Τι κάνει η Εκκλησία;

Τί κάνει ἡ Ἐκκλησία;

Τὸ ἐρώτημα τὸ ἔχουμε ἀκούσει πολλὲς φορές, ἴσως μάλιστα κάποιες ἀπὸ αὐτὲς νὰ τὸ ἔχουμε διατυπώσει καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι...

Τί κάνει ἡ Ἐκκλησία;

Τόσα προβλήματα...τόσες πλάνες... τόσες εἰς βάρος τῆς πίστεως ἐνέργειες σκοτεινῶν κέντρων... ποῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία;

Τὸ ἐρώτημα, ὅπως τίθεται, ὑπονοεῖ ὅτι Ἐκκλησία εἶναι οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἱερεῖς, καὶ ἑπομένως κατ᾿ οὐσίαν πρὸς αὐτοὺς ἀπευθύνεται. Εἶναι ὅμως ἔτσι τὰ πράγματα;Πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι σ᾿ αὐτὴ τὴν ἀντίληψη κρύβεται κάποιο λάθος καίριο καὶ οὐσιαστικὸ καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν ἴδια τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Λάθος ποὺ ἀποτελεῖ μεγαλύτερο κίνδυνο γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἐπιβουλὴ ἐκδηλώνεται ἐναντίον της. Ἂς προσπαθήσουμε νὰ τὸ ἐξηγήσουμε αὐτό.

Τὸ πρῶτο, βασικὸ καὶ καίριο σημεῖο εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὄχι μόνο οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἱερεῖς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστὸς ἑνωμένος μαζί μας, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς πιστούς. Οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἱερεῖς δὲν εἶναι τοποτηρητὲς οὔτε ἀντικαταστάτες τοῦ Χριστοῦ, ὅπως θεωρεῖται ὁ πάπας στὸν Παπισμό. Ὁ Θεὸς δὲν ἔχει οὔτε χρειάζεται ἀντιπροσώπους καὶ τοποτηρητές.

Οἱ ἱερεῖς στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι διάκονοι καὶ ὑπηρέτες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τῶν πιστῶν. Τὸ ἀξίωμά τους εἶναι μέγιστο ἀλλὰ δὲν εἶναι ἐξουσιαστικό· εἶναι ὑπηρετικό. Προσφέρουν στοὺς πιστοὺς τὴ θεία Χάρη, αὐτὴ ὅμως δὲν εἶναι δικήτους. Εἶναι ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐκεῖνοι εἶναι ἁπλῶς οἱ οἰκονόμοι, οἱ διαχειριστὲς τῆς χάριτος. Τὸ λέει πολὺ ξεκάθαρα ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἄνθρωπος, ὡς ὑπηρέτας Χριστοῦ καὶ οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ» (Α΄ Κορ. δ΄ 1)· κάθε ἄνθρωπος ἂς κατανοεῖ ὅτι ὑπηρέτες τοῦ Χριστοῦ γιὰ χάρη τοῦ λαοῦ του εἴμαστε ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι· ὑπηρέτες καὶ οἰκονόμοι τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ.

Αὐτὸς μάλιστα εἶναι καὶ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο οἱ ἱερεῖς δὲν εἶναι ξεχωρισμένοι ἀπὸ τὸ ὑπόλοιπο σῶμα τῶν πιστῶν, οὔτε εἶναι περισσότερο μέλη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς ἄλλους πιστούς. Εἶναι καὶ αὐτοὶ μέλη τοῦ ἴδιου σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελοῦν μαζὶ μὲ τοὺς λαϊκοὺς τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχουν τὴν ἴδια ἀνάγκη σωτηρίας ποὺ ἔχει ὁ ὁποιοσδήποτε ἄλλος πιστός.

