«Η νεανική βαρβαρότητα έχει ενήλικους γονείς»

«Η νεανική βαρβαρότητα έχει ενήλικους γονείς»

Όλοι διαπιστώνουμε ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια πληθαίνει ἡ παιδικὴ καὶ νεανικὴ παραβατικότητα. Ὅλο καὶ περισσότερο αὐξάνονται τὰ περιστατικὰ νεαρῶν συνήθως ἀτόμων,ἀλλὰ καὶ παιδιῶν, ποὺ ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινο ἠθικὸ φραγμὸ καὶ προβαίνουν γιὰ ἀσήμαντες ἀφορμὲς σὲ ἐνέργειες πρωτοφανοῦς βίας. Μία βία χωρὶς κανένα κίνητρο καὶ σκοπό. Θὰ τὴν χαρακτήριζε ἴσως κάποιος ἐκτονωτική, ποὺ τελικὸ στόχο ἔχει νὰ ἐπιβληθεῖ, νὰ καθυποτάξει ἢ ἀκόμη καὶ νὰ ἐξοντώσει τὸν ἀντίπαλο.

Τέτοιες τυφλὲς ἐκρήξεις βίας ἔχου με συνήθως στὰ γήπεδα, στὶς μουσικὲς ἐκδηλώσεις, στοὺς δρόμους, στὶς πολιτικὲς συγκεντρώσεις, στὰ συλλαλητήρια κλπ. Μικρὲς ἐκρήξεις βίας παρατηροῦν ται καὶ στὰ σχολεῖα. Ὀρθῶς ἔχει γραφεῖ ὅτι αὐτὲς οἱ ἐκδηλώσεις τῆς βίας εἶναι «μία ἀκραία, βάρβαρη μορφὴ ἐπιθετικότητας, ἡ εὐτελέστερη, ἡ πιὸ παράλογη, ἡ πιὸ ἀσύνετη, ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη μορφὴ ἐπιθετικότητας». Κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, παιδοψυχίατροι, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι εἰδήμονες, προσπαθοῦν νὰ ἀνακαλύψουν τὴν αἰτία αὐτῶν τῶν ἐκδηλώσεων.

Ἀπὸ τὶς πρῶτες στιγμὲς τῆς ἔρευνάς τους διαπιστώνουν ὅτι «ἡ νεανικὴ βαρβαρότητα – ἔτσι τὴν χαρακτηρίζουν– ἔχει ἐνήλικους γονεῖς». Δηλαδὴ δὲν εἶναι ἀνεξάρτητες αὐτὲς οἱ ἐκδηλώσεις παραβατικότητας καὶ βίας τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νεαρῶν ἀτόμων, ἀπὸ ὅσα τοὺς «ἐνστάλαξε» ὁ κοινωνικός τους περίγυρος. Χωρὶς νὰ ἐπιδιώκεται ἡ ἀμνήστευσή τους, θὰ μποροῦσε νὰ σημειώσει κανεὶς ὅτι αὐτὰ τὰ παιδιὰ καὶ οἱ νέοι «ἐπιστρέφουν» στὴ διαλυμένη πολλὲς φορὲς οἰκογένειά τους, στὴν κοινωνία ἐκεῖνο ποὺ αὐτὴ τοὺς πρόσφερε.

Ἄλλη σοβαρὴ αἰτία εἶναι ἡ σύγχρονη πληροφόρηση. Τὸ πρόβλημα τῆς βίας ἐπιδεινώνεται σήμερα ἀκόμη περισσότερο καὶ ἀπὸ τὰ σύγχρονα μέσα τῆς πληροφόρησης. Οἱπράξεις βίας καὶ ἐγκληματικότητας μεταφέρονται ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη τοῦ πλανήτη σὲ λίγα δευτε-ρόλεπτα. Στὴν ἀρχὴ σὰν ἐντυπωσιακὴ εἴδηση. Ἀρχίζουν κατόπιν τηλεοπτικὲς σειρές, βίντεο, ἔργα κινηματο γραφικὰ ποὺ προβάλλονται ἀπὸ τὸ γυαλὶ τῆς τηλεοράσεως καὶ στὸ διαδίκτυο, γιὰ νὰ ἐπακολουθήσει ἡ μίμηση.

Σύμφωνα μὲ μελέτες Ἀμερικανῶν ἐπιστημόνων, «ἕνα παιδὶ ποὺ τελειώνει τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο, ἔχει παρακολουθήσει 8 χιλιάδες φόνους καὶ 100 χιλιάδες ἄλλες πράξεις βίας στὴν τηλεόραση». Ἔρευνα ποὺ ἔγινε στὴ Γερμανία κατέληξε στὰ ἑξῆς ἀποτελέσματα: «Παιδιὰ ἡ λικίας 10 ἐτῶν μὲ δική τους τηλεόραση παρακολουθοῦν ἔργα στὴ μικρὴ ὀθόνη 137 λεπτά (δηλαδὴ 2 ὧρες καὶ 17 λεπτά) ἡμερησίως σὲ ἐργάσιμες ἡμέρες σχολείου, καὶ 204 λεπτά (δηλαδὴ 3 ὧρες καὶ 24 λεπτά) ἡμερησίως τὰ Σαββατοκύριακα καὶ τὶς γιορτές». Ἐὰν προσθέσουμε καὶ τὴν εὔκολη πρόσβαση τοῦ κάθε παιδιοῦ στὸ διαδίκτυο, ἀντιλαμβανόμαστε πόσο τὸ τηλεοπτικὸ αὐτὸ λουτρὸ μπορεῖ νὰ ἐπηρεάσει καὶ νὰ δηλητηριάσει τὸν ψυχικὸ κόσμο καὶ τὴ συμπεριφορὰ τῶν νεαρῶν ἀτόμων καὶ τῶν παιδιῶν.

