Κυριακή της Ορθοδοξίας

«ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»

Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα καὶ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο ἐκφράζει πολὺ χαρακτηριστικὰ τὸ νόημα καὶ τὴν ἐμπειρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ποὺ εἶναι ἡ μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.

1. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗΣ

Κάποια ἡμέρα ὁ Κύριος, ἀφοῦ εἶχε ἤδη καλέσει στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα τοὺς δυὸ πρώτους μαθητές του, τὸν Ἀνδρέα καὶ τὸν Πέτρο, βρίσκει τὸν Φίλιππο, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, τὴν πατρίδα τοῦ Ἀνδρέου καὶ τοῦ Πέτρου, καὶ τοῦ λέει: Ἀκολούθησέ με. Ὁ Φίλιππος, γοητευμένος ἀπὸ τὴν πρώτη αὐτὴ ἐπικοινωνία του μὲ τὸν Κύριο, δὲν μπορεῖ νὰ κρατήσει τὴ χαρὰ τῆς ἐμπειρίας του αὐτῆς μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Τρέχει λοιπὸν στὸν φίλο του Ναθαναὴλ καὶ τοῦ λέει μὲ ἐνθουσιασμό: Βρήκαμε Ἐκεῖνον γιὰ τὸν Ὁποῖον ἔγραψε ὁ Μωυσῆς καὶ προανήγγειλαν οἱ προφῆτες. Εἶναι ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ. Ἀλλὰ ὁ Ναθαναὴλ ἀπορεῖ: Εἶναι δυνατὸν ἀπὸ τὸ κακόφημο αὐτὸ χωριὸ νὰ βγεῖ κάτι καλό;

Καὶ ὁ Φίλιππος τοῦ ἀπαντᾶ: Ἔλα καί, ὅταν Τὸν δεῖς, θὰ πεισθεῖς! Πῶς ὅμως Φίλιππος ἦταν τόσο βέβαιος ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν ὁ Μεσσίας; Πῶς πείσθηκε μέσα ἀπὸ μία σύντομη γνωριμία γι’αὐτό; Τί εἶδε μέσα σὲ λίγες ὧρες ὁ Φίλιππος; Θαύματα ἐντυπωσιακὰ δὲν εἶδε. Τί ἦταν λοιπὸν αὐτὸ ποὺ εἶδε;

Ὁ Φίλιππος εἶδε τὸ ἀκτινοβόλο πρόσω- πο τοῦ Κυρίου, ποὺ τὸν ἐνέπνευσε. Καὶ μόνο ἡ θέα τοῦ προσώπου του ἀρκοῦσε γιὰ νὰ πιστεύσει. Καὶ μόνο ἡ ἀκοὴ τῶν θαυμαστῶν λόγων του ἀρκοῦσε γιὰ νὰ κατανοήσει ὅτι Αὐτὸς ἦταν ἡ προσδοκία τῆς καρδιᾶς του. Βλέποντας τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ αἰσθάνθηκε ὅτι κάτι τὸ διαφορετικὸ εἶχε, κάτι ἀνώτερο ἔκρυβε. Αἰσθάνθηκε τὴν ἁγιότητά του, τὴ χάρη του. Καθὼς Τὸν ἄκουγε νὰ τοῦ μιλᾶ, κατανοοῦσε ὅτι ποτὲ ἄλλοτε δὲν τοῦ εἶχε μιλήσει κανεὶς μὲ τόση σοφία. Ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου θέρμαινε τὸ ἐσωτερικό του καὶ δημιούργησε μέσα στὴν ψυχή του ἱερὰ συναισθήματα, μιὰ συγκίνηση μοναδική, μιὰ ἀγάπη πρωτόγνωρη, μιὰ πίστη δυνατή. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀμέσως μόλις φλογίσθηκε ἡ καρδιά του ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο, θέλησε αὐτή του τὴν ἐμπειρία νὰ τὴ μεταλαμπαδεύσει στὸν φίλο του.

Ἔτσι συμβαίνει πάντοτε μέσα στὴν ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὅσοι πιστοὶ ἔχουμε ἀποκτήσει πείρα τῆς χάριτος καὶ τῆς γλυκύτητος τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως τὴ νιώθουμε μέσα στὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, δὲν μποροῦμε νὰ ἀγαπήσουμε τίποτε ἄλλο περισσότερο ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.