Ἄρα καὶ οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ λαϊκοὶ εἴμαστε ἐξίσου ὑπεύθυνοι γιὰ τὰ μεγάλα ζητήματα τῆς πίστεως καὶ τὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας.Θεωρώντας ὅτι Ἐκκλησία εἶναι οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἱερεῖς διαστρέφουμε πλήρως τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί;

Διότι ἡ ἀντίληψη αὐτὴ μεταβάλλει τὴν ἴδια τὴ φύση τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλάζει τὸν χαρακτήρα της, τὴ δομή της, τὸ πολίτευμά της. Τὴν μετατρέπει σὲ σύστημα ἀνθρώπινο, ἐγκόσμιο, ἀντιευαγγελικό. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ φράση «τί κάνει ἡ Ἐκκλησία;»(μὲ τὴν ἔννοια τοῦ τί κάνουν οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἱερεῖς) εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτη στὰ χείλη ἑνὸς Ὀρθόδοξου Χριστιανοῦ.

Ἄρα;...

Ἄρα τὸ ἐρώτημα ὅπως τὸ διατυπώσαμε στὴν ἀρχή, δὲν ἔχει θέση. Ἢ μᾶλλον ἔχει θέση ἀλλὰ διαφορετικὴ ἀπὸ αὐτὴ στὴν ὁποία συνήθως τὸ τοποθετοῦμε. Στὴ σωστὴ θέση του τὸ ἐρώτημα «τί κάνει ἡ Ἐκκλησία;» σημαίνει: Τί κάνουμε ἐμεῖς; Τί κάνω ἐγὼ γιὰ τὸ συγκεκριμένο ζήτημα;

Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, τὸ ἐρώτημα γίνεται ἐλεγκτικὸ γιὰ μᾶς τοὺς ἴδιους. Εἶναι ἕ να αὐστηρὸ καὶ ἄτεγκτο αὐτοκατηγορητήριο, μιὰ αὐτο καταδίκη γιὰ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς. Διότι εἴμαστε συν υπεύθυνοι ὅλοι μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὁποιαδήποτε τυχὸν ἄλλη ἀντίληψη περὶ μονομεροῦς εὐθύνης τῶν κληρικῶν δὲν εἶναι ἁπλῶς λάθος, εἶναι αἵρεση, διότι, ὅπως εἴπαμε, μεταβάλλει τὴν οὐσία τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀναμφιβόλως, λόγῳ τῆς θέσεώς τους οἱ κληρικοὶ ἔχουν αὐξημένη εὐθύνη. Ὅμως καὶ οἱ λαϊκοὶ ἔχουν εὐθύνη. Ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες.Εἶναι καιρός,εἶναι ἡ τελευταία ὥρα, εἶναι ἡ πιὸ κρίσιμη στιγμὴ νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε αὐτό, διότι τρομερὰ γεγονότα ἐπέρχονται ραγδαῖα καὶ ὁ κόσμος μας ὅλος βυθίζεται στὸ πιὸ πυκνὸ σκοτάδι τῆς ἱστορίας του. Μπροστὰ σὲ μιὰ τέτοια ἐφιαλτικὴ προοπτικὴ ὀφείλουμε ὅλοι μαζί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, νὰ προχωροῦμε ἀγκαλιασμένοι σὲ μιὰ ἄρρηκτη ἑνότητα, γιὰ νὰ σταθοῦμε ἀκλόνητοι καὶ ἀσυμβίβαστοι στοὺς μεγάλους πειρασμούς, ποὺ ἤδη μᾶς ἔχουν ἀσφυκτικὰ περικυκλώσει. Τότε καὶ μόνον ἔτσι θὰ αἰσθανθοῦμε τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ νὰ μᾶς ἐνισχύει, καὶ θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ δοῦμε πάνω στὰ πράγματα τὴ συντριβὴ τῶν σατανικῶν ἐπιβουλῶν καὶ ἕναν νέο ὁλόλαμπρο θρίαμβο τῆς Ἐκκλησίας μας.

«Ο ΣΩΤΗΡ»1-06-2011