Πατριάρχης Ιεροσολύμων προς Ρωμαιοκαθολικούς Θεολόγους:«είναι ορθόν να βλέπωμεν την ένωσιν όχι συναισθηματικώς αλλά πραγματικώς….»

Τήν Τετάρτην, 24ην Νοεμβρίου/ 7ην Δεκεμβρίου 2011, ἡ Γερμανική Θεολογική Σχολή τῶν Γερμανῶν Βενεδικτίνων μοναχῶν τῆς Μονῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Dormitio Abtei), ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Ἡ ἐν λόγῳ Σχολή λειτουργεῖ ἀπό τριακονταετίας καί πλέον παρά τήν ὡς ἄνω Μονήν. Αὕτη δέχεται ἀνά ἔτος τριάκοντα περίπου ὑποτρόφους τριτοετεῖς φοιτητάς τῆς Θεολογίας, οἱ ὁποῖοι κατά τό διάστημα τῆς ἐτησίου αὐτῶν ἐνταῦθα φοιτήσεως γνωρίζουν τήν γεωγραφίαν καί τήν ἱστορίαν τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῆς.

Ὁ ὁδηγός τῶν ἐν λόγῳ τριάκοντα φοιτητῶν μοναχός π. Νικόδημος ἐχαιρέτισε τόν δεχθέντα τούτους Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεοροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, εὐχαριστῶν ἀφ’ ἑνός διά τόν χρόνον τῆς ἐπισκέψεως καί ζητῶν νά εἴπῃ εἰς τούς φοιτητάς τά τῆς ἐμπειρίας Αὐτοῦ ὡς διαδόχου τοῦ πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τούς ἐν λόγῳ φοιτητάς ὡς σπουδαστάς τῆς ἱερᾶς ἐπιστήμης τῆς Θεολογίας, ἐπαινῶν αὐτούς διά τό ἐνδιαφέρον αὐτῶν ὑπέρ τῆς Ἁγίας Γῆς καί συνιστῶν αὐτούς ἐμβάθυνσιν εἰς τήν μελέτην τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὑπό τό πρῖσμα τῆς Πατερικῆς Ἐξηγήσεως καί στρέφων τό ἐνδιαφέρον αὐτῶν εἰς τήν ἱεράν ἱστορίαν, λαβοῦσαν χώραν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, μέ κέντρον τήν Ἱερουσαλήμ, πνευματικήν πρωτεύουσαν ὅλου τοῦ κόσμου, ἁγιασθεῖσαν διά τοῦ αἵματος τῶν προφητῶν καί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀπαντῶν εἰς ἐρωτήσεις τῶν φοιτητῶν, ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη εἰς τόν ρόλον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὡς φρουροῦ τῶν Ἁγίων Τόπων καί μάρτυρος τοῦ λυτρωτικοῦ καί ἁγιαστικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ὡς εἰρηνευτικοῦ καί συμφιλιωτικοῦ μεσολαβητοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν μεταξύ πολιτικῶν ἤ θρησκευτικῶν διαφιλονεικουσῶν ὁμάδων.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη ἐπίσης εἰς τό καταπραϋντικόν καί θεραπευτικόν ἔργον, τό συντελούμενον εἰς τάς ψυχάς τῶν προσκυνητῶν ἐκ τῆς ἐπισκέψεως αὐτῶν εἰς τά ἱερά προσκυνήματα, εἰς τά ὁποῖα μαρτυροῦνται τά σωτήρια λόγια καί ἔργα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐπί τῆς ἐρωτήσεως, πῶς δυνάμεθα νά εἴμεθα ἕν, ὡς ἐζήτησε παρ’ ἡμῶν ὁ Κύριος, ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησε ὅτι εἶναι ὀρθόν νά βλέπωμεν τήν ἕνωσιν ὄχι συναισθηματικῶς ἀλλά πραγματικῶς, θεωροῦντες καί τάς διαφοράς ἡμῶν ὡς Χριστιανοί ἕτοιμοι νά ἐπιλύσωμεν αὐτάς ἐν τῇ παραδοθείσῃ ἑνότητι τῆς ἀποστολικῆς πίστεως καί ὄχι μόνον τά ἑνοῦντα ἡμᾶς σημεῖα. “Τό τέλος τῆς σωτηρίας ἡμῶν διέρχεται διά τῆς ὁδοῦ τῆς μετανοίας”, εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, “λαμβάνουσαν χώραν εἰς τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησίαν”.

Εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ὁ π. Νικόδημος ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον τόμον ἐκδόσεων τῆς Μονῆς τῶν Βενεδικτίνων μέ τήν Ἱεράν αὐτῶν Μονήν ἐπί τοῦ Ὄρους Σιών, ἐν ᾧ τό πρῶτον κατά τάς ἀρχάς αὐτῶν κατῴκησαν ἡ Ἁγιοσιωνῖται ἤ Ἁγιοταφῖται μοναχοί, ὁ δέ Μακαριώτατος ἐπέδωσε διά τούς Βενεδικτίνους φοιτητάς τῆς Σχολῆς τήν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ  ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.