλλίτερο τρόπο τήν δωρεά πού μᾶς δίνει ὁ Κύριος ἀφήνοντάς μας στήν ζωή καί στόν κόσμο αὐτό.

«Αρχιμ. Καλλίνικος Νικολάου- Ιεροκήρυκας Ι.Μ. Καισαριανής»