Διότι ὅταν ἡ ψυχή μας ἀνάψει ἀπὸ τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Κύριο, ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τῆς μυστηριακῆς κοινωνίας μαζί του, τότε αὐτὴ τὴ χαρὰ δὲν ἀντέχουμε νὰ τὴν κρατήσουμε μόνο γιὰ μᾶς, θέλουμε νὰ κάνουμε κι ἄλλους κοινωνοὺς τῆς εὐτυχίας μας. Ὅσοι ἔχουμε γευθεῖ μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ νὰ πλημμυρίζει τὴ ζωή μας, δὲν μποροῦμε παρὰ νὰ φωνάξουμε παντοῦ γύρω μας: Δὲν ὑπάρχει πουθενὰ ἀλλοῦ ἡ σωτηρία παρὰ μόνο στὴ μοναδικὴ Ἐκκλησία, στὴν ἐμπειρία τῆς Ὀρθοδόξου ἐν Χριστῷ ζωῆς.

2. ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ

Καθὼς λοιπὸν εἶδε ὁ Κύριος τὸν Ναθαναὴλ νὰ ἔρχεται πρὸς Αὐτόν, λέει: Νά ἕνας γνήσιος Ἰσραηλίτης, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει πονηριὰ μέσα του. Ὁ Ναθαναὴλ ἀπορεῖ: Ποῦ μὲ γνωρίζεις, Κύριε; Καὶ ὁ Χριστὸς τοῦ ἀπαντᾶ: Πρὶν νὰ σὲ φωνάξει ὁ Φίλιππος, σὲ εἶδα ἐκεῖ κάτω ἀπὸ τὴ συκιά. Τότε ὁ Ναθαναὴλ σὲ μία ἔκρηξη θαυμασμοῦ τοῦ λέει: Διδάσκαλε, πράγματι, ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλιὰς τοῦ Ἰσραὴλ ποὺ περιμέναμε. Πιστεύεις, ἐπειδὴ σοῦ εἶπα ὅτι σὲ εἶδα κάτω ἀπὸ τὴ συκιά; τοῦ ἀποκρίνεται ὁ Ἰησοῦς. Θὰ δεῖς καὶ πιὸ θαυμαστὰ πράγματα. Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ἀπὸ τώρα ποὺ κατὰ τὴ Βάπτισή μου ἄνοιξαν οἱ οὐρανοί, θὰ τοὺς δεῖτε καὶ σεῖς ἀνοιγμένους, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ νὰ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ κατεβαίνουν στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ ὑπηρετοῦν Αὐτὸν καὶ τὴν Ἐκκλησία του.

Αὐτὰ ἀκριβῶς τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ Κυρίου μας ἐκφράζουν ἐπιγραμματικὰ τὸ βαθύτερο νόημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Διότι τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μας;Δὲν εἶναι μόνο ἡ ἀληθινὴ πίστη, ἀλλὰ εἶναι ἡ μοναδικὴ δυνατὴ ἐμπειρία τῆς ἁγιότητος, εἶναι οἱ ἀνοικτοὶ οὐρανοὶ στὸν δρόμο πρὸς τὴ θέωση. Διότι μόνο μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κάθε πιστὸς μπορεῖ νὰ ἔχει αὐτὴ τὴν ἐμπειρία τῶν ἀνοικτῶν οὐρανῶν. Αὐτοὺς τοὺς οὐρανοὺς τοὺς ἄνοιξε ὁ Κύριος μὲ τὴν ἐνανθρώπησή του, τὸ κοσμοσωτήριο ἔργο του, τὸ πάθος του, τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Ἀνάληψή του. Ἀλλὰ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν δρόμο τῆς θεώσεως μπορεῖ νὰ τὸνβαδίσει πλέον καὶ κάθε ἄνθρωπος μόνο μέσα στὴ μία ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ὀρθόδοξη. Μόνο μέσα στὴν Ὀρθοδοξία μποροῦν οἱ πιστοὶ νὰ δέχονται τὴ Χάρη τοῦ Χριστοῦ, νὰ κοινωνοῦν τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα του, νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς ἁγίους καὶ τοὺς ἀγγέλους, νὰ προσεγγίζουν τὸν ἴδιο τὸν Θεό.

Μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πιστὰ μέλη κι ἐμεῖς ἂς ζοῦμε καθημερινὰ τοὺς ἀνοικτοὺς οὐρανούς. Καὶ ἂς διατρανώνουμε τὸ μυστήριο ποὺ ζοῦμε: ὅτι μόνο στὴν Ὀρθοδοξία ὑπάρχει ὁ δρόμος πρὸς τὸν οὐρανό, ὑπάρχει ἡ χάρις, ἡ ἐμπειρία, ἡ κοινωνία, ἡ θέωση.

«Ο ΣΩΤΗΡ» 1-03-2009