Ὡς πρὸς τὰ σύγχρονα ἠλεκτρονικὰ μέσα, διαδίκτυο, βιντεοπαιχνίδια, κινητὰ τηλέφωνα, ἂς μὴν ἐφησυχάζουν οἱ γονεῖς, ἀλλὰ νὰ ἀγρυπνοῦν. Αὐταπατῶνται ὅσοι γονεῖς τοποθετοῦν ἕναν ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστὴ στὸ δωμάτιο τοῦ παιδιοῦ τους μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι τὸ παιδί τους θὰ τὸν χρησιμοποιεῖ μόνο γιὰ τὴν καλὴ ψυχαγωγία του καὶ γιὰ σχολικὲς ἐργασίες καὶ ὅτι θὰ ψάχνει στὸ διαδίκτυο μόνο γι’ αὐτές.

Ἡ λύση τοῦ σοβαροῦ καὶ ὀξύτατου αὐτοῦ προβλήματος ἤδη ἀποσχολεῖ ὅλο τὸν κόσμο. «Ἂν δὲν ἀντιδράσουμε γρήγορα, σωστὰ καὶ ἀποφασιστικά, τὸ μέλλον μας θὰ εἶναι ἐφιαλτικό», μᾶς λέγουν οἱ εἰδήμονες. Ὁ καθένας τους προτείνει διαφόρους τρόπους καὶ λύσεις γιὰ τὴ σωστὴ ἀντιμετώπιση.

Μᾶς λέγουν ὅτι πρέπει ἡ πολιτεία, στὰ πλαίσια τῆς συνταγματικῆς τάξεως, νὰ λάβει διάφορα μέτρα. Μὲ μακρόπνο απροράμματα ποιότητος νὰ βοηθήσει ὥστε νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ κλίμακα τῶν ἀξιῶν καὶ νὰ προσεχθεῖ τὸ περιεχόμενο τῆς παιδείας.

Ἡ σωστὴ λύση ὅμως βρίσκεται ἀλλοῦ. Βασικὴ αἰτία τοῦ κακοῦ εἶναι τὸ ὅτι ἔχουμε ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ μικροὶ καὶ μεγάλοι. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἄμεση καὶ ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη, χωρὶς καμία χρονοτριβὴ καὶ ἀναβολή, νὰ ἐπιστρέψουμε ὅλοι μας μὲ βαθιὰ καὶ εἰλικρινὴ μετάνοια στὸν μοναδικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτή μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Νὰ δημιουργήσουμε μὲ τὴ σωστὴ χριστιανική μας ζωὴ κοινωνικὸ περίγυρο ὑγιή, μέσα στὸν ὁποῖο νὰ δραστηριοποιηθοῦν κατόπιν οἱ νέοι καὶ τὰ παιδιά μας.

Ὅλοι νὰ συμβάλουμε γιὰ νὰ ἐπανέλθει τὸ σκάφος τῆς ζωῆς μας σὲ σωστὴ πορεία πλεύσεως· στὴν οἰκογένεια, στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν μας, στοὺς χώρους τῆς ἐργασίας, στὶς συναλλαγές μας. Ὅλα δείχνουν ὅτι ἔχουμε παρέκκλιση ἀπὸ τὴ σωστὴ πορεία πλεύσεως καὶ κινδυνεύει τὸ σκάφος τῆς οἰκογενείας καὶ τοῦ συνόλου τῆς κοινωνίας νὰ συντριβεῖ στοὺς σκοπέλους καὶ τοὺς ὑφάλους τοῦ πελάγους τῆς ζωῆς, μὲ ἄμεσο τὸν κίνδυνο συντριπτικοῦ ναυαγίου.

Ὁ Κύριος εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰω. ιδ΄ 6). Ἄμεση καὶ ἐπιτακτικὴ λοιπὸν ἡ ἀνάγκη νὰ καταστεῖ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ τὸ ἅγιο καὶ ἱερὸ Εὐαγγέλιό του ὁ ἀσφαλὴς πλοηγὸς καὶ ὁ ἀλάνθαστος πηδαλιοῦχος τοῦ σκάφους τῆς προσωπικῆς, τῆς οἰκογενειακῆς καὶ τῆς κοινωνικῆς μας ζωῆς.

«Ο ΣΩΤΗΡ» 15-7-2011