Ο Βίος της Αγίας και Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης

Η Αγία Μαρίνα η Μεγαλομάρτυς έζησε κατά το δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μ.Χ, εποχή κατά την οποία η Εκκλησία καταδιωκόταν ανηλεώς από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Η μητέρα της Μαρίνας, κοιμήθηκε λίγο μετά τη γέννηση της Αγίας, γι’ αυτό και ο πατέρας της Αιδέσιος, ο οποίος ήταν ιερέας των ειδώλων, την παρέδωσε σε μια γυναίκα, η οποία ετύγχανε να είναι χριστιανή, για να την αναθρέψει. Η Μαρίνα από εκείνη την γυναίκα έμαθε τον Χριστιανισμό, γι΄ αυτό και όταν συμπλήρωσε τα δεκαπέντε της χρόνια, ομολόγησε στον πατέρα της Αιδέσιο το ότι είναι χριστιανή. Τότε, ο Αιδέσιος εξοργίστηκε και την αποκλήρωσε.

Το γεγονός αυτό πληροφορήθηκε ο ηγεμόνας Ολύμβριος, ο οποίος και κάλεσε την Μαρίνα προς απολογία. Όταν η Αγία παρουσιάστηκε ενώπιόν του, αυτός έμεινε κατάπληκτος, λόγω του κάλλους της Μαρίνας. Ο ηγεμόνας επιχειρούσε να την πείσει ότι πρέπει να αρνηθεί τον Ιησού Χριστό, αλλά η προσπάθεια του απέβη μάταιη, τελικά, αφού η νεαρή Μαρίνα επαναλάμβανε μόνο "είμαι Χριστιανή".

Η στάση της Μαρίνας προκάλεσε οργή στον Ολύμβριο, ο οποίος διέταξε να την υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια• να την χτυπήσουν, να την γδάρουν ζωντανή και να την κρεμάσουν ανάποδα. Επιπλέον, η ομολογία της ερέθισε τον μισόκαλλο Σατανά, ο οποίος, ενώ η Μαρίνα βρισκόταν μέσα στη φυλακή, παρουσιάστηκε σαν ένας τρομερός δράκος, επιχειρώντας να την φοβερίσει. Η Μαρίνα, βέβαια, δεν τρόμαξε, αλλά προσευχήθηκε στο Θεό, προκειμένου να αντιμετωπίσει γενναία τον πειρασμό. Τότε ο δράκος μεταμορφώθηκε σε μαύρο σκύλο, τον οποίο η Αγία έτρεψε σε φυγή, χτυπώντας τον μ' ένα σφυρί στο κεφάλι και στην ράχη.

Όταν ο ηγεμόνας επιχείρησε ξανά να αποσπάσει άρνηση πίστεως από την Μαρίνα και δεν τα κατάφερε, έδωσε διαταγή να υποβάλουν την Αγία εκ νέου σε βασανιστήρια. Όταν, όμως, οι βασανιστές διαπίστωσαν ότι η πίστη της Μαρίνας παραμένει ακλόνιτη, την έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες, αλλά, ως εκ θαύματος, τα εγκαύματα θεραπεύτηκαν.

Το θαυμαστό αυτό σημείο της Χάρης απέβη η αιτία να πιστέψουν στον Χριστό πολλοί από τους παρόντες. Επειδή, όμως, ο ηγεμόνας δεν ήθελε να εξαπλωθεί ο εκχριστιανισμός, διέταξε να αποκεφαλίσουν την Αγία Μαρίνα, η οποία, δι’αυτού του τρόπου, αξιώθηκε να περιλουστεί με την άκτιστη αιώνια και φυσική δόξα του εν Τριάδι Θεού. Οι λεπίδες και τα μαχαίρια των διωκτών δεν στάθηκαν ικανά να φιμώσουν την Αγία Μαρίνα, αφού, με πολλά σημεία, συνεχίζει αδιάκοπα να μάς στηρίζει και να μάς καθοδηγεί έως σήμερα. Το μαρτύριό της, εκείνη την φοβερή περίοδο, ήταν αυτό το οποίο εφανέρωσε το μεγαλείο της και χωρίς αυτό πιθανόν να μην γνωρίζαμε σήμερα αυτήν την Αγία και ένδοξη Μεγαλομάρτυρα του Χριστού. Αυτής πρεσβείαις, ως ελεήμων, Κύριε σώσον τας ψυχάς ημών.

Παναγιώτης Θεοδώρου, Θεολόγος – Εκκλησία Κύπρου

Απολυτίκιο
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.

Μνηστευθείσα τω Λόγω Μαρίνα ένδοξε, των επίγειων την σχέσιν πάσαν κατέλιπες, και ενήθλησας λαμπρώς ως καλλιπάρθενος· τον γαρ αόρατον εχθρόν, κατεπάτησας στερρώς, οφθέντα σοι Αθληφόρε. Και νυν πηγάζεις τω κόσμω, των ιαμάτων τα χαρίσματα.

Κοντάκιο
Ήχος γ' . Η Παρθένος σήμερον.

Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, ακηράτοις στέμμασιν, εστεφανώθης Mαρίνα, αίμασι, του μαρτυρίου δε φοινιχθείσα, θαύμασι καταλαμπρύνθης των ιαμάτων, και της νίκης τα βραβεία, εδέξω Μάρτυς χειρί του Κτίστου σου.

Μεγαλυνάριο
Την Λαμπάδα πάντες τη φαεινήν, και της παρθενίας, τον ασύλλητον θυσαυρόν, τη νύμφη Κυρίου, και άσπιλον Αμνάδα, Μαρίναν την αγίαν, ύμνοις τιμήσωμεν.