Κυριακή ΙΓ΄Λουκά - «Έτι εν σοι λείπει»

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ ιη΄18-27

 «Έτι εν σοι λείπει»

Πολλοί, και μάλιστα εκ των Φαρισαίων και Γραμματέων, έκαναν πονηρές ερωτήσεις στον Ιησού Χριστό με κακό σκοπό «όπως αυτόν παγιδεύσωσιν εν λόγω», δηλαδή να δείξουν στο λαό ότι δεν δίδασκε σωστά και σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο ο Κύριος.

Ο Ιουδαίος για τον οποίο μας μίλησε σήμερα το Ευαγγέλιο, φαίνεται να έρχεται με καλή πρόθεση, να ρωτήσει και να μάθει. Και ερωτά τον Ιησού Χριστό τι πρέπει να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνιο ζωή: «Τι ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω».

Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι και οι Ιουδαίοι, σύμφωνα με την διδασκαλία του Μωσαϊκού Νόμου και των Προφητών, πίστευαν στον Ένα και αληθινό Θεό, εν αντιθέσει με όλους τους άλλους λαούς, ότι πίστευαν επίσης, στην αθανασία της ψυχής και επομένως, και στην άλλη, την μετά θάνατο αιώνιο ζωή. Έρχεται, λοιπόν, αυτός ο Ιουδαίος και κάνει αυτήν την ερώτηση στον Κύριο. Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνιο ζωή;

Ας έλθουμε τώρα ο καθένας μας στον εαυτό του. Έχουμε εμείς αυτό το ενδιαφέρον για την μετά θάνατο ζωή; Σκεπτόμεθα ότι όλοι μας ανεξαιρέτως γι’ αυτήν προοριζόμεθα; Κάνουμε αυτό το ερώτημα εμείς στον εαυτό μας ή δεν θέλουμε ούτε να το σκεφθούμε; Και αν αυτός ο Ιουδαίος πίστευε και ενδιεφέρετο στηριζόμενος στο Νόμο του Μωϋσέως και τα διδάγματα των Προφητών, πόσο περισσότερο θα έπρεπε να απασχολεί εμάς τους Χριστιανούς αυτή η σκέψη, που έχουμε τώρα τον ίδιο το Θεό ,τον Ιησού Χριστό, να μας διδάσκει, να εφιστά την προσοχή μας στο σπουδαιότατο αυτό ζήτημα.

Πλήθος παραβολών του Κυρίου αναφέρεται στη Βασιλεία των Ουρανών. Κάθε λόγος Του την αιώνιο ζωή προϋποθέτει. Για να μας εξασφαλίσει αυτή την αιώνιο ζωή σταυρώθηκε. Ανέστη και ανελήφθη λέγοντας μας ότι ανεβαίνει στους ουρανούς, για να εξασφαλίσει εκεί θέσεις για όλους μας: «Εν τη οικία του πατρός μου, είπε, μοναί πολλαί εισίν, ει δε μη, είπον αν υμίν, πορεύομαι ετοιμάσαι τόπον υμίν».

Τόποι για να μείνετε υπάρχουν πολλοί, τόποι διαμονής, και εγώ πηγαίνω με την ανάληψη μου να σάς τους ετοιμάσω και σάς περιμένω εκεί.

Μεγαλύτερη παρηγοριά δεν θα μπορούσε να υπάρξει για τον άνθρωπο, ότι δεν θα χαθεί, δεν θα εξαφανισθεί μέσα στο χώμα του τάφου, αλλά θα ζήσει ζωή αιώνια και καμιά άλλη φροντίδα μας δεν θα έπρεπε να είναι ζωηρότερη από την φροντίδα μας να εξασφαλίσουμε ένα τόπο στην άλλη ζωή.

Αλλά ας επανέλθουμε στην ερώτηση του Ιουδαίου. Τι του απάντησε ο Κύριος; Του συνέστησε να τηρεί πιστά τις εντολές του Θεού και του υπενθύμισε μερικές από τις εντολές του Θεού και του υπενθύμισε μερικές από αυτές. Και αυτός με χαρά απάντησε στον Ιησού Χριστό: Κύριε, του λέγει, εγώ αυτά τα τηρώ από τα παιδικά μου χρόνια, μήπως όμως χρειάζεται και κάτι άλλο; Και του απαντά ο Κύριος: Πράγματι, «έτι εν σοι λείπει», ένα ακόμα σου λείπει. Να πουλήσεις και να μοιράσεις στους φτωχούς την περιουσία σου. Τότε θα αποκτήσεις θησαυρούς στους ουρανούς και θα κερδίσεις την αιώνιο ζωή.

Δεν περίμενε αυτή την απάντηση. Ήταν πολύ πλούσιος και προσκολλημένος στην περιουσία του. Αυτό δεν μπορούσε να το κάνει. Έβαλε το κεφάλι του κάτω στεναχωρημένος και εγκατέλειψε τον Ιησού. Τον βλέπει ο Κύριος να απομακρύνεται και λέγει με λύπη σ’ αυτούς που βρίσκονταν εκεί: «Δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την Βασιλείαν του Θεού».

«Άραγε πόσοι από εμάς τους σημερινούς Χριστιανούς είμαστε στην ίδια θέση, αιχμάλωτοι, δέσμιοι, όχι μόνο στα πλούτη, αλλά και σε πάθη και αδυναμίες και πρόσωπα και αμαρτήματα που μας κάνουν ανίκανους να ακολουθήσουμε τον Σωτήρα μας! «Δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν του Θεού».

Όχι μόνο δύσκολο, αλλά κακό. Να χάνεις για τα προσωρινά πλούτη, τα αιώνια αγαθά. Τα χρήματα και κτήματα και αν ακόμη τα απέκτησες με τίμια μέσα και με τον ιδρώτα σου, το ξέρεις ότι δεν θα τα πάρεις μαζί σου. Ούτως ή άλλως εδώ θα τα αφήσουμε, αλλά δεν είναι κρίμα αυτά να γίνουν η αιτία να χάσουμε και την αιώνιο ζωή μας, αλλά και να τιμωρηθούμε από τον Θεό, γιατί αφήσαμε αυτά να μας αιχμαλωτίσουν, να κυριεύσουν τη ψυχή μας!

Και θα πρέπει, λοιπόν, ένας πλούσιος να καταδικαστεί επειδή είναι πλούσιος και να χάσει την αιώνιο ζωή; Όχι. Υπάρχει τρόπος: Να ξέρει ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να απολαμβάνει αυτός μόνος και τα παιδιά του τα αγαθά που του έδωκε ο Θεός. Του τα έδωκε ο Θεός σαν διαχειριστή που θα δώσει λογαριασμό της διαχειρίσεως τους. Να ζήσει αυτός, η οικογένεια του, αλλά να ζήσουν και άλλοι, που για τον ένα ή άλλο λόγο έχουν ανάγκη προστασίας, όπως άρρωστοι, άνεργοι, ορφανά, ξένοι, πρόσφυγες, γέροντες. Να κάνει ότι έκαμε ο Αβραάμ που φιλοξενούσε ξένους, που ήταν πλούσιος αλλά και δίκαιος. Ότι έκαμαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Ότι έκαμαν τόσοι και τόσοι που μας χάρισαν γηροκομεία, νοσοκομεία, ορφανοτροφεία και διάφορα άλλα φιλανθρωπικά Ιδρύματα. Είθε να μας βοηθήσει ο Θεός να δούμε το αιώνιο συμφέρον μας.

 Γιώργος Σαββίδης – Μητρόπολη Πάφου