Έπαιζαν με τη φωτιά

ΕΠΑΙΖΑΝ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ!

 ΠΑΛΙΟ και σύγχρονο το πρόβλημα. Ή μεγαλύτερη δυσφήμηση του Χριστιανισμού είναι ή κακή έκπροσώπησή του. Ή εκπροσώπηση πού δεν είναι και εύπροσώπηση. Παραστατικό το παράδειγμα. Το περιγράφει ό Δανός φιλόσοφος και θεολόγος Κίρκεγκαρντ. Ή ιστορία ξετυλίγεται στη Δανία. Σ’ ένα απομακρυσμένο τσίρκο εκδηλώνεται πυρκαγιά. Ή φωτιά επεκτείνεται επικίνδυνα. Αμέσως ό υπεύθυνος στέλνει ένα κλόουν (κωμικό), ντυμένο με την παράξενη στολή του, να πάει στο γειτονικό χωριό, για να ζητήσει βοήθεια. Ή φωτιά απειλούσε να απλωθεί μέσα από τις καλαμιές και να απειλήσει και το χωριό. Ό κλόουν φτάνει γρήγορα στο χωριό και καλεί σε βοήθεια. Παρακαλεί, φωνάζει, ικετεύει απεγνωσμένα. Ό κίνδυνος είναι άμεσος για όλους.

Άλλα έδώ είναι το παράδοξο. Ενώ θα περίμενε κάνεις να τρέξουν όλοι, για να προλάβουν το κακό πού τούς απειλούσε, οι χωρικοί αντέδρασαν με τρό­πο διαφορετικό. Μαζεύτηκαν γύρω του και άρχισαν να τον περιεργάζονται, να γελούν και να τον χειρο­κροτούν για το... έξυπνο κόλπο πού μηχανεύτηκε, προκειμένου να τούς τραβήξει στο τσίρκο!

Μάταια ό κλόουν προσπαθεί να τούς πείσει, ότι δεν είναι τέχνασμα, αλλά πραγματικότητα. Πρα­γματικότητα τρομερή πού θα την πληρώσουν ακριβά και οι ίδιοι. Όσο όμως εκείνος τούς παρακαλεί να πιστέψουν στα λόγια του, τόσο εκείνοι γελούν και τον χειροκροτούν. Είχαν βρει πολύ διασκεδαστικό το παιχνίδι του.

’Αλλά το παιχνίδι δεν ήταν καθόλου διασκεδαστικό. Ή φωτιά δεν άργησε με τη βοήθεια τού ανέμου και την άδράνειά τους να κάψει το τσίρκο και να επεκταθεί και στο χωριό τους. Όταν είδαν τις φλόγες να τούς περιζώνουν ήταν πια πολύ αργά. Το τίμημα πού πλήρωσαν όλοι ήταν πολύ ακριβό.

Ένα παράδειγμα πού μάς λέει πολλά. Ένας κίνδυνος πού θα μπορούσε να αποσοβηθεί και όμως δεν αποσοβήθηκε. Γιατί; Έδώ προβάλλει αμείλικτο το ερώτημα. Γιατί μια τέτοια καταστροφή; Γιατί δεν έγινε πιστευτός ό αγγελιοφόρος ενός σωτήριου μηνύματος; Γιατί μια τέτοια δυσπιστία και αδιαφορία μπροστά στον απειλούμενο κίνδυνο; Ή απάντηση είναι φανερή. Το βάρος πέφτει κυρίως στον αγγελιοφόρο, χωρίς να αμνηστεύονται και οι άλλοι.

Ό κλόουν, με την αδυναμία του να πείσει τούς άλλους, είναι όχι μόνο ένα σύμβολο για την εποχή μας, αλλά και ό χαρακτηριστικός εκπρόσωπος ενός ολόκληρου κόσμου. Δεν ήταν μόνο το αστείο ντύσιμό του. Ήταν ή όλη εμφάνιση και συμπεριφορά του. Ή ζωή του μέσα στο τσίρκο ήταν ένα «νούμερο», έπαιζε «νούμερα», τίποτα περισσότερο. Κάτι, δηλαδή, πού δεν το έπαιρνε κανείς στα σοβαρά, έστω και άν με­τέφερε τα πιο σοβαρά μηνύματα.

'Ο κλόουν πιστή εικόνα μιας θλιβερής σύγχρο­νης πραγματικότητας. Ό εκπρόσωπος ενός μηνύ­ματος, μιας μεγάλης ιδέας πού δεν παίρνεται στα σοβαρά. Ή ιδέα πού εκπροσωπεί, όσο μεγάλη και ιερή και άν είναι, πηγαίνει στο περιθώριο εξ αιτίας του. Ή ακαταλληλότητα, ή αναξιότητα του, χαντα­κώνει τις ιδέες. Ή κακή εκπροσώπησή του δυσφημεί και τις πιο σπουδαίες υποθέσεις. Ό χαρακτηριστικός τύπος και πολλών συγχρόνων Χριστιανών πού με την ανακόλουθη συμπεριφορά τους, με την φαρισαϊκή νοοτροπία, με την προκλητική ασυνέπεια στη ζωή τους, γίνονται εμπόδιο στην αναζήτηση της πίστεως από τον σημερινό άνθρωπο και φράσσουν το δρόμο επιστροφής στον Χριστό.

Πόσοι Χριστιανοί με την αντιφατική ή την άτακτη ζωή τους, δίνουν και σήμερα την εντύπωση και σε καλοπροαίρετους ακόμα ανθρώπους, ότι ό Χριστιανισμός δεν είναι υπόθεση σοβαρή. Γιατί; «’Αποδεκατούν το ήδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και άφήνουν τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την ττίστιν... Διϋλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον... Καθαρίζουν το έξωθεν του ποτηριού και της παροψίδος, έσωθεν δέ γέμουσιν έξ αρπαγής και άδικίας» (Ματθ. κγ 23-25). "Ο,τι, δηλαδή, διακηρύττουν με τα λόγια, το διαψεύδουν-μάλλον και τό διακωμωδούν- με τή ζωή τους. Γι’ αύτό και ή έπίδρασή τους είναι άρνητική.

"ΖΩΗ" 3 Νοεμβρίου 